Από την αρχή αυτή η ταινία μου κίνησε το ενδιαφέρον . Θεωρείται
μια ταινία που αφορά την εφηβική ηλικία, όμως περιλάμβανε στοιχεία που αφορούν
μια μεγαλύτερη ηλικία, πέρα από τα 14 χρόνια –που ήταν η ηλικία των δύο αγοριών.
Στοιχεία όπως ο αλκοολισμός, η απάτη μέσα στο γάμο ή η ψυχική και σωματική βία.
Παρόλο που δεν έχω ζήσει μια ζωή σαν των δύο αγοριών για
να ξέρω πως είναι, κατανοώ πως δεν έχουν
μια οικογένεια σαν τα άλλα παιδιά.
Με αυτόν τον τρόπο η ταινία υπενθυμίζει στους θεατές πως
καθένα παιδί ή άνθρωπος μπορεί αν αντιμετωπίζει αρκετά σοβαρά προβλήματα, παρόλη
την καλή της εμφάνιση στο σχολείο ή την κοινωνία. Ο δεκατετράχρονος Μάικ δεν
κρατά αρνητική στάση προς την αλκοολική του μητέρα , αφού κατά τη διάρκεια της ταινίας
ούτε αντιμίλησε ούτε συγκρούστηκε μαζί της.
Μια συγκεκριμένη σκηνή που μου έκανε εντύπωση ήταν όταν -
μετά τη στιγμή που έκλαψε ο Μάικ (σκηνή που αμφισβητεί και το στερεότυπο ότι τα
αγόρια δεν κλαίνε) – κατάλαβε πως η μητέρα του έλειπε από το σπίτι, οπότε πήγε
στο ακριβές σημείο στο οποίο ήξερε ότι θα βρει τη μητέρα του και την έφερε στο
σπίτι με το ποδήλατο. Στη συνέχεια εκείνη είπε «Αύριο πηγαίνω στο κέντρο ομορφιάς»,
πράγμα που με εντυπωσίασε διότι μια γυναίκα σε τέτοια κατάσταση δεν προσπαθεί
να κρύψει το γεγονός ότι θα πήγαινε στο κέντρο αποτοξίνωσης.
Μετά τη γνωριμία των δύο αγοριών, χάρηκα ιδιαίτερα τη
σκηνή που ο Τσικ κάνει κύκλους έξω από το σπίτι της Τατιάνας-για επίδειξη.
Όμως μετά από αυτή την σκηνή τα δυο αγόρια ήταν πια σίγουρα
έτοιμοι για τη νέα τους περιπέτεια. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ο Τσικ ρωτά
αρκετές φορές τον Μαικ ΑΝ ΕΊΝΑΙ ΓΚΈΙ. Αυτή η ερώτηση υπενθυμίζει στους θεατές ότι
ο ίδιος ο Τσικ είναι ομοφυλόφιλος και η ερώτηση επαναλαμβάνεται τόσες φορές από
διαφορετικά πρόσωπα , πράγμα που δίνει στο κοινό την ευκαιρία να αποφασίσει αν
θα τον αποδεχτεί ή όχι.
Η ταινία αυτή άγγιξε πολλά και διαφορετικά θέματα , πράγμα
που την κάνει τόσο σπουδαία. Οι χαρακτήρες, η υπόθεση , η γλώσσα, ήταν οι κύριοι
λόγοι για τους οποίους απόλαυσα την ταινία.
Κωνσταντίνα Ξαντά, Γ4
Kατά την γνώμη μου η ταινία "Βερολίνο αντίο" ήταν πολύ ωραία
ταινία...Η περιπέτεια των δυο αγοριών ήταν αρκετά διασκεδαστική....Βέβαια
υπήρχαν και σκηνές τις οποίες βλέπουμε και στην καθημερινή μας ζωή...Βλέπουμε
παιδιά να κακοποιούνται από τους γονείς του, όπως κακοποιήθηκε ο Μάικ από τον
πατέρα του στο τέλος της ταινίας. Επίσης εμένα αυτό που μου άρεσε περισσότερο
ήταν ότι η μητέρα του Μαικ -αν και αλκοολική- ασχολούνταν περισσότερο με τον
γιο της και έκανε περισσότερα πράγματα μαζί του...Ο καινούργιος φίλος του Μαικ
δεν ήταν συνηθισμένο παιδί.Διότι τον βλέπαμε στην αρχή της ταινίας με ένα
μπουκάλι αλκοόλ και να είναι αρκετά απότομος και εσωστρεφής με όλους, αλλά στην
πορεία αποδείχτηκε ένας καλός φίλος.
Ιρένα Μπάλλα, Γ4
Η ταινία που παρακολουθήσαμε την Κυριακή με τίτλο «Βερολίνο
αντίο» μου άρεσε πάρα πολύ, γιατί έδειχνε τις δυσκολίες που περνούσε ο νεαρός Μάικ,
αφού η μητέρα του ήταν αλκοολική και την μάζευε από τον δρόμο πολλές φορές. Επίσης,
μου άρεσε που στο τέλος της ταινίας οι τρεις φίλοι έδωσαν όρκο ότι θα συναντηθούν
μετά από 50 χρόνια στο ίδιο μέρος και δε θα ξεχάσουν ο ένας τον άλλο.
Μαρία Σαμαρά, Γ4
Η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ , διότι αυτά τα δυο παιδιά
που στην αρχή ο ένας δε γνωρίζει τον άλλο, περνάνε ένα αξέχαστο καλοκαίρι με απίθανες
εμπειρίες.
Ταξιάρχης Ρουμελιώτης, Γ4
Η
ταινία "Βερολίνο αντίο" είναι μια από τις πιο ωραίες ταινίες που έχω
δει! Καταρχάς μεταφέρει μηνύματα στα παιδιά τα οποία δεν θα παίρναμε
από άλλες ταινίες. Ένα από αυτά είναι η σχέση των γονιών με τα παιδιά τους , αφού
ο ένας από τους πρωταγωνιστές ήταν ορφανός και ο άλλος είχε αδιάφορους γονείς. Όμως,
παρα τα ωραία της η ταινία ήταν κάπως,
κατά τη γνώμη ,έξω από τα όρια του φυσιολογικου, π.χ. η αστυνομία δεν μπορούσε
να τους πιάσει. Αλλά κατά τα άλλα η ταινία ήταν εκπληκτική και θα μπορούσα να
την ξανά δω άνετα και δεύτερη και τρίτη φορά!!
Δήμητρα Παππά, Γ4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου