"Ο άρχοντας των μυγών", Λέσχη Ανάγνωσης

 Το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου συγκεντρωθήκαμε στην βιβλιοθήκη του σχολείου, προκειμένου να συζητήσουμε για το βιβλίο "Ο άρχοντας των μυγών", του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας Γουίλιαμ Γκόλντινγκ. Παράλληλα είχαμε προγραμματίσει να δούμε και την σχετική ταινία και να συζητήσουμε και για τα δύο.Την παρουσίαση της ταινίας την ανέλαβε ο κύριος Ιωσηφίδης, ο καθηγητής της πληροφορικής και τον ευχαριστούμε πολύ γι'αυτό.Στην προβολή της ταινίας και τη συζήτηση που ακολούθησε ήταν παρών και ο κύριος Θάνος Τσάπελης από την ΚΙ.ΛΕ.ΚΩ , ο οποίος συμμετείχε στη συζήτηση και μας παρουσίασε σύντομα τη ταινία που θα βλέπαμε.
Οάρχοντας των μυγών είναι ένα δύσκολο βιβλίο (απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες) με πολλούς συμβολισμούς και προεκτάσεις.Οι ήρωες του, μικρά παιδιά και έφηβοι, καλούνται να οργανώσουν τη ζωή τους στο έρημο νησί, έτσι ώστε να επιβιώσουν. Κι ενώ ξεκινούν με μια υποτυπώδη δημοκρατική οργάνωση (αυτός που έχει το βούκινο καλεί σε συγκέντρωση τους άλλους και μπορεί να πάρει το λόγο -θυμίζει το "τις αγορεύειν βούλεται" της αθηναικής δημοκρατίας-στην πορεία τα πράγματα αλλάζουν.Αναπτύσσονται δύο πόλοι : η ομάδα του Τζακ (λειτουργεί με το ένστικτο) και του Ράλφ (δρα ακολουθώντας τη λογική).Τζακ και Ραλφ (ίσος αριθμός γραμμάτων μεταξύ των οποίων και ένα φωνήεν.Τυχαίο; Ίσως.Ίσως πάλι ο συγγραφέας να ήθηλε να δείξει ότι μέσα μας υπάρχουν εξίσου και τα δυο.Απλά ο πολιτισμός αμβλύνει τα άγρια ένστικτα) . Στο νησί όμως (απολίτιστη κοινωνία) υπερισχύει το δίκιο του ισχυρού (αυτού που έχει το μαχαίρι, τα γυαλιά, που εξασφαλίζει τροφή σκοτώνοντας).Και εφευρίσκεται και ο φόβος και ο Θεός.Έτσι εξηγείται και η προσφορά -θυσία-εξευμενισμός στο θερίο.Κι όσο κι αν είναι αισιόδοξο το μήνυμα του τέλους, αφού τα παιδιά σώζονται και επιστρέφουν στον πολιτισμό)ο Ράλφ κλαίει "όχι μόνο για το τέλος της αθωότητας, όσο για το σκοτάδι της ανθρώπινης καρδιάς".
Αφού παρακολουθήσαμε την ταινία ακολούθησε πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.Αρχικά τοποθετήθηκε για το βιβλίο ο Εντι λέγοντάς μας οτι του άρεσε οτι τα παιδιά έπρεπε να επιβιώσουν,η κυριαρχία του πιο δυνατού ως αρχηγού και η επιθετικότητα που εκδήλωναν μεταξύ τους τα παιδιά.Παράλληλα αναφέρθηκε και στο μήνυμα το οποίο ήθελε να μας περάσει το βιβλιο ότι δηλ. οι κοινωνίες μας πρέπει να είναι πολιτισμένες και με νόμους που τηρούνται από όλους, γιατι αλλιώς θα υπάρχει χάος .

Στη συνέχεια πήρε το λόγο η Κοντέσσα και είπε πως δεν της άρεσε το τέλος του βιβλίου και της ταινίας και θα προτιμούσε τα παιδιά να είχαν μείνει πολλά χρόνια στο νησί, ώστε να υπάρχει ομαλή ανάπτυξη της υπόθεσης και του ψυχισμού τους.Η Δανάη πάλι είπε της άρεσε το βιβλίο και περίμενε στο τέλος να αναφέρει και το παιδάκι που πεθανε στη φωτιά στη αρχή.Αναφέρθηκε επίσης και στη διαφορά ανάμεσα στον Τζακ και τον Πίγκυ : ο ένας επιβίωνε με τη βία, ενώ ο άλλος με τη λογική και  ο Ράλφ ήταν αναμεσα τους και διέθετε και τα δυο.Στη ταινία δεν της άρεσε το οτι δεν έδειξε πόσο δύσκολα περνούσαν και επιπλέον δεν έδειχνε πως διαμορφώθηκε η ψυχική διαταραχή και κατέληξαν τα παιδιά να φερθούν με τον τρόπο που φέρθηκαν.

Στη Ελένη αρχικά το βιβλίο φάνηκε βαρετό, αλλα μετά καθώς εξελισσόταν η πλοκή, της άρεσε.Η Μαρία βρήκε υπερβολική τη βία.Η Άννα πίστευε πως ο Τζακ και οι παρέα του έπρεπε να τιμωρηθουν στο τέλος, κατι που δεν έγινε ή τουλάχιστον στο βιβλίο αλλά και την ταινία δεν φαίνεται.Επίσης ήθελε να μάθει γιατί έπεσε το αεροπλάνο ,πού βρίσκονταν και πού πήγαιναν.Η Σοφια είπε πως όλες οι δολοφονίες έγιναν επειδή ηταν παιδιά και δεν είχαν διαμορφωθεί ακόμα, η Μαρία όμως διαφώνησε και της είπε πως ακόμα και αν ήταν μεγάλοι παλι θα γινόντουσαν αυτα, απλώς οι μεγάλοι θα επιβίωναν ευκολότερα.

Τέλος το λόγο πήραν οι τρεις καθηγητές. Η κυρία Κρικέλη και η κυρία Κεφαλά είπαν πως δεν υπήρχαν κορίτσια στο βιβλίο, γιατί ήθελε ο συγγραφέας να δείξει οτι η επιθετικότητα ταιριάζει περισσότερο στα αγόρια.Επίσης κάνει αναφορά στο οτι στις πολιτισμένες κοινωνίες μειώνονται τα άγρια ενστικτα.Ο κυριος Ιωσηφίδης πιστεύει πως τα παιδιά γνωρίζουν για τη θεία δικη, εφόσον προσπαθούν να δικαιολογηθούν, για τις πράξεις τους.Η κυρία Κεφαλά είπε ότι δεν διάβασε όλο το βιβλίο γιατί το βρήκε παρωχημένο και βαρετό.Αν το είχε διαβάσει στην εφηβεία της θα της άρεσε, τώρα δεν είχε να προσθέσει κάτι στην εμπειρία της.Η κυρία Κρικέλη τέλος αναφέρθηκε στην προσφορά(το κεφάλι του γουρουνιού) που έκαναν στο τέρας -συμπεριφερόμενα ως ειδωλολάτρες και προσπαθώντας να εξευμενίσουν το τέρας- και έδειχνε φόβο και είπε ότι αυτό που θα κρατήσει από το βιβλίο είναι η τελευταία σελίδα και το σημείο που ο συγγραφέας γράφει ότι τα παιδιά κλαίνε για το τέλος της αθωότητας.
Έντι Ντρέου (επιμέλεια κειμένου κ. Κεφαλάκαι κ.Κρικέλη)