Τι κρίμα τι κρίμα τι κρίμα
Έγινε όλος ο κόσμος μια ρουτίνα
Τι κρίμα τι κρίμα τι κρίμα
Που μια μέρα θα πεθάνω και εγώ
Που για τελευταία φορά δεν θα σε δω
Και λυπάμαι που δεν αγάπησα πραγματικά
Και που δεν φίλησα χείλη γλυκά
Και λυπάμαι που σαν πουλί έφυγες μακριά
Και που δεν άκουσα την καρδιά σου να χτυπά
Και, τέλος, λυπάμαι που δεν κατάφερα στην ζωή μου αυτά που ήθελα να κάνω
Και πιστεύω πως τελικά τον χρόνο μου χάνω
Γιώργος Μυλωνάς, Γ3
΄
7 σχόλια:
Αγορίνα μου φοβερό i like it.
Τι θα γίνει με σας εκεί κάτω; Σας εμπνέει η θάλασσα;
Καταπληκτικό!
Φέτος τα αγόρια μαθητές μας έχουν εκπλήξει πολύ ευχάριστα Σοφία!Τελικά μπορούν ακόμα να εμπνέουν οι ποιητές μας!
σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια
Πολύ καλό μικρέ!!Αληθινό!!
Σήμερα μου φερε το κύμα
ένα χάδι, ένα ποίημα
που λεγότανε "τι κρίμα".
Παιδιά, ωραία πράγματα, μπράβο σας!!
Πολύ ωραίο ποίμα,Γιώργο.Μπράβο σου!!!
Δημοσίευση σχολίου