Brasil suicide statue in Sao Paolo
Το αίμα του,
έτρεχε ποτάμι
πάνω στην βρόμικο
άσφαλτο.
Το σώμα του,
ακίνητο και
τσακισμένο
στη μέση του
δρόμου.
Κανέναν δεν τον
ένοιαζε,
τον περιφρονούσαν.
“Ας μην πηδούσε”
Κανείς δεν ήξερε
πως του πήραν την χαρά
,
του σκότωσαν την ελπίδα
,
τον έριξαν μόνο
στους άγριους δρόμους
της απελπισίας,
Του έκλεψαν τους κόπους
μιας ολόκληρης ζωής,
και σε μια ώρα σιωπής
αναγκάστηκε να πέσει από
την σκεπή.
Όλοι λέτε αυτοκτόνησε
καιρός να ψάξετε
ποιος τον
δολοφόνησε!!
Έντι Ντρέου, Γ3
6 σχόλια:
Βρε Έντι τι ποίημα είναι αυτό. Η ματιά σου και η σκέψη σου σπαρακτική. Μπράβο ! Θα ήθελα να το αναδημοσιεύσω. Μπορώ;
Μπράβο σου, Έντι!
Κυρία Σοφία φυσικά και μπορείτε να το αναδημοσιεύσετε!!
Κακέ Λύκε ευχαριστώ !!
Παιδιά σήμερα γνώρισα την δουλειά σας εντελώς τυχαία και σας θαυμάζω!
Εμείς “οι μεγάλοι” δεν ήμαστε σοφότερη από εσάς, γιατί αν ήμασταν θα σας αφήναμε μέλλον λαμπρό και όχι μαύρο. Συνεχίστε αυτό που κάνετε μπράβο σας.
Για σένα ΕΝΤΙ έχω μόνο ένα ευχαριστώ γιατί μας διδάσκεις την ανθρωπιά που χάσαμε, το ελάχιστο που μπορώ να κάνω είναι να πάω τον λόγο σου όσο μακρύτερα γίνετε γι’ αυτό και το αναδημοσιεύω .
Να είστε πάντα καλά.
Ανορθόγραφε σε ευχαριστούμε και για την επίσκεψη στο ιστολόγιο μας και για την αναδημοσίευση του ποιήματος.Τα παιδιά είναι η ελπίδα μας , είναι αυτά που θα φέρουν την αλλαγή, άρα επενδύουμε σε αυτά.Μπορούν αν καταφέρουν πολλά, αρκεί να θελήσουν!
Συγκινητικό, ανθρώπινο, εξαιρετικό ποίημα! Μπράβο, Έντι! έχεις την ποίηση μέσα σου.
Δημοσίευση σχολίου