Ζήσε τη στιγμή!- Then came you

Σήμερα η ταινία ήταν πολύ συγκινητική. Η ταινία αυτή περιστρέφεται γύρω από την ζωή του Κάλβιν, ο οποίος ισχυρίζεται πως είναι άρρωστος, ξαφνικά γνωρίζει ένα κορίτσι, την Σκάι, η οποία πράγματι πάσχει από καρκίνο και οι μέρες της είναι μετρημένες. Έτσι από το μηδέν ξεκινάει και δημιουργείται μια υπέροχη φιλία και η Σκάι μαθαίνει τον Κάλβιν πως να ζήσει μια ευχάριστη ζωή. Τώρα, τα μηνύματα της ταινίας είναι πάρα πολλά,  άλλα εγώ συγκεκριμένα εστίασα στο γεγονός πως πρέπει πάντα να ζούμε την κάθε μας μέρα σαν να είναι η τελευταία. Πρέπει πολλές φορές να σκεφτόμαστε πως είμαστε αρκετά τυχεροί που έχουμε την δυνατότητα να ζήσουμε. Ακόμα στην ζωή πρέπει πάντα μα πάντα να προχωράμε μπροστά και να μην μένουμε κολλημένοι σε μια κατάσταση οποιαδήποτε και αν είναι αυτή. Η ζωή συνεχίζεται και πρέπει όλοι μας να συνεχίζουμε και να κοιτάμε στο μέλλον αισιόδοξα !

Μαρία Μυρωνίδη, Γ4

Η ταινία που παρακολουθήσαμε την προηγούμενη Κυριακή ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα. Μου άρεσε ιδιαίτερα το μήνυμα που μας περνάει, το οποίο είναι να ζούμε την κάθε μας μέρα σαν την τελευταία μας μέρα, γιατί η ζωή είναι ένα ταξίδι που κάποτε τελειώνει. Επίσης μου άρεσε πολύ πώς αυτό το κορίτσι παρόλο που είχε αυτή την αρρώστια κατάφερε και ήταν δυνατή και πέρασε αξέχαστες στιγμές μαζί με τον νέο της φίλο.

Μαρία Τσουμπαρεκ, Γ6

Η ταινία "Then came you" ήταν πολύ ωραία. Στην αρχή την βαρέθηκα κάπως. Υπέθεσα ότι είναι μια συνηθισμένη ιστορία "το κορίτσι γνωρίζει το αγόρι , αυτή έχει καρκίνο, θα τα φτιάξουν στη μέση της ταινίας και μετά αυτή θα πεθάνει". Αλλά όχι ..Μετά που έβλεπα ότι τα δύο παιδιά παρέμεναν φίλοι μου άρεσε πολύ .

Η ταινία θίγει πολλά θέματα . Αγάπη, Φιλία, Αρρώστιες (συγκεκριμένα καρκίνος). Εμένα προσωπικά με άγγιξε, και με συγκίνησε πολύ (ποτάμι τα δάκρυα) Αν και προς το τέλος στενοχωρήθηκα πολύ , η τελευταία σκηνή σου αφήνει μια ελπίδα ! Ένα από τα διδάγματα της ταινίας πιστεύω πως είναι το εξής "Κάνε αυτό που σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο. Ζήσε τη στιγμή και άσε το μετά . Το τώρα είναι που μετράει !!"

Δέσποινα Κώτση, Γ3

Freedom Writers

  Η ταινία που προβλήθηκε ήταν συγκινητική για εμένα. Η υπόθεση: Μία καθηγήτρια η οποία διορίστηκε σε ένα σχολείο, χωρίς να έχει εμπειρία διδασκαλίας, εντόπισε ένα συμβάν εχθρότητας και ρατσισμού με βάση τις φυλές και τα χαρακτηριστικά των παιδιών μιας συγκεκριμένης τάξης που δίδασκε. Έτσι προσπάθησε από μόνη της να τους ενώσει με διάφορες δραστηριότητες και να τους μάθει πράγματα τα οποία τελικά αποδείχθηκαν ότι τους βοήθησαν αρκετά στο να σπουδάσουν και να πετύχουν στην ζωή τους,  αλλά και να γίνουν όλοι μια παρέα, γεγονός που από μόνοι τους δεν θα το είχαν καταφέρει. Επίσης , αυτά τα παιδιά συμμετείχαν σε συμμορίες  και το καθένα από αυτά είχε περάσει δύσκολες στιγμές και έκρυβαν τα συναισθήματα τους. Εντύπωση μου έκανε ότι η καθηγήτρια το κατάλαβε αυτό και τους έδωσε ημερολόγια,  ώστε να εκφραστούν πιο εύκολα στο γραπτό λόγο γι αυτό και στο τέλος την εμπιστεύτηκαν. Γενικά η ταινία ήθελε να μας δώσει ένα μήνυμα για τον ρατσισμό αλλά και για το τι ιστορίες μπορεί να κρύβονται πίσω από κάποιες βίαιες συμπεριφορές.

Βασιλική Μυρωνίδη, Γ4

  Η χθεσινή ταινία ήταν αρκετά ωραία. Παρουσίαζε θέματα τα οποία οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να τα καταλάβουν,  διότι δεν έχουν βρεθεί σε παρόμοια θέση. Η ταινία έδειχνε πόσο άδικος μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε σε κάποιον λίγο «διαφορετικό»  από μας, πως το αντιμετωπίζει αυτός που δέχεται αυτή τη συμπεριφορά, αλλά και πόσο μπορεί να βοηθήσει κάποιος ' ξένος . Επιπλέον δείχνει πως εξαιτίας ενός διαφορετικού γεννητικού χαρακτηριστικού ή καταγωγής μπορούν τα παιδιά να χωριστούν σε ομάδες και έτσι να μισούν ο ένας τον άλλο, επειδή είναι διαφορετικοί. Επίσης δείχνει πόση αφοσίωση μπορεί να δείξει ο άνθρωπος για να πετύχει,  όχι μόνο τον σκοπό του,  αλλά και κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Στην προκειμένη περίπτωση η πρωταγωνίστρια του έργου, η καθηγήτρια,  είχε ως σκοπό να βελτιωθούν έστω ελάχιστα οι μαθητές της. Εκείνη κατάφερε όχι μόνο να γνωρίσουν τον κόσμο της μάθησης,  αλλά και να γίνουν μια οικογένεια. Επιπροσθέτως η δασκάλα  ρίσκαρε  τον γάμο της για να μπορέσουν τα παιδιά να ταξιδέψουν στην γνώση αλλά και σε ένα διαφορετικό μέρος, έστω για λίγο. Τέλος,  μας μαθαίνει η ταινία πως με αγάπη και αφοσίωση μπορούν να καταφέρουμε πράγματα που δεν πιστεύαμε. Στην ταινία για παράδειγμα τα παιδιά ήθελαν τόσο να ξαναεχουν  εκείνη την δασκάλα που στο τέλος τα κατέφεραν. Η ταινία μου άρεσε πολύ. Νομίζω πως θα την ξαναέβλεπα με μεγάλη ευχαρίστηση

Χατζηδιαμαντή Αναστασία, Γ6

Η ταινία που παρακολουθήσαμε την προηγούμενη Κυριακή πιστεύω πως άγγιξε τις καρδιές όλων μας. Η ταινία αυτή διαδραματίζεται σε μια πολιτεία των ΗΠΑ και κάποιος θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει και ως μία εμπολεμη ζώνη,  αφού οι διάφοροι άνθρωποι που κατοικούν εκεί έχουν έρθει σε μεγάλη σύγκρουση, με φαινόμενα βίαια τα οποία τις περισσότερες φορές οδηγούν στην δολοφονία πολλών νέων. Ενώ επικρατεί αυτό το χάος στο σχολείο, σαν από μηχανής θεός εμφανίζεται μια νέα δασκάλα,  η οποία θα παίξει ένα καθοριστικό ρόλο στην ζωή των μαθητών της, αλλάζοντας ριζικά τις νοοτροπίες τους σχετικά με το αν αξίζει πραγματικά να αλληλοσκοτώνονται. Η αγάπη και το πείσμα της δασκάλας πραγμάτωσε τον αρχικό σκοπό της, δηλαδή να κάνει τους μαθητές της καλύτερους ανθρώπους. Προσωπικά εμένα η ταινία μου άρεσε αρκετά. Υπήρχαν στιγμές που η παραστατικότητα των ηθοποιών τόνισε πολλές σκηνές κάνοντας τες περισσότερο κατανοητές για το κοινό .

Παπαβασιλείου Γιάννης, Γ4

Campeones - Οι πρωταθλητές της καρδιάς μας

Η ταινία ήταν υπέροχη. Πιστεύω πως κατάφερε να μας ευαισθητοποιήσει στο θέμα των ανθρώπων με νοητική υστέρηση και μέσα από την ταινία μπορέσαμε να καταλάβουμε πως αυτοί οι άνθρωποι κρύβουν ιστορίες στο παρελθόν τους, οι οποίες εξηγούν τα πάντα. Μετά από αυτήν την ταινία, καθένας θα πρέπει να βλέπει με άλλο μάτι αυτούς τους ανθρώπους-γιατί πρόκειται για πλάσματα σαν και εμάς- και πάντα να τους δίνει μια δεύτερη ευκαιρία, γιατί δεν παύει να έχουν τα ίδια δικαιώματα και ικανότητες με εμάς.

Μαρία Μυρωνίδη, Γ4

Πρόκειται για μια ταινία με διαχρονικό περιεχόμενο. Ένας βοηθός προπονητή-και ταυτόχρονα και ο βασικός πρωταγωνιστής της ταινίας-σε μια μεγάλη ομάδα της Ισπανίας σε έναν μεγάλο αγώνα επιτίθεται στον προπονητή. Έπειτα μεθάει και χτυπάει ένα περιπολικό από εκεί ξεκινάει και εξελίσσεται η ζωή του σε κάτι που ποτέ δεν περίμενε - σε έναν εφιάλτη ή σε ένα όνειρο. Περνάει από δικαστήριο το οποίο αποφασίζει να του επιβάλλει ως ποινή να προσφέρει κοινωνικές υπηρεσίες, αντί φυλακίσεως. Θα αναγκαστεί να προπονήσει παιδιά με ειδικές ανάγκες κάτι το οποίο στην αρχή τον ενοχλεί, γιατί δεν πιστεύει στις ικανότητές των παιδιών. Αλλά, όταν πλέον τα γνωρίζει καλύτερα και μαθαίνει τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από αυτά, αλλάζει η γνώμη του και καταφέρνει και τους στέλνει-παρά τις δυσκολίες που συναντάει- μέχρι το πρωτάθλημα Μια κωμική ταινία που δεν στοχεύει στο να διδάξει αλλά στο να διασκεδάσει..

Άννα Μαρία Καλαμπάκα, Γ2

Η σημερινή ταινία μου άρεσε ιδιαίτερα πολύ, γιατί περνούσε το μήνυμα ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν διαφέρουν από εμάς . Όσον αφορά το έργο μου άρεσε πολύ ότι, παρόλο που στην αρχή ο προπονητής αμφισβητούσε την ομάδα που ανάλαβε και την οποία αποτελούσαν άτομα με ειδικές ανάγκες, στο τέλος δέθηκε τόσο πολύ μαζί τους και κατάφεραν να κερδίσουν ΜΑΖΊ την δεύτερη θέση στο τουρνουά μπάσκετ .

Χρήστος Κώστογλου, Γ3

Ο Μάρκο είναι ένας προπονητής σε ομάδα μπάσκετ. Μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, αναγκάζεται να προσφέρει κοινωνική υπηρεσία για τρεις μήνες προπονώντας μια ομάδα μπάσκετ που την αποτελούν άτομα με ειδικές ανάγκες. Ο Μάρκο πίστευε πώς δε θα καταφέρει να τους προπονήσει για τον αγώνα επειδή είναι διαφορετικοί από τους υπόλοιπους ανθρώπους. ‘Ώσπου μια μέρα μαθαίνει την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων και τότε καταλαβαίνει πώς δεν έχει σημασία αν είσαι διαφορετικός από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Τελικά μετά από μεγάλη υπομονή και σκληρή προπόνηση πάνε στους τελικούς και βγαίνουν δεύτεροι , κάτι που δεν ένοιαζε τα μέλη της ομάδας. Δεν ενδιαφέρονταν για την πρώτη θέση. Θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να συμπαραστέκομαστε σε αυτούς τους ανθρώπους και να μη θεωρούμε ότι είναι ανάξιοι γιατί σίγουρα αυτοί οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές ικανότητες από εμάς και μπορούν να γίνουν πολύ καλοί σε ό,τιδήποτε και να ασχοληθούν.

Μαρία Πίτση, Γ5

Η ταινία της περασμένης Κυριακής ήταν μια αισιόδοξη ταινία. Οι πρωταγωνιστές της , άτομα με ειδικές ικανότητες- και όχι ειδικές ανάγκες- απέδωσαν ρεαλιστικά τη ζωή αυτών των ατόμων που δε διαφέρουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους και κατάφεραν να δώσουν ένα μάθημα ζωής στον προπονητή τους, που αρχικά τους απαξιώνει και θέλει να τους ξεφορτωθεί. Η ταινία μας έδειξε και τη στάση των ανθρώπων απέναντι στα άτομα με τις ιδιαιτερότητες – περιφρόνηση, φόβος για το διαφορετικό, αδιαφορία για τις ανάγκες τους- αλλά παρουσίασε και το βαθύ συναισθηματικό τους πλούτο. Σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα!!

"Αυτό το τέρας είμαι εγώ.."- Δημιουργικές εργασίες στο διήγημα "Γιατί;" του Γ.Μαγκλή

Ολοκληρώνοντας την ανάλυση του διηγήματος του Γιάννη Μαγκλή "Γιατι;", οι μαθητές του Β5 και Β7 έγραψαν δημιουργικές εργασίες. Τα θέματα που τους δόθηκαν ήταν ή να υποδυθούν τον θύτη στρατιώτη και να γράψουν ένα γράμμα συγγνώμης προς τη μητέρα του θύματος, είτε μια επιστολή σε εκείνους που είχαν αποφασίσει τον πόλεμο στον οποίο σκοτώθηκε ο στρατιώτης ζητώντας τους να λογοδοτήσουν. Πολλές ήταν οι ωραίες εργασίες των μαθητών.Εδώ δημοσιεύουμε μόνο μερικές από αυτές.

   Αξιότιμη κυρία, 

Σας γράφω αυτό το γράμμα για ένα πολύ σημαντικό θέμα. Το πιο πιθανό είναι ότι έχετε μάθει ήδη για το θάνατο του γιου σας, που πολέμησε ηρωικά. Θα αναρωτιέστε, φυσικά, ποιο απάνθρωπο τέρας πήρε τη ζωή του γιου σας. Λοιπόν αυτό το τέρας είμαι εγώ.

Ήταν απόγευμα και κατέβηκα σε ένα μικρό ποταμάκι, για να πιώ νερό. Ήμουν ήρεμος και ξέγνοιαστος, ήμουν πάλι μικρό παιδί. Χωρίς ανησυχίες και στενοχώριες. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο γιος σας για τον ίδιο λόγο με εμένα. Να πιεί νερό. Ήταν άοπλος, όμως εγώ οπλισμένος. Όταν με αντίκρισε, σήκωσε τα χέρια του ψηλά, παραδόθηκε. Παρακάλεσε για την ζωή του. Όμως, εγώ φοβήθηκα. Ένιωσα απειλή. Αμέσως, πήρα το όπλο στα χέρια και τον πυροβόλησα . Σα να είχα ξεχάσει ατ όμορφα πράγματα που σκεφτόμουν πριν. Σαν να έχασα τον εαυτό μου, και μετατράπηκα σε ένα άκαρδο πλάσμα. Τράπηκα σε φυγή πανικόβλητος, αλλά δεν τα κατάφερα. Κουτρουβαλούσα, λαχάνιαζα και στο τέλος σταμάτησα να προσπαθώ να φύγω. Το μυαλό μου καρφωμένο σε μια σκέψη: να βοηθήσω τον χτυπημένο. Έκανα ό,τι μπορούσα, αλλά ήταν πολύ αργά.

Ειλικρινά έχω μετανιώσει για ό,τι έκανα. Εύχομαι να μην είχα τραβήξει τη σκανδάλη, να μη σκότωνα το γιο σας. Μόνο , αν είχα συνειδητοποιήσει πως είμαστε το ίδιο πράγμα. Και τους δυο μας περίμενε μια οικογένεια στο σπίτι. Και οι δύο ήμασταν απλοί στρατιώτες που πήγαιναν στον πόλεμο σαν αρνιά στο σφαγείο. Ελπίζω, να μπορέσετε να με καταλάβετε και ίσως να με συγχωρέσετε, να μη με θεωρείτε φονιά του γιου σας.

Ο στρατιώτης

Ειρήνη Μπακρατσά. Β5

Αγαπητή μητέρα, ενός αδικοχαμένου παιδιού,

          Δεν ξέρω πώς να συστηθώ. Ούτε ξέρω τί λόγια να βρω για να σας παρηγορήσω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι έγινα φονιάς. Είμαι αυτός που σκότωσε τον γιο σας. Δεν ήθελε τίποτα άλλο παρά μόνο να ξεδιψάσει. Και βρέθηκα εγώ εκεί. Θόλωσε το μυαλό μου, πανικοβλήθηκα, φοβήθηκα, δεν ένιωθα όμως, δεν μπορούσα να σκεφτώ λογικά. Είχα μόνο στο μυαλό μου τα λόγια των κακούργων που θέλουν να ξεχάσω πως είμαι άνθρωπος. Και το κατάφεραν. Πάτησα την καταραμένη σκανδάλη και έκοψα το νήμα της ζωής του. Ήταν άοπλος, δεν έφταιγε εκείνος. Μόνο εγώ έφταιγα. Ξέχασα πως ήταν άνθρωπος και αδερφός μου. Δεν είμαι φονιάς. Δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω. Οι σκληρές εικόνες που βλέπουμε και οι σκληρές συνθήκες, μαζί με τα λόγια τους μας κάνουν να μην νιώθουμε. Να φοβόμαστε τα πάντα! Δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ, αλλά θέλω να τα βγάλω από μέσα μου. Δεν περιμένω να με συγχωρήσετε αλλά να με λυπηθείτε. Θέλω να ξέρετε ότι δεν έφυγε διψασμένος ούτε μόνος. Έμεινα εκεί παρακαλώντας να μην φύγει τόσο άδικα από τη ζωή. Όμως δυστυχώς…

Κουράγιο… συλλυπητήρια…

Ένας στρατιώτης.

Σεβαστιάνα Τρουμούση, Β7

Αγαπητή κυρία,

  Αποφάσισα να σας γράψω αυτό το γράμμα ,επειδή, πιστέψτε με, νιώθω πολύ άσχημα για αυτό που συνέβη και ήθελα να ζητήσω συγνώμη από εσάς.

  Δε θα έκανα, ποτέ κάτι τέτοιο σε έναν αθώο και όμοιο με εμένα. Αλλά πως το έκανα, ούτε εγώ το ξέρω. Τη στιγμή εκείνη, το μυαλό μου δε σκεπτόταν, τι είναι σωστό και τι λάθος, παρά μόνο να τον βλέπει ως εχθρό. Δεν το άξιζε ο γιος σας αυτό. Αυτό που έκανα, δεν ήταν καθόλου σωστό. Δεν ήμουν ο εαυτός μου. Δε σκεπτόμουν λογικά. Ο πόλεμος με είχε "τυφλώσει" κυριολεκτικά, και ο γιος σας ήτανε μονάχα εχθρός μου, τίποτε άλλο.

  Ελπίζω να με καταλαβαίνετε, όσο δύσκολο κι αν είναι. Ζητώ και πάλι συγνώμη για ό,τι συνέβη.

  Με σεβασμό, ο στρατιώτης

Γκιουλσέν Χατζηκαρά  Β'7

Αγαπητή οικογένεια του στρατιώτη ,                                                                      

    Είμαι ο στρατιώτης που πολεμούσα με το γιο σας. Σας γράφω αυτό το γράμμα για να σας ομολογήσω για το μεγάλο λάθος που έκανα κατά τη διάρκεια του πολέμου.

     Εγώ για το λάθος αυτό έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ, ελπίζω να μην το είχα κάνει, να κρατούσα τον εαυτό μου, αλλά το έκανα ασυνείδητα. Το έκανα αυτό γιατί εκείνη τη στιγμή ήμουν καχύποπτος, αλλά έγινα φονιάς. Καταλαβαίνω πως μετά  από την πράξη αυτή έγινα και απάνθρωπος.     

        Θα σας εξηγήσω πως συνέβησαν όλα αυτά. Αρχικά, πολεμούσαμε, σταμάτησε ο πόλεμος προσωρινά και είχα πάει να πιω νερό από τη λίμνη. Εκείνη τη στιγμή, έρχεται ένας άλλος στρατιώτης από την άλλη πλευρά για να πιει νερό. Ήταν χωρίς όπλα, αλλά εγώ τον πυροβόλησα ασυνείδητα και ήταν ο γιος σας. Δεν έπρεπε, γιατί ήταν και ο κανόνας του πολέμου να μην πυροβολούμε τον αντίπαλο που δεν έχει όπλα.

        Εγώ κάθε μέρα  νιώθω τύψεις και ενοχές γι’ αυτό. Δεν έχω συγχωρέσει τον εαυτό μου. Ελπίζω εσείς να με συγχωρέσετε. Θα νιώθω καλύτερα, εάν έχω την ευκαιρία να σας δω από κοντά.

   Με εκτίμηση,

  Ο στρατιώτης

Μουσταφά Χατζηφειζουλάχ. Β7

Σε αυτούς που αποφασίζουν τον πόλεμο.

   Πώς μπορείτε να το κάνετε αυτό; Πως μπορείτε να μετατρέπετε κάποιον σε μια μηχανή, σε ένα πιόνι;

 Οι πόλεμοι γεμίζουν τους ανθρώπους με μίσος, θυμό και θλίψη, ξεχνώντας κάθε τι σημαντικό αλλά και τις αξίες τους, αφήνοντας το ένστικτο τους να τους κυριαρχήσει. Χιλιάδες αθώες ψυχές πεθαίνουν και άλλες τόσες τραυματίζονται πνευματικά και σωματικά. Άνθρωποι χάνουν τα σπίτια και την ελευθερία τους, όλα αλλάζουν.

  Γιατί πρέπει να πολεμούμε εμείς για συμφέρον σας; Όλοι μας έχουμε οικογένεια και μια ζωή την οποία πρέπει να ζήσουμε, δεν έχετε κανένα δικαίωμα να πάρετε κανένα από τα δύο. Με βάλατε να σκοτώσω, να χτυπήσω και να παλέψω με κάποιον ο οποίος δεν διέφερε από εμένα. Με μετατρέψετε σε ζώο, έχασα τον εαυτό μου και την ανθρωπιά μου. Έκανα πράγματα τα οποία θα με κυνηγούν και θα με στοιχειώνουν για πάντα εξαιτίας σας.

  Όλος ο σκοπός των πολέμων είναι παράλογος. Μπορούμε να ζούμε όλοι μαζί ειρηνικά, χωρίς θανάτους και διαμάχες ανάμεσα μας. Είναι στο χέρι σας να τα αλλάξετε όλα.

Αργύρης  Χαϊλης, Β7

"Γιατί;", Γ. Μαγκλής, Ομαδοσυνεργατική διδασκαλία

Η διδασκαλία του διηγήματος «Γιατί;» του Γιάννη Μαγκλή  στη Β Γυμνασίου αποτέλεσε την αφορμή να ασχοληθούμε με το θέμα του πολέμου. Με τη συνάδελφο και φίλη κ.Ελένη Γεωργακά διαμορφώσαμε φύλλα εργασίας αντλώντας πληροφορίες και από το σενάριο διδασκαλίας του συναδέλφου Νίκου Χαβελέ.

Οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες, μελέτησαν διαφορετικά κείμενα, αλλά και έργα τέχνης και απάντησαν στα ερωτήματα που είχαν τεθεί. Η διδασκαλία διήρκεσε δύο ώρες. Την πρώτη ώρα οι μαθητές εργάστηκαν μέσα στην ομάδα και τη δεύτερη παρουσίασαν στην ολομέλεια τις εργασίες τους, απάντησαν στα ερωτήματα των συμμαθητών τους και ήρθαν αντιμέτωποι με τα αίτια αλλά και τις συνέπειες του πολέμου.

Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με χαρά στη διαφορετική για εκείνα διδασκαλία και δούλεψαν με προθυμία. Στο τέλος του δίωρου δήλωσαν ενθουσιασμένα από τη δραστηριότητα αυτή, γιατί, όπως είπαν, ένιωσαν ότι μέσα στην ομάδα έγιναν σεβαστές όλες οι απόψεις και κανείς δεν είπε στον άλλο πώς αυτό που υποστηρίζει δεν είναι σωστό. Επιπλέον ένιωσαν μέλη της ομάδας, άκουσαν διαφορετικές απόψεις και κατανόησαν πώς να διαμορφώνουν ένα κείμενο συνθέτοντας ποικιλία απόψεων.

Αυτό που διαπιστώσαμε και οι δύο συνάδελφοι είναι ότι οι μαθητές μας , ακόμη και οι πιο αδύναμοι, εργάζονται πολύ καλύτερα ομαδικά, όταν νιώθουν να απαγκιστρώνονται από το τυπικό πλαίσιο της  μετωπικής διδασκαλίας. Τα φύλλα εργασίας μπορείτε να τα κατεβάσετε από το Scribd. (Ευχαριστούμε την κ.Μελίνα Σιδηροπούλου για την όμορφη ιστορία που "κλέψαμε" από το βιβλίο της "Ήλιος με μουστάκια".)

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ -ΓΙΑΤΙ ΟΜΑΔΑ Α by giota on Scribd

ΓΙΑΤΙ-ΟΜΑΔΑ Β by giota on Scribd

ΓΙΑΤΙ-ΟΜΑΔΑ Γ by giota on Scribd

ΓΙΑΤΙ-ΟΜΑΔΑ Δ by giota on Scribd

ΓΙΑΤΙ-ΟΜΑΔΑ Ε by giota on Scribd

Searching- Χαμένος στο διαδίκτυο

Σήμερα η ταινία ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα, καθώς όλα ήταν τόσο κοντά στην πραγματικότητα. Η ταινία μου κέντρισε το ενδιαφέρον λόγω του ότι παρουσίαζε την σχέση μεταξύ παιδιών και γονιών αλλά και το ζήτημα του διαδικτύου,  ένα θέμα που απασχολεί ιδιαίτερα τα παιδιά, αλλά και τους γονείς σήμερα.

 Μέσα από την ταινία πήραμε ένα πολύ δυνατό μήνυμα: πως ο,τι κι αν πάθεις ο μόνος που θα τρέξει είναι οι γονείς σου και κανένας άλλος. Επίσης ο σεναριογραφος κατάφερε να μας προβληματίσει με την καλή έννοια και να μας δείξει την διαφορά του είναι και του φαίνεσθαι( για παράδειγμα η κοπέλα στην ταινία πίστευε ότι είχε αποκτήσει έναν αληθινό φίλο που στην πραγματικότητα δεν ήταν αυτό που φαινόταν, αλλά αυτός που της έκανε το μεγαλύτερο κακό όπως και η ντετέκτιβ στον πατέρα της κοπέλας που προσπαθούσε να καλύψει τον γιο της).

 Κατά την γνώμη μου η ταινία ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και περνούσε πολύ δυνατά μηνύματα.Θα την ξανά έβλεπα με την πρώτη ευκαιρία.

Λουκία Εξαρχοπούλου, Γ1

Στο έργο που είδαμε σήμερα υπήρξαν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα πάνω στην πλοκή του, αλλά μου άρεσε πολύ και με ενδιέφερε το θέμα που είχε διαλέξει ο σεναριογράφος. Αν και κατά τη διάρκεια υπήρξαν πολλά ερωτηματικά στο μυαλό μου, στο τέλος κατάλαβα τι μήνυμα προσπαθούσε να μας περάσει. Την ιδέα του να τα προβάλει όλα μέσα από έναν υπολογιστή την βρίσκω πολύ έξυπνη και ενδιαφέρουσα,  γιατί όλο το νόημα της ταινίας περιπλέκεται γύρω από αυτό.

 Ωστόσο υπήρξαν πολλές στιγμές που ανακάτευε τα γεγονότα και στο μυαλό μου αποτυπώθηκε ως κάτι αρνητικό, για παράδειγμα εκεί που μας έλεγε ότι δεν ζούσε η ηρωίδα μας το γύρισε και μας έδειξε ότι τελικά ζει και εκτός από αυτό μας άφησε να προβληματιστούμε και να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα για το τι πραγματικά της συνέβη.

Επίσης πιστεύω πως ο σεναριογράφος και οι ηθοποιοί κατάφεραν να μας αποδώσουν τέλεια το συναίσθημα της αγωνίας για τις σκηνές που θα προβληθούν στην συνέχεια. Γενικά θα μπορούσε ο καθένας μας να χαρακτηρίσει ως πολύ καλή αυτή την ταινία άσχετα με τα "λάθη" που υπήρξαν ενδιάμεσα. Ο λόγος είναι ότι πέρασε  το μήνυμα που ήθελε και το οποίο ήταν να προσέχουμε τι γίνεται μέσα στον κόσμο του διαδικτύου, γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν θα είσαι εσύ ή κάποιος φίλος σου που θα αποπλανηθεί από τον κόσμο που το χειρίζεται. 

Τόνια Τσιμισίρη, Γ6

Μετά την προβολή της ταινίας ο δικηγόρος κ.Δρόσος, καλεσμένος των υπεύθυνων καθηγητριών της Λέσχης μίλησε στους μαθητές για θέματα που άπτονται της χρήσης του διαδικτύου καθώς και της  προστασίας των προσωπικών δεδομένων τους.  Στη συζήτηση ήταν παρών και ο διευθυντής του 2^ου Λυκείου  κ. Χλαπάνης , που συνέβαλε στη συζήτηση ως πληροφορικός και γνώστης του διαδικτύου. Στην προβολή της ταινίας παραβρέθηκαν και δύο συνάδελφοι από το 2^ο Λύκειο Κω μαζί με περσινούς μαθητές του προγράμματος. Τους ευχαριστούμε όλους από καρδιάς!Ακολουθεί ένα μικρό βίντεο από τη συνάντηση.

V for Vendetta

Η ταινία διαδραματίζεται στην Αγγλία του 20ου αιώνα, μια Αγγλία που βρίσκεται κάτω από μια απολυταρχική κυβέρνηση. Αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά, θα διακρίνει σκηνές στις οποίες το κράτος επιβάλλει στο λαό κανόνες με δεσποτικό τρόπο και άλλοτε σκηνές στις οποίες τονίζεται η στρατιωτική ανάπτυξη της Αγγλίας, αφήνοντας πίσω άλλες προτεραιότητες, όπως είναι η εκπαίδευση. Έχω μια αμφίθυμη στάση απέναντι στην ταινία. Θετική,  γιατί η ταινία μεταφέρει μηνύματα αισιοδοξίας, πίστης αλλά και ελπίδας για τους στόχους κάθε κοινωνίας .Συνάμα ένα κύριο μήνυμα για εμένα είναι πως, όταν επικρατεί ένα χάος σε μια κοινωνία , ο καλύτερος τρόπος επίλυσης δεν είναι η σιωπή, αλλά απεναντίας ο ευθύς και ακέραιος λόγος, που γίνεται σεβαστός από όλους. Από την άλλη μεριά η ταινία περνά κάποια μηνύματα αναρχισμού, με τις σκηνές βίας, ληστείας, στις οποίες δεν λαμβάνονται υπόψη οι τυπικοί κανόνες της κοινωνίας. Η έννοια αυτή όμως της αναρχίας κορυφώνεται όταν γκρεμίζεται η Βουλή και κάποια κτίρια που ανήκουν στην πολιτιστική κληρονομιά , όπως το Ben. Συνεπώς αμφιταλαντεύομαι απέναντι στην ταινία, διότι προσωπικά προτιμώ τις ταινίες που περνάνε ένα μόνο μήνυμα , χωρίς να αφήνουν το θεατή να κάνει εικασίες, γιατί σύμφωνα με την άποψη μου μια ταινία που μεταφέρει δυο ή και περισσότερα μηνύματα είναι αποτυχημένη.

Γιάννης Παπαβασιλείου, Γ4

Απόλαυσα την ταινία "V For Vendetta" κυρίως για τα μηνύματα τα οποία μετέδιδε. Η ταινία μας δείχνει πως σε μια κοινωνία, σε μια χώρα που η κυβέρνηση κρύβει την αλήθεια και πασάρει ψέματα ως την αλήθεια, οι άνθρωποι θα εξεγερθούν. Μου άρεσε ειδικά η φράση που είπε ο V λίγο πριν τον θάνατο του: "Οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες". Αυτή η φράση μας δείχνει πως άμα έχουμε μια άποψη πρέπει να την υποστηρίζουμε διότι ο,τι και να μας κάνει κανείς, την άποψη μας δεν μπορεί να μας την "σκοτώσει".

Αντώνης Πλατανίστας, Γ5

Η ταινία ήταν πολύ ωραία, αν και εμένα με μπέρδεψε αρκετά. Όλα ήταν υπέροχα σκηνοθετημένα και το μήνυμα που ήθελε να περάσει ο σκηνοθέτης το πέτυχε με μεγάλη επιτυχία. Βέβαια, υπήρχαν και σκηνές που δεν μου άρεσαν γιατί ήταν αρκετά σκληρές, για εμένα προσωπικά αλλά και κάποιες αρκετά περίπλοκες για να τις καταλάβω. Κατά τα άλλα αν μου δοθεί η ευκαιρία θα ξανά δω αυτήν την ταινία σίγουρα. Όχι μόνο για το μήνυμα που θέλει να περάσει και για την πλοκή αλλά και για την εξαιρετική ηθοποιία!

Μαρία Μυρωνίδη, Γ4

Η ταινία μου άρεσε επειδή περνούσε ένα βαθιά αντιφασιστικό μήνυμα, που αφορά τη στάση των ανθρώπων απέναντι σε κυβερνήσεις φασιστικές, δικτατορικές. Ο  V επαναστατεί, διότι η κυβέρνηση δε διαφυλάττει τα φυσικά δικαιώματα των ατόμων και με τα ΜΜΕ προσπαθεί να ελέγξει τους ανθρώπους και να προπαγανδίσει τα δικά της ιδεώδη.

Νικόλας Διώτης, Γ1

Έναρξη της Κινηματογραφικής Λέσχης - Οικογένεια Μπελιέ

Την Κυριακή 3 Νοεμβρίου ξεκίνησε η ένατη χρονιά της Λέσχης μας. 70 μαθητές και 4 καθηγήτριες αποτελούν αυτή την ωραία ομάδα για φέτος. Η έναρξη έγινε με μια ταινία την οποία συνηθίζουμε να έχουμε ως εναρκτήρια εξαιτίας του γλυκού και τρυφερού περιεχομένου της, την Οικογένεια Μπελιέ. Ακολουθούν οι πρώτες κριτικές που , ως συνήθως, είναι σύντομες και εμπεριέχουν το δισταγμό των μαθητών, που θεωρούν ότι δεν έχουν τι να γράψουν! 

Η ταινία που παρακολουθήσαμε ήταν πολύ συγκινητική . Η Πωλα έκανε ότι μπορούσε από μικρή ηλικία για να βοηθήσει τους κωφάλαλους γονείς της και τον  αδερφό της να ενταχθούν στην κοινωνία ως πολίτες και τον μπαμπά της ως πολιτικό . Η προσπάθεια της αυτή με συγκίνησε και με άγγιξε πολύ. Οι γονείς της προσπάθησαν να την αποτρέψουν  να ακολουθήσει το όνειρο της για καριέρα στο τραγούδι μέχρι τη στιγμή που τραγούδησε μπροστά τους και κατάλαβαν πόσο πάθος έχει για τη μουσική . Έτσι η Πώλα με την συγκατάθεση των γονιών  άνοιξε τα φτερά της και πέταξε προς το Παρίσι ακολουθώντας το όνειρο της.

Αλκμήνη Χατζηνικολάου, Γ6

Η συγκεκριμένη ταινία ήταν χωρίς καμία αμφιβολία καταπληκτική κατά την άποψη μου. Ήταν ένα υπέροχο ξεκίνημα για την κινηματογραφική. Επίσης ήταν μια ταινία αστεία αλλά είχε και το δράμα της. Η συγκεκριμένη ταινία κατάφερε να περάσει το μήνυμά της (δεν θα αναφερθώ εκτενώς σε αυτό διότι ο καθένας έχεις διαφορετική οπτική γωνία και αντίληψη). Είμαι πολύ ενθουσιασμένος για τις επόμενες ταινίες που σύντομα θα παρακολουθήσουμε.

Μεχμέτ Σουμόν, Γ5

Εξαιρετικά συγκινητική ταινία. Ο σκηνοθέτης σε αυτήν την ταινία πλέκει ρόλους από την καθημερινή ζωή ανθρώπων χωρίς κάποιες "ιδιαιτερότητες" με ανθρώπους με  "ιδιαιτερότητες". Στην σκηνή που ο πατέρας ακουμπάει τις φωνητικές χορδές της κόρης του για να αισθανθεί τις δονήσεις δείχνει τι στερείται ως γονιός προς την κόρη του, αφού εκείνη μπορεί να μιλήσει και να ακούσει ενώ η υπόλοιπη οικογένεια δεν μπορεί.

Αργυρώ Πλαγγέτη,Γ5

"Με τα μάτια του άλλου", Πάολα Καπριόλο

Κυριακή 3 Νοεμβρίου ήταν η πρώτη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης Β και Γ Γυμνασίου. Φέτος αποφασίσαμε να ενοποιήσουμε τις δύο λέσχες και η παρέα μας μεγάλωσε. 20 μαθητές και δύο καθηγήτριες απαρτίζουν αυτό το ωραίο πρόγραμμα.

         Πρώτο βιβλίο που είχαμε ορίσει για τη χτεσινή συνάντηση ήταν το βιβλίο της Πάολα Καπριόλο «Με τα μάτια του άλλου». Ένα βιβλίο που το έχουμε διαβάσει στο παρελθόν και με άλλες λέσχες και πάντα είχε σαν αποτέλεσμα ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Σχεδόν όλα τα παιδιά αναφέρθηκαν στο ενδιαφέρον θέμα του βιβλίου που αγγίζει το τόσο επίκαιρο θέμα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και εστίασαν τις παρατηρήσεις τους στο πώς προσέλαβαν τη στάση του νεαρού ήρωα απέναντι σε ένα τόσο φριχτό γεγονός, όπως είναι ο εμπρησμός ενός ανθρώπου, καθώς και στο πώς άλλαξε η οπτική του μετά την εμπλοκή του στη ζωή του μετανάστη.

         Ο Γιάννης είπε ότι του άρεσε και το θέμα του βιβλίου αλλά κυρίως το αισιόδοξο τέλος της ιστορίας , η Κατερίνα αναφέρθηκε στην πλοκή και την εξέλιξη της υπόθεσης αλλά και στο πώς ο κεντρικός ήρωας, ο Λούκα, ξεπέρασε τις προκαταλήψεις του, ενώ η Ειρήνη επικεντρώθηκε στη σχέση που χτίστηκε ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές του βιβλίου με κορύφωση τη σκηνή του τέλους και το συγκινητικό αποχωρισμό τους. Ο Νικόλας βρήκε μέτριο το βιβλίο καθώς όπως είπε θεωρεί  ότι κάποια νοήματα επαναλαμβάνονται και το μήνυμα που ήθελε να περάσει είναι εν ολίγοις γνωστό.

        Στη Ισμάρα άρεσε πολύ η αρχή και το τέλος του βιβλίου και όπως και άλλα παιδιά - Άννα Μαρία, Λουκία και Κατερίνα-  ξεχώρισε τη σκηνή με την πιτσαρία, μια σκηνή στην οποία παιδιά διαφορετικών φυλών απολαμβάνουν την παρέα ο ένας του άλλου.  Επίσης επισήμανε ότι ο Λούκα, ενώ αρχικά κινήθηκε από τις τύψεις του, στη συνέχεια ένιωσε αληθινά αισθήματα αγάπης για το Ράτζιβα. Η διαδικασία στην οποία μπήκε ο Λούκα , του να υποδυθεί δηλ. ένα μετανάστη, φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα στην Μαρία, η οποία ανοίγοντας  λίγο το θέμα αναφέρθηκε στο ρόλο των ΜΜΕ στη σημερινή εποχή και στο πώς, ενώ μεγεθύνουν την παραβατικότητα των μεταναστών, υποβαθμίζουν τις επιθέσεις που δέχονται καθώς και τις βιαιοπραγίες εις βάρος τους.

     Η Λουκία αναφέρθηκε στη σκηνή με τον καστανά, ο οποίος κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, παρουσιάζει την αληθινή όψη της μετανάστευσης συνδέοντας την με την φτώχεια των ανθρώπων. Η Κοκώνα είπε ότι της άρεσε το βιβλίο και την εντυπωσίασε εκείνη η αναφορά στο ότι οι άντρες δεν κλαίνε. Η Αρχοντία με τη σειρά της τόνισε πως ο Λούκα ενδιαφέρθηκε ο ίδιος να μάθει για το Ράτζιβα , τον βοήθησε και εν τέλει του είπε την αλήθεια , γεγονός που δείχνει τον τρόπο με τον οποίο άλλαξε η οπτική του και στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκαν οι τοποθετήσεις της Ρένας και της Μαρίνας. Τέλος η Κατερίνα , στην οποία επίσης άρεσαν οι δύο σκηνές με τον καστανά και την πιτσαρία, μας είπε πώς αυτό που θα κρατήσει από το βιβλίο είναι η φράση του Ράτζιβα «αυτό είσαι εσύ» .

Η γενικότερη συζήτηση κινήθηκε γύρω από το τι ώθησε το Λούκα να υποδυθεί ένα μετανάστη., αλλά και τι κέρδισε μέσα από αυτή τη διαδικασία. Σίγουρα ο Λούκα κινήθηκε από ταπεινά κίνητρα στην αρχή- τύψεις, ντροπή- αλλά στη συνέχεια καθώς μπήκε στο πετσί του ρόλου του- του να είναι ένας ξένος- κατάφερε να δει τη ζωή μέσα από τα μάτια ενός άλλου, αντιλήφθηκε πόσο δύσκολη είναι η ζωή των μεταναστών και κέρδισε ένα αληθινό φίλο. Επιπλέον τα παιδιά αναφέρθηκαν στο πώς η εικόνα και το χρήμα καθορίζει την άποψη μας για κάποιον , άρα είναι εμφανές πόσο μερικές φορές υπερτερεί το φαίνεσθαι του είναι.

Σας κατηγορώ γιατί καταστρέφετε το σπίτι μου....-"Ο Ινδιάνος Σιάτλ"

Νέα χρονιά , ίδιοι οι μαθητές, αλλά σε μεγαλύτερη τάξη πια. Πρώτο κείμενο στη Β Γυμνασίου «Ο Ινδιάνος Σιάτλ». Οι μαθητές κλήθηκαν να  γράψουν και να εκφωνήσουν τους δικούς τους λόγους ενώπιον των ισχυρών αρχηγών του πλανήτη και πραγματικά ετοίμασαν λόγους γεμάτους συναίσθημα και πάθος.  Δημοσιεύουμε λοιπόν κάποιους από αυτούς .

Είμαι η Σεβαστιάνα και είμαι 13 χρονών. Σε αυτή την ηλικία που είμαι θα έπρεπε να με απασχολούν θέματα της δικής μου ηλικίας. Και όμως με αγχώνουν  όλα αυτά που βλέπω γύρω μου και με κάνουν να θλίβομαι. Με κατηγορείτε ότι είμαι με ένα κινητό στο χέρι , για το ντύσιμο μου, για τις επιδόσεις μου στο σχολείο και άλλα τέτοια. Είστε μεγαλύτεροι λέτε και ξέρετε!

Εγώ με τη σειρά μου σας κατηγορώ ότι με τις δικές σας επιλογές για να κερδίσετε περισσότερα χρήματα μπορείτε και γίνεστε ισχυροί και μου καταστρέφετε το σπίτι μου. Τον αέρα που αναπνέω. Το περιβάλλον μου. Τη θάλασσα μου. Όλη μου τη ζωή. Με κάνετε να αγχώνομαι για το αν θα μπορώ σε λίγα χρόνια να πάω μια βόλτα στο βουνό, να κολυμπήσω ή ακόμη και να αναπνεύσω. 

Βλέπω μπροστά μου συνέχεια πυρκαγιές, πλημμύρες και όσοι κάνετε ότι κλαίτε για όλα αυτά είστε εσείς που τα προκαλείτε , που κερδίζετε από αυτές τις καταστροφές και οι υπόλοιποι δεν κάνετε τίποτα για να σταματήσουν. Δε μπορώ να σας βλέπω όλους εσάς να είστε σε αυτές τις θέσεις και να κερδίζετε χρήματα με τη δυστυχία και τον πόνο των άλλων ανθρώπων. Ξέρω ότι δε θα αλλάξετε , ότι κι αν δείτε , ότι κι αν ακούσετε. Ακόμα κι αν τις θέσεις τις δικές μας ήταν τα παιδιά σας και σας τα έλεγαν, πάλι εσείς θα λέγατε ότι το κάνετε για το δικό τους καλό. Έπρεπε να ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ!. Μου μαθαίνετε όλα αυτά τα χρόνια τις υποχρεώσεις μου. Ήρθε η ώρα όμως και για τα δικαιώματα μου. Έχω το δικαίωμα να ζήσω σε ένα καθαρό περιβάλλον. Έχω το δικαίωμα να ζω με υγεία και στο σώμα μου και στην ψυχή μου. Και εσείς μου το ΣΤΕΡΕΙΤΕ.

Δεν περιμένω τίποτε από εσάς,  γιατί δεν είστε άξιοι . Περιμένω όμως από τη δική μου γενιά και τις επόμενες που θα έρθουν. Γιατί εμείς ΜΠΟΡΟΥΜΕ και είμαστε ΙΚΑΝΟΙ!

Σεβαστιάνα Τρουμούση, Β7

Καλησπέρα κυρίες και κύριοι.

Ονομάζομαι Ειρήνη Μπακρατσά και βρίσκομαι εδώ σήμερα , επειδή ο κόσμος πρέπει να ξυπνήσει. Θα σκέφτεστε: « Άντε πάλι…». Όμως το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Για να μην τα πολυλογώ η Γη πεθαίνει και μάλιστα εξαιτίας μας. 

Παρόλο που όλοι μας έχουμε ακουστά την υπερθέρμανση του πλανήτη, την μόλυνση των θαλασσών, κ.α, ελάχιστοι έχουν κινητοποιηθεί. Αυτό το πρόβλημα έχει γίνει γνωστό εδώ και πολλά χρόνια , όμως, συνέχεια το αγνοούμε, λέγοντας πώς δεν είναι κάτι σοβαρό ή ανησυχητικό. Δημιουργήσαμε την ψευδαίσθηση μιας ασφαλούς πραγματικότητας και ζούμε στον μικρόκοσμο μας.

Πρέπει να πάρουμε δραστικά μέτρα , ώστε να κληροδοτήσουμε ένα πράσινο πλανήτη στην επόμενη γενιά. Θα αρχίσουμε από τα βασικά.Για παράδειγμα, ας σκεφτούμε ένα τρόπο να μειώσουμε τα βιομηχανικά απόβλητα που απελευθερώνονται στο περιβάλλον σε τεράστιες ποσότητες. Ας βρούμε ένα τρόπο να καθαρίσουμε τον αέρα , τις θάλασσες, ακόμα και τις πόλεις.Ας βρούμε ένα τρόπο να σταματήσουμε την υπερκατανάλωση μια και καλή.  Αλλά το πιο σημαντικό ας σταματήσουμε να ε΄χουμε προσωπικό όφελος ως κίνητρο για τα πάντα. Δεν μας περισσεύει πολύς χρόνος, οπότε ας σταματήσουμε να είμαστε θεατές και ας γίνουμε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας.

Ειρήνη Μπακρατσά, Β5

Ηγέτες του κόσμου ,

Θέλω να σας εκφράσω την αγωνία και την αγανάκτηση μου για την κλιματική αλλαγή. Εμείς οι απλοί πολίτες ξέρω ότι έχουμε ευθύνες για αυτό, αλλά δεν είμαι σήμερα εδώ να σας μιλήσω για τις δικές μας ευθύνες, αλλά για τις δικές σας. Ο πλανήτης καταστρέφεται και το φταίξιμο είναι κυρίως δικό σας. Βλέπετε τις καταστροφές που συμβαίνουν. Πλημμύρες, ξηρασία, εξαφάνιση των ζώων, πυρκαγιές. Μάλιστα μια από τις πιο σημαντικές πυρκαγιές ήταν αυτή του Αμαζόνιου. Ξέρετε πόσοι άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους, πόσα ζώα κάηκαν και πόσο οξυγόνο χάσαμε; Εσείς τι κάνετε για αυτό;

Αφήστε με να απαντήσω σε αυτή την απλή ερώτηση. Δεν κάνετε τίποτα. Άλλωστε εσείς έχετε τα χρήματα σας, την άνετη ζωή σας και δε δίνετε δεκάρα για τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό που σας νοιάζει είναι το πώς θα βγάλετε όλο και περισσότερα λεφτά με τον πιο εύκολο τρόπο- ακόμα κι αν αυτός ο τρόπος είναι βλαβερός προς το περιβάλλον . Και μετά ελάτε να μας πείτε ότι προσπαθείτε να πάρετε μέτρα για να μας βοηθήσετε. Πραγματικά είστε πολύ καλοί υποκριτές. Αν νοιαζόσασταν έστω και λίγο θα κλείνατε τις βιομηχανίες πλαστικού, δεν θα επιτρέπατε στις μεγάλες εταιρείες να πετούν τα απόβλητα τους όπου θέλουν και θα ακούγατε τους επιστήμονες που τόσα χρόνια σας έλεγαν ότι οι πράξεις σας θα φέρουν σοβαρές επιπτώσεις στη γη και τους οργανισμούς πάνω της. Δεν παίρνετε ευθύνες, δε νοιάζεστε. Είστε αξιοθρήνητοι, υποκριτές. Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς δε θα με ακούσετε και ίσως να με αποκαλέσετε ένα νεαρό και χαζό κοριτσάκι. Άλλωστε τι ξέρω εγώ για τις δικές σας ευθύνες; Όμως ξέρω ότι μαζί με εσάς θα με ακούσουν χιλιάδες νέοι και θα προσπαθήσουμε όλοι μαζί να αλλάξουμε τον κόσμο.

Μαρίνα Παππή, Β5

Κυρίες και κύριοι, 

ονομάζομαι Κατερίνα Χατζηστέργου , και βρίσκομαι εδώ γιατί δεν αντέχω άλλο να βλέπω και να ακούω τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας και να μην αντιδρώ.  Οι θερμοκρασίες αυξάνονται, τα καιρικά φαινόμενα γίνονται όλο και πιο έντονα, οι πάγοι λιώνουν , η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει… Και όλα αυτά είναι συνέπεια της ανθρώπινης δραστηριότητας και απερισκεψίας. Όσο εσείς καθόσαστε στους καναπέδες σας ένα δάσος καίγεται, ένα οικοσύστημα χάνεται, το ίδιο μας το οξυγόνο λιγοστεύει.

Δεν ανησυχείτε για τους εαυτούς σας , αλλά δε νοιάζεστε ούτε για εμάς τα παιδιά σας; Ούτε για το μέλλον των επόμενων γενιών. Τι αθ γίνει σε είκοσι, πενήντα, εκατό χρόνια αν συνεχίσουμε να ρυπαίνουμε και να καταστρέφουμε το περιβάλλον; Το έχετε σκεφτεί; Γι αυτό το λόγο σας λέω πως πρέπει αν δράσουμε , κυρίως εμείς, οι νέοι , και να σταματήσουμε με κάθε τρόπο την καταστροφή. Σταματήστε να σκέφτεστε μόνο το κέρδος και σκεφτείτε λίγο τα παιδιά σας και αυτόν τον πλανήτη που δε σας ανήκει και τον καταστρέφετε…..

Κατερίνα Χατζηστέργου, Β7

Κυρίες και κύριοι, 

βρίσκομαι εδώ σήμερα να σας μιλήσω για ένα θέμα , το οποίο έχει προβληματίσει πολλά άτομα πάνω σε αυτόν τον κόσμο. Το περιβάλλον μας καταστρέφεται. Ζούμε σε μια εποχή που οι πάγοι λιώνουν, το κλίμα αλλάζει και τα πιο πολύτιμα δάση πάνω σε αυτή τη γη καίγονται. Γι αυτό εκ μέρους όλων των νέων ζητώ τη βοήθεια σας. Αν συνεχίσουμε να έχουμε την ίδια συμπεριφορά προς το σπίτι μας, τότε είναι πολύ πιθανό να το καταστρέψουμε ολοσχερώς. Έχουμε φτάσει σε αυτό το ακραίο σημείο λόγω της δίψας των μεγάλων δυνάμεων για χρήμα και φυσικούς πόρους. Παρόλα αυτά, όμως, περιμένετε από εμάς να δράσουμε. Αν δεν πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα, σύντομα θα φτάσουμε στην αρχή του τέλους. Εκεί θα είναι πολύ αργά να αλλάξουμε και να μετανιώσουμε για ό,τι έχουμε προκαλέσει τα προηγούμενα χρόνια. 

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε. 

Αργύρης Χαϊλης, Β7

Καλησπέρα σας, κυρίες και κύριοι.

Λέγομαι Γκιουλσέν Χατζηκαρά και είμαι 13 ετών. Βρίσκομαι εδώ να σας μιλήσω για το περιβάλλον αλλά και για το μέλλον που μας περιμένει και στο οποίο θα ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας.

Εμείς, αν δεν ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε το περιβάλλον, το μέλλον το δικό μας και των επόμενων γενιών , δεν θα είναι όπως θέλαμε. Δηλαδή δε θα έχουμε ένα λαμπρό μέλλον. Εξαιτίας ποιου; Αν συνεχίσουμε να αδιαφορούμε για το περιβάλλον , να μην το σεβόμαστε και να το καταστρέφουμε , στο τέλος θα καταστραφούμε και οι ίδιοι. Γιατί να θεωρούμε το περιβάλλον εμπόρευμα; Ας κατανοήσουμε κάποια πράγματα. Το περιβάλλον, η φύση δεν έχουν και δε θα έχουν ποτέ χρηματική αξία. Είμαστε τόσο εγωιστές που θεωρούμε πως όλα ανήκουν σε μας. Κι αυτά που μας «ανήκουν» τα εκτιμάμε; Βλέπουμε τον εαυτό μας τόσο ανώτερους από τα ζώα που τα εξοντώνουμε. Μήπως δεν είμαστε ανώτεροί τους; Μήπως αυτά εκτιμούν περισσότερο το περιβάλλον από εμάς; Με λίγα λόγια τη φύση , την οποία νομίζουμε πως μας ανήκει και την εκμεταλλευόμαστε..

Ας αφήσουμε όλα αυτά σε μια άκρη και ας σκεφτούμε… Ας αρχίσουμε μια νέα αρχή. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε την αξία της φύσης και ό,τι υπάρχει σε αυτή. Η φύση, το περιβάλλον είναι το σπίτι μας , αλλά δεν ανήκει σε κανέναν. Τα ζώα είναι φίλοι μας. Ας βελτιώσουμε τα πράγματα. Ας κάνουμε μια νέα αρχή για ένα καλύτερο μέλλον!

Γκιουλσέν  Χατζηκαρά, Β7