«Κολύμπα ή αλλιώς βυθίσου»

Τελευταία Κυριακή της φετινής Κινηματογραφικής Λέσχης και η ταινία που είδαμε ήταν μια πολύ φρέσκια γαλλική κωμωδία. Το «Κολύμπα ή αλλιώς βυθίσου» είναι μια ταινία που ασχολείται με μια ερασιτεχνική ανδρική ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης που προετοιμάζεται αν πάρει μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Καθένας από τους συμμετέχοντες προσπαθεί να ξεπεράσει τα δικά του προβλήματα και εντάσσεται στην ομάδα με αυτό το σκοπό. Είναι όλοι τους μεσήλικες που είτε έχουν οικογένεια, είτε ζουν μόνοι, είτε αναζητούν τη συντροφικότητα, είτε προσπαθούν να ξεπεράσουν την κατάθλιψη, είτε να τα βρουν με το παιδί τους, είτε να ξεπεράσουν την κατάθλιψη τους. Και η προπονήτρια τους όμως δεν είναι σε καλύτερη μοίρα, αφού προσπαθεί μέσα από την προπόνηση να ξεπεράσει το πρόβλημα αλκοολισμού που έχει.

Η ταινία διαπνέεται από αισιοδοξία και παρά την αναφορά της σε τόσα διαφορετικά προβλήματα κατορθώνει να κάνει τον θεατή να φύγει με  χαμόγελο. Το σημαντικό είναι ότι δεν προσπαθεί να διδάξει τους θεατές, αλλά να προβληματίσει και να διασκεδάσει. Το βασικό μήνυμα της ταινίας είναι ότι ο καθένας μας μπορεί να αλλάξει τη ζωή του [ρος το καλύτερο, αρκεί να το θελήσει. Όπως είπαν και οι μαθητές μας στο τέλος ήταν μια ωραία ταινία για κλείσιμο της χρονιάς! 
Σας ευχαριστούμε όλους για τη συμμετοχή σας και ευχόμαστε καλή συνέχεια στο λύκειο!

Ατέλειωτοι αρραβώνες

Την Κυριακή 7 Απριλίου παρακολουθήσαμε την ταινία "Ατέλειωτοι αρραβώνες". Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2005. Κεντρικό θέμα της ταινίας είναι η δύναμη της αγάπης και της πίστης του ανθρώπου. Η υπόθεση αφορά ένα ζευγάρι που το χωρίζει ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος. Εκείνος πάει στον πόλεμο ενώ η κοπέλα μένει πίσω και τον περιμένει. Στο τέλος του πολέμου εκείνος δε γυρίζει, αλλά αυτή αρνείται να πιστέψει ότι έχει χαθεί. Έτσι αρχίζει μια αναζήτηση η οποία δε θα σταματήσει μέχρι η κοπέλα να μάθει την αλήθεια. Η ταινία διαθέτει αστυνομικό μυστήριο, ανατροπές, δράση και πολλές πολεμικές σκηνές. Τα πάθη του πολέμου, τα τεχνάσματα των στρατιωτών για να σωθούν από τη λαίλαπα της μάχης, η υποκρισία και η ανηθικότητα των ανώτερων στρατιωτικών, οι ίντριγκες, ο έρωτας, είναι τα θέματα που υπάρχουν στην ταινία. Ο πόλεμος δίνεται με πολύ ρεαλιστικό τρόπο όπως και οι σκηνές θανάτου και τραυματισμών. 
Οι μαθητές μας συγκλονίστηκαν από την αναπαράσταση των μαχών στα χαρακώματα και το μένος των επιθέσεων. Στη συζήτηση που ακολούθησε της προβολής τοποθετήθηκαν ενάντια στον πόλεμο και , όπως είπαν, κατανόησαν το πλαίσιο του Α Παγκόσμιου Πολέμου (χαρακώματα, πόλεμος σώμα με σώμα, χρήση αερίων, αυτοτραυματισμοί, αεροπορικές επιθέσεις). Η δύναμη της αγάπης ήταν επίσης άλλο ένα θέμα που επισήμαναν - η πίστη του ερωτευμένου ανθρώπου και η ελπίδα που δεν πεθαίνει. Πολύ όμορφη η φωτογραφία της ταινίας, εξαιρετική η μουσική, υποδειγματική η ηθοποιία. Μια ταινία που αξίζει να τη δει κανείς σε συνδυασμό με τη διδασκαλία της Ιστορίας. 

Το Γ2 αποχαιρετά το Γυμνάσιο!

 Κάθε χρόνο, στο τέλος της σχολικής χρονιάς οι μαθητές της Γ Γυμνασίου απαντούν σε ένα μίνι ερωτηματολόγιο και αναρτώ τις απαντήσεις τους. Φέτος το μοναδικό τμήμα της Γ Γυμνασίου που είχα ήταν το Γ2. Με το Γ2 είμαστε δυο χρόνια μαζί. Τους ανέλαβα πέρσι όταν μετά το σεισμό το σχολείο μας γύρισε σε απογευματινό και στεγάστηκε σε δύο δημοτικά σχολεία. Το αποτέλεσμα ήταν να χωριστεί η Β Γυμνασίου από τις άλλες δύο τάξεις και έτσι βρεθήκαμε μαζί. Αρχικά το τμήμα είχε διάφορα προβλήματα: έλλειψη συνεργασίας, συνεννόησης, πολλές συγκρούσεις μεταξύ των μαθητών, διάφορα άλλα θέματα που είχαν να κάνουν κυρίως με το παιδαγωγικό κομμάτι της δουλειάς. Μετά από ένα χρόνο λοιπόν κατορθώσαμε να λύσουμε πολλά θέματα και προβλήματα μέσα από πολλές συζητήσεις, λύσεις, τιμωρίες και επιπλήξεις. Έτσι φέτος το Γ2 ξεκίνησε με ένα πολύ ωραίο, παρεϊστικο κλίμα και η χρονιά κύλησε με πολύ χαρά, ουσιαστική επικοινωνία και συμμετοχή των μαθητών στις διάφορες δραστηριότητες. Θέλω να ευχαριστήσω τους μαθητές μου γιατί συμμετείχαν με κέφι στις ομαδοσυνεργατικές δραστηριότητες, στις συζητήσεις στην τάξη, στις ταινίες που είδαμε και δούλεψαν με φύλλο εργασίας με εξαιρετικά αποτελέσματα, στη φιλαναγνωσία και στη συνάντηση με την κ.Δεληβοριά! Τους εύχομαι καλή πρόοδο και να είναι γεροί και δημιουργικοί σε όλη τους τη ζωή! Ακολουθούν οι απαντήσεις τους στο ερωτηματολόγιο!

Πιστεύετε ότι φεύγετε γεμάτοι γνώσεις από το Γυμνάσιο; Ποιο μάθημα ήταν αυτό που σας άρεσε περισσότερο και γιατί;

Πιστεύω ότι δε φεύγω γεμάτος γνώσεις γιατί  δεν πρόσεχα στα μαθήματα. Το αγαπημένο μου μάθημα είναι τα Κείμενα . διότι κάνουμε κάποιες εργασίες που μου αλλάζουν λίγο τον τρόπο σκέψης μου.

Δυστυχώς πιστεύω πως φεύγοντας από το Γυμνάσιο σε ορισμένα μαθήματα δεν απέκτησα γνώσεις που θα μείνουν στο μυαλό μου, αλλά ήταν χρήσιμες μόνο για τις εξετάσεις .Αυτό συνέβη είτε γιατί εγώ θεωρούσα άχρηστες αυτές τις γνώσεις για το μέλλον μου, είτε επειδή κάποια μαθήματα είναι πολύ δύσκολα και εγώ απλά δεν ήμουν καλός σε αυτά.

Δεν ξέρω. Θα δούμε στο λύκειο , αν έμαθα κάτι. Μου άρεσαν τα Κείμενα, η Βιολογία και η Χημεία. Τα Κείμενα μου άρεσαν επειδή συζητούσαμε και ήταν ενδιαφέρον μάθημα.

Αγαπημένα μου μαθήματα ήταν δύο: η Φυσική και η Χημεία. Γιατί;  Επειδή η καθηγήτρια μιλάει γρήγορα και δε βαριέμαι το μάθημα της. Επίσης  μου αρέσουν αυτά τα μαθήματα και αυτή καθηγήτρια με βοήθησε πολύ στο να σκεφτώ τι θα γίνω όταν μεγαλώσω: πυρηνικός φυσικός.

Πιστεύω πως από το Γυμνάσιο φεύγω γεμάτη γνώσεις και αυτά τα τρία χρόνια ήταν αξέχαστα. Όλοι οι καθηγητές ήταν καλοί και μας βοηθούσαν στις δυσκολίες που είχαμε. Το μάθημα που μου άρεσε πολύ ήταν η Ιστορία. Μπορεί να μη διάβαζα, αλλά ήταν ενδιαφέρον , ειδικά με την κυρία που είχαμε.

Πιστεύω ότι το Γυμνάσιο μου πρόσφερε πολλές γνώσεις , παρόλο που εγώ δεν διάβαζα όσο έπρεπε. Το αγαπημένο μου μάθημα ήταν τα Κείμενα, διότι συζητούσαμε για διάφορα θέματα.

Πιστεύω ότι από το Γυμνάσιο φεύγω με τις πιο βασικές γνώσεις και όχι με πολλές, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι καλή στο διάβασμα. Το μάθημα που μου άρεσε περισσότερο ήταν η Μουσική.

Το γυμνάσιο ήταν γεμάτο εμπειρίες. Το αγαπημένο μου μάθημα ήταν η Ιστορία, γιατί ήταν πολύ καλό το μάθημα της κυρίας και προσπάθησα να γίνω καλύτερος σε αυτό το μάθημα με τη βοήθεια της δασκάλας μου. Επίσης ήταν και η Γυμναστική, γιατί μου αρέσει να αθλούμαι.

Πιστεύω πως είμαστε γεμάτοι εμπειρίες .καθηγητές/καθηγήτριες που αγαπάνε τη δουλειά τους και τα παιδιά μας μάθανε πολλά πράγματα, που δεν έχει σημασία αν θα μας χρησιμεύσουν στο μέλλον. Εγώ είμαι κυρίως παιδί των θετικών μαθημάτων , μισώ τα φιλολογικά, αλλά η καθηγήτρια μου με έκανε να αγαπήσω τα Κείμενα μέσα από τις τρελές της εργασίες.

Πιστεύω ότι ναι, φεύγω γεμάτοι γνώσεις- ακόμα και από την Α Γυμνασίου θυμάμαι κάποια πράγματα. Παρόλα αυτά μου άρεσαν και πράγματα που κάναμε, όπως η λογομαχία. Το μάθημα που μου άρεσε πολύ είναι τα Κείμενα, γιατί μου άρεσε που αναλύαμε το ποίημα ή το κείμενο και μετά συζητούσαμε για κάποιο θέμα σχετικό με αυτό.

Πιστεύω ότι φεύγω με γνώσεις. Το αγαπημένο μου μάθημα ήταν τα Κείμενα, γιατί διαβάσαμε ωραίες ιστορίες, είδαμε ταινίες με ωραία νοήματα, περάσαμε ωραία . Στην τάξη είχαμε συνεργασία, κάναμε ωραίες εργασίες- πάντα γελούσαμε όταν λέγατε ότι θα μας βάλετε τις ωραίες εργασίες σας!

Από το γυμνάσιο πιστεύω ότι φεύγω με τις γνώσεις που ήθελα να μάθω εγώ. Το μάθημα που μου άρεσε από την Α μέχρι και τη Γ Γυμνασίου ήταν τα Κείμενα, γιατί απλά τα λατρεύω και νομίζω ότι αν δεν υπήρχε αυτό το μάθημα δε θα μπορούσα να αντέξω το σχολείο ως μαθητής.

Πιστεύω πως από το Γυμνάσιο φεύγω με πολλές γνώσεις , όχι όμως σε όλα τα μαθήματα. Το μάθημα που μου άρεσε περισσότερο ήταν τα Κείμενα, η Ιστορία και τα Θρησκευτικά. Ο λόγος που μου άρεσαν αυτά τα μαθήματα περισσότερο είναι ότι οι καθηγητές  ήταν πολύ καλοί και ευχάριστοι και ο τρόπος που δίδασκαν έκανε την ώρα να περνάει ευχάριστα.

Το μάθημα που μου άρεσε περισσότερο ήταν το ΚΠΑ.

Το αγαπημένο μου μάθημα που μου άρεσε περισσότερο και τις τρεις χρονιές ήταν τα Κείμενα. Τα Κείμενα με βοήθησαν να δω διαφορετικούς ανθρώπους, από διάφορες χώρες που είχαν να μου διηγηθούν διάφορες ιστορίες.

Δε θα φύγω γεμάτος γνώσεις από το Γυμνάσιο, γιατί στα περισσότερα τετράμηνα ή δε διάβαζα επειδή βαριόμουν ή επειδή περνούσα δυσκολίες με την οικογένεια μου. Το μάθημα που μου άρεσε περισσότερο ήταν η Ιστορία της Α και της Γ Γυμνασίου, παρόλο που στο ένα τετράμηνο δε διάβαζα και είδα τα αποτελέσματα..

Πιστεύω πως φεύγω γεμάτος γνώσεις από το Γυμνάσιο λόγω της Γ Γυμνασίου-κυρίως. Θα έβαζα αγαπημένο μου μάθημα την Ιστορία, αλλά δεν έγινε γιατί χάσαμε χρόνο σε λιγότερο σημαντικά γεγονότα και δεν καλύψαμε τα σημαντικά. Τα αγαπημένα μου μαθήματα είναι τα Μαθηματικά και η Φυσική.

Προσωπικά πιστεύω πως όντως θα φύγω από το Γυμνάσιο με διάφορες γνώσεις , αλλά για αν είμαι ειλικρινής με διάφορες γνώσεις στα μαθήματα που μου αρέσουν .Διότι στα υπόλοιπα ήμουν απλώς αναγκασμένη να απομνημονεύω διάφορες σκόρπιες γνώσεις , οι οποίες δεν με ενδιαφέρουν και δεν πρόκειται αν τις χρησιμοποιήσω ποτέ στη ζωή μου. Τα αγαπημένα μου μαθήματα ήταν ξεκάθαρα τα φιλολογικά. Αρχικά πιστεύω πως η φιλόλογος που είχα στην Α Γυμνασίου είναι ένας από τους λόγους που τα λατρεύω τόσο, διότι τα παρουσίασε με ένα τρόπο που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Έπειτα στις υπόλοιπες χρονιές είχα εξίσου καταπληκτικές καθηγήτριες , οι οποίες με τον τρόπο τους με έκαναν να τα αγαπήσω.

Αρχικά και βέβαια φεύγω γεμάτος γνώσεις από το Γυμνάσιο, είτε γνώσεις που δε θα τις χρειαστώ ποτέ στη ζωή μου είτε άλλες που είναι στα αλήθεια χρήσιμες. Το αγαπημένο μου μάθημα είναι η Ιστορία, γιατί είχε πλάκα. Ήταν ωραίο το μάθημα γιατί κάναμε αστεία αλλά γενικά είναι συναρπαστικό να βλέπεις πως έχει εξελιχθεί ο πολιτισμός μέσα από επαναστάσεις, πολέμους και εφευρέσεις.

Πιστεύω πως φεύγω με κάτι. Ο καθένας όσο και να ασχολείται με τα μαθήματα ή όχι , φεύγει με κάτι, και σίγουρα θα τον βοηθήσει στη ζωή του. Το αγαπημένο μου μάθημα και στα τρία χρόνια είναι σίγουρα τα Κείμενα.

Θα διάλεγα τα Κείμενα , όχι επειδή μπορεί από τους περισσότερους να θεωρείτε εύκολο μάθημα, αλλά πραγματικά μερικά Κείμενα με έχουν κάνει να αναθεωρήσω κάποια πράγματα αλλά και να μου δώσουν έμπνευση.

Από το Γυμνάσιο φεύγω πρώτα απ όλα γεμάτη καλές και άσχημες αναμνήσεις. Το μετανιώνω λίγο που τρία χρόνια δε στρωνόμουν στο διάβασμα , γιατί θα μάθαινα περισσότερα .Μόνο στον εαυτό μου το παραδέχομαι ότι το έχω μετανιώσει – σε κανέναν άλλο. Και δε φεύγω γεμάτη γνώσεις, αλλά κάτι έμαθα…

Πιστεύω ότι από τα τρία χρόνια του γυμνασίου θα φύγω γεμάτη γνώσεις απ όλα τα μαθήματα- και ιδιαίτερα από τα φιλολογικά. Το μάθημα το οποίο λάτρεψα και στα τρία χρόνια του Γυμνασίου ήταν και θα συνεχίσει να είναι η Ιστορία . Η Ιστορία που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν της Β Γυμνασίου αλλά και της Γ γυμνασίου.

Σίγουρα ήταν τρία γεμάτα χρόνια .Αναπολώντας βλέπω μια μεγάλη απόσταση από την Πρώτη τάξη σε σχέση με την Τρίτη. Πέρα από τα μαθήματα στα οποία γνώρισα διάφορους καθηγητές, άλλαξε αρκετά η προσωπικότητα μου. Ήμουν πιο κλειστός και δίσταζα να ξεφύγω από τις συνήθειες μου. Ειδικά φέτος, όμως, δοκίμασα διαφορετικά πράγματα, χωρίς να έχω κάποια ιδιαίτερη επιθυμία, αλλά μόνο και μόνο επειδή ήταν διαφορετικά. Δε μου άρεσαν όλα, αλλά απ όλα μου έμεινε κάτι, όπως και με τα μαθήματα. Έτσι έχω να πω πως δεν υπάρχει τίποτε πιο ενδιαφέρον και χρήσιμο από την συσσώρευση εμπειριών, γιατί μέσα από διαφορετικές καταστάσεις είναι που εξερευνάς πραγματικά τον εαυτό σου. Δοκίμασα τις δυνατότητες μου και πήρα μια βαθύτερη εικόνα του εαυτού μου.

Τι θα αλλάζατε αν μπορούσατε από τα τρία χρόνια φοίτησης στο Γυμνάσιο- και στη δική σας συμπεριφορά και στων άλλων)

Δε θα άλλαζα κάτι στη δική μου συμπεριφορά. Πιστεύω πως ήμουν άψογη απέναντι στους καθηγητές και τους συμμαθητές μου.

Το πρώτο που θα άλλαζα είναι η συμπεριφορά μου, γιατί έχω κάνει την κολλητή μου να κλάψει και έχω χάσει φιλίες. Δεν είχα ποτέ  μια σταθερή παρέα λόγω των μετακινήσεων που κάνει η οικογένεια μου. Τώρα στη Γ Γυμνασίου βρήκα μια παρέα….

Δε θα άλλαζα την «αποτυχία» μου-δηλαδή το ότι δεν πέρασα τη Β Γυμνασίου και την έκανα δεύτερη φορά- γιατί μόνο αποτυχία δεν ήταν. Σίγουρα στο τέλος της χρονιάς παρακαλάω να διάβαζα περισσότερο , οπότε θα ήθελα να έδιωχνα την τεμπελιά μου.

Θα άλλαζα τον τρόπο που ενδιαφερόμουν για τα μαθήματα και το πόση βάση έδινα σε αυτά. Το κατάλαβα πολύ αργά, αλλά πιστεύω ότι από του χρόνου θα προσπαθήσω από την αρχή.

Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι από τα τρία χρόνια φοίτησης στο γυμνάσιο αυτά θα ήταν: να ήμουν λίγο πιο συγκεκριμένος , να έπαιρνα μερικά πράγματα στα αστεία κι άλλα στα σοβαρά πχ ένα βαθμό και αν έχω λιγότερα νεύρα.

Τα τρία αυτά χρόνια αν και δύσκολα, όσον αφορά συμπεριφορές, ήταν τρία πολύ όμορφα χρόνια. Είχαμε μια πάρα πολύ δύσκολη αρχή σαν τμήμα , διότι είμαστε πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες .χρειάστηκαν πολλές συζητήσεις με καθηγήτριες για να λυθούν παρεξηγήσεις και πραγματικά λυπάμαι που ήρθαμε κοντά μόνο στη Γ Γυμνασίου , διότι απλά κατάλαβα ότι χάσαμε δυο χρόνια με τσακωμούς και παρατηρήσεις.

Στη δική μου συμπεριφορά θα άλλαζα  την παρορμητικότητα μου. Στην συμπεριφορά των άλλων  θα άλλαζα την άγνοια μερικών συμμαθητών μου. Μερικά πράγματα τα οποία θεωρώ αυτονόητα για εμένα δεν τα γνωρίζουν και δε ενδιαφέρονται να τα  μάθουν.

Θα ήθελα αν μην ήμουν τόσο ντροπαλός στην Α Γυμνασίου και να μην ήμουν αγενής απέναντι στους άλλους. Σχετικά με την συμπεριφορά των συμμαθητών μου θα ήθελα να μην κρίνουν τους άλλους από την εμφάνιση τους και γενικά αν είναι πιο φιλικοί μεταξύ τους.

Θα ήθελα να γνώριζα νωρίτερα κάποια άτομα. Έκανα πολλά λάθη μέσα στο Γυμνάσιο – το καλό είναι ότι έμαθα μέσα από αυτά. Επίσης αν άλλαζα κάτι στον εαυτό μου αυτό θα ήταν να μην αφήσω τον εαυτό μου να ερωτευτεί και να πληγωθεί.

Θα προσπαθούσα να είμαι πιο επιμελής στα μαθήματα μου.

Θα ήθελα να μην πετάγομαι συνέχεια, να ήμουν πιο ήσυχος και να μην έλεγα βλακείες. Στους άλλους δε θα άλλαζα τίποτε. Εγώ φταίω που μερικοί δε με συμπαθούν.

Αυτό που θα άλλαζα είναι η ανισότητα στη μεταχείριση των μαθητών. Ο καθηγητής συχνά συμφωνούσε με τον καλό μαθητή και θα αδικούσε τον «κακό».

Θα ήθελα να ήμασταν πιο ενωμένοι και εγώ να μην ήμουν τόσο βλάκας.

Θα ήθελα να προσπαθήσω να μη δίνω σημασία στους άλλους , κάτι που έμαθα φέτος. Επίσης θα ήθελα μερικοί καθηγητές να σταματήσουν να περιμένουν τα πάντα από τους μαθητές.

Δε θα άλλαζα τίποτε στη συμπεριφορά των άλλων. Θα άλλαζα τη δική μου: θα έπρεπε να στρωθώ λιγάκι και να διάβαζα περισσότερο.

Θα έδινα περισσότερη σημασία στα μαθήματα και θα άλλαζα τη συμπεριφορά κάποιων συμμαθητών μου που το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να ασχολούνται με τη ζωή των άλλων και όχι με τη δική τους.

Θα άλλαζα τη δική μου συμπεριφορά- να μην είμαι τόσο κλειστή ως άνθρωπος- και στη συμπεριφορά των άλλων θα ήθελα να είναι πιο κοινωνικοί μαζί μου και να με κάνουν παρέα.

Θα άλλαζα τη συμπεριφορά μου στην Α και στη Β Γυμνασίου γιατί δε μου άρεσε που πείραζα κάποιους συμμαθητές μου και αυτό τους ενοχλούσε με αποτέλεσμα να μην τους μιλάω φιλικά όπως τώρα.

Ήταν μια φανταστική τριετία και δε θα άλλαζα τίποτε. Ίσως να άλλαζα μόνο λίγο τη συμπεριφορά μου- ήμουν πολύ απότομη και επιθετική.

Θα άλλαζα ότι ήμουν τόσο σπαστική τα δύο περασμένα χρόνια. Επίσης θα άλλαζα μερικές φιλίες που με πλήγωσαν και θα κρατούσα κοντά μου μόνο τους σημαντικούς.

Αυτό που θα άλλαζα θα ήταν να ήμουν πιο σκληρή και δυνατή. Γνώρισα υπέροχα άτομα και έχασα κάποια άλλα που ήταν δηλητήριο για μένα. Πάνω απ όλα χάρηκα τα τρία χρόνια σε αυτό το σχολείο και το 1^ο Γυμνάσιο θα είναι πάντα νούμερο 1!

Θα ήθελα να ήμουν πιο κοινωνική . Επειδή στο δημοτικό με θεωρούσαν ασήμαντη και δεδομένη είχα κάποια φοβία για νέα φιλίες.

Θα άλλαζα τον τρόπο ομιλίας μου- γιατί βρίζω πολύ .Επίσης θα ήθελα να προσέχω περισσότερο στο μάθημα και να μην παιδιαρίζω με τους συμμαθητές μου. Στη συμπεριφορά των άλλων δε θα άλλαζα τίποτε.

Ποια /ες είναι η άσχημη/ες ή αντίστοιχα όμορφη/ες αναμνήσεις που θα έχετε από τα τρία χρόνια του Γυμνασίου;

Δεν μου έρχεται στο μυαλό καμιά άσχημη ανάμνηση. Δε θα ξεχάσω ποτέ όμως την εκδρομή με τους φίλους και τις καθηγήτριες στην Αθήνα. Ήταν η πιο ωραία στιγμή της σχολικής μου ζωής!

Άσχημη ανάμνηση δεν έχω. Έχω όμως αμέτρητες όμορφες αναμνήσεις. Ένα παράδειγμα είναι το κάθε διάλειμμα με την παρέα μου (ευχαριστώ όλους τους φίλους μου γι αυτές τις αξέχαστες στιγμές!)

Τα τρία χρόνια στο γυμνάσιο ήταν υπέροχα και θα έδινα πολλά για να ξαναγυρίσω και να τα ξαναζήσω. Με πιο πολύ μυαλό στο κεφάλι!

Από τις καλύτερες αναμνήσεις ξεχωρίζω τις εκδρομές με τις λέσχες, τις φιλίες που έκανα, τα άτομα που γνώρισα, τις πλάκες και ξεκάθαρα τις τάπες της κυρίας Κ., που θα μου λείψουν ιδιαίτερα. Τώρα κακές αναμνήσεις δεν είχα πολλές .Κυρίως ήταν οι τσακωμοί μεταξύ μας , αλλά όχι τίποτε ιδιαίτερο. Είναι τρία χρόνια που δε θα ξεχάσω!

Δεν έχω άσχημες στιγμές να αναφέρω. Μερικές όμορφες στιγμές ήταν οι συναντήσεις με τη λέσχη ανάγνωσης και την κινηματογραφική όπως και η εκδρομή της κινηματογραφικής στην Αθήνα!

Όμορφες στιγμές δεν είχα στο Γυμνάσιο και για να είμαι ειλικρινής δεν με ενδιαφέρει και τόσο πολύ, αφού είναι ένα σχολείο και τίποτε άλλο.

Η καλύτερη ανάμνηση που έχω είναι η εκδρομή της κινηματογραφικής λέσχης στην Αθήνα. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία με πολύ γέλιο. Το κλίμα ήταν όμορφο και υπήρχε οικειότητα μεταξύ μας. Αυτή η λέσχη θα είναι η μόνη –μαζί με κάποιους καθηγητές-που θα μου λείψουν από το Γυμνάσιο!

Αυτό που θα κρατήσω είναι ότι αυτά τα τρία χρόνια γνώρισα πολλούς καινούριους ανθρώπους , έζησα πολύ ωραία πράγματα, πήρα πολλές γνώσεις και πάνω απ όλα γνώρισα τους φίλους μου!

Οι πιο άσχημες στιγμές είναι όταν οι δάσκαλοι μου έλεγαν να διαβάζω γιατί θα μείνω στην ίδια τάξη. Δεν έχω καμιά όμορφη στιγμή από το Γυμνάσιο..

Θα θυμάμαι τον τρόπο που έκανε μάθημα η κυρία Κ. και πώς τάπωνε τους συμμαθητές μου. Γενικά θα θυμάμαι την τάξη!

Άσχημες.. τις έχω διαγράψει από το μυαλό μου. Κάτι όμορφο από το Γυμνάσιο ήταν η εκδρομή στην Αθήνα. Ευχαριστώ πολύ που δε με αφήσατε να ΜΗΝ πάω κυρία!

Άσχημες δεν είχα- ίσα ίσα ήταν όλες τόσο ωραίες και αξέχαστες. Μια όμορφη ανάμνηση ήταν η εκδρομή στην Αθήνα!

Οι ομορφότερες στιγμές ήταν όλες οι εκδρομές που κάναμε και οι συζητήσεις όταν βλέπαμε ταινίες στο μάθημα και μιλούσαμε για διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα.

Οι πιο ωραίε στιγμές ήταν οι εκδρομές που πηγαίναμε και περνούσαμε ωραία στο λεωφορείο, λέγαμε αστεία, γελούσαμε και γενικά περνούσαμε ευχάριστα! Αυτό συνέβαινε γιατί οι καθηγητές ήξεραν αν κάνουν καλά τη δουλειά τους και περνούσαμε ωραία.

Η καλύτερη ανάμνηση ήταν η αξέχαστη εκδρομή στην Αθήνα που ήταν γεμάτη εμπειρίες , ανατροπές, γνωριμίες και πολλές , πολλές στιγμές χαράς!

Έχω πολλές ωραίες αναμνήσεις από το Γυμνάσιο- τις πιο πολλές από την τάξη μου.

Οι όμορ5φες αναμνήσεις μου είναι οι παρέες, τα γέλια, οι ωραίες ιστορίες που λέγαμε και περνούσαμε καλά με τους δασκάλους. Τις άσχημες αναμνήσεις τις έχω διαγράψει , δεν έχει νόημα να λέγονται.

Οι πιο άσχημες αναμνήσεις μου είναι όταν έτρωγα παρατηρήσεις στο μάθημα και γινόμουν ρεζίλι. Οι πιο όμορφες ήταν στην Γ Γυμνασίου γιατί γνώρισα καινούρια άτομα που συμπαθώ και είμαι με όλη μου την παρέα στο σχολείο. Δεν έχω καμιά άσχημη ανάμνηση από το Γυμνάσιο. Αντίθετα, έχω ωραίες αναμνήσεις με την αστεία μας τάξη και τους συμμαθητές μου. Η ωραιότερη όμως ανάμνηση ήταν η εκδρομή της περιβαλλοντικής στη Θεσ/κη.

Τα χρόνια του γυμνασίου ήταν όμορφα χρόνια, τα πιο όμορφα των 15 ετών της ζωής μου. Μπορεί να είναι λίγα αλλά είναι γεμάτα. Οι σχολικές λέσχες , η γνωριμία με τους καθηγητές, ο χαβαλές του διαλείμματος με κάνουν ακόμη αν χαμογελώ. Συγκεκριμένα μου έχει αποτυπωθεί η χοροεσπερίδα που έγινε φέτος και αναμφίβολα η εκδρομή στην Αθήνα με την Κινηματογραφική Λέσχη.

Ισότητα μέσα από τη διαφορετικότητα

Η εβδομάδα από 13 έως 18 Μαΐου είχε οριστεί ως θεματική εβδομάδα στο σχολείο μας. Στη διάρκεια της, παράλληλα με άλλες δράσεις που πραγματοποιήθηκαν στο σχολείο, οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί της Ειδικής Αγωγής ετοίμασαν μια δράση –ενημέρωση των μαθητών του σχολείου σχετικά με την Ειδική Αγωγή. Σε αυτή συμμετείχαν τα παιδιά της ένταξης αλλά εθελοντικά  και πολλοί άλλοι συμμαθητές τους, καθώς και  η ορχήστρα με τη  χορωδία του σχολείου  υπό την εποπτεία του καθηγητή Μουσικής  κ.Τρουμούλη. Η παρουσίαση έγινε στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου και την παρακολούθησαν και τα 19 τμήματα του Γυμνασίου τις δύο ημέρες που διήρκεσε.

Την παρουσίαση με τίτλο "Ισότητα μέσα από τη διαφορετικότητα" ετοίμασαν οι καθηγήτριες: Τριανταφύλλου Κατερίνα, Μαρινοπούλου Γιώτα, Μούσια Κατερίνα, Μπουλιώνη Κων/να και Πετανίδη Άννα (η οποία έπαιξε και βιολί συνοδεύοντας τη χορωδία).

Οι συνάδελφοι, αρχικά εξήγησαν στους μαθητές τι σημαίνει Ειδική Αγωγή, τι σημαίνει Στήριξη των μαθητών και έλυσαν απορίες τους σχετικά με τη συμμετοχή των συμμαθητών τους σε αυτά τα τμήματα.



Στη συνέχεια προβλήθηκε η βραβευμένη ταινία « I’m a dyslexic».

Το «Είμαι Δυσλεκτικός» είναι μια φοιτητική ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους παραγωγής, σκηνοθεσίας και σεναρίου των Mads Johan Øgaard και Katie Wyman. Και οι δύο φοιτητές είναι δυσλεκτικοί και δημιούργησαν αυτή την ταινία για να περάσουν ένα μήνυμα σχετικά με τη δυσλεξία, αλλά και να μπορέσουν να ταυτιστούν τα άτομα με μαθησιακές διαφορές.

Ακολούθησε η παρουσίαση δύο τραγουδιών στη νοηματική γλώσσα-  «Είσαι συ ο άνθρωπος μου» του Μίνωα Μάτσα και «Έχω μάθει» του Γιώργου Θεοφάνους.




Τα τραγούδια ετοίμασαν οι υπεύθυνες καθηγήτριες σε συνεργασία με την ορχήστρα και τη χορωδία του σχολείου.

Οι μαθητές μας παρακολούθησαν με ενδιαφέρον το δρώμενο, έλυσαν τις όποιες απορίες είχαν σχετικά με το θέμα και συγκινήθηκαν από τα τραγούδια που παρουσίασαν οι συμμαθητές τους.

Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ότι παρόλο που όλες οι συνάδελφοι είναι αναπληρώτριες – με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αναπληρωτές, είτε σε ατομικό-προσωπικό επίπεδο (στέγη, μετακίνηση, οικογενειακά βάρη) είτε σε εκπαιδευτικό( πολλές και διαφορετικές οι περιπτώσεις των μαθητών που έχουν να διαχειριστούν, προσωρινή θέση στο σχολείο, αδιαφορία ή έλλειψη συνεργασίας από τους γονείς κτλ)- και παρά το γεγονός ότι ήταν μόνο για μια χρονιά στο σχολείο μας ξεχώρισαν για την αφοσίωση τους, το ενδιαφέρον για τους μαθητές και το σχολείο καθώς και το ότι κατάφεραν να παροτρύνουν τα παιδιά σε δράση. Όλα αυτά δεν είναι αυτονόητα. Ευχόμαστε σε όλες να συνεχίσουν το δύσκολο έργο τους με το ίδιο κέφι, την ίδια υπομονή και το ίδιο μεράκι. Μακάρι να είναι και του χρόνου στο σχολείο μας!

Η εκδρομή της Κινηματογραφικής Λέσχης στην Αθήνα μέσα από τα μάτια των μαθητών μας!

Για άλλη μια χρονιά το πρόγραμμα της Κινηματογραφικής Λέσχης του 1^ου Γυμνασίου Κω ολοκληρώθηκε με μια εκδρομή στην Αθήνα. Το πρόγραμμα ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2018 και μέχρι τις 14 Απριλίου 2019, οπότε και ολοκληρώθηκε, παρακολουθήσαμε μαζί με τους μαθητές μας 20 ταινίες. Το πρόγραμμα παρακολούθησαν περίπου 40 μαθητές και οι 30 από αυτούς συμμετείχαν και στην εκπαιδευτική εκδρομή.

Η εκδρομή μας περιλάμβανε πολλές δράσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα,  και φυσικά διασκέδαση! Παρακολουθήσαμε δύο θέατρα, την Ελένη του Ευριπίδη στο Θέατρο Νέου Κόσμου και το "Τσάντα γιαμαξιλάρι" στο Θέατρο 104, γνωρίσαμε την ιστορία του Α Παγκοσμίου Πολέμου με το πρόγραμμα  "ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ ΚΑΙ Ε. Μ. ΡΕΜΑΡΚ: Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος:  λογοτεχνία και κινηματογράφος" στο ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη, παίξαμε το πρόγραμμα Γεωγραφίας στο Magma Team και ζήσαμε την εικονική πραγματικότητα στο VRProject , επισκεφτήκαμε την έκθεση For ever more images? στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών , μάθαμε "Τι είδε ο Γαλιλαίος" στο Μουσείο Ηρακλειδών και τέλος πήγαμε στην έναρξη του Φεστιβάλ Κόμικς στο AthensComicdom.  Φυσικά δεν έλειψαν οι βραδινές έξοδοι- για φαγητό στο πολύ ζεστό Μπαραλλού, για φαγητό και χορό στο Ταρατατράμ και για να ακούσουμε ροκ  μουσική στη Μουσική Σκηνή HolyWood. Πολύ γεμάτες μέρες, πολλές οι δράσεις μας, αρκετά τα απρόοπτα, αλλά η καλή διάθεση των μαθητών μας , η θετική τους ενέργεια, το χαμόγελο τους, η απουσία γκρίνιας, η ζωηράδα της εφηβείας βοήθησαν να μη χάσουμε στιγμή το κέφι μας και να ζήσουμε στο έπακρο κάθε στιγμή της εκδρομής μας!

Οι τρεις συνοδοί της εκδρομής, η κυρία Τερζή, η κυρία Τριανταφύλλου και γω ευχαριστούμε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν στην εκδρομή και τους ευχόμαστε αυτό να είναι το πρώτο από μια σειρά πολλών ταξιδιών με ουσία στη ζωή τους! Θα μας μείνει αξέχαστη και η εκδρομή και οι μαθητές μας!

Την εκδρομή αυτή δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Με γέμισε αναμνήσεις υπέροχες που θα κουβαλάω για όλη μου την ζωή και στο μέλλον θα τΙς λέω στα παιδιά μου, οι σχέσεις μου με τα παιδιά που ήμασταν μαζί έσφιξαν και καταλάβαμε ότι έχουμε περισσότερα κοινά μεταξύ μας. Θα ήθελα αυτές οι μέρες να κρατήσουν για πάντα και μια αιωνιότητα μαζί να ήμασταν και πάλι. Έχοντας αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου θέλω να ευχαριστήσω την κυρία Κεφαλά, την κυρία Τερζή και την κυρία Τριανταφύλλου που μου χάρισαν αυτές τις αναμνήσεις με το πρόγραμμα που είχαν ετοιμάσει, αλλά και φυσικά τις πλάκες που κάναμε κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Σας ευχαριστώ λοιπόν που ήσασταν δίπλα μας αυτές τις μέρες και που είστε δίπλα μας και εκτός σχολείου χωρίς να έχετε το μυαλό σας κολλημένο σε άλλες εποχές. Σας αγαπώ.

Γαβριέλα Δούσμανη

Απο την αρχή του ταξιδιού ήμουν σίγουρος πως επρόκειτο να περάσουμε υπέροχα. Από τις στιγμές στο αεροδρόμιο, στα λεωφορεία - τα πολλά αυτά λεωφορεία που μας μετέφεραν - στο ξενοδοχείο και σε όλες τις δραστηριότητες και εξόδους έχω κρατήσει μόνο θετικές εντυπώσεις. Σίγουρα δεν μου άρεσαν όλα τα προγράμματα, αλλά και εκείνα μου προσέφεραν κάτι διαφορετικό, ακόμη και εάν δεν το εκτίμησα τόσο. Χωρίς τις συγκεκριμένες  καθηγήτριες και την προθυμία τους αλλά και την όρεξη για γέλιο και πλάκες, η εκδρομή δεν θα ήταν αυτή που όλοι μας ευχαριστηθήκαμε• αυτό φαίνεται μόνο από το βράδυ στο καράβι, όταν μας έβγαλαν από τις καμπίνες για "να πούμε καμιά βλακεία να περάσει η ώρα" και τελικά μας έκαναν παρατήρηση άλλοι επιβάτες για τα γέλια και τις φωνές. Εάν έπρεπε να διακρίνω τα πιο αξιοσημείωτα μέρη της εκδρομής, θα διάλεγα το πρόγραμμα για τον Α παγκόσμιο πόλεμο, το πρόγραμμα στο Μουσείο Ηρακλειδών και τις μετακινήσεις με το λεωφορείο, η οποίες ήταν γεμάτες με γέλιο και χαρά. Εκλαμβάνω λοιπόν την εκδρομή στην Αθήνα, ως μια από τΙς τελευταίες μου αναμνήσεις από το γυμνάσιο, ως την αποχαιρετιστήρια. Ήταν ένα ξεχωριστό και όμορφο  τετραήμερο και γι αυτό θέλω να ευχαριστήσω όλους μου τους συμμαθητές και τις τρεις υπεύθυνες καθηγήτριες.

Διονύσης Καραβίτης

Ήταν μια φανταστική εκδρομή ( άλλωστε δεν θα μπορούσατε να είχατε κάνει κάτι λιγότερο ❤)... Ήταν όλα υπέροχα-  απλά σε κάθε έναν άρεσε κάτι άλλο, λόγω διαφορετικού γούστου .....Μου άρεσε πάρα πολύ το VR project ,η Ελένη, το escape room και το πρόγραμμα στο ίδρυμα Αικατερίνη Λασκαρίδη..... Σας ευχαριστούμε για όλα ...... Ήταν, πραγματικά, κάτι απίστευτο που θα το θυμόμαστε για πολλά χρόνια.

Αναστασία Καλούδη

Σίγουρα είναι μια εκδρομή που δεν θα ξεχάσω για τρεις λόγους: πρώτος λόγος ήσασταν εσείς, διότι ξέραμε όλοι ότι θα περνάγαμε καλά! Παρόλο που παραπονιόμασταν συνέχεια, ξέραμε κατά βάθος ότι θα περνάγαμε τέλεια!!!! Δεύτερος λόγος: όλα τα μέρη που πήγαμε δεν νομίζω ότι θα έχουμε άλλη ευκαιρία να τα ξαναδούμε! Όλα ήταν αξέχαστα !!!!!!!!!!!!!!! Τρίτος λόγος και κυριότερος η κ.Τερζή (G.T) που ήταν ακριβώς στο απέναντι δωμάτιο και άκουγε το τι λέγαμε...

Αλεξάνδρα Καζαντζή

Η εκδρομή ήταν υπέροχη! Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν η επίσκεψη μας στο κτήριο που παίξαμε με τα vr και μεταφερθήκαμε σε μια άλλη «πραγματικότητα» και διασκεδάσαμε πολύ! Αυτό που μου άρεσε λιγότερο ήταν η έκθεση για τον Γαλιλαίο γιατί την θεώρησα λίγο βαρετή. Οι υπόλοιπες δραστηριότητες ήταν εξίσου διασκεδαστικές.

Ολυμπία Σπαγουλίδου

Η εκδρομή στην Αθήνα ξεπέρασε όλες μου τις προσδοκίες! Περίμενα μια απλή εκδρομή όπου θα επισκεπτόμασταν κάποια ορόσημα της πόλης και θα περνούσαμε τον χρόνο μας κάνοντας συνηθισμένα πράγματα. Προς μεγάλη μου έκπληξη όλα τα παραπάνω αποδείχτηκαν λανθασμένα! Στην πραγματικότητα γνώρισα μια Αθήνα παντελώς άγνωστη σε εμένα, παρόλο που την επισκέπτομαι χρόνια! Πήγαμε σε μέρη που δεν είχα  ξαναπάει και κάναμε διάφορες δραστηριότητες που μου ήταν άγνωστες. Έπειτα, η κάθε νύχτα ήταν αξέχαστη. Περάσαμε υπέροχα σε μαγαζιά και νυχτερινά κέντρα, μαζεύοντας αναμνήσεις και κάνοντας φιλίες! Γενικότερα, αυτή η εκδρομή θα μείνει χαραγμένη μέσα μου για πάντα για τα πράγματα που κάναμε και περισσότερο για τις αξέχαστες αναμνήσεις και στιγμές που είχα με τους φίλους μου. Ευχαριστώ όλα τα παιδιά της εκδρομής και πιο πολύ τις συνόδους μας Κα Κεφαλά, Κα Τερζή και Κα Τριανταφύλλου που χωρίς αυτές δεν θα ήταν ίδια η εκδρομή-και μάλλον δεν θα γινόταν.

Δημήτρης Πλατανίστας

Πέρασα υπέροχα... Ειδικά με τα λεωφορεία😂.. Μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ το  κλαμπ που πήγαμε με την μπάντα Meridian Blank...και γενικά ήταν πολύ αξέχαστη εκδρομή.. Πιστεύω ότι θα είναι από τις καλύτερες.

Αναστασία Ζελεζνιάκ

Μπορώ να πω πως πραγματικά αυτή η εκδρομή θα μου μείνει αξέχαστη. Παρά τις αναποδιές που είχαμε να αντιμετωπίσουμε, καταφέραμε να κάνουμε αυτή την εκδρομή μια εκδρομή που σίγουρα όλοι θα θέλαμε να ξαναζήσουμε. Γνωριστήκαμε καλύτερα μεταξύ μας και δημιουργήσαμε νέες φιλίες που σίγουρα θα ήθελα να κρατήσω. Μια εκδρομή με γέλια, χορό, τραγούδι και γενικά μια εκδρομή την οποία δεν θα ξεχάσω ποτέ. Πραγματικά θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά και τις συνόδους που έκαναν αυτή την εκδρομή πιο όμορφη από ότι είχα φανταστεί.

Αντριάνα Παπούλα

Στην εκδρομή πέρασα πολύ ωραία! Περισσότερο μου άρεσε το θέατρο με την Ελένη, το ταξίδι με το αεροπλάνο, το Mall, η εικονική πραγματικότητα και οι τρεις βραδιές που ήμασταν έξω και το θέατρο «Τσάντα για μαξιλάρι».  Λιγότερο μου άρεσε ο Γαλιλαίος και η Ιστορία διότι δεν είναι του γούστου μου. Είχαμε και τις τρεις καλύτερες καθηγήτριες πρέπει να μας ζηλεύετε όλοι!!

Πρεσλάβα Πέτροβα

Η εκδρομή της λέσχης μας στην Αθήνα είναι σίγουρα αξέχαστη. Από όλες τις δραστηριότητες, η αγαπημένη μου ήταν αναμφίβολα το "Τι είδε ο Γαλιλαίος". Αν και δεν περιείχε καθόλου δράση, η ευφράδεια και η μεταδοτικότητα του κυρίου Πετάκου ήταν καταπληκτικές, και αρκετές για να κρατήσουν σε πολλά άτομα το ενδιαφέρον. Σχεδόν εξίσου διασκεδαστική ήταν η επίσκεψη μας στο escape room του Magma Team, και συγκεκριμένα στο game show. Μου άρεσε πολύ το κλίμα ανταγωνισμού που είχε δημιουργηθεί μεταξύ των ομάδων. Από τις βραδινές εξόδους, η καλύτερη για μένα είναι αναμφίβολα αυτή της Πέμπτης. Η μπάντα έπαιξε πολύ ωραία τραγούδια, και μετά ήταν ακόμη πιο ωραία. Για να είμαι ειλικρινής, οι άλλες δυο έξοδοι δεν μου άρεσαν και πολύ. Τα έργα που είδαμε στα θέατρα μου άρεσαν αρκετά, και ακομα περισσότερο το θεατρικό παιχνίδι που μας έκαναν μετά. Σε γενικές γραμμές, αν εξαιρέσουμε μερικά προβλήματα που πρόεκυψαν όσον αφορά την μεταφορά, ήταν μια πάρα πολύ ωραία και "γεμάτη" εκδρομή.

Σωτήρης Καβαδάκης

Η εκδρομή ήταν απίστευτη! Μπορεί να παραπονιόμασταν για την κούραση, την αϋπνία ή για κάποιο πρόγραμμα που δεν μας άρεσε, αλλά όπου και να πηγαίναμε περνάγαμε απίστευτα. Ο,τι και αν κάναμε μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά λίγο περισσότερο μου άρεσαν οι βραδινές έξοδοι.  Πιστεύω αυτή η εκδρομή θα μας μείνει αξέχαστη, όχι μόνο επειδή περάσαμε ωραία αλλά και επειδή μερικοί από εμάς γνωριστήκαμε καλύτερα ο ένας με τον άλλον! Αγάπησα ο,τι και να κάναμε στην εκδρομή και οτι ανάμνηση μου έμεινε από αυτή.

Αλτιόνα Ντούκα

Αυτη η εκδρομή ήταν η καλύτερη που έχω πάει εδω και χρόνια. Γνώρισα πράγματα που δεν ήξερα πριν, ήρθα πιο κοντά με ανθρώπους που πριν δεν ήξερα τίποτα γι αυτούς παρά μόνο το όνομα τους, και ήρθα ακόμα πιο κοντά με ανθρώπους που τους θεωρούσα ήδη φίλους. Είχαμε πολλές αναποδιές, αν και μάλλον αυτό ήταν για το καλύτερο,  και πολλά τραγούδια και χορούς ...σε καρέκλες!

Αντρέας Καντάς

Η εκδρομή ήταν η καλύτερη που έχω πάει μακράν. Πέρα από κάποιες αναπόφευκτες αναποδιές όλα τα υπόλοιπα ήταν τέλεια προγραμματισμένα και τα μέρη τα οποία επισκεφτήκαμε φανταστικά. Αυτό που ξεχώρισε για μενα ήταν το πρόγραμμα "Τι είδε ο Γαλιλαίος" το οποίο περιέγραφε με διασκεδαστικό και απλοϊκό τρόπο την αρχή της Φυσικής. Ήταν πραγματικά υπέροχα!!!

Μαρία Χατζημιχαήλ

Η τελευταία εκπαιδευτική εκδρομή στην Αθήνα ήταν όταν ήμουν έκτη. Και μπορώ να πω πως αυτή η εκδρομή (της κινηματογραφικής), παρόλο που συνέβησαν αρκετές ατυχίες, ήταν πραγματικά πολύ διασκεδαστικά (ειδικά στο λεωφορείο), καθόλου βαρετά. εκτός από μερικά μέρη, αλλά κατά τα άλλα ήταν πολύ ωραία! Και σίγουρα είναι μια από τις εκδρομές που θα θυμάμαι! Ειδικά όταν ακούω την ερώτηση: «Που πάμε μετά;»

Δημήτρης Κανέλλης

Δοκίμασα καινούρια πράγματα, που χωρίς την επιβολή να βρίσκομαι σε έναν τέτοιο χώρο δεν θα τα δοκίμαζα ποτέ. Δεν μπορώ πως κάτι δεν μου άρεσε. Έχω πλέον μια καινούρια γωνίτσα με αντικείμενα από αγαπημένες μου σειρές (#φεστιβαλκομικ) και έχω φωτογραφίες με εναν "αληθινό" ήρωα από το αγαπημένο μου κόμικ.

Αναστασία Ζήβα

"Φύλακας άγγελος του εαυτού σου είναι ο ίδιος σου ο εαυτός!" - Η συνάντηση μας με τη συγγραφέα Μάγια Δεληβοριά!

Ποιο το νόημα της ζωής; Πώς διαχειριζόμαστε την απώλεια στην εφηβεία, αλλά και σε κάθε ηλικία; Πώς φανταζόμαστε το θάνατο; Σε αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα απάντησε στη σημερινή μας συνάντηση η κυρία Μάγια Δεληβοριά συγγραφέας του βιβλίου «Ένας άγγελος στο ταβάνι μου». Η κυρία Δεληβοριά βρέθηκε στο νησί μας προσκεκλημένη του Δήμου Κω στο πλαίσιο των Ημερών Παιδικού και Εφηβικού βιβλίου, που διοργανώνεται για 7^η συνεχή χρονιά.

Προσθήκη λεζάντας

Η κυρία Δεληβοριά συναντήθηκε με μαθητές της Α , της Β και της Γ Γυμνασίου και συζήτησε μαζί τους για τα βιβλία της «Η αλφαβήτα της εφηβείας» και «Ένας άγγελος στο ταβάνι μου». Όχι μόνο συζήτησε μαζί τους, αλλά και τους σκηνοθέτησε και οι μαθητές μας έγιναν πρωταγωνιστές του βιβλίου.

Με τους μαθητές του Γ2 συναντήθηκε στην αίθουσα τους και η συνάντηση κράτησε ένα απολαυστικό δίωρο. Τα παιδιά υποδέχτηκαν με χαρά τη συγγραφέα, την οποία γνώριζαν μόνο από τη φωτογραφία του βιβλίου της. Το βιβλίο το είχαν διαβάσει όλοι οι μαθητές στα πλαίσια της φιλαναγνωσίας του αναλυτικού προγράμματος και είχαν εκπονήσει και εργασίες με συγκεκριμένο φύλλο εργασίας.

Η κυρία Δεληβοριά , αφού συστήθηκε στα παιδιά , ξεκίνησε τη συζήτηση ρωτώντας τους με ποιο τρόπο μπορούμε να παρηγορήσουμε έναν άνθρωπο που έχει βιώσει την απώλεια. Οι μαθητές πρότειναν διάφορους τρόπους: να περάσεις χρόνο μαζί του, να προσπαθήσεις να τον διασκεδάσεις, να είσαι δίπλα του όταν σε έχει ανάγκη. Βέβαια, όπως παρατήρησε η ίδια , στην αρχή όλοι είναι κοντά στον άνθρωπο που θρηνεί, σταδιακά όμως ο κόσμος αραιώνει, καθώς η ζωή ακολουθεί τη φυσιολογική της πορεία. Επίσης επισήμανε πώς αρκετοί άνθρωποι αισθάνονται αμήχανα μπροστά στο θάνατο και δεν ξέρουν με ποιο τρόπο μπορούν να φανούν χρήσιμοι στον/στην φίλη τους που θρηνεί. Το βέβαιο είναι ότι ο άνθρωπος που βιώνει την απώλεια πρέπει ο ίδιος να μπορέσει να την αντιμετωπίσει : να είναι ελεύθερος να θρηνήσει, να μην απομονωθεί από τους φίλους τους και την οικογένεια, να μην κρύβει τα συναισθήματα του. 

Στη συνέχεια και με αφορμή τον Άγγελο του βιβλίου που βλέπει τα πάντα, ακούει, αισθάνεται αλλά δεν είναι ορατός, μαθητές υποδύθηκαν το ρόλο του, το ρόλο ενός ατόμου που δεν ξέρει ούτε ποιος είναι, ούτε ποιοι είναι οι δικοί του άνθρωποι, ούτε ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξής του.

Η επόμενη ερώτηση αιφνιδίασε λίγο τα παιδιά, αφού η συγγραφέας τους παρότρυνε να πουν πώς φαντάζονται το θάνατο. Πολλές και διαφορετικές οι απαντήσεις τους: σα να ξαναγεννιόμαστε, υπάρχει κόλαση και παράδεισος, πάμε σε ένα άλλο σύμπαν, γυρίζουμε πάλι στη ζωή για να διορθώσουμε τυχόν λάθη μας, δεν υπάρχει τίποτε, γινόμαστε άγγελοι, βρίσκουμε ξανά τα αγαπημένα μας πρόσωπα…

Όσο για το νόημα της ζωής;; Υπήρξαν κοινές απαντήσεις , όπως να είσαι με εκείνους που αγαπάς, να πετύχεις τους στόχους σου, να είσαι υγιής, να κάνεις οικογένεια, να έχεις φίλους, η ζωή δεν ξέρουμε τι νόημα έχει(έχουμε και κάποιους φιλόσοφους ανάμεσα μας), να έχεις περάσει μια γεμάτη ζωή… όπως είπε , όμως και η κυρία Δεληβοριά, εμείς οι ίδιοι δίνουμε νόημα στη ζωή μας: βάζουμε ψηλά τον πήχυ, έχουμε στόχους, κυνηγάμε τα όνειρα μας, δεν μας απασχολούν μόνο οι υλικές απολαύσεις.  Με τον ίδιο τρόπο είμαστε φύλακες άγγελοι του εαυτού μας. Σε κάθε δυσκολία να βάζουμε μπρος όλες μας τις δυνάμεις να αντιμετωπίσουμε ό,τι μας βρει, να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες με ψυχικό σθένος. Αυτό είναι κάτι που το μαθαίνουμε – από τους γονείς μας, τους ανθρώπους γύρω μας, που μπορούν να αποτελέσουν πρότυπα για μας, τις εμπειρίες μας, τα βιβλία που θα διαβάσουμε , τις ταινίες που θα δούμε.

Ακολούθησαν οι ερωτήσεις των παιδιών. Αρχικά τη ρώτησαν από πού εμπνεύστηκε το βιβλίο της – αν συνδέεται με κάποιο προσωπικό της βίωμα. Η συγγραφέας μας είπε ότι το βιβλίο αυτό είναι ένα δώρο για τις κόρες της, για το πώς μπορούν να διαχειριστούν την απώλεια, όταν προκύψει στη ζωή τους.  Στην ερώτηση αν θα άλλαζε κάτι στο βιβλίο της, τώρα , αρκετά χρόνια μετά την κυκλοφορία του, η κυρία Δεληβοριά απάντησε ότι δε θα άλλαζε ούτε λέξη. Το βιβλίο της πια είναι μια αυτόνομη ύπαρξη και δεν επιστρέφει σε αυτό για να το κρίνει ή να το επεξεργαστεί ξανά. Επιπλέον μας αποκάλυψε ότι γράφει πολύ γρήγορα, επειδή το κάθε βιβλίο της το έχει έτοιμο στο μυαλό της πριν καθίσει να το γράψει. Τέλος ο αγαπημένος ήρωας της από το βιβλίο της είναι ο Άγγελος , αφού ο χαρακτήρας του της μοιάζει αρκετά: το χιούμορ του, ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τα πράγματα, το θάρρος του.

Τέλος η συγγραφέας μας μίλησε για τη μαγεία του διαβάσματος. Το διάβασμα βιβλίων σε ταξιδεύει σε μέρη μακρινά, γνωρίζεις ήρωες που σε εμπνέουν, σε κάνει να ονειρεύεσαι. Και η συμβουλή της στους μαθητές μας ήταν να διαβάζουν ό,τι θέλουν .Κέρδος θα είναι γι αυτούς!

Κ.Δεληβοριά, σας ευχαριστούμε πολύ ! Περάσαμε εξαιρετικά- διασκεδάσαμε, μάθαμε, γελάσαμε, πετάξαμε το κουστούμι της σοβαρότητας για μια μέρα! Σας χαιρετάμε ελπίζοντας σε επόμενη συνάντηση!

Ακολουθούν εργασίες των μαθητών που έδωσαν ένα διαφορετικό τέλος στο βιβλίο και έψαξαν ομαδικά το νόημα της ζωής!

ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΟ ΤΑΒΑΝΙ ΜΟΥ by on Scribd

 

ΕΡΓΑΣΙΕΣ

Η κυρία Μαργαρίτα έσβησε ύστερα από επτά χρόνια, ευτυχισμένη και κρατώντας το χέρι του εγγονού της. Όσες φορές κι αν την είχε ρωτήσει πως είχε βρεθεί ξαφνικά στη ζωή τους και γιατί είχε αποφασίσει να του δείξει τέτοια αγάπη χωρίς να είναι συγγενής και χωρίς να τον ξέρει, εκείνη χαμογελώντας του απαντούσε : «Είναι πολλά τα ανεξήγητα πράγματα στον κόσμο, παιδί μου. Το καλό είναι ότι την αγάπη δεν χρειάζεται να την εξηγήσεις σε κανέναν». Απο την άλλη εκείνος πάντα πίστευε ότι την γνώριζε απο κάπου, κάποιες φορές όταν κοιμόταν έβλεπε όνειρα με τον Πέτρο αλλά δεν τον γνώρισε ποτέ για να κάνει τους συνδυασμούς του. Του άρεσε που και που να ξαπλώνει στο κρύο πάτωμα και να κοιτάει με τις ώρες το ταβάνι. Όταν τον έβλεπε η κυρία Μαργαρίτα πάντα σκεφτόταν ότι κάποιες συνήθειες δεν κόβονται. Άλλωστε ο ίδιος είχε δηλώσει ότι έχει περίεργους τρόπους ξεκούρασης. Ήταν ο τρόπος του.

Γαβριέλα Δούσμανη

Σε είδα από τη στιγμή που κάθισες δίπλα μου και άρχισες να τραγουδάς. Πριν από αυτό δε σε είχα συναντήσει πουθενά .Δεν ξέρω, μετά από όλο αυτό που πέρασες και που μου αφηγήθηκες, απλά ήθελα να μάθω για εσένα και δεν στα έλεγα νωρίτερα, γιατί ήθελα να σιγουρευτώ γιατί αυτό που έμαθα δεν το πίστευα!

-Πες μου κυρία Μαργαρίτα τι έγινε; Ποιος είμαι;

-Λοιπόν,  άκου παιδί μου. Αρχικά δεν πέθανες τώρα πρόσφατα,  αλλά πριν 3 χρόνια και όχι σε αυτή την ηλικία που είσαι τώρα, αλλά πιο μεγάλος! Ήσουν και μπαμπάς ενός πολύ όμορφου αλλά και ταλαιπωρημένου αγοριού.

 -Τι; Πως; Πως έγινε αυτό;

-Άκου! Έκατσα και το έψαξα και αυτό που έμαθα δεν ξέρω πως

θα το πάρεις.

-Πες μου!

-Με βάση ο,τι έχω βρει και έχω μάθει ..Πως να στο πωω ..εμμμ είσαι ..είσαι ο μπαμπάς του Πέτρου!

-Τι;  Όχι αποκλείεται! Αυτό δεν...δεν γίνεται! Πως;

-Απ’  ότι διάβασα αλλά και ρώτησα κάποιους υπάρχει μια περίπτωση στην ηλικία του Πέτρου και εσύ ο ίδιος να έχεις περάσει κάτι παρόμοιο και απλά ήταν η ανάγκη σου τώρα να τον σώσεις! Γιατί απ’  οτι έμαθα είχες πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια!

-Μάλιστα! Και τώρα τι; Τι θα κάνουμε;

-Τώρα, δεν νομίζω να μας μείνουν πολλές επιλογές ή απλά θα μείνεις σε αυτή την ηλικία χωρίς να θυμάσαι τίποτα και θα προσέχεις τον Πέτρο ή αν νομίζεις ότι έχεις τελειώσει με αυτό το θέμα θα κάνεις ο,τι δε φωτίσει ο Θεός!

-Όχι, όχι και πάλι όχι! Φυσικά και θα κάτσω με τον Πέτρο. Φυσικά θα κάτσω δίπλα στο παιδί μου.

-Όπως θες αγόρι μου! Καλυτέρα να πηγαίνουμε τώρα.

-Πάμε….

Ο Πέτρος μεγάλωσε με τον μπαμπά του που τον πρόσεχε χωρίς αυτός μα το ξέρει, άσχετα που ένιωθε μια ασφάλεια όπως έλεγε στον γιατρό που πήγαινε! Μεγάλωσε με την μητέρα του με πολλή αγάπη και στήριξη. Ο πατέρας του δεν έφυγε ποτέ από δίπλα του.

Ο Πέτρος σπούδασε σε σχολή μουσικής, τελείωσε με άριστα και έκανε μια υπέροχη καριέρα και οικογένεια. Και όλοι ήταν περήφανοι.

Όσο για τον πατέρα του; Η μαμά του Πέτρου,  και ας μην ξανα παντρεύτηκε,  είχε κάποιον εκτός από τον Πέτρο να την προσέχει και να την νοιάζεται.

Ραφαηλία Κασάπη

Καθώς περπατούσα και ακολουθούσα την κυρία Μαργαρίτα, την ώρα που άνοιξε την πόρτα ενός δωματίου, όλα πάγωσαν, κάτι άρχισε να με ενοχλεί.  Ήθελα όντως να μάθω ποιος ήμουν; Ήθελα να επιστρέψω; Και αν επέστρεφα και δεν τα κατάφερνα; Δεν ξέρω, τι να κάνω ……. Ξαφνικά όλα συνέχισαν κανονικά. Αφού μου έδειξε ποιός ήμουν άρχισα να μην νιώθω καλά. Έτρεμα, νόμιζα πως ίδρωνα, έπεσα κάτω, όλα άρχισαν να σκοτεινιάζουν, φώναζα όσο πιο δυνατά μπορούσα .......

Ξαφνικά ξύπνησα. Ο πατέρας μου καθόταν δίπλα μου και νομίζω πως έκλαιγε, η αδερφή μου γελούσε, αλλά μια κυρία καθόταν μπροστά μου και χαμογελούσε.

(Δύο μήνες αργότερα)

Όλα είναι καλά. Άλλαξα σχολείο γιατί είναι πιο κοντά στο σπίτι, γνώρισα μια καπέλα, την Ζωή, νομίζω μου αρέσει… Ευτυχώς όλα πήγαν καλά..

Δημήτρης Κανέλλης

Σελ 174 . «κράτησε το κρυφτό...»,  (αφηγητής ο Πέτρος) ... Παρόλο που είχα πάει στο σπίτι μιας συμμαθήτριας μου για να παίξουμε επιτραπέζια, το είχα πάρει απόφαση να είμαι σοβαρός. Για άλλη μια φορά σε απογοήτευσα. Γύρισα σπίτι και τώρα που σου γράφω είναι χαράματα και κλαίω με αναφιλητά, αλλά η μαμά δεν με ακούει, ποτέ δεν με καταλαβαίνει. Σε απογοήτευσα, διότι δεν σεβάστηκα την προσφορά σου σε όλους μας.

Είναι απίστευτο το πόσο αφελής και ανώριμος ήμουν σήμερα. Καθώς παίζαμε, ρωταει η Ζωή ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του λογαριασμού Guardian Angel, και έκανα το λαθος να τους αφήσω να με παρασύρουν. Χθες καθώς έπαιζα μου ήρθε μια ειδοποίηση στο tablet από αυτόν τον λογαριασμό. Απλά την αγνόησα. Αφού βρέθηκα σε δίλλημα για το αν πρέπει να το παραδεχτώ η όχι, είπα πως αν και δεν τον δημιούργησα εγώ, για κάποιο λόγο είναι στο tablet μου. Άρχισαν να με πειράζουν. Λάθος. Να με κοροϊδεύουν λέγοντας πως μου αρέσει η Ζωή. Ψεύτες!

Θυμωμένος κάλεσα την μαμά να έρθει να με πάρει. Η μαμά πήγε νωρίς για ύπνο και πριν αρχίσω να γράφω, μου ήρθε μια τέλεια ιδέα. Πήρα το πιστόλι που είχες όταν ήσουν αστυνομικός, και το έβαλα στην τσάντα μου. Καθώς το όπλιζα, σκεπτόμουν τις πιθανές εξελίξεις, και αν τα παιδιά όντως το άξιζαν. Αχ να μουν στην Αμερική, να ένας έξυπνος λαός. Η οπλοφορία εκεί είναι νόμιμη και θα μου έκανε το σχέδιο πανεύκολο. Είχα πάντως αποφασίσει να είμαι δίκαιος. Δεν θα πυροβολήσω όλους τους συμμαθητές μου, πάρα μόνο αυτούς που με απομονώνουν, κοροϊδεύουν και συκοφαντούν εμένα και τον πατέρα μου πίσω από την πλάτη μου! Πόσο έχουμε ταπεινωθεί Θεε μου...

(Αφηγητής ο Αλέξης)

Εκείνη την ημέρα είχα αποφασίσει να κάτσω κι άλλο στης Μαριλιας για να θαυμάσω την Ζωη. Αν και τον λυπήθηκα τον δύσμοιρο τον Πέτρο, έκανα το μοιραίο λάθος να μείνω. Επέστρεψα σπίτι αργά και έπαθα σοκ, όταν είδα τον Πέτρο να κοιμάται. Συνήθως κοιμάται πάρα πολύ αργά.

Το πρωί η ματιά του, καθώς ετοιμαζόταν, ήταν ιδιαίτερα βλοσυρή. Ξαφνικά την ώρα της Ιστορίας βγάζει από την τσάντα του ένα πιστολι και άρχισε να στοχεύει την υπόλοιπη τάξη. Για κάποιο λόγο, ευτυχώς, διστασε να πυροβολήσει. Κοίταξε με απορία τους συμμαθητές του, οι οποίοι κρυφτήκαν γρήγορα κάτω από τα θρανία. Αυτοπυροβολήθηκε και εγώ είχα αποτύχει. Η τελευταία του λέξη  πριν ξεψυχήσει ήταν " Συγγνώμη".

Σωτήρης Καβαδάκης                                                 

Αφού η αποστολή μου πέτυχε και ο Πέτρος είναι μια χαρά θα πρέπει να "ζήσω" και εγώ, να μάθω το νόημα της ζωής (Τι να κάνει άραγε η Ζωή τώρα)

Ακούγεται λίγο παράξενο το να το λέει ένα φάντασμα αυτό!

Ξαφνικά, η κυρία Μαργαρίτα έρχεται με μια εικόνα στο χέρι της και με δάκρυα στα μάτια μου λέει ότι είναι η μαμά μου και γι' αυτό μόνο αυτή με έβλεπε και έμεινα! Έπαθα σοκ, δεν το πιστεύω ότι είναι η μαμά μου..

Με αγκάλιασε συγκινημένη. Εδω που τα λέμε είναι πολύ στενάχωρο να πεθαίνει ένα αγαπημένο σου πρόσωπο... Ίσως  και η "μητέρα" μου να περνά τα στάδια της κατάθλιψης όπως ο Πέτρος... Όταν το σκέφτηκα αυτό, την αγκάλιασα πιο σφιχτά και κάπου εκεί κατάλαβα πως έχω άλλη μια ίδια αποστολή:  θα γίνω φύλακας άγγελος της μητέρας μου! Γιατί; Γιατί μπορώ!

Άνι Ιστρέφι

Το Νόημα της Ζωής

Μία εργασία των: Καντά Ανδρέα, Καραβίτη Διονύση, Καβαδάκη Σωτήρη, Κανέλλη Δημήτρη

Καλέσαμε στο στούντιό μας πέντε άτομα διαφορετικής ηλικίας για να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας:

Καλεσμένος 1ος

- Αρχικά, πες μας πόσων ετών είσαι.

- Είμαι 6 χρονών.

- Πολύ ωραία. Ξεκινάμε με τις ερωτήσεις πάνω το θέμα που ερευνούμε: Ποιός/τι είναι αυτός/αυτό που αγαπάς περισσότερο;

- Η μαμά μου, ο μπαμπάς μου, ο σκύλος μου.

- Τι θα ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις; Γιατί;

- Αστροναύτης! Θέλω να φτάσω τ’ αστέρια!

- Ενδιαφέρον. Τέλος, ποιό νομίζεις ότι είναι το νόημα της ζωής σου;

- Μμμ, να κάνω ό,τι θέλω χωρίς να με ελέγχουν οι γονείς μου!

Καλεσμένος 2ος

- Πόσων χρονών είσαι;

- 15

-  Πώς θα χαρακτήριζες τη ζωή σου;

- …Βαρετή, άσκοπη…

- Ποιός/τι έχει περισσότερη αξία για εσένα;

- Η παρέα μου και το κινητό μου.

- Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 20 χρόνια;

- Δεν ξέρω, δεν σκέφτομαι τέτοια.

- Πες μας τουλάχιστον, ποιό θα έλεγες ότι είναι το νόημα της ζωής μας.

- Πφφ, ξέρω γω, να είμαστε ανεξάρτητοι και ευτυχισμένοι;

Καλεσμένος 3ος

- Δώστε μας την ηλικία σας.

- Είμαι 20 ετών.

- Ξεκινάμε, λοιπόν, πώς θα χαρακτηρίζατε τη ζωή σας;

- Σίγουρα γεμάτη, μέσα σε λίγα χρόνια άλλαξαν τόσα πολλά. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι τόσο εύκολη όσο νομίζεις όταν είσαι νεότερος. Όλα στη ζωή απαιτούν προσπάθεια.

- Τι είναι σημαντικότερο για εσάς;

-  Φαντάζομαι να τελειώσω τις σπουδές μου προς το παρόν.

- Πως βλέπετε τον εαυτό σας σε 20 χρόνια;

- Λογικά θα είμαι παντρεμένος με παιδιά, ελπίζω να έχω βρει μια αξιοπρεπή δουλειά.

- Μάλιστα. Για εσάς ποιό είναι το νόημα της ζωής;

- Πιστεύω πως είναι να έχεις μια πετυχημένη επαγγελματική καριέρα και μια ισορροπημένη ερωτική ζωή.

Καλεσμένος 4ος

- Θα μπορούσατε να δώσετε την ηλικία σας;

- Βέβαια, είμαι 50 χρονών.

- Αρχικά, πώς θα χαρακτηρίζατε την ζωή σας σε γενικό βαθμό;

- Ενδιαφέρουσα...έχω περάσει δύσκολες στιγμές, πάντοτε όμως υπάρχουν και στιγμές ευτυχίας.

- Τι είναι σημαντικότερο για εσάς στη ζωή;

- Αναμφίβολα η οικογένειά μου. Έχω βρει το άτομο με το οποίο θέλω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου. Με ενδιαφέρει όσο τίποτε άλλο να βρουν τον δρόμο τους τα παιδιά μου, την ευτυχία.

- Τέλος, ποιό είναι το νόημα της ζωής για εσάς;

- Η αγάπη, και η οικογενειακή και η ερωτική και επίσης να καταφέρεις να κάνεις ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο.

Καλεσμένος 5ος

- Καλησπέρα σας. Θα θέλατε να αποκαλύψετε την ηλικία σας;

- Δεν έχω να κρύψω τίποτε νεαρέ. Είμαι 90 ετών.

- Μάλιστα. Πείτε μας, πώς θα χαρακτηρίζατε την ζωή σας;

- Άσ τα. Τι να λέμε τώρα, ούτε εγώ δεν θυμάμαι.

- Τότε, τι έχει περισσότερη αξία για εσάς;

- Το καλό το φαγοπότι και οι ωραίες οι γυναίκες.

- Ενδιαφέρον. Εάν υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανοιώσει, ποιό είναι αυτό;

- Ο γάμος μου. Α, και τα παιδιά μου. Μια φορά τον μήνα με θυμούνται, τους το έκοψα το χαρτζιλίκι. Σίγουρα θα ήθελα να είχα κάνει περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μου.

- Για να κλείσουμε, ποιό είναι το νόημα της ζωής;

- Τα απλά τα πράγματα. Να την περάσεις με άτομα που αγαπάς, να ζεις για τον εαυτό σου και να συσσωρεύσεις εμπειρίες. 

- Υπέροχα. Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας.

Όπως συμπεραίνουμε, δεν υπάρχει μια απάντηση στο ερώτημά μας. Επί χιλιάδες χρόνια, ο άνθρωπος προσπαθεί να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα ως προς τον λόγο για τον οποίον ζούμε. Υπάρχουν τόσες απαντήσεις όσες άνθρωποι, διαφορετικές ανά προσωπικότητα, διαφορετικές ανά ηλικία. Ίσως τελικά, ο καθένας μας να δίνει μόνος του το νόημα στη ζωή του...