Κυριακή 1 Απριλίου 2018

Ζητείται ελπίς ... για ... αληθινή ζωή.


Σε γενικές γραμμές , ο κόσμος μας βρίσκεται στην κοινωνική και ηθική παρακμή του . Έχουν εκφραστεί πολλές απόψεις για το ότι ζητείται ελπίδα , και κατά την γνώμη μου μπορούν να δικαιολογηθούν.
      Αρχικά, ελπίδα ζητείται για να μπει ένα τέλος στην απληστία και την ιδιοτέλεια του ανθρώπου. Η ανυπέρβλητη αγάπη του για το χρήμα και την εκπλήρωση των προσωπικών του συμφερόντων , έχει οδηγήσει πολλές φορές σε πόλεμο. Έχουν χαθεί άπειρες, ανυπολόγιστες ανθρώπινες ζωές, για την απληστία ορισμένων πολιτικών αρχηγών. Αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ζητείται ελπίδα να κατανοήσουν οι άνθρωποι ότι μία ανθρώπινη ζωή , ανεξαρτήτως θρησκείας, ηλικίας ή καταγωγής, αξίζει αγάπη, φροντίδα , και όχι απλά 5 κιλά πετρέλαιο ή 10 ευρώ. 
       Εκτός από τον πόλεμο, το φαινόμενο του ρατσισμού, συνεχίζει να πλήττει πάρα πολύ την ανθρωπότητα, καθώς βρίσκεται στην ακμή του. Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι ένα άτομο αντιμετωπίζεται μεροληπτικά από τους υπόλοιπους, επειδή απλά γεννήθηκε στην Αφρική. Ζητείται ελπίδα , να αφομοιώσουμε όλοι την αξία της ελευθερίας και της μεταξύ μας ισότητας. Η ποικιλομορφία που υπάρχει είναι ένα θαύμα , και ο κόσμος μας θα ήταν πολύ ανιαρός . εάν ήμασταν όλοι ίδιοι. Καθημερινά, δολοφονίες, βιασμοί, κ.α. Εάν αυτό δεν σταματήσει , θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες , που θα γυρίσουν, σε εμάς τους ίδιους.
        Επίσης πασιφανές είναι το γεγονός, ότι η κρατική εξουσία εξαπατά, περιπαίζει και εκμεταλλεύεται τον σύγχρονο πολίτη. Όλο και περισσότεροι φόροι, όλο και εντονότερα καταπνικτικά μέτρα, όλο και περισσότερη κοροϊδία. Αλλά η στάση μας δυστυχώς είναι αξιοθρήνητη, παθητική. Απλά δεχόμαστε το κατεστημένο, ανεχόμαστε όλη αυτήν την εξαπάτηση. Ζητείται ελπίδα, να βρούμε, όλη την ψυχική δύναμη, να εκδηλώσουμε την αντίστασή μας, να επαναστατήσουμε , εναντίον όλων των δημιουργών της κατάστασης αυτής.
 Επιπροσθέτως, ορισμένα άτομα , είναι ηττοπαθή, φοβούνται να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Κάποια από αυτά, η συντριπτική πλειονότητα, δεν έχουν αντιληφθεί ούτε αφομοιώσει ορθά ότι η ζωή είναι μικρή και ότι πραγματικά αξίζει να την απολαμβάνουμε, καθώς αποτελεί δώρο για εμάς. Διότι τουλάχιστον , δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το τι υπάρχει μετά. Οπότε καλού-κακού , ας ζήσουμε όσο μπορούμε και όπως θέλουμε , ώστε όταν αποχαιρετήσουμε τον κόσμο αυτόν, να έχουμε όμορφες αναμνήσεις. Ζητείται ελπίδα, ο καθένας από εμάς, να κατανοήσει με τον δικό του τρόπο, την αξία και την μοναδικότητα του δώρου της ζωής.
   Συμπερασματικά, ελπίς ζητείται, για την βελτίωση του κόσμου αυτού, της ανθρωπότητας. Πρέπει να ξέρουμε που να δίνουμε βάρος και προπάντων όχι στον ματεριαλισμό και το χρήμα . Πρέπει να σεβόμαστε τους συνοδοιπόρους μας στο μονοπάτι που πολύ ψυχρά αποκαλούμε ζωή. Πρέπει να επαναστατούμε, να αντιστεκόμαστε, να μην είμαστε παθητικοί, να ονειρευόμαστε. Ζητείται ελπίς ... για ... αληθινή ζωή.
Γιώργος Περής, Γ4



Ο κόσμος ζητάει πολλά για να ευτυχήσει. Ένα από αυτά είναι να υπάρχει ειρήνη σε όλο τον κόσμο και οι άνθρωποι να ζουν ευτυχισμένοι,  να μην πεθαίνουν τόσο εύκολα. Ζητείται ελπίς για έναν κόσμο χωρίς διακρίσεις,  να είμαστε όλοι ίσοι και όμοιοι. Να αποδεχόμαστε το διαφορετικό και να μην κρίνουμε, γιατί στη ζωή υπάρχουν πολλές εκπλήξεις. Ζητείται ελπίς για έναν κόσμο γεμάτο αγάπη, ελπίδα, αφοσίωση και ειρήνη. Να νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπο και να μοιράζουμε αγάπη και ομόνοια.
Ειρήνη Πέτσαλη, Γ4



Ζητείται ελπίς για έναν κόσμο που το κακό δεν θα είναι πια κυρίαρχο. Ζητώ αυτό γιατί θέλω ένα κόσμο χωρίς στεναχώριες, αδικία και εκμετάλλευση. Να 'μαστε αληθινοί και να προσφέρουμε στο συνάνθρωπό μας μόνο καλά πράγματα. Ζητείται ελπίς για ειρήνη σε αυτόν τον κόσμο. Ελπίζω για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, συγκρούσεις, όπου δεν θα χάνουν τη ζωή τους άνθρωποι άδικα και δεν θα υπάρχει τόσο μίσος μεταξύ των ανθρώπων. Ζητείται ελπίς για εμπιστοσύνη και αγάπη. Αυτό το ζητώ γιατί ελπίζω οι άνθρωπο να είναι όσο πιο έμπιστοι γίνεται και να μην προδίδουν τους συνανθρώπους τους βλάπτοντας τους. Να υπάρχει μόνο αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Τέλος, ζητείται ελπίς για έναν ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ!
Μαρία Σαμαρά, Γ4



Στις μέρες μας ο κόσμος μέρα με την μέρα φαίνεται λες και σιγά σιγά καταρρέει. Για παράδειγμα, αν ανοίξει κανείς το πρωτοσέλιδο μιας εφημερίδας θα δει δυστυχία και πολέμους παντού. Θα δει αθώους ανθρώπους να υποφέρουν και να πεθαίνουν. Υπάρχουν ελάχιστες καλές ειδήσεις, αλλά ο κόσμος επικεντρώνεται σε αυτές, μόνο και μόνο για να μην σκέφτεται αυτό το μαύρο νέφος που καλύπτει τον κόσμο μας.
Ο κόσμος αναζητεί ελπίδα στους δρόμους, όπως οι φτωχοί στους δρόμους αναζητούν λεφτά και φαγητό. Αν βρεθεί ακόμη και ένα ψίχουλο ελπίδας, ο καθένας θα τρέξει να κρατηθεί απο αυτήν ευχόμενος ότι θα ξεχάσει την δυστυχία του. Αυτό που θέλω εγώ προσωπικά είναι ένας κόσμος στον οποίο μπορούμε να βρούμε ελπίδα στα μικρά πράγματα της ζωής  και ένας κόσμος στον οποίο κυριαρχεί η αγάπη και σεβασμός παρά το μίσος και η δυστυχία.
Ζητείται ελπίδα.
Ζητείται ελευθερία.
Ζητείται αγάπη.


Ντεφνέ Μποδούρ Γ’4

Δεν υπάρχουν σχόλια: