Άλλη μια βαρετή μέρα ξεκίνησε. Για άλλη μια φορά εφτά ώρες μάθημα. Πρώτη ώρα σήμερα με την κ.Κεφαλά. Όμως κάτι έκανε τη βαρεμάρα να φύγει. Μια άσκηση για το σχολείο. Όχι όμως μια οποιαδήποτε άσκηση. Έπρεπε να πάμε πίσω στο χρόνο και να πάρουμε συνέντευξη από ένα ιστορικό πρόσωπο.
Όταν τέλειωσε το σχολείο, πήγα σπίτι μου. Έφαγα και μετά πήγα στη χρονομηχανή μου. Μπήκα μέσα και μετά θυμήθηκα κάτι. Σε ποιον να πήγαινα; Πού έζησε αυτός; Ποια χρονική στιγμή να πάω; Έκατσα και σκέφτηκα. Να πάω στο Χίτλερ; Μπα , θα έλεγε ότι είμαι Εβραίος και μετά θα με έκανε σαπούνι…Να πάω σε κανένα ήρωα του Β Παγκοσμίου Πολέμου; Μπα θα είχε ψυχολογικά από τον πόλεμο και θα με σκότωνε…
Ααααα το βρήκα! είπα. Θα πάω στον Τόμας Έντισον. Είναι πολύ σημαντικό πρόσωπο. Ανακάλυψε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα, το μικρόφωνο, τον φωνόγραφο και, αν και απίστευτο για ένα επιστήμονα σαν κι αυτόν, την κουνιστή καρέκλα! Σκέφτηκα την καλύτερη ημερομηνία για να τον επισκεφτώ. ’Ύστερα από λίγο έβγαλα το συμπέρασμα ότι η καλύτερη εποχή θα ήταν τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατο του. Πληκτρολόγησα στη χρονομηχανή : 1927, West Orange.
Τότε ακούστηκε το χαρακτηριστικό σφύριγμα της χρονομηχανής και όλα γύρω μου άρχισαν να περιστρέφονται. Προσγειώθηκα κάπως άτσαλα μες στη μέση ενός δρόμου. Όταν ρώτησα έναν περαστικό για τον Τόμας Έντισον μου έδειξε ένα ευπρεπέστατο σπίτι στο τέλος του δρόμου.
Όταν χτύπησα την πόρτα μου άνοιξε ένας ηλικιωμένος κύριος. Τον ρώτησα:
-Ξέρετε αν εδώ μένει ο κ.Έντισον;
-Εγώ είμαι παιδί μου, μου απάντησε .Τι θέλεις;
-Λοιπόν είπα, θα ήθελα να σας πάρω μια συνέντευξη. Να μου πείτε για τη ζωή σας και ότι κάνατε.
-Ωραία, αλλά έλα μέσα .Μην κάθεσαι έξω.
Τον ακολούθησα μέσα, λοιπόν. Το σπίτι ήταν πολύ φωτεινό και όταν έφτασα στο σαλόνι έμεινα άναυδος. Ένα πολυτελέστατο σαλόνι με τζάκι, κρυστάλλινους πολυέλαιους και δερμάτινες καρέκλες. Όταν μου είπε να κάτσω σε μια καρέκλα χαμογέλασα από μέσα μου. Εεεε, τι άλλο να περιμένεις από τον εφευρέτη της κουνιστής καρέκλας; Συνέχισα μετά όμως με τη συνέντευξη.
-Λοιπόν κ.Τόμας. Ας αρχίσουμε από την αρχή. Και έβγαλα στυλό και μπλοκάκι σαν επαγγελματίας. Ξέρω ότι από μικρός ενδιαφερόσασταν για την τεχνολογία. Σωστά;
-Σωστά.
-Έχω ακούσει ότι απολυθήκατε από την πρώτη σας δουλειά επειδή στείλατε σήμα ελέγχου με δικιάς σας επινόησης συσκευή, αντί να το κάνετε χειροκίνητα;
-Ναι, αυτό είναι αλήθεια.
-Αυτό που με ενδιαφέρει όμως είναι η επιχειρηματική σας πορεία. Μπορείτε να μου μιλήσετε γι’ αυτήν;
Βεβαίως. Αυτή η δικιά μου επινόησης συσκευή ήταν ο τηλέγραφος. Αυτή η εφεύρεση μου επέτρεψε να ταξιδέψω πολύ, γιατί πολλοί ενδιαφέρονταν γι’ αυτήν. Το 1868 που ήμουν στη Βοστώνη, αποφάσισα να γίνω εφευρέτης .Το 1869 μετακόμισα στη Νέα Υόρκη. Εκεί αποκόμισα 40.0000 δολάρια για κάποιες μικρότερες εφευρέσεις . Με αυτά τα χρήματα έχτισα ένα εργαστήριο στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϋ. Τότε παντρεύτηκα τη Μαίρη Στίλγουελ και έκανα οικογένεια.
Μετά πήγα στο Μένλο Πάρκ όπου έχτισα ένα υψίστης τεχνολογίας εργαστήριο, το οποίο αποτέλεσε τη βάση για τις Bell Laboratories. Τον Απρίλο του 1871 έκανα στον Λευκό Οίκο επίδειξη της πρώτης μου μεγάλης εφεύρεσης : τον φωνόγραφο. Ύστερα από αυτό , μετά από ενάμισι χρόνο ενασχόλησης, κατάφερα μια λάμπα να φωτίζει για 15 ώρες με ηλεκτρικό ρεύμα. Χάρη σε αυτή ίδρυσα και την εταιρεία General Electrics. Με τα λεφτά της εταιρίας έχτισα ένα εργαστήριο, που αποτελούνταν από πέντε κτίρια. Όλα πήγαιναν καλά. Συνέχισα έτσι και μετά από χρόνια δημιούργησα την αλκαλική μπαταρία. Αυτό ήταν και το τελευταίο μου δημιούργημα.
Ο Τόμας έκανε μια παύση και εκεί κατάλαβα ότι τέλειωσε και η ιστορία του. Τον ευχαρίστησα θερμά και αφού ήπια τσάι μαζί του, τον αποχαιρέτησα,
Η χρονομηχανή με πήγε πίσω στο 2011. Κοίταξα γύρω μου. Το ρολόι μου δούλευε με μπαταρία..Οι γέροι κάθονταν στις κουνιστές καρέκλες. Όταν μπήκα στο δωμάτιο μου άναψε το φως. Κοίταξα την λάμπα και χαμογέλασα……
Μιχάλης Σβουρένος, Γ3
(Ο Τόμας Έντισον το 1890άρχισε να εργάζεται σε μια συσκευή που «κάνει για το μάτι ό,τι ο φωνογράφος κάνει για το αυτί» και επρόκειτο να εξελιχθεί στη σύγχρονη βιομηχανία του κινηματογράφου. Ο Έντισον παρουσίασε για πρώτη φορά κινούμενες εικόνες το 1891 και ξεκίνησε εμπορική παραγωγή «ταινιών» δύο χρόνια αργότερα, με μία παράξενη μηχανή γνωστή ως Black Maria. Όπως και με τον ηλεκτρισμό και τον φωνογράφο προηγουμένως, ανέπτυξε ένα ολοκληρωμένο σύστημα τόσο για την εγγραφή όσο και για την προβολή των «ταινιών». Στα τέλη της δεκαετίας του 1890, η νέα βιομηχανία είχε ριζώσει για τα καλά. Μέχρι το 1918, ο χώρος είχε γίνει τόσο ανταγωνιστικός που ο Έντισον αναγκάστηκε να εγκαταλείψει συνολικά την επιχείρηση. )
Όταν τέλειωσε το σχολείο, πήγα σπίτι μου. Έφαγα και μετά πήγα στη χρονομηχανή μου. Μπήκα μέσα και μετά θυμήθηκα κάτι. Σε ποιον να πήγαινα; Πού έζησε αυτός; Ποια χρονική στιγμή να πάω; Έκατσα και σκέφτηκα. Να πάω στο Χίτλερ; Μπα , θα έλεγε ότι είμαι Εβραίος και μετά θα με έκανε σαπούνι…Να πάω σε κανένα ήρωα του Β Παγκοσμίου Πολέμου; Μπα θα είχε ψυχολογικά από τον πόλεμο και θα με σκότωνε…
Ααααα το βρήκα! είπα. Θα πάω στον Τόμας Έντισον. Είναι πολύ σημαντικό πρόσωπο. Ανακάλυψε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα, το μικρόφωνο, τον φωνόγραφο και, αν και απίστευτο για ένα επιστήμονα σαν κι αυτόν, την κουνιστή καρέκλα! Σκέφτηκα την καλύτερη ημερομηνία για να τον επισκεφτώ. ’Ύστερα από λίγο έβγαλα το συμπέρασμα ότι η καλύτερη εποχή θα ήταν τέσσερα χρόνια πριν τον θάνατο του. Πληκτρολόγησα στη χρονομηχανή : 1927, West Orange.
Τότε ακούστηκε το χαρακτηριστικό σφύριγμα της χρονομηχανής και όλα γύρω μου άρχισαν να περιστρέφονται. Προσγειώθηκα κάπως άτσαλα μες στη μέση ενός δρόμου. Όταν ρώτησα έναν περαστικό για τον Τόμας Έντισον μου έδειξε ένα ευπρεπέστατο σπίτι στο τέλος του δρόμου.
-Ξέρετε αν εδώ μένει ο κ.Έντισον;
-Εγώ είμαι παιδί μου, μου απάντησε .Τι θέλεις;
-Λοιπόν είπα, θα ήθελα να σας πάρω μια συνέντευξη. Να μου πείτε για τη ζωή σας και ότι κάνατε.
-Ωραία, αλλά έλα μέσα .Μην κάθεσαι έξω.
Τον ακολούθησα μέσα, λοιπόν. Το σπίτι ήταν πολύ φωτεινό και όταν έφτασα στο σαλόνι έμεινα άναυδος. Ένα πολυτελέστατο σαλόνι με τζάκι, κρυστάλλινους πολυέλαιους και δερμάτινες καρέκλες. Όταν μου είπε να κάτσω σε μια καρέκλα χαμογέλασα από μέσα μου. Εεεε, τι άλλο να περιμένεις από τον εφευρέτη της κουνιστής καρέκλας; Συνέχισα μετά όμως με τη συνέντευξη.
-Λοιπόν κ.Τόμας. Ας αρχίσουμε από την αρχή. Και έβγαλα στυλό και μπλοκάκι σαν επαγγελματίας. Ξέρω ότι από μικρός ενδιαφερόσασταν για την τεχνολογία. Σωστά;
-Σωστά.
-Έχω ακούσει ότι απολυθήκατε από την πρώτη σας δουλειά επειδή στείλατε σήμα ελέγχου με δικιάς σας επινόησης συσκευή, αντί να το κάνετε χειροκίνητα;
-Ναι, αυτό είναι αλήθεια.
-Αυτό που με ενδιαφέρει όμως είναι η επιχειρηματική σας πορεία. Μπορείτε να μου μιλήσετε γι’ αυτήν;
Βεβαίως. Αυτή η δικιά μου επινόησης συσκευή ήταν ο τηλέγραφος. Αυτή η εφεύρεση μου επέτρεψε να ταξιδέψω πολύ, γιατί πολλοί ενδιαφέρονταν γι’ αυτήν. Το 1868 που ήμουν στη Βοστώνη, αποφάσισα να γίνω εφευρέτης .Το 1869 μετακόμισα στη Νέα Υόρκη. Εκεί αποκόμισα 40.0000 δολάρια για κάποιες μικρότερες εφευρέσεις . Με αυτά τα χρήματα έχτισα ένα εργαστήριο στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϋ. Τότε παντρεύτηκα τη Μαίρη Στίλγουελ και έκανα οικογένεια.
Μετά πήγα στο Μένλο Πάρκ όπου έχτισα ένα υψίστης τεχνολογίας εργαστήριο, το οποίο αποτέλεσε τη βάση για τις Bell Laboratories. Τον Απρίλο του 1871 έκανα στον Λευκό Οίκο επίδειξη της πρώτης μου μεγάλης εφεύρεσης : τον φωνόγραφο. Ύστερα από αυτό , μετά από ενάμισι χρόνο ενασχόλησης, κατάφερα μια λάμπα να φωτίζει για 15 ώρες με ηλεκτρικό ρεύμα. Χάρη σε αυτή ίδρυσα και την εταιρεία General Electrics. Με τα λεφτά της εταιρίας έχτισα ένα εργαστήριο, που αποτελούνταν από πέντε κτίρια. Όλα πήγαιναν καλά. Συνέχισα έτσι και μετά από χρόνια δημιούργησα την αλκαλική μπαταρία. Αυτό ήταν και το τελευταίο μου δημιούργημα.
Ο Τόμας έκανε μια παύση και εκεί κατάλαβα ότι τέλειωσε και η ιστορία του. Τον ευχαρίστησα θερμά και αφού ήπια τσάι μαζί του, τον αποχαιρέτησα,
Η χρονομηχανή με πήγε πίσω στο 2011. Κοίταξα γύρω μου. Το ρολόι μου δούλευε με μπαταρία..Οι γέροι κάθονταν στις κουνιστές καρέκλες. Όταν μπήκα στο δωμάτιο μου άναψε το φως. Κοίταξα την λάμπα και χαμογέλασα……
Μιχάλης Σβουρένος, Γ3
(Ο Τόμας Έντισον το 1890άρχισε να εργάζεται σε μια συσκευή που «κάνει για το μάτι ό,τι ο φωνογράφος κάνει για το αυτί» και επρόκειτο να εξελιχθεί στη σύγχρονη βιομηχανία του κινηματογράφου. Ο Έντισον παρουσίασε για πρώτη φορά κινούμενες εικόνες το 1891 και ξεκίνησε εμπορική παραγωγή «ταινιών» δύο χρόνια αργότερα, με μία παράξενη μηχανή γνωστή ως Black Maria. Όπως και με τον ηλεκτρισμό και τον φωνογράφο προηγουμένως, ανέπτυξε ένα ολοκληρωμένο σύστημα τόσο για την εγγραφή όσο και για την προβολή των «ταινιών». Στα τέλη της δεκαετίας του 1890, η νέα βιομηχανία είχε ριζώσει για τα καλά. Μέχρι το 1918, ο χώρος είχε γίνει τόσο ανταγωνιστικός που ο Έντισον αναγκάστηκε να εγκαταλείψει συνολικά την επιχείρηση. )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου