Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Μήπως ο Τσε Γκεβάρα είχε διαβάσει Καζαντζάκη;;;

        Ο Νίκος Καζαντζάκης εκπροσωπείται στο σχολικό εγχειρίδιο της Γ γυμνασίου με ένα απόσπασμα του έργου Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά. Η ανάλυση του συγκεκριμένου κειμένου στηρίχτηκε σε μια παρουσίαση και αναφορά στο ευρύτερο έργο και τη ζωή του συγγραφέα καθώς και την αληθινή σχέση του με τον Ζορμπά.
 
 
 
        Ο Έντι, ο οποίος έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τις ιδέες του συγγραφέα και αφού διάβασε και την Ασκητική του ιδίου,  πρότεινε να κάνει μια παρουσίαση στην τάξη και να μας μιλήσει για τις φιλοσοφικές απόψεις του συγγραφέα που τον συγκίνησαν και, σύμφωνα με όσα μας είπε, τον έκαναν να προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα και να σκεφτεί  και να μορφοποιήσει τις δικές του ιδέες. Και είναι πολύ συγκινητικό να ακούς από ένα νέο παιδί ότι έχει γράψει και έχει τοποθετήσει στο δωμάτιο του την ρήση του Καζαντζάκη:
"Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω

για να μην ξεχνιέται και να θυμάται το δρόμο που διάλεξε.


         Φυσικά, επειδή το πρώτο τη τάξει ίνδαλμα του Έντι είναι ο Τσε Γκεβάρα και η ζωή και οι ιδέες του, μην απορήσετε που θα τον δείτε να ξεφυτρώνει μέσα στην παρουσίαση για τον Καζαντζάκη.Εξάλλου μετά τη συζήτηση που έγινε στην τάξη αποδείχτηκε περίτρανα ότι ο Τσε Γκεβάρα, αν και δεν είχε διαβάσει Καζαντζάκη , υλοποίησε αρκετές από τις ιδέες του συγγραφέα!!!


   Ο Έντι ανάλαβε πλήρως την παρουσίαση και τον συντονισμό της συζήτησης και, αφού παρουσίαζε τις διαφάνειες του, μας μιλούσε ξεχωριστά για καθεμιά από αυτές και στη συνέχεια έδινε το λόγο στους συμμαθητές του, οι οποίοι, αν και παραξενεύτηκαν αρχικά, στη συνέχεια συμμετείχαν στη συζήτηση και εξέφρασαν τις απόψεις τους. Επέμεινε ιδιαίτερα στο θέμα του χρέους και της ευθύνης που έχει το άτομο απέναντι στον εαυτό του και τον κόσμο (....Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω...) καθώς στην έλλειψη συμβιβασμού και βολέματος στη ζωή μας (....Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι...). Παράλληλα, μιλήσαμε για τα σύνορα και τους φραγμούς που μας βάζουν και που οφείλουμε να τα ξεπερνάμε, να θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν και να κάνουμε την προσωπική μας υπέρβαση. Να μην φοβόμαστε τον θάνατο , γιατί θα έχουμε ζήσει μια πλήρη ζωή (.....Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!...).  Τέλος σταθήκαμε και στα όσα αναφέρει για το χρέος του ανθρώπου να μεταφέρει στο παιδί του την εντολή να τον ξεπεράσει , να φτάσει σε ακόμα μεγαλύτερα επίπεδα εξέλιξης, να μην επαναπαυτεί (...Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει. ...)
Σας παρουσιάζουμε λοιπόν την εργασία του Έντι και σας αφήνουμε να προβληματιστείτε και εσείς!Έντι συγχαρητήρια!


Καζατζακης

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κυρία μου αρέσει πολύ ο τίτλος!!

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 είπε...

Ο τίτλος ταιριάζει με την εργασία σου Έντι!!!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Διάλογος του τσε Γκεβάρα με τον παππού του:

"-Παππού αγαπημένε, είπα, δώσ’ μου μιαν προσταγή.
Χαμογέλασε, απίθωσε το χέρι απάνω στο κεφάλι μου˙ δεν ήταν χέρι, ήταν πολύχρωμα φωτιά˙ ως τις ρίζες του μυαλού μου περεχύθηκε η φλόγα.
-Φτάσε όπου μπορείς, παιδί μου …
Η φωνή του βαθιά, σκοτεινή, σα να’ βγαινε από το βαθύ λαρύγγι της γης.
Έφτασε ως τις ρίζες του μυαλού μου η φωνή του, μα η καρδιά μου δεν τινάχτηκε.
-Παππού, φώναξα τώρα πιο δυνατά, δώσ’ μου μιαν πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή.
Κι ολομεμιάς, ως να το πω, μια φλόγα σούριξε ξεσκίζοντας τον αέρα, αφανίστηκε από τα μάτια μου ο αδάμαστος πρόγονος με τις περιπλεμένες θυμαρρόριζες στα μαλιά του κι απόμεινε στην κορφή του Σινά μια φωνή όρθια, γεμάτη προσταγή, κι ο αέρας έτρεμε:
-Φτάσε όπου δεν μπορείς!"
( Αναφορά στον Γκρέκο)

( Εντάξει, δεν είναι του τσε ο διάλογος. Αλλά...έτσι θα αρέσει ακόμα περισσότερο στον Έντι! :-)

Έντι, συγχαρητήρια. Τι λες, να σου προσφέρουμε μια μεταγραφή για το λύκειό μας;! :-)

Φιλιά στην κυρία σου που σε εμπνέει.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ πολύ κύριε Μανέση. Έχετε δίκιο έτσι μου αρέσει πιο πολύ ο διάλογος.Οσο για τη μεταγραφή ωραίο ακούγετε!!

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 είπε...

Καλημέρα Διονύση!Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια!Ευχαρίστως να στον αποστείλουμε τον Έντι-αν συμφωνεί και ο ίδιος!Νομίζω ότι θα πάρει επάξια τη θέση του Νίκου(μην ακούσεις το φαρμακερό χιούμορ του!)

Emily Lyroni είπε...

Πόσο αισιόδοξο μήνυμα στέλνουν τέτοιες συζητήσεις!Ας μάθουμε επιτέλους σε αυτή την κοινωνία να αναλαμβάνουμε την ευθύνη μας! Μπράβο Έντι,μπράβο Παναγιώτα!

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστούμε πάρα πολύ!!!