Η
ταινία είναι μια ταινία για γερά νεύρα. Η ιστορία σίγουρα μας θυμίζει τις χιλιάδες
ιστορίες νέων γυναικών που έχουν βιώσει τη βία και τον κοινωνικό αποκλεισμό
εξαιτίας του φύλου τους. Την ώρα που την παρακολουθείς ο θυμός για την τύχη της
κοπέλας αλλά και η αγωνία για την τύχη της σφίγγουν το στομάχι σου. Το βλέμμα της
πρωταγωνίστριας σε ακολουθεί και μετά την ταινία. Και αναλογίζεσαι πόσες
τέτοιες κοπέλες έχουν υποταχτεί στη μοίρα τους, χωρίς να σηκώσουν κεφάλι, χωρίς
να αντιδράσουν στις κοινωνικές επιταγές. Οι μαθητές μας παρακολούθησαν με
απόλυτη σιωπή την ταινία και στο τέλος οι ερωτήσεις τους είχαν να κάνουν με πολλά
θέματα-κυρίως με το αν η ταινία ήταν αληθινή και με το γιατί τέτοια ψυχρή αντιμετώπιση
από τους γονείς και ειδικά από τη μητέρα. Μια ταινία που αποτελεί τροφή για
σκέψη και πολλή συζήτηση. Ακολουθεί η κριτική της Κωνσταντίνας, που είναι
απόφοιτος πια του γυμνασίου αλλά έρχεται ακόμη στην κινηματογραφική λέσχη- όπως
και άλλοι περσινοί μαθητές μας- πράγμα που μας δίνει μεγάλη χαρά!
Φανερά
μια ταινία που σου βράζει το αίμα. Η ταινία αυτή ήταν αρκετά σκληρή σε σύγκριση
με τις ταινίες που ήδη έχουμε δει, επειδή περιέχει πράγματα όπως τη βία –
ειδικά από τους γονείς. Το κορίτσι λοιπόν ερωτεύεται ένα αγόρι και πριν
προλάβουν να κάνουν οτιδήποτε ο πατέρας του κοριτσιού τους τσακώνει , δέρνει το
αγόρι , τραβά τα μαλλιά της κόρης του και τη βρίζει. Στη συνέχεια παίρνει το κορίτσι
και το πάει στο Πακιστάν και ο πατέρας συνεχίζει τη βίαιη συμπεριφορά του .
Γενικότερα
με σόκαραν τα άσχημα λόγια του πατέρα και της μητέρας , ειδικά όταν είπε «Μακάρι
να είχες γεννηθεί νεκρή». Είναι δεδομένο
πως στους γονείς δεν είχε μείνει σταγόνα αγάπης για την κόρη τους.
Αφού
αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα , νομίζω ότι ήρθε η ώρα οι άνθρωποι σε χώρες όπως
το Πακιστάν να συνειδητοποιήσουν πως τέτοια συμπεριφορά δεν είναι δεκτή και πώς
πρέπει να δώσουν λίγη μεγαλύτερη ελευθερία στα παιδιά τους – ειδικά στα
κορίτσια.
Κωνσταντίνα
Ξαντά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου