Είδα το Χριστό σε αγκυλωτό σταυρό,
σταυρωμένο με ένα μαύρο κι ένα Ασιάτη
αμαρτωλοί κριθήκαν κάτω από τον ουρανό
που βρέχει καρφιά ματωμένα αντί νεράκι
Χαμένοι στο οικοδόμημα του δαίδαλου
μες στο μυαλό λαβύρινθος, μίτο να κρατάνε
ένα καθρέφτη μέσα αντί μινώταυρο
το τέρας στους άλλους, στο εγώ τους το κοιτάνε.
Με ένα ουράνιο τόξο
ρίχνονται τα βέλη με χρώματα επάνω στις καρδιές
αφού περάσει η καταιγίδα και φανεί ο ήλιος
να γυρίσουν οι νυχτερίδες πίσω στις σπηλιές
οι ψυχές οι θυμωμένες, που βάφτηκαν στο αίμα
σαν ζωγράφοι του πόνου με καμβάδες τις ουλές
καταλάβαν πως η τέχνη που μάθαν είναι ψέμα
γιατί οι ζωγραφιές που τέλειωναν ήτανε λευκές
Στον εαυτό σας πάντα ψέματα του λέγατε
Αιγαίο Στύγα όταν ήρθανε οι βάρκες
κρυφό μίσος που ψάχνει αιτία για να βγει
ο ρατσισμός για λίγους, είναι έχθρα για τους πάντες
Αναστήθηκε ο Χριστός και μετανάστευσε
την αγάπη δεν ακούσατε, μίσος μόνο δώσατε
ακόμα οι τρύπες στις παλάμες ανοιχτές
να νιώθει το πόνο της μάνας που γιο της σκοτώσατε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου