Οικογένεια Μπελιέ- μια οικογένεια αγάπης!

Η ταινία  «Οικογένεια Μπελιέ» πιστεύω ήταν η ιδανική ταινία για να κλείσει αυτή η χρόνια. Το έργο αυτό θέλει να μας δείξει ότι ακόμα και αν αυτοί που αγαπάς και νοιάζεσαι δεν μπορούν ούτε να σε ακούσουν ούτε να σου μιλήσουν, δεν παύουν να είναι άνθρωποι σου! Πρέπει να τους φέρεσαι όπως φέρεσαι όπως στους ανθρώπους γύρω σου που θεωρούνται φυσιολογικοί εξωτερικά. Αλλά εσωτερικά; Είναι όπως οι δυο κωφάλαλοι γονείς της Πώλα, ή είναι σαν τον δήμαρχο;

Μανώλης Νικολαΐδης Γ’4

Η ταινία που παρακολουθήσαμε μου άρεσε πάρα πολύ. Η Πώλα είχε γονείς και αδερφό κωφάλαλους κάτι όμως που δεν επηρέασε το να είναι μια ευτυχισμένη οικογένεια. Οι γονείς της βασίζονταν σε εκείνη, καθώς εκείνη κανόνιζε τις δουλειές τους. Η Πωλα ήξερε πολύ καλά τη νοηματική γλώσσα και είχε πολύ μεγάλο ταλέντο στη μουσική. Οι γονείς της στην αρχή μπορεί να θύμωσαν με την ιδέα ότι η κόρη τους θέλει να πάει σε διαγωνισμό μουσικής στο Παρίσι, όμως στο τέλος δεν της στέρησαν το όνειρο της. Η μητέρα της Πωλα μισούσε αυτούς που ακούνε και σε αυτό έφταιξε ο τρόπος που τους συμπεριφέρονται σαν να είναι κατώτεροι, επειδή ειναι κωφάλαλοι- δείγμα ύπαρξης ρατσισμού ακόμη και σήμερα. Τέλος, η Πώλα πήγε στο Παρίσι για το διαγωνισμό και τραγούδησε το "Πετάω" και κατάφεραν να την καταλάβουν ακόμη και οι γονείς και ο αδερφός της αφού τραγούδαγε ενώ παράλληλα μετέφραζε τους στίχους στη νοηματική, κάτι που δείχνει την τεράστια αγάπη της για την οικογένεια της.

Μαρία Σαμαρά, Γ4

Η ταινία μας μετέφερε το μήνυμα πώς κανείς δεν είναι τέλειος και ο καθένας έχει τις ατέλειες του. Η νεαρή Πώλα έμενε μαζί με την οικογένεια της , που ήταν κωφάλαλοι. Η Πώλα συνεννοούνταν μαζί τους με νοήματα  και τους βοηθούσε αφού είχαν το δικό τους εμπόριο με χειροποίητο τυρί και αυτό πίστευαν ότι θα ήταν το μέλλον της. Τότε η Πώλα ανακαλύπτει ότι έχει ένα φοβερό ταλέντο στη φωνή της , η οποία μαγεύει και το αγόρι που της αρέσει αλλά και το δάσκαλο της γι αυτό και τη βάζει στη χορωδία.

Είναι συγκλονιστική η σκηνή στην οποία ο σκηνοθέτης ενώ τραγουδά η Πώλα μειώνει τον ήχο μέχρι του να μην ακούγεται τίποτα για να καταλάβουμε πώς νιώθουν οι κωφοί και να κατανοήσουμε πόσο τυχεροί είμαστε που ακούμε και δεν έχουμε τέτοιου είδους ατέλειες. Στο τέλος η Πώλα τραγουδάει μεταφράζοντας το τραγούδι στους γονείς της .Αυτό το κομμάτι είναι πολύ συγκινητικό και δείχνει την αγάπη που έχει για τους δικούς της, τους οποίους τους αγαπά παρά το πρόβλημα ακοής και στηρίζεται πάνω τους απόλυτα!

Αντζελίνα Πετρή, Γ4