"Κάθε μέρα άλλος", Ντέιβιντ Λέβιθαν

Ονομάζεται Α. Κάθε πρωί ξυπνάει στο σώμα και στη ζωή ενός διαφορετικού ανθρώπου. Ποτέ δεν ξέρει από πριν ποιο θα είναι το άτομο μέσα στο οποίο θα βρεθεί. Αν θα είναι αγόρι ή κορίτσι, λευκός ή μελαμψή, χαρούμενος ή θυμωμένη. Το έχει αποδεχτεί όμως, έχει ορίσει μάλιστα και τους κανόνες: δε δένεται πολύ, μένει διακριτικά στη ζωή των άλλων και δεν ανακατεύεται στην καθημερινότητα που μοιράζεται για μία μόνο μέρα. Ώσπου ένα πρωί ξυπνάει στο σώμα του Τζάστιν και γνωρίζει την κοπέλα του, τη Ριάννον. Τότε νιώθει ότι βρήκε επιτέλους κάποιον με τον οποίο θέλει να είναι μαζί. Κάθε μέρα.

Ένα υπέροχο βιβλίο που θα μιλήσει στην καρδιά κάθε εφήβου που ψάχνει μια αγάπη κι ένα σώμα για να τη μοιραστεί. Κάθε μέρα άλλο σώμα. Κάθε μέρα άλλη ζωή. Κάθε μέρα αναζητά το ίδιο κορίτσι. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Το βιβλίο άρεσε πολύ στην Αντωνία, αν και βρήκε αντιπαθητικό το χαρακτήρα της Ριάνον σε αρκετά σημεία. Ο Α. ήταν πολύ ενδιαφέρων χαρακτήρας , αν και δεν περίμενε στο τέλος να θυσιάσει την αγάπη του για τη Ριάνον. Ο Σωτήρης ξεκίνησε να διαβάζει το βιβλίο, αλλά οι πρώτες εκατό σελίδες του φάνηκαν βαρετές και το παράτησε για καμιά βδομάδα. Μετά το ξανάπιασε όμως και το τέλειωσε αρκετά γρήγορα. Βρήκε ενδιαφέρουσα την υπόθεση , αλλά δεν του άρεσε το τέλος. Ο Χρήστος διάβασε σχετικά γρήγορα το βιβλίο, το οποίο του άρεσε. Θεώρησε περίεργη την κρίση του Α. σε αρκετά σημεία και του άρεσε που δεν εκμεταλλευόταν το σώμα των ανθρώπων στο οποίο βρισκόταν. Επίσης μας είπε ότι κατανοούσε τη συμπεριφορά της Ριάνον, αφού η θέση της ήταν εξαιρετικά δύσκολη.

Η Ειρήνη διαβάζοντας το βιβλίο περίμενε ότι ο Α. κάποια στιγμή θα έμπαινε στο σώμα της Ριάνον. Ο συγγραφέας παρουσιάζει την καθημερινότητα πολλών, διαφορετικών εφήβων και αυτή είναι αληθινή. Αυτό που τη συγκίνησε στον Α. ήταν ότι δεν έκανε διακρίσεις. Δεν διαχώριζε τα άτομα σε στρέιτ ή γκει, σε αγόρια ή κορίτσια, σε λευκούς ή μαύρους. Γι αυτόν δεν υπήρχε φυλή ή εθνικότητα ή φύλο. Επίσης φρόντισε το κορίτσι που ήθελε να αυτοκτονήσει ενημερώνοντας τον πατέρα. Η ίδια πίστευε ότι στο τέλος ο Α. θα παρέμενε στο σώμα του Αλεξάντερ.  Στην Εύα δεν άρεσε η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η Ριάνον, επειδή ήταν ρατσίστρια. Προσάρμοζε τη συμπεριφορά της ανάλογα με το σώμα στο οποίο βρισκόταν εγκλωβισμένος για μια ημέρα ο Α- ήταν διστακτική όταν ήταν σε σώμα κοριτσιού ή άσχημου εμφανισιακά αγοριού και πολύ πιο διαχυτική όταν ο Α βρισκόταν στο σώμα κάποιου όμορφου, γοητευτικού νεαρού. Επίσης της άρεσε που στο βιβλίο υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές ιστορίες, αφού ο Α. αλλάζει σώμα καθημερινά. Αυτό της κράτησε αμείωτη την προσοχή.

Η Ντανιέλα διάβασε αρκετά γρήγορα το βιβλίο και της άρεσε πολύ το love story. Η καθημερινότητα των εφήβων όπως αποτυπώνεται στο βιβλίο είναι αληθινή, αν και το τέλος σε κάποιες από αυτές τις ιστορίες είναι απότομο. Αυτό που της άρεσε πολύ στο βιβλίο είναι ότι τη βοήθησε να μπει στη θέση των διαφορετικών ηρώων και να βιώσει τα συναισθήματα τους. Τελευταία τοποθετήθηκε η Σελίν, η οποία είχε δει πρώτα την ταινία και μετά διάβασε το βιβλίο. Αρχικά ξεκίνησε το βιβλίο, αλλά στην πορεία το βαρέθηκε. Το ξανάπιασε όμως λίγο αργότερα και το τέλειωσε σχετικά γρήγορα. Αυτό που της άρεσε στο βιβλίο ήταν ότι ταυτίζεσαι με τα διαφορετικά πρόσωπα του βιβλίου. Η αρίθμηση των κεφαλαίων με τον αριθμό της μέρας που ζούσε ο Α. της έκανε εντύπωση. Το τέλος ήταν απρόβλεπτο – ο νεαρός Αλεξάντερ είναι ο ωραίος τύπος που κάθε κορίτσι θα επιθυμούσε και λογικά θα άρεσε και στη Ριάνον!

Στη συζήτηση που ακολούθησε αναφερθήκαμε στο ότι ο συγγραφέας είχε αυτή την απίθανη ιδέα, δηλ. ο πρωταγωνιστής του να αλλάζει καθημερινά σώμα, προκειμένου να καλλιεργήσει την ενσυναίσθηση του αναγνώστη του. Μιλήσαμε για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε και ο ίδιος αλλά και η Ριάνον, που έπρεπε να τον αγαπήσει γι αυτό που ήταν εσωτερικά και όχι για την εξωτερική του εμφάνιση. Όπως επισήμανε και η Εύα η απάντηση σε αυτό δόθηκε από την Αμέλια, μια κοπέλα που στο σώμα της βρέθηκε ο Α. Αυτή απάντησε στην αγαπημένη της ότι θα την αγαπούσε όπως κι αν ήταν, αφού αυτό που μετρούσε ήταν ο χαρακτήρας της και όχι η εξωτερική της εμφάνιση. Παράλληλα, μας άρεσε αυτή η αναφορά σε τόσους πολλούς διαφορετικούς εφήβους και στις προσωπικές τους ιστορίες. Τέλος, καταλήξαμε στη διαπίστωση ότι ο Α. ήταν ένα πολύ καλό και ηθικό άτομο που σκοπό δεν είχε να εκμεταλλευτεί τα σώματα των άλλων εφήβων στα οποία τυχαία βρισκόταν, αλλά αντίθετα σεβόταν τη διαφορετικότητα τους και φρόντιζε να μη διασαλεύει τη ζωή τους. Ο βαθμός που βάλαμε στο βιβλίο ήταν 8!

(Η Αγγελική έλειπε από τη συνάντηση και μας έστειλε τη γνώμη της!)

Το βιβλίο ήταν πρωτότυπο και διαφορετικό ως προς το περιεχόμενο λόγω της κυρίας ιστορίας σχετικά με την ικανότητα του Α. να μπαίνει σε άλλα σώματα. Ήταν ένας πολύ ωραίος τρόπος για να μας παρουσιάσει τα συναισθήματα διαφόρων διαφορετικών ανθρώπων.  Από τις αντιδράσεις της κοπέλας στη διαφορετική εμφάνιση καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι και πόσο δύσκολο είναι να μείνουμε στον εσωτερικό κόσμο, χωρίς να επηρεαζόμαστε από την εξωτερική εμφάνιση και από την απόφαση του να τη γνωρίσει σε κάποιον άλλο καταλαβαίνουμε  πιστεύω ότι έβαλε το σεβασμό προς τους άλλους πάνω από τα δικά του συναισθήματα. Τα αρνητικά ήταν ότι η ιστορία ήταν συνέχεια γύρω από τα δύο αυτά παιδιά και θα μπορούσε να έχει πιο αίσιο τέλος. Πιθανότατα θα υπάρξει και συνέχεια σε επόμενο βιβλίο.