Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Ερωτόκριτος και Αρετούσα: Ο αποχαιρετισμός τους.




Ολοκληρώνοντας τη μελέτη του αποσπάσματος που υπάρχει στο σχολικό βιβλίο από τον Ερωτόκριτο (Διάλογος Ρήγα - Πεζόστρατου) και αφού ακούσαμε τα δύο αντίστοιχα τραγούδια του αποχωρισμού των δύο νέων, οι μαθητές κλήθηκαν να ενώσουν τους στίχους των δύο τραγουδιών και να παρουσιάσουν έναν διάλογο αποχαιρετισμού και αποχωρισμού αλλάζοντας τα λόγια όπου ήθελαν..
Ένας πολύ όμορφος διάλογος με μπόλικη φαντασία και ωραίο, ρεόντα λόγο ακολουθεί.Είναι η εργασία-συνεργασία των μαθητών του Γ1  Γιώργου Αραπόπουλου και Χρήστου Γιαννόπουλου.Μπράβο και στους δύο!





Ερ:  Άκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα
       Ο κύρης σου με εξόρισε στης ξενιτιάς τη στράτα

Αρ: Τα μαθα Ερωτόκριτε, τι άλλο πια να κάνω;
       Η μόνη μου επιλογή είναι να πεθάνω.

Ερ: Τέσσερις μέρες μοναχά μου δωκε να ανιμένω
       Κι ύστερα να ξενιτευτώ, πολλά μακρά να πηαίνω

Αρ: Που πας βρε Ερωτόκριτε, θα φύγεις μακριά μου;
      Θα πας σε μέρη μακρινά χωρίς την αγκαλιά μου;

Ερ: Και πως θα σε αποχωριστώ, και πως θα σου μακρύνω;
       Και πως θα ζήσω δίχως σου τον ξορισμόν εκείνο;

Αρ: Θα ναι δύσκολο , θα δεις, μα θα το ξεπεράσεις
      Κάποτε Ερωτόκριτε θα πρέπει να ξεχάσεις

Ερ: Κατέχω το κι ο κύρης σου γρήγορα σε παντρεύει
      Ρηγόπουλο, αφεντόπουλο σαν είσαι εσύ γυρεύει

Αρ: Κανένα ααφεντόπουλο ποτέ μην παντρευτώ
       Γιατί εσέ Ρωτόκριτε έχω στο μυαλό.

Ερ: Και δεν μπορείς να αντισταθείς σαν θέλουν οι γονείς σου
      Νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάζει η ορεξή σου

Αρ : Ο έρως όλα τα νικά, τα πρέπει και τα θέλω
       Κι εγώ μονάχα θέλω σε, όσο κι αν περιμένω.

Ερ: Μια χάρη αφέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο
       και μετα εκείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω
       Και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερα σου
       Λόγιαζε το παθα για σε να με πονεί η καρδιά σου

Αρ:  Κάθε λεπτό Ερωτόκριτε σε έχω στο μυαλό μου
       Πώς γίνεται να μη σκεφτώ το φύλακα άγγελο μου;

Ερ : Και πιάσε και τη ζωγραφιά που βρες στ αρμάρι μέσα
       Και τα τραγούδια που λεγα κι όπου πολύ σ αρέσαν

Αρ : Λατρεύω τα τραγούδια ου, τα σιγοτραγουδάω
        Κι όσο για τις ζωγραφιές, πολλά τις αγαπάω.

Ερ : Και διάβαζε τα, θώριε τα κι αναθυμού και μένα
        Πως με ξορίσανε για σε πολλά μακριά στα ξένα.

Αρ : Πάντα θα σε σκέφτομαι, πάντα θα σε αγαπάω
         Πάντα θα σ ονειρεύομαι, ποτέ δεν σε ξεχνάω

Ερ : Κι όντε σου πουν κι απόθανα λυπήσου με και κλάψε
       Και τα τραγούδια που βγαλα μες στη φωτιά τα κάψε

Αρ : Όχι Ερωτόκριτε, τραγούδια εγώ δεν καίω
         Εσένα μου θυμίζουνε και όταν τα ακούω κλαίω

Ερ : Όπου κι αν πάω , κι αν βρεθώ, κι ό,τι καιρό κι αν ζήσω
       Τάσσω σου άλλη να μη δω ούτε να αναντρανίσω

Αρ : Ποτέ δε σε ξεχνώ, όσα χρόνια και να περάσουν
        Κι αυτοί που με πολιορκούν λυπάμαι αλλά θα χάσουν.

Ερ:  Κι ας τάξω ο κακορίζικος πως δε σ είδα ποτέ μου
      Ένα κερί αυτούμενο εκράτου κι έσβησε μου

Αρ:  Φύγε Ερωτόκριτε!Δε γίνεται αυτό!
        Παρηγορήσου με άλληνε κι εγώ αποχωρώ!


Ερ:  Κάλλιο έχω σε με θάνατο, παρά άλλη με ζωή μου
       Για σένα εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου..

Γιώργος Αραπόπουλος –Χρήστος Γιαννόπουλος, Γ1



Δεν υπάρχουν σχόλια: