Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Ελευθερία ή θάνατος!



Η μέρα δεν ξεκίνησε καλά. Ο Παπατρέχας φώναζε σε έναν συμπολεμιστή τα χαράματα, ο οποίος αντί να κρατά σκοπιά έγραφε τάχα τα Απομνημονεύματά του. Έχει περάσει ένας μήνας από τότε που ξεκίνησε ο αγώνας – Η επανάσταση.

Μας είχαν για χαζούς και άβουλους, μας εκμεταλλεύονταν και μας αφήναν στους δρόμους ότι δήθεν υπήρχε κρίση και δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές μας ανάγκες : Υπήρχε πάντα ο Γερμανός, ο Ιταλός ή ο Ρωσσαγγλογάλλος που είχαν προτεραιότητα στα χρήματα, επειδή τους χρωστούσαμε. Και ποιοι είμαστε εμείς; Εγώ πάντως δεν θυμόμουν να δανείστηκα χρήματα ποτέ, ούτε να χρωστάω τίποτα σε κανέναν. Παρόλα αυτά δεν ήταν τα χρήματα ο λόγος που ξεσηκώθηκα. Δεν ήμουν ο άτυχος που έχασε τα πάντα, ο ζητιάνος, ούτε ο ζωγράφος που δεν είχε σταθερή δουλειά και τον τελείωσε η κρίση, μήτε ο κακός μαθητής που δεν θα κατάφερνε να βρει δουλειά. Εμένα, δόξα τω Θεώ η μητέρα τύχη μου είχε χαμογελάσει και τα οικονομικά μου ήταν σε καλό δρόμο, ο βίος μου ήταν λαμπρός.

Αυτό που με ξεσήκωσε ήταν η διαδήλωση και το ότι συνέβηκε εκεί. Μέχρι τότε ζούσα στη σκιά, στο σκοτάδι. Δεν ήξερα τις διαστάσεις που είχαν τα πράγματα. Νόμιζα ότι αν όλοι προσπαθούσαν σαν και εμένα θα καταλήγανε σαν και εμένα. Έκανα λάθος όμως. Τα ΜΜΕ μου ρίχνανε σκόνη στα μάτια και εγώ, σαν κορόιδο ζητούσα κι άλλο. Και ήταν λογικό, κανένας δεν θέλει να πιστέψει ότι υπάρχει τέτοια ξευτίλα στον κόσμο. Εν τέλει όμως έμαθα. Έμαθα για τη φτώχεια και τα βάσανα των ανθρώπων, που τους τα παίρνουν όλα οι μεγάλοι με ψεύτικες δικαιολογίες. Άκουσα τις φωνές τους και διέκρινα την ειλικρίνεια μέσα τους. Φαινόταν ο πόνος στα μάτια τους και στα σώματα τους και τότε αποφάσισα ότι δεν θα το άφηνα έτσι, ότι θα αγωνιζόμουν, όχι για μένα, αλλά για όλους.

 Και έτσι τώρα, δυο μήνες μετά ξεκινήσαμε την επανάσταση. Όμως δεν είναι όλα τόσο εύκολα. Οι δυνατοί έχουν και αυτοί τους δικούς τους οπαδούς, οι οποίοι έχουν σκοπό να μας εξολοθρεύσουν και να βάλουν τους γνωστούς ψεύτες να μας κατηγορήσουν για τρομοκράτες. Εμείς όμως δεν θα κάνουμε πίσω, θα παλέψουμε και θα κερδίσουμε.
Σήμερα το βράδυ θα πάω εγώ κι ο Ορέστης – ένας συμπολεμιστής – στο Νυχτερινό – ένα από τα λίγα μπαρ που έχουν απομείνει – για να μαζέψουμε πληροφορίες. Κυκλοφορεί μια φήμη ότι θα μας την έχουνε στημένη, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να το ρισκάρουμε, για το κοινό καλό. Προσεύχομαι στον όποιο Θεό ,στην αγάπη μου για τους συμπολεμιστές μου και αυτήν να επιστρέψω ζωντανός.....

Αριστοτέλης Δράκος, Γ1

Δημιουργική γραφή


Μάλλον θα καταντήσουμε βαρετοί, αλλά η πρώτη εργασία της χρονιάς είθισται να είναι η δημιουργία πρωτότυπων εργασιών με τη χρήση των τίτλων του σχολικού βιβλίου. Θα δημιοσευτούν οι αρτιότερες εργασίες από μαθητές όλης της Γ Γυμνασίου.

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που 'μαστε εδώ.......

Αν νομίζατε ότι χαθήκαμε, κάνατε λάθος!Είμαστε πάλι εδώ, άλλη μια χρονιά!Φέτος όμως θα υπάρχει μια μικρή διαφοροποίηση.Ποια είναι αυτή; ότι τα τμήματα που θα στηρίξουν το ιστολόγιο είναι το Γ1 και το Γ3. Ωστόσο δεν θα αλλάξουμε το λογότυπο μας, μιας και το Γ4 ήταν αυτό που ξεκίνησε την ιστορία του ιστολογίου και θα διατηρήσουμε την αναφορά στο όνομα του.
Για να δούμε λοιπόν τι θα μας φέρει η νέα χρονιά!Ελπίζουμε ότι θα έχουμε να μοιραστούμε ωραίες διαδρομές μαζί σας!Αναμείνατε λοιπόν νεώτερα!Ως τότε ας απολαύσουμε το τραγουδάκι που ακολουθεί και τους στίχους που μας εμπνέουν.....


Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που 'μαστε εδώ
Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό
Νομίζω έτσι και η ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει
Στη θαλασσά η εκβολή μας και όμως γυρνάμε στην πηγή

Ναι το ποτάμι δε στερεύει καθάριο τρέχει το νερό
ενώνει δεν μεταναστεύει πηγή και γη με ωκεανό
Κάλλιο που όσο και να κλαίει ο κάθε που θα νοσταλγεί
η ζήση δε γυρνάει replay κι οι δρόμοι τρέχουν χιαστί