Το βιβλίο που διαβάσαμε κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα ήταν το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά "Κάπου να ανήκεις". Για άλλη μια φορά οι γνώμες μας διίστανται.
Η Παρασκευή είπε ότι ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχει διαβάσει ως τώρα και ότι επειδή της αρέσει το ποδόσφαιρο το βρήκε πολύ ενδιαφέρον! Λάτρεψε τη μουσική του βιβλίου και ειδικά το τραγούδι Βραδινή πλάνη από τις Τρύπες. Βρηκε πολύ γλυκό το χαρακτήρα της κοπέλας και ταυτίστηκε αρκετά μαζί της.Της άρεσε πολύ ο τρόπος γραφής και λάτρεψε την τελευταία σελίδα του βιβλίου.
Η Δάφνη είπε ότι το βιβλίο σε γενικές γραμμές της άρεσε, αλλά την ενόχλησε που η μαμά του αγοριού είχε σταματήσει να ακούει μουσική (με αυτή την άποψη συμφωνήσαμε όλες μας).Έπίσης αρκετά περίεργο της φάνηκε που τα δύο αυτά παιδιά του βιβλίου δεν μπορούσαν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους.
Η Μαρία επισήμανε μια σκηνή στην οποία σταθήκαμε όλες.Τη σκηνή της πτώσης του αγοριού από το μαντρότοιχο προκειμένου να σώσει κάποιον , ο οποίος είχε στραφεί στο παρελθόν εναντίον του. Είπε ότι ηταν ωραίο βιβλίο και όπως όλες στάθηκε και στην τελευταία σκηνή του βιβλίου.
Η Νεφέλη διαφώνησε με τις υπόλοιπες λέγοντας ότι η κοπέλα την άφησε αδιάφορη και μάλιστα βρήκε και σαχλές ορισμένες αντιδράσεις της. Ωστόσο, βρήκε ρομαντικό που το αγόρι της έγραψε ένα σιντί με τα τραγούδια που της άρεσαν και έτσι έδειξε ότι ενδιαφερόταν γι' αυτή.Κάτι πολύ βασικό που έκανε εντύπωση σε όλες και άρεσε και στη Νεφέλη ήταν πως το αγόρι ήθελε να είναι αόρατος.Συνολικά το βιβλίο της άρεσε.
Σε αντίθεση με όλες η Αναστασία είπε ότι δεν της άρεσε η πρώτη σελίδα , ότι ο πρωταγωνιστής ήταν πνεύμα αντιλογίας και ο χαρακτήρας της κοπέλας δεν της άρεσε.Επισήμανε όμως μια πολύ ωραία έκφραση μέσα στο βιβλίο στην σελίδα 138 "όχι αόρατος, ούτε άδειος, αλλά διάφανος." Είπε επίσης ότι μας βάζει στον τρόπο σκέψης ενός αγοριού (αν και της φάνηκε ότι μιλούσε σαν μεγαλύτερος).
Η Μιρέλλα είπε ότι αν και στην αρχή της φάνηκε πολύ ρομαντικό , της έμαθε χρήσιμα πράγματα για το ποδοσφαιρο και λάτρεψε τη μουσική του βιβλίου.
Η Αλτέα είπε ότι το βιβλίο είχε πολλές αλήθειες μέσα , είχε ρομαντισμό και της άρεσε πάρα πολύ. Και τέλος η Νικολέτα είπε ότι λόγω του ποδοσφαιρου και του ρομαντισμού δεν ενθουσιάστηκε, αλλά της άρεσε πολύ το τέλος του βιβλίου.
Η κ.Κεφαλά πάλι είπε ότι έθιγε έντονα το πρόβλημα του να ανήκεις κάπου (σε μια παρέα, σε μια ομάδα, ...) και τις υποχωρήσεις που κάνει ένας έφηβος για να το πετύχει αυτό.Η εμπλοκή μουσικής και ποδοσφαίρου ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και ρεαλιστική. Ο τρόπος που ήταν δομημένο το βιβλίο είχε πολύ ενδιαφέρον, γιατί το έκανε ανάλαφρο, όταν άρχιζε να βαραίνει η ατμόσφαιρα, και παρουσίαζε και την οπτική της ηρωίδας. Αυτό που αποτέλεσε την φράση κλειδί για την ίδια ήταν στη σελ.128. "Γιατί δεν ανέχομαι να σακατεύεις τον άλλον επειδή δεν πιστεύει ό,τι κι εσύ".
Τελική βαθμολογία : 9,2
Παρασκευή Κρητικού
Η Δάφνη είπε ότι το βιβλίο σε γενικές γραμμές της άρεσε, αλλά την ενόχλησε που η μαμά του αγοριού είχε σταματήσει να ακούει μουσική (με αυτή την άποψη συμφωνήσαμε όλες μας).Έπίσης αρκετά περίεργο της φάνηκε που τα δύο αυτά παιδιά του βιβλίου δεν μπορούσαν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους.
Η Μαρία επισήμανε μια σκηνή στην οποία σταθήκαμε όλες.Τη σκηνή της πτώσης του αγοριού από το μαντρότοιχο προκειμένου να σώσει κάποιον , ο οποίος είχε στραφεί στο παρελθόν εναντίον του. Είπε ότι ηταν ωραίο βιβλίο και όπως όλες στάθηκε και στην τελευταία σκηνή του βιβλίου.
Η Νεφέλη διαφώνησε με τις υπόλοιπες λέγοντας ότι η κοπέλα την άφησε αδιάφορη και μάλιστα βρήκε και σαχλές ορισμένες αντιδράσεις της. Ωστόσο, βρήκε ρομαντικό που το αγόρι της έγραψε ένα σιντί με τα τραγούδια που της άρεσαν και έτσι έδειξε ότι ενδιαφερόταν γι' αυτή.Κάτι πολύ βασικό που έκανε εντύπωση σε όλες και άρεσε και στη Νεφέλη ήταν πως το αγόρι ήθελε να είναι αόρατος.Συνολικά το βιβλίο της άρεσε.
Σε αντίθεση με όλες η Αναστασία είπε ότι δεν της άρεσε η πρώτη σελίδα , ότι ο πρωταγωνιστής ήταν πνεύμα αντιλογίας και ο χαρακτήρας της κοπέλας δεν της άρεσε.Επισήμανε όμως μια πολύ ωραία έκφραση μέσα στο βιβλίο στην σελίδα 138 "όχι αόρατος, ούτε άδειος, αλλά διάφανος." Είπε επίσης ότι μας βάζει στον τρόπο σκέψης ενός αγοριού (αν και της φάνηκε ότι μιλούσε σαν μεγαλύτερος).
Η Μιρέλλα είπε ότι αν και στην αρχή της φάνηκε πολύ ρομαντικό , της έμαθε χρήσιμα πράγματα για το ποδοσφαιρο και λάτρεψε τη μουσική του βιβλίου.
Η Αλτέα είπε ότι το βιβλίο είχε πολλές αλήθειες μέσα , είχε ρομαντισμό και της άρεσε πάρα πολύ. Και τέλος η Νικολέτα είπε ότι λόγω του ποδοσφαιρου και του ρομαντισμού δεν ενθουσιάστηκε, αλλά της άρεσε πολύ το τέλος του βιβλίου.
Η κ.Κεφαλά πάλι είπε ότι έθιγε έντονα το πρόβλημα του να ανήκεις κάπου (σε μια παρέα, σε μια ομάδα, ...) και τις υποχωρήσεις που κάνει ένας έφηβος για να το πετύχει αυτό.Η εμπλοκή μουσικής και ποδοσφαίρου ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και ρεαλιστική. Ο τρόπος που ήταν δομημένο το βιβλίο είχε πολύ ενδιαφέρον, γιατί το έκανε ανάλαφρο, όταν άρχιζε να βαραίνει η ατμόσφαιρα, και παρουσίαζε και την οπτική της ηρωίδας. Αυτό που αποτέλεσε την φράση κλειδί για την ίδια ήταν στη σελ.128. "Γιατί δεν ανέχομαι να σακατεύεις τον άλλον επειδή δεν πιστεύει ό,τι κι εσύ".
Τελική βαθμολογία : 9,2
Παρασκευή Κρητικού
6 σχόλια:
Γιώτα,
χαίρομαι να διαβάζω τις βιβλιοκριτικές σας γιατί μου δίνετε ιδέες για τη δικιά μας λέσχη ανάγνωσης.Σίγουρα θα το διαβάσω γιατί θέλω να δω με ποια από εσάς συμφωνώ!!!
Το ωραίο είναι πως συνήθως διχαζόμαστε και πάντα κάποια θα εντοπίσει κάτι που οι τπόλοιπες δεν το έχουν προσέξει!
Περιμένω τη δική σου γνώμη!
Εξαίρετο βιβλίο!
Αυτό είναι το μεγαλείο της ομάδας...ο καθένας να έχει δική του άποψη και να είναι σεβαστή.Δυστυχώς, το Ελληνικό σχολείο δεν μπορεί να το "διδάξει" αυτό.Κι εμένα μου αρέσει όταν εντοπίζουν κάτι που δεν έψω προσέξει αλλά και με εκπλήσσει ευχάριστα όταν κάνουν ουσιαστικά σχόλια που εγώ δεν έχω σκεφτεί!!!
Χαιρετάω την πολυαγαπημένη μας λέσχη - κυρία, παιδιά.
Πρέπει να σας πω ότι διαβάζοντας τα σχόλια της καθεμιάς για το βιβλίο, είναι, τώρα που σας γνωρίσαμε, σα να συζητάω μαζί της, σα να μαθαίνω νέα της, σα να τα λέμε. Τα ονόματα απόκτησαν πρόσωπο κι αυτό, κατά το Μικρό Πρίγκιπα, τουλάχιστον, ομορφαίνει πολύ τη ζωή.
Για το βιβλίο που διαβάσατε είχαμε κάνει κι εμείς πέρυσι μιαν ανάρτηση, μια και το είχαμε βρει ενδιαφέρον από πολλές πλευρές. ( http://lykeio6o.blogspot.com/2010/06/blog-post_11.html )
Καλοκαιράκι έρχεται, ας ετοιμάζουμε τις αναγνωστικές μας προτάσεις ( αλλά και τα σχέδιά μας για την επόμενη χρονιά - χι..)
Πολλά φιλιά σε όλους ( Παρασκευή, μην αγανακτείς, παιδί μου, θα την κάνουμε την ανάρτηση που λέγαμε!!)
Διονύσης Μάνεσης
Γιώτα,Μιρέλλα και λοιπά μέλη της λέσχης,
όπως είχα υποσχεθεί διάβασα το βιβλίο και μου άρεσε πάρα πολύ.Μου θύμισε Παπαθεοδώρου και "Διαπασών" πολύ.Βέβαια,αυτό του Μανδηλαρά το βρήκα πιο ρεαλιστικό λόγω τέλους αφού η ερώτηση μου στο Βασίλη όταν μας επισκέφθηκε, ήταν "Γλυτώνουν άτομα όπως ο Θανάσης από τέτοιου είδους οργανώσεις;" "Δεν ξέρω"μου είπε ο βασίλης."Δύσκολα",απαντώ εγώ!!Συμφωνώ απόλυτα με τη Γιώτα και θα προσθέσω ότι το να ανήκεις στον εαυτό σου και σε κανέναν άλλο είναι ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ και μπορεί να παλεύεις γι'αυτό μία ζωή.Στην εφηβεία θέλεις να ανήκεις γιατί έτσι ανακαλύπτεις τον εαυτό σου.Θέλει όμως προσοχή.Όπως προσοχή χρειάζεται και όταν μεγαλώσεις γιατί μπορεί να χάσεις τον εαυτό σου μέσα σε μία ομάδα.Όμως μία ομάδα όπως οι δικές μας λέσχες που αποδέχονται το διαφορετικό και όλες οι απόψεις είναι δεκτές είναι ... τόπος δημιουργικής εξέλιξης της προσωπικότητας μαθητών και καθηγητών!
Σας φιλώ !
Δημοσίευση σχολίου