Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα , χωρίς εμένα.....

Για μια ακόμη φορά, η κα Κεφαλά είχε τη φαεινή ιδέα να γράψουμε για τα θετικά και τα αρνητικά της Ελλάδος. Φυσικά, το θεώρησα παιχνιδάκι, αλλά με το που κάθισα να τη γράψω, αναρωτήθηκα «Πραγματικά, τι εστί Ελλάδα;». Έτσι, αποφάσισα να ανοίξω το laptop και να το ψάξω καλύτερα στο Google. Στη συνέχεια, πληκτρολογώ «Ελλάδα». Πατώντας το enter, η δημοφιλέστερη μηχανή αναζήτησης με διορθώνει αυτομάτως ρωτώντας με το εξής : «Μήπως εννοείτε ΔΝΤ;». Ρίχνω μια ματιά παραπάνω, νομίζοντας πως έχω κάνει κάποιο λάθος. Τότε, χωρίς να το καταλάβω, καταλήγω σε μία ιστοσελίδα που ονομάζεται frikipedeia.com . Αρχίζω, λοιπόν, να διαβάζω. «Η Ελλάδα, Ελ-λας ή Ελ-λάδα είναι η σπουδαιότερη, αρχαιότερη και σουπερφανταστικότατη χώρα της υφηλίου. Τουλάχιστον, έτσι πιστεύουν οι κάτοικοί της, οι Ελληνίκιοι. Επίσημη γλώσσα της Ελλάδας είναι η καθαρεύουσα (ένα τεχνητό εγχείρημα λογίων που προσπαθούν να αποκαθάρουν την ελληνική γλώσσα από αρχαία και άλλατέτοια οπισθοδρομικά γλωσσικά χαρακτηριστικά). Το 1986 η πρωτεύουσα της Ελλάδας μεταφέρθηκε από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη, γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε να φάει μπουγάτσα με τυρί.».

Ακούγοντας το "Welcome to Greece" των Maraveyas Ilegal, συνεχίζω το διάβασμα στην επόμενη παράγραφο που μιλάει για την ιστορία της Ελλάδας : «Η ΕΛ-λάδα δημιουργήθηκε από τους Ελ οι οποίοι κατοικούν ακόμα στην ΕΛ-λάδα. Οι Ελ είχαν δημιουργήσει λαμπρό πολιτισμό, μέχρι που ήρθε ο κοντός Βασιλιάς των Μακ-τσε-ντονιάν και κυρίεψε την ΕΛ-λάδα. Μετά, παραδόθηκε η ΕΛ-λάδα στους Ντούρκους. Αργότερα, με την βοήθεια του Κολοκοτρώνη και του Τσάκ Νόρις ξανακέρδισαν οι Ελ την ΕΛ-λάδα και ξαναδημιουργήθηκε η ΕΛ-λάδα. Τότε οι Ελ έψαχναν έναν τρόπο να κόψουν το αγριογούρουνο χωρίς να τσακώνονται. Και έτσι δημιουργήθηκε η ΕΛ-ληνική Δημοκρατία...».

Κουράστηκα να διαβάζω πληροφορίες για τους Ελ και την ΕΛ-λάδα, κι έτσι αποφάσισα να ξαπλώσω και να ακούσω κανένα τραγούδι στο i-Pod μου. Τυχαία -ή καλύτερα μοιραία- έπαιξε το «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» των Κατσιμιχαίων, το οποίο με έκανε να συλλογιστώ εκείνους τους αρχαίους, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και όλους αυτούς, που βέβαια για εμάς σήμερα ήταν κάποιοι άνθρωποι που το μόνο που είχαν στο νου τους όταν έγραφαν τα κείμενά τους, ήταν να μας τη σπάσουν κάνοντάς μας να τα διαβάσουμε και να τα μελετήσουμε! Σήμερα, το μόνο που μας νοιάζει είναι να δούμε το γάμο του κάθε τηλεοπτικού μαϊντανού ζωντανά στο STAR.

Και επιστρέφω στο τραγούδι. Ο Διονύσης Τσακνής, ο στιχουργός, προτιμάει να προσπαθήσει να σώσει οτιδήποτε μπορεί παρά να είναι συνένοχος στο φόνο. Έτσι νιώθω κι εγώ. Συνένοχος στο φόνο, γιατί είμαι ανίκανη να κάνω κάτι για να σώσω το μέλλον της Ελλάδας. Είναι στα χέρια του Δ.Ν.Τ. και της Τρόικας. Είναι πολύ αργά, πλέον. Όλα αυτά που οι αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν με τόση αφοσίωση και σοφία, εμείς, οι απόγονοί τους, τα καταστρέφουμε. Έτσι λοιπόν, με τη βοήθεια των αδερφών Κατσιμίχα και του συγκροτήματος Maraveyas Ilegal συνειδητοποίησα πόσα θετικά είχε η Ελλάδα και πόσα αρνητικά έχει.

Αλλά, θα είναι για πάντα η Ελλαδάρα μας! Γιατί κανείς δεν ξεχνάει την κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου το 2004. Κανείς δεν ξεχνάει τους υπέρλαμπρους Ολυμπιακούς Αγώνες, της ίδιας χρονιάς. Και όλοι ξεχνάμε τους ανθρώπους που μας έχουν φτάσει στην κατάσταση που είμαστε τώρα! Τους συγχωρούμε. Οι πράξεις τους περνούν απαρατήρητες από τον ελληνικό λαό. Δεν υπάρχει κάποιος λόγος, κάποια αιτία. Τίποτα. Απλά ξεχνάμε. Και όταν ξεχνάμε, φοβόμαστε καταστάσεις που νομίζουμε πως δεν έχουμε ζήσει, αλλά απλά τις έχουμε ξεχάσει σαν ελληνικός λαός. Φοβόμαστε ανθρώπους, καταστάσεις, ακόμα και τους ίδιους μας τους εαυτούς. Ωχ, άλλαξε τραγούδι. Ναι, αυτή τη φορά είναι σίγουρα μοιραίο. Βασίλης Παπακωνσταντίνου -

Φοβάμαι. Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα.

Μιρέλλα, Μαρία Ειρήνη Λ. , Νεφέλη, Γ4