tag:blogger.com,1999:blog-7521514994874621847.post3678608010990161742..comments2024-03-09T06:54:55.913-08:00Comments on Ανάμεσα στους τοίχους: "Ο πυροβάτης των αστεριών" - Οι μαθητές γράφουν το δικό τους τέλος στην ιστορίαοι μαθητές του Γ3 και Γ4http://www.blogger.com/profile/07437345206476673996noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-7521514994874621847.post-88712892114048166192020-05-22T01:14:49.830-07:002020-05-22T01:14:49.830-07:00Αγαπητοί φίλοι,
Διαβάζοντας τις ιστορίες σας ένιωσ...Αγαπητοί φίλοι,<br />Διαβάζοντας τις ιστορίες σας ένιωσα ότι η γενιά αυτή, η γενιά σας, έχει πολλά να προσφέρει σε αυτό που ονομάζουμε πολιτιστικό γίγνεσθαι της κοινωνίας μας. Οι σκέψεις σας είναι πρωτότυπες, η έκφρασή σας αυθεντική, οι αφηγήσεις σας αντανακλούν τους προβληματισμούς της ηλικίας σας. Οι ιστορίες σας είναι ζηλευτές. «Φωνάζουν» τόλμη, φαντασία και δημιουργικότητα. Άλλες εξυπηρετούν την τέρψη και άλλες την κάθαρση των παθών. Καμιά φορά και τα δύο. Η ιστορία του Εμίρ με το έντονο διαλογικό της στοιχείο, θα μπορούσε πραγματικά να είναι μία από εκείνες βιβλίου. Αυτή την τρελή νύχτα, όλα είναι πιθανά. «Βραδινή στιγμομυθία» παραλίγο να ονομαστεί το βιβλίο, λόγω των εναλλασσόμενων περιπετειών. Όντως Γιάννη, πολύ πιθανό το επόμενο βήμα του πρωταγωνιστή να ήταν μια καταγγελία στο χαμόγελο του παιδιού. Είναι μια από τις υποθέσεις που άφησε εκκρεμή μέσα στη νύχτα του. Πλούσιοι και οι διάλογοι του Γιώργου, με ένα λεπτό υφέρπον χιούμορ να παραμονεύει κάπου εκεί. Ο Πάνος πάει την υπόθεση ένα βήμα παραπέρα, κάτι που εγώ δεν τόλμησα. Και του πετυχαίνει. Έντονη συναισθηματική φόρτιση σου μένει από την ιστορία της Κατερίνας. Έτσι γίνεται πάντα με τις «καλές» ιστορίες. Σου γενούν έντονα συναισθήματα. Κι ας διαφωνεί η Στέλλα που διεκδικεί το happy end της. Έχεις δίκιο. Έχουμε εξίσου ανάγκη τις ευτυχείς εκβάσεις. Γλυκιά και πικρή μαζί η διήγηση της Σεβαστιάνας. Όπως και η ίδια η ζωή άλλωστε. Μια ιστορία ικανή να γεννήσει πολλές άλλες ιστορίες. Τι όμορφα που επαναστατεί όμως και ο ήρωας του Μουσταφά! Τον ζήλεψα. Έξυπνο χιούμορ και αμεσότητα στην ιστορία του Ευθύμη. Συμφωνώ. Ποιος θα ήθελε να τελειώσει μια τέτοια μέρα; Όντως Γκιουλσέν. Το βλέπω τώρα. Αποκτά νέα διάσταση ολόκληρη η ιστορία από τη συμφιλίωση του Άλκη με τον Τίτο. Εξαιρετική οπτική. Feel good, το τέλος που περιγράφει ο Διονύσης. Από εκείνα που σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα όταν κλείνεις το βιβλίο. Άκρως κινηματογραφική και ζωντανή η αφήγηση του Αργύρη. Το προσπάθησα και εγώ είναι η αλήθεια. Δεν ξέρω αν το κατάφερα. Εξίσου ζωντανή και περιπετειώδης η ιστορία της Δήμητρας, στο πνεύμα του «τι άλλο μπορεί να πάει στραβά» του βιβλίου. Ειλικρινή τα λόγια του Παναγιώτη. Κάπου ζήλεψα μια πρόταση. Σου δημιουργεί εικόνες στο μυαλό η διήγηση της Παρασκευής. Και μη νομίζετε ότι δεν πρόσεξα πως συνεχίσατε το «παιχνίδι» με τις ταινίες. Σας ευχαριστώ όλους που αναστοχαστήκατε με αφορμή τον Πυροβάτη των αστεριών και που μπήκατε σε μια τόσο δημιουργική διαδικασία, καταθέτοντας τις δικές σας ιδέες. Σας εύχομαι να συνεχίζετε να ανακαλύπτετε αναγνώσματα που σας ταιριάζουν, να κρίνετε, να συζητάτε, να αμφισβητείτε τις ιστορίες που διαβάζετε ώστε να καταλήγετε σε χρήσιμα συμπεράσματα. Με την υπόσχεση να τα πούμε και στο νησί, σας χαιρετώ και σας ευχαριστώ. Θοδωρής Κούκιας.Thodoris Koukiashttps://www.blogger.com/profile/11635884785077137771noreply@blogger.com