Η αφηγήτρια ταινιών, Ερνάν Ριβέρα Λετελιέρ - " Το φάντασμα ενός εγκαταλελειμμένου χωριού"

Την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου η Λέσχη Ανάγνωσης του 2^ου ΓΕΛ Κω συναντήθηκε να συζητήσει για το βιβλίο ¨Η αφηγήτρια ταινιών» του Ερνάν Ριβέρα Λετελιέρ.

Η Σμαράγδα αναφέρθηκε στη σχέση του βιβλίου αυτού με το προηγούμενο βιβλίο που διαβάσαμε, “Η Μονίκ δραπετεύει”, κυρίως όσον αφορά τον τρόπο γραφής ( α’ ενικό πρόσωπο, συνεχόμενη αφήγηση). Έμοιαζε σαν να τα έλεγε χαλαρά με το συγγραφέα πίνοντας ένα καφέ. Αυτό που την εντυπωσίασε ήταν το πάθος της κοπέλας για τον κινηματογράφο και πώς αυτό το πάθος τη βοήθησε να βρει το ρόλο της ως γυναίκα μέσα σε μια κοινωνία που η γυναίκα ήταν υποτιμημένη. Και θεώρησε τη δολοφονία του τοκογλύφου απόδοση δικαιοσύνης.

Ο Κώστας μίλησε για την εξυπνάδα που είχε το μικρό κορίτσι να χρησιμοποιεί το ταλέντο της ώστε,  εκτός από το ότι ικανοποιούσε ένα δικό της πάθος, στήριζε κιόλας οικονομικά την οικογένειά της. Η δεινότητα της να αφηγείται εξαιρετικά τις ταινίες, να αυτοσχεδιάζει, αν προσθέτει σκηνικά και κοστούμια ήταν κάτι αξιομνημόνευτο. Αυτό που τον ενόχλησε ήταν η συμπεριφορά του πατέρα που εκμεταλλευόταν οικονομικά το κορίτσι προκειμένου να πίνει.  

Η Σιδικά βρήκε πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο το βιβλίο και στην αρχή της άρεσε πάρα πολύ. Μετά το περιστατικό του βιασμού του κοριτσιού από τον τοκογλύφο και την δυστυχία που ακολούθησε στη ζωή της στεναχωρήθηκε πάρα πολύ, έκλαψε και θύμωσε και με τον αλκοολικό πατέρα. Της φαινόταν ακατανόητο πώς ένας πατέρας που είχε τόσα παιδιά δε νοιαζόταν για αυτά στο μέγιστο βαθμό και ικανοποιούσε ένα δικό του πάθος με τα χρήματα. Η Κατερίνα εκεί παρενέβη και αναφέρθηκε στο ότι πολλοί άνθρωποι άστεγοι, άνεργοι, φτωχοί, στρέφονται σε τέτοια πάθη (αλκοόλ, ναρκωτικά) προκειμένου να ξεπεράσουν την άσχημη κατάστασή τους.

Στην Αναστασία το βιβλίο φάνηκε πολύ απλό , σαν ένα ημερολόγιο -αν και στο τέλος υπάρχει πολύ μεγάλη ταχύτητα στην αφήγηση των γεγονότων. Σε αρκετά σημεία υπάρχει προοικονομία της εξέλιξης - η αναφορά στον τοκογλύφο και στην άσχημη τροπή που πήρε η ζωή του κοριτσιού και της οικογένειας. Η ίδια δικαιολόγησε τη φυγή της μητέρας και την εγκατάλειψη της οικογένειας , αφού η μητέρα παντρεύτηκε στα 14 και δεν είχε ζήσει τη δική της ζωή. Ο πατέρας ήταν καλός και δίκαιος με τα τα παιδιά του, αλλά δεν της άρεσε το πάθος του για το αλκοόλ. 

Η Άννα, αν και στην αρχή της φάνηκε βαρετή η υπόθεση, αργότερα συγκινήθηκε από την εξέλιξη και έκλαψε μετά το συμβάν με τον τοκογλύφο και το βιασμό του κοριτσιού. Το σημείο  που την συγκλόνισε ήταν στη σελ. 64-65 όπου η αφηγήτρια αναφέρεται στην ικανότητά της να μαγεύει τη ζωή των ανθρώπων και παρομοιάζει αυτή την ικανότητα  με όσα συμβαίνουν κατά τη μεταφορά των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, δηλ. Την ύπαρξη ενός δεινού αφηγητή που ανέβαινε στους ώμους των άλλων και από τη μια και μοναδική χαραμάδα που υπήρχε στο πάνω μέρος των τρένων τους έκανε περιγραφή του τοπίου και τους έλεγε τι άφηνε πίσω το τρένο. “Τώρα πια είμαι πεπεισμένη ότι ανάμεσα τους θα υπήρχαν αρκετοί που θα προτιμούσαν να φαντάζονται όσα θαυμαστά τους περιέγραφε ο συγκρατούμενός τους , παρά να έχουν το προνόμιο να τα βλέπουν από τη χαραμάδα με τα ίδια τους τα μάτια. Επίσης αυτό που της φάνηκε πολύ ιδιαίτερο ήταν ότι σε έναν χρόνο συνέβησαν συγκλονιστικά πολλά πράγματα για την οικογένεια.

Στον ΚιαΧονγκ το βιβλίο φάνηκε σαν ένα μικρό ημερολόγιο και στην αρχή του άρεσε πολύ αλλά νευρίασε πολύ μετά το σημείο του βιασμού της ηρωίδας. Η Εύα επίσης είπε ότι βρήκε ευκολοδιάβαστο το βιβλίο και γι αυτό της άρεσε. Και αναφέρθηκε και αυτή στο ότι μέσα σε μια σελίδα συμβαίνουν όλες οι ανατροπές στη ζωή της ηρωίδας- διαλύεται η οικογένεια, πεθαίνει ο πατέρας, μένει μόνη της.

Η Μαρία αναφέρθηκε στον πατέρα που ήταν καλός και δίκαιος- ειδικά στην επιλογή του παιδιού που θα πήγαινε στο σινεμά και θα διηγούνταν μετά την ταινία. Οι ατυχίες της ζωής είχαν φθείρει αυτόν τον άνθρωπο και τον βασάνιζαν μέχρι να πεθάνει, ενώ η γενικότερη φτώχεια επιβάρυνε κυρίως τη γυναίκα σε αυτές τις κοινωνίες. Στη Μιχαέλα επίσης άρεσε το βιβλίο και ξεχώρισε τη σκηνή όπου το κορίτσι , μετά την εγκατάλειψη από τη μητέρα της, άρχισε να τρώει τις άσπρες ψείρες που με αυτές γέμισε ως έναν τρόπο ένδειξης της αγάπης και της νοσταλγίας της για εκείνην.  Αυτή η σύνδεση με τη μητέρα, η αγάπη και η επιθυμία της   πρωταγωνίστριας τη συγκίνησαν.

Η Ιφιγένεια δυσκολεύτηκε με το βιβλίο , αν και στην αρχή της άρεσε πάρα πολύ η υπόθεση. Της τράβηξε την προσοχή το πώς η πρωταγωνίστρια έγινε η αφηγήτρια  των ταινιών , πώς ο κόσμος της γειτονιάς πήγαινε στο σπίτι της και μαγευόταν από την αφήγηση της, αλλά μετά άρχισαν όλα να στραβώνουν και η κοπέλα χάνει τα πάντα. Η μαμά του κοριτσιού δικαιολογείται να εγκαταλείψει την οικογένεια, αφού δεν είχε ζήσει τη δική της ζωή .

Στην Ελένη άρεσε πολύ το βιβλίο γιατί θίγει πολλά κοινωνικά προβλήματα – φτώχεια, κοινωνικός αποκλεισμός, αλκοολισμός.  Οι άνθρωποι αυτοί είχαν την ανάγκη να ξεφύγουν από τη φτώχεια και τη δυστυχία και αυτό τους το πρόσφερε το κορίτσι με την αφήγησή της. Μάλιστα η κοπέλα αυτή βρίσκει έναν προορισμό στη ζωή της μέσα σε μια κοινωνία όπου οι άλλοι  Τη συγκλόνισε ότι στο τέλος η αφηγήτρια έμεινε μόνη της στον οικισμό , χωρίς παρέα, χωρίς, οικογένεια, χωρίς εργασία, ενώ τραγικό ήταν ότι ο πατέρας απαγόρευε στα παιδιά να μιλάνε για τη μητέρα τους.

Τέλος η Κατερίνα δήλωσε ότι δεν έδωσε βάση σε αυτή καθαυτή την ιστορία, αλλά την είδε περισσότερο συμβολικά. Συγκινήθηκε λοιπόν από την προσωπικότητα της αφηγήτριας : ο τρόπος που έβλεπε τις ταινίες, το πώς τις «έντυνε» και τις εμπλούτιζε, το ότι εκείνη έφερνε την ιστορία και τη μοιραζόταν με τους άλλους- αυτή είναι αξία της τέχνης : το πώς ενώνει τους ανθρώπους. Η τέχνη δημιουργείται από τους ανθρώπους και δείχνει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Και όταν το μοιραζόμαστε με τους άλλους, κερδίζουμε όλοι. Την εποχή που ζει η κοπέλα ήταν πολύ δύσκολη η πρόσβαση στην τέχνη και το κορίτσι αυτό έφερνε την τέχνη στη ζωή των φτωχών γειτόνων της.

Στην Ευγενία και τη Μαρία άρεσε η υπερανάλυση της υπόθεσης αλλά και το ότι κάθε αδερφός είχε το δικό του παρατσούκλι. Η Μαρία στάθηκε περισσότερο στο ότι ήταν πολύ γλυκιά και τρυφερή κίνηση από το κορίτσι να αφηγείται στους φτωχούς συνανθρώπους της τις ταινίες. Παράλληλα κατανόησε πλήρως και δικαιολόγησε τη φυγή της μητέρας και τα κίνητρα της. Η Παρασκευή έμεινε στο ότι ο τρόπος αφήγησης ήταν απλός αλλά και ενδιαφέρων συγχρόνως και οι εποχές στις οποίες αναφέρεται ήταν δύσκολες και σκληρές για τους ανθρώπους.

Τέλος ο κ.Χαραλαμπάκης είπε ότι το βιβλίο αυτό συμπύκνωνε όσα βιβλία έχουμε διαβάσει ως τώρα με τις αναφορές σε αναπηρία, αλκοολισμό, κοινωνικό αποκλεισμό. Η πρωταγωνίστρια, παρόλο που μένει μόνη της στο τέλος, φαίνεται ότι έχει κάνει μια συνειδητή επιλογή. Μένει στον τόπο της υπερασπίζοντας όσα έχει ζήσει, όσα έχουν υπάρξει και συνδέονται εμ τη ζωή της. Είναι ο φύλακας των αναμνήσεων της πάμπας.

Η συζήτησή μας αφορούσε όλα τα προβλήματα που θέτει το βιβλίο αλλά και το βασικό θέμα που είναι η τέχνη της αφήγησης σε μια εποχή ελλειμματική σε πολιτισμό και κουλτούρα. Αξιοπρόσεκτη είναι η μεταστροφή των ανθρώπων στην τηλεόραση και στο πώς η αφηγήτρια έχασε το κοινό της απότομα, αφού πια κανείς δεν είχε την ανάγκη να δει μέσα από τα δικά της μάτια ταινίες. Πολύ όμορφα ήταν τα περιστατικά που αφορούσαν την επίσκεψη της σε πλούσια σπίτια και την εκεί αφήγηση.

Ξεχωρίσαμε τα ακόλουθα σημεία:

Σελ 13: « Στην οικογένεια ήμασταν πέντε αδέρφια. Τέσσερα αγόρια κι εγώ. Οι πέντε μας σχηματίζαμε μια πραγματικά τέλεια κλίμακα σε ύψος και ηλικία. Εγώ ήμουν η μικρότερη . φαντάζεστε τι σημαίνει να μεγαλώνεις σ ένα σπίτι και τα αδέρφια σου να είναι όλα αγόρια; Ποτέ δεν έπαιξα με κούκλες . Αντιθέτως ήμουν πρωταθλήτρια στους βόλους και τις κορύνες. Αλλά εκεί που δεν μου παράβγαινε κανείς ήταν στο να σκοτώνω σαύρες στα βράχια….»

Σελ. 18-19: «Η σκοτεινή κινηματογραφική αίθουσα με μάγευε. Στα μάτια μου φάνταζε σαν σπήλαιο μυστηριώδες, μυστικό, μονίμως ανεξερεύνητο. Με το που περνούσα τις βαριές βελούδινες κουρτίνες, είχα την αίσθηση ότι άφηνα την πεζή πραγματικότητα κι έμπαινα σε έναν θαυμαστό μαγικό κόσμο.»

Σελ. 81-82: Νομίζω πως είμαι η μοναδική γυναίκα που ζει μόνη της σ ένα χωριό φάντασμα. Τα βγάζω πέρα ξεναγώντας τον κόσμο…. Στα μάτια τους το τοπίο φαντάζει σαν επαρχία της κόλασης. Εγώ τους απαντάω με καμάρι ότι για μας ήταν ο Παράδεισος. Τους αφηγούμαι τη ζωή που κάναμε στον οικισμό. Κανένας εδώ δεν πέθαινε από την πείνα. Βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον. Τις νύχτες μπορούσαμε να κοιμόμαστε με ανοιχτές πόρτες και δεν συνέβαινε τίποτε.. Το σούρουπο όταν φεύγουν με τα αμάξια τους για τις πόλεις τους , ξαναγίνομαι αυτό που είμαι: το φάντασμα ενός εγκαταλελειμμένου χωριού.

Ή μήπως μια στήλη άλατος;

 

 

 

 

ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ 2025 - ΓΥΜΝΑ ΟΣΤΑ

 

Την Κυριακή 12 Ιανουαρίου είχαμε την πρώτη συνάντηση της χρονιάς με τη Λέσχη Ανάγνωσης  για να συζητήσουμε για το graphic novel  «Γυμνά Οστά» των Δημοσθένη Παπαμάρκου και Canellos Cob. Πρώτα όμως κόψαμε τις βασιλόπιτες μας και η τυχερή ήταν η Σμαράγδα που κέρδισε το βιβλίο που θα διαβάσουμε στην επόμενη συνάντηση μας!

Η Κατερίνα παρόλο που ήθελε πολύ να της αρέσει το βιβλίο κάτι την κράτησε. Μάλλον επειδή το θέμα αφορούσε την επιστημονική φαντασία – που δεν είναι το καλύτερό της. Ωστόσο άγγιζε την πραγματικότητα και ήταν ρεαλιστικό. Η εικονογράφηση ήταν εξαιρετική.

Στην Παρασκευή άρεσε  πολύ το βιβλίο. Δεν είχε διαβάσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Ήταν κάτι καινούριο γι αυτή το graphic novel. Πολλά και σημαντικά τα μηνύματα του βιβλίου – από την καταστροφή του περιβάλλοντος μέχρι τη σχέση ανθρώπου ρομπότ. Η εικονογράφηση απέδιδε τέλεια την ιστορία.

Στη Βάλια άρεσε πολύ το βιβλίο και για την υπόθεση και για την εικονογράφηση. Η αναφορά του στις σχέσεις μεταξύ ανώτερων και κατώτερων, στις μηχανές, την οικολογική καταστροφή.

Η Μαρία Κ. βρήκε μέτριο το βιβλίο αν και ήταν ένα είδος που δεν έχει διαβάσει ξανά. Της άρεσαν οι ρεαλιστικές αν και απόκοσμες εικόνες καθώς και τα μηνύματα του βιβλίου.

Η Ραλλία ενθουσιάστηκε από το βιβλίο- ίσως ήταν ό,τι καλύτερο διαβάσαμε φέτος μας είπε . Εξαιρετική η υπόθεση, πολύ δυνατή η εικονογράφηση και πολύ όμορφο το σύνολο.

Η Ευγενία βρήκε μέτριο και περίεργο το βιβλίο – ίσως επειδή δεν έχει διαβάσει ποτέ κάτι παρόμοιο. Βέβαια η εικονογράφηση τη βοήθησε να κατανοήσει την υπόθεση.

Στη Μιχαέλα δεν άρεσε το βιβλίο και τις κούρασε η ανάγνωση του – κυρίως επειδή ήταν αρκετά δυσνόητος ο λόγος. Η εικονογράφηση όμως ήταν πολύ ξεχωριστή.

Η Μαρία Α. κατανόησε και τα μηνύματα του βιβλίου (επικράτηση - κυριαρχία μηχανών/ έλλειψη ανθρωπιάς) και σε αυτό τη βοήθησαν οι λεπτομέρειες της εικονογράφησης, αν και δεν ξετρελάθηκε.

Η Εύα βρήκε αρκετά δύσκολη την ορολογία που χρησιμοποιήθηκε στο βιβλίο και γι αυτό δεν ενθουσιάστηκε από την ιστορία, αν και η εικονογράφηση ήταν σπουδαία.

Η Μαρία Γ. θεώρησε ενδιαφέρουσα την υπόθεση και την εικονογράφηση του βιβλίου καθώς και τα μηνύματά του.

Στην Αφροδίτη άρεσε το βιβλίο , το έκρινε ως ξεχωριστό και θα ήθελε να υπάρχει ένα διαφορετικό τέλος, να συνεχίζεται η υπόθεση.

Στη Δήμητρα δεν άρεσε το βιβλίο καθόλου όπως και στην Άννα που το βαρέθηκε γιατί δεν κατανοούσε τι γινόταν σε αυτό.

Η Σμαράγδα ξεχώρισε αρκετά σημεία του βιβλίου που είχαν και μια φιλοσοφική προσέγγιση των θεμάτων αλλά και την εικονογράφηση του. Η Αναστασία δεν είχε διαβάσει ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο και της έκανε τρομερή εντύπωση τόσο η εικονογράφηση όσο και τα μηνύματα του βιβλίου (κυριαρχία μηχανών /καταστροφή της φύσης/ καταστροφή της ζωής).

Στη Σιδικά δεν άρεσε καθόλου το βιβλίο αν και η εικονογράφηση τη βοήθησε να κατανοήσει τα μηνύματα του.

Ο Κώστας θεωρεί πολύ πρωτότυπη την ιδέα και την πλοκή του βιβλίου καθώς και τα μηνύματα που περνούσαν μέσα από αυτή.

Η Ιφιγένεια μας έστειλε την κριτική της

Στη γενικότερη συζήτηση που ακολούθησε μιλήσαμε για τα θέματα που θίγονται και αφορούν τόσο πολύ την εποχή μας – τεχνητή νοημοσύνη, χρήση της μηχανής, έπαρση του ανθρώπου, έλλειψη ανθρωπιάς, οικολογική καταστροφή). Ήταν σαφές ότι τα παιδιά δεν είχαν έρθει ποτέ ξανά σε επαφή με παρόμοια θέματα και γι αυτό δυσκολεύτηκαν αρκετά με την κατανόηση του βιβλίου. Πρόσθεσαν όμως στην αναγνωστική τους εμπειρία κάτι διαφορετικό!

"Η Μονίκ δραπετεύει", Εντουάρ Λουί - 3η Συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης του 2ου ΓΕΛ Κω.

 

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου και στη βιβλιοθήκη του 2^ου ΓΕΛ Κω τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης  μαζεύτηκαν να συζητήσουν για το τελευταίο βιβλίο του Εντουάρ Λουί «Η Μονίκ δραπετεύει». Στο νέο του βιβλίο, η μαμά του η Μονίκ δραπετεύει από τη συμβίωσή της στο Παρίσι με το νέο της σύντροφο που καταλήγει κι αυτή εφιαλτική και κακοποιητική. Τη δραπέτευσή της ενορχηστρώνει ο Λουί από την Αθήνα, όπου βρισκόταν τότε κι έγραφε το νέο του βιβλίο για τον αδερφό του, που δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει στη χώρα μας. Η μητέρα του καταφεύγει στο άδειο του διαμέρισμα και ξεκινά η αναζήτηση νέου σπιτιού αλλά και νέας ταυτότητας, νέας ζωής, της νέας Μονίκ.

Η Ραλία και η Αντωνία συμφώνησαν πως το βιβλίο ήταν ενδιαφέρον αλλά ο συγγραφέας υπερανάλυσε κάποια γεγονότα σε σημείο που έγινε βαρετό. Ωστόσο,  τους άρεσε που η μητέρα του συγγραφέα έκανε ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή της και σε αυτό ήταν αρωγός ο γιος της. Η Εύα το διάβασε πολύ γρήγορα, αφού ήταν ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο και σοκαρίστηκε όταν κατάλαβε ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία και όχι για κάποιο συγγραφικό εύρημα. Γι αυτό και επιθυμούσε η ιστορία να έχει ένα καλό τέλος.

Και η Μαρία Γ. το βρήκε ευκολοδιάβαστο και της άρεσε πως προβλήθηκε η φιλία των δύο ηρώων – του Εντουάρ και του Ντιντιέ- και η οποία συνέβαλε στην ανεξαρτητοποίηση της μητέρας του συγγραφέα.

Η Αναστασία επίσης είπε ότι το διάβασε γρήγορα και τη βοήθησε σε αυτό η λιτότητα και η απλότητα της συγγραφής. Ξεχώρισε τη δύναμη της Μονικ η οποία γύρισε να πάρει τα πράγματά της από τον πρώην σύντροφό της και θέλησε να τον αντιμετωπίσει μόνη της, ενώ κατάφερε να σταθεί στα πόδια της και να δημιουργήσει μια νέα ζωή.

Η ιστορία άγγιξε τη Σμαράγδα καθώς ήταν αληθινό το κεντρικό θέμα του – η μεταμόρφωση της μητέρας του συγγραφέα- και συγκινήθηκε πολύ από τη στάση που κράτησε ο γιος και συγγραφέας απέναντι της.  Τη Σιδικά την εξέπληξε το γεγονός πως η γυναίκα αυτή είχε επιλέξει τρεις ίδιους άντρες στη ζωή της- αλκοολικούς και βίαιους- και παρόλα αυτά κατάφερε να ξεφύγει.

Η Ελένη συγκινήθηκε πολύ από το ότι η ζωή της Μονίκ έγινε θεατρική παράσταση και η ίδια δέχτηκε να ανέβει στη σκηνή και να υποκλιθεί στο κοινό. Η γραφή ήταν ποιητική και ρεαλιστική συγχρόνως και δεν άφηνε τον αναγνώστη να βαρεθεί.  Η Δήμητρα ξεχώρισε τη συμπαράσταση του γιου στη μητέρα , το πώς δεν την άφησε μόνη της και προσπάθησε να τη στηρίξει με κάθε δυνατό τρόπο, αλλά στενοχωρήθηκε με τη σχέση που είχε ο συγγραφέας με την αδερφή του. Αντίθετα, η φιλία του με τον Ντιντιέ ήταν εκείνη που της εντυπώθηκε περισσότερο.

Ο Χρήστος είπε ότι το βιβλίο αφορά το κυνήγι της ελευθερίας και πώς αυτό θέλει θυσίες για να υλοποιηθεί, ενώ ο Κώστας ξεχώρισε τη σχέση του συγγραφέα με τη μητέρα του και το πόσο τη βοήθησε με κάθε δυνατό τρόπο να σταθεί στα δικά της πόδια: να της δώσει χρήματα, να έχει στέγη, να μάθει τη χρήση του υπολογιστή.  Και ο Κια Χονγκ αναφέρθηκε στο ίδιο θέμα: πώς αυτός ο γιος αν και χιλιόμετρα μακριά της πρόσφερε ό,τι ζητούσε – χρήματα, παρέα, βοήθεια να βρει στέγη- και ότι τελικά η Μονίκ κατάφερε να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή της.

Στην Ίριδα δεν άρεσε το βιβλίο γιατί της θύμισε ημερολόγιο, αλλά αυτό που θα θυμάται από αυτό είναι ότι τα χρήματα φέρνουν την ευτυχία, συνδέονται με αυτή.  Η Άννα πάλι δήλωσε πως της άρεσε ακριβώς γιατί ήταν αληθινή ιστορία και παρακολουθούμε την καθημερινή εξέλιξη της μέσα από τα μάτια του συγγραφέα.

Στην Ιφιγένεια άρεσε πολύ που έφυγε η μαμά του συγγραφέα. Και όχι μόνο έφυγε, αλλά και άρχισε μια νέα ζωή πιο αισιόδοξη , παρά τα τραύματα που σίγουρα την είχαν στιγματίσει από τις προηγούμενες σχέσεις της. Στενοχώρια τη προκάλεσε η αποξένωση των δύο αδερφιών ενώ το αγαπημένο της σημείο ήταν το τέλος του βιβλίου- η αποδοχή και το χειροκρότημα της μητέρας από το θεατρικό κοινό στη Γερμανία.

Στην Παρασκευή άρεσε που το βιβλίο πραγματεύεται  μια κατάσταση που αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα, μια καθημερινότητα άσχημη για πολλές γυναίκες. Θεώρησε αξιοθαύμαστο το πώς ο γιος βοήθησε τη μητέρα να χτίσει μια καινούρια ζωή, καθώς πιστεύει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αυτονόητο.

Η Μιχαέλα πάλι αναφέρθηκε στην ποιότητα της σχέσης του συγγραφέα με τη μητέρα του καθώς την παρουσιάζει πια ως μια φίλη πέρα από μητέρα , ενώ θύμωσε στα σημεία που περιγραφόταν η ζωή με το βίαιο , αλκοολικό σύντροφο.

Η Μαρία  Κ. βρήκε καταπληκτικό το βιβλίο καθώς ο συγγραφέας περιέγραφε λεπτομερώς κάθε μέρα πώς εξελισσόταν η κατάσταση και έδωσε έτσι έμφαση στο πώς η μπόρεσε σταδιακά η μητέρα του να απεγκλωβιστεί από την άθλια σχέση που είχε. Η γυναίκα αυτή αποτελεί ένα σύμβολο για τις άλλες γυναίκες , αφού κατάφερε να κερδίσει την ελευθερία της. Θεωρεί ότι η αδερφή του δε μπόρεσε να βοηθήσει το ίδιο με εκείνον καθώς δεν είχε ούτε το χρόνο ούτε την οικονομική δυνατότητα, αλλά έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της να στηρίξει τη μητέρα της.

Ο κ.Χαραλαμπάκης δήλωσε πως ήταν ένα από τα πιο συγκινητικά βιβλία που έχει διαβάσει. Ο συγγραφέας ξεκινά από μια κατάσταση μαύρη, άσχημη αλλά όταν κλείνει το βιβλίο έχει φτάσει στο φως, έχει αισιοδοξία το τέλος. Ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει πως η δυνατότητα της φυγής από μια τέτοια κατάσταση αποτελεί ταξικό ζήτημα : χρειάζεται να έχεις χρήματα και μόρφωση για να αλλάξεις τη ζωή σου. Επίσης εστίασε στη σχέση του συγγραφέα με την αδερφή του που , ενώ είχε ξεκινήσει ως μια στενή σχέση στην εφηβική τους ηλικία (μοιράζονταν μυστικά, άκουγαν μουσική, πήγαιναν μαζί στο σούπερ μάρκετ), τελικά χάθηκε και εδώ πάλι εμφανίζεται η ταξική διαφορά: η αδερφή έμεινε στα ίδια, ο συγγραφέας μορφώθηκε, άλλαξε τη ζωή του.

Στη γενικότερη συζήτηση που ακολούθησε τα θέματα που θίχτηκαν αφορούσαν τη μεταμορφωτική δύναμη της γνώσης/της μόρφωσης στη ζωή του ανθρώπου, το πώς τα χρήματα μπορούν να αλλάξουν ή να βοηθήσουν το άτομο να μεταμορφωθεί και να αλλάξει τη ζωή του (όπως η Μονικ) καθώς και το φαινόμενο πολλές γυναίκες να παραμένουν σε κακοποιητικές σχέσεις αφού δεν έχουν στήριξη από κανέναν για να μπορέσουν να ενδυναμωθούν και να κάνουν το βήμα της αλλαγής.

Τα αποσπάσματα που ξεχωρίσαμε ήταν τα ακόλουθα:

«Στη ζωή της , η μητέρα μου έδινε μεγάλη σημασία στις φιλοφρονήσεις που της έκαναν ΄ της έδιναν και εξακολουθούν να της δίνουν την αίσθηση πώς επιτέλους τη βλέπουν , πως υπάρχει στα μάτια και στα λόγια των άλλων, και πως επιτέλους έσπασε την αορατότητα που της είχαν επιβάλει η φτώχεια και η ζωή με άντρες που ήταν αποφασισμένοι να τη συντρίψουν. (σελ.26)

«ήθελα πολύ να φύγω , αλλά να πάω πού; Και πώς θα τα έβγαζα πέρα; «( σελ. 33)

 

«Ήθελα να φύγω προτού με κάνει κακιά, όπως με έκανε κακιά ο πατέρας σου», (σελ 43)

«Για πρώτη φορά αντιλαμβανόμουν τη σημασία της φράσης ζω κάπου, και όχι μόνο κατοικώ, βρίσκω ένα μέρος στο οποίο η ζωή είναι βιώσιμη, και όχι μόνο μια σκεπή πάνω απ το κεφάλι σου ή ένα καταφύγιο. (σελ. 48)

Αν η ελευθερία δεν είναι εκδίκηση, τότε δεν είναι ελευθερία, να τι πιστεύω. (σελ 125)

Μια τελευταία παρατήρηση: η ιστορία που διηγούμαι δεν είναι ένα εγκώμιο στη φυγή .

Βλέπω ήδη να λέτε: Μα τι όμορφο πράγμα η φυγή! Τι γενναία γυναίκα!

Όμως κάνετε λάθος.

Γιατί αυτό δεν αρκεί.

Διαβάζοντας αυτή την ιστορία θα πρέπει επίσης να αναρωτηθείτε: Γιατί ορισμένοι φεύγουν ενώ άλλοι δε χρειάζεται να φύγουν;

Γιατί ορισμένοι πρέπει πάντα να τρέχουν ενώ άλλοι μπορούν να κοιμούνται;

Γιατί ορισμένοι πρέπει πάντα να αγωνίζονται ενώ άλλοι μπορούν να επωφελούνται;

Θα πρέπει επίσης να αναρωτηθείτε: Πόσες απογοητεύσεις για κάθε απόδραση;

Πόσες ζωές θυσιάζονται για κάθε ζωή που σώζεται;

Γιατί η φυγή είναι βάρος

Γιατί η φυγή είναι ένα βάρος

Και πολύ αργότερα ίσως

Γεννά το Ωραίο

Εντουάρ Λουί, Η Μονίκ δραπετεύει, σελ 92,

 

"Αμφίβια", Γ.Παναγιωτάκης, 2η Συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης

Άλλη μια Κυριακή στο σχολείο , στη Βιβλιοθήκη , παρέα με τα καλύτερα παιδιά – τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης! Σημερινό βιβλίο «Τα αμφίβια» του Γιώργου Παναγιωτάκη.  Πολλά τα θέματα που έθιγε το βιβλίο, πολλές και διαφορετικές οι απόψεις για αυτά και μια ωραία συζήτηση που κράτησε δύο(!) ώρες  και ξεστράτισε στο θέμα του εφηβικού έρωτα, της αληθινής αγάπης  και  των εφηβικών συναισθημάτων εν γένει.

Αρχικά τα παιδιά τοποθετήθηκαν ξεχωριστά για το βιβλίο.  Η Αφροδίτη εστίασε στο ότι ο συγγραφέας δεν παρουσίασε τα θέματα με δυο όψεις- άσπρο/μαύρο-  και ακόμη και ο έρωτας των δύο παιδιών είχε κάτι πιο βαθύ. . Η Δήμητρα αρχικά μπερδεύτηκε με την εναλλαγή των δύο αφηγητών  - δεν είχε διαβάσει ξανά κάποιο τέτοιο βιβλίο – αλλά της άρεσε πολύ η ιστορία του έρωτα και η συνάντησή τους στην εκδήλωση της Μις Έρι και μαζί της συμφώνησε και η Ελπινίκη. Στον Κώστα άρεσε το ότι ο συγγραφέας βάζει κατευθείαν τον αναγνώστη στο θέμα και η ιστορία χτίζεται από τους πρωταγωνιστές της σταδιακά, ενώ ξεχώρισε το ότι τα δυο παιδιά ήθελαν να αποδώσουν δικαιοσύνη για όσα τράβηξε η Μις Έρι. Ο Χρήστος το βρήκε ενδιαφέρον όπως και η Σιδικά , αν και θεώρησαν ότι σε αρκετά σημεία ήταν πάρα πολλές οι λεπτομέρειες που δίνονταν. Η Αναστασία είπε ότι δεν ήταν ένα συνηθισμένο βιβλίο , αν και τα μηνύματα του δίνονταν ξεκάθαρα. Στην Μαρία Α. άρεσε η περιγραφή των γεγονότων καθώς και το ότι η Μις Έρι αποτελούσε πρότυπο για τον Μάξιμο και στάθηκε ιδιαίτερα στο πώς τα πρόσωπα των σόσιαλ μίντια δεν είναι στην πραγματικότητα ό,τι πλασάρουν μέσω της εικόνας τους.

Η Μαρία Γ., αν και στην αρχή της φάνηκε βαρετό, στη συνέχεια κατανόησε ότι αναφερόταν σε γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά (κακοποίηση σεξουαλική από οικεία πρόσωπα..) και αντιπάθησε τη μητέρα της Αλεξάνδρας καθώς ήταν υποκριτική στάση της , ενώ η Μις Έρι ήταν μια πολύ συμπαθητική ηρωίδα. Η Εύα μπερδεύτηκε και αυτή από την εναλλαγή των δύο αφηγητών , αλλά μετά αντιλήφθηκε τον τρόπο εξέλιξης της ιστορίας .Εκείνο που ξεχώρισε ήταν ότι τα δυο παιδιά υπερασπίστηκαν τη μΙς Έρι και αυτό τους οδήγησε σε μια περιπέτεια.

Στη Μιχαέλα άρεσε το ότι το βιβλίο αποτυπώνει την ψυχολογία των εφήβων  - την κατάθλιψη που βιώνουν αλλά και τα γενικότερα αδιέξοδά τους- καθώς και το ότι αναφέρεται στο θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης και στο ότι τα θύματα του βιώνουν πολύ δύσκολες καταστάσεις, αφού δεν τα πιστεύει εύκολα η κοινωνία. Η Σμαράγδα αναφέρθηκε στα θέματα που έθιξε το βιβλίο : ενδοσχολική βία, ρατσισμός, σεξουαλική κακοποίηση, αντίθεση ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι των ανθρώπων. Ο συγγραφέας τα διαπραγματεύεται όλα αυτά με μοντέρνο λεξιλόγιο και βάζει τα παιδιά να κινηθούν ενάντια στην αδικία. Την Ευγενία το βιβλίο τη στενοχώρησε πολύ καθώς δεν την απομάκρυνε από τη σημερινή εποχή- ίσα ίσα της θύμισε όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση που επικρατεί με φίλους που δεν είναι φίλοι, με την κακοποίηση να υπάρχει γύρω μας . Πολύ όμορφο το λαβ στόρι καθώς και το ότι δινόταν με λεπτομέρειες η σχέση των δύο ηρώων.

Η Ελένη βρήκε ικανοποιητικό το βιβλίο  και ταυτίστηκε αρκετά με την Αλεξάνδρα και τις σκέψεις της/ τις σχέσεις της. Βρήκε πολύ ευρηματικό το ότι στο τέλος η Αλεξάνδρα πλέκει εναλλακτικά σενάρια στο μυαλό της για το πώς θα τελειώσει η ιστορία εκδίκησης των δύο αλλά και την αναφορά του συγγραφέα στην νεανική αναζήτηση σεξουαλικής ταυτότητας. Η Βάλια ταυτίστηκε σε αρκετά σημεία και με τους δύο ήρωες καθώς τα θέματα που έθιγε το βιβλίο ήταν πολύ μοντέρνα και κατανόησε πολύ το χαρακτήρα της Αλεξάνδρας (π.χ. στο σημείο που η Αλεξάνδρα νιώθει ότι την κρίνουν οι Άγιοι στην εκκλησία..).

Στην Κατερίνα το βιβλίο γέννησε ανάμεικτα συναισθήματα καθώς θεώρησε ότι θίγονταν πολλά και ενδιαφέροντα θέματα , αλλά δεν προβλήθηκαν όπως και όσο θα έπρεπε. Είχε καιρό ωστόσο να διαβάσει βιβλίο που να αναφέρεται ξεκάθαρα στο μισογυνισμό που κυριαρχεί στην κοινωνία , στο ότι η κοινωνία δεν πιστεύει τα θύματα της κακοποίησης αλλά και ότι τελικά δεν αποδίδεται δικαιοσύνη για αυτά. Η Παρασκευή αντίθετα ένιωσε να συνδέεται με τους ήρωες που ήταν παράξενοι αλλά οικείοι σε αυτή , ενώ της άρεσαν πολλά σημεία στο βιβλίο που αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα στο ότι ψάχνουμε να δομήσουμε την ταυτότητά μας σε όλη μας τη ζωή, να τη χτίσουμε και να την γκρεμίσουμε και πάλι ίσως από την αρχή- πράγμα που συνέδεσε με τη φιλοσοφία. Ιδιαίτερη δε εντύπωση της έκανε το σημείο που δείχνει την γέννηση του αμφίβιου. Στην Ιφιγένεια άρεσε πολύ η πρωτοπρόσωπη γραφή του βιβλίου καθώς βοήθησε να φωτιστούν τα πρόσωπα , οι σκέψεις και ο χαρακτήρας τους. Δεν της άρεσε ο Μαξ ως άτομο,  αλλά ξεχώρισε τη Μις Έρι από τους ήρωες.

Η Μαρία Κ. είπε ότι της άρεσε η εναλλαγή των δύο ηρώων στην αφήγηση -   γιατί φαινόταν η οπτική τους και το πώς έβλεπαν τα πράγματα – και το ότι η ιστορία του βιβλίου ήταν ρομαντική, αν και οι δύο ήρωες ήταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους: ο Μαξ άτολμος και δειλός και η Αλεξάνδρα δυναμική. Οι εναλλακτικές ιστορίες που πλάθει η Αλεξάνδρα στο τέλος ήταν πολύ ενδιαφέρουσες καθώς και το ότι όλο το βιβλίο μιλάει για ρεαλιστικές καταστάσεις. Η Ίριδα επίσης βρήκε ενδιαφέρουσα την εναλλαγή των αφηγητών, ενώ αναφέρθηκε στην αντίθεση που υπήρχε ανάμεσα στην μητέρα και την κόρη  - υποκριτική μητέρα, πολύ ειλικρινής η Αλεξάνδρα. Ο Μάξιμος ήταν αυτός που αναζητούσε την αγάπη και την αποδοχή από τον πατέρα του , που έψαχνε με κάθε τρόπο να τον αγαπήσουν. Τέλος η Άννα Μαρία στάθηκε στο ότι όσα περιγράφονται στο βιβλίο αποτελούν μια ρουτίνα για τους εφήβους και γενικά αυτό που επικρατεί στην κοινωνία είναι η απουσία του αληθινού έρωτα.

Ο κ.Χαραλαμπάκης είπε στα παιδιά ότι αυτή αποτελεί την πρώτη του απόπειρα να διαβάσει ένα εφηβικό βιβλίο και για Αυτό αρχικά ήταν αρνητικά προκατειλημμένος. Όμως διαβάζοντας το βιβλίο κατάλαβε πώς έκανε λάθος. Ο συγγραφέας προσπάθησε να καταπιαστεί με πολλά θέματα και ίσως κάποια απέτυχε να τα αναπτύξει πλήρως αλλά όμως τα ανέδειξε στο βιβλίο του και αυτό αρκεί για αν βάλει τον αναγνώστη σε σκέψη. Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν και η παρουσίαση του ηθικού πλαισίου που μεγαλώνει η Αλεξάνδρα και  η εσωτερική πάλη που βιώνει- απ τη μια η Εκκλησία και το κατηχητικό και από την άλλη η σκληρή πραγματικότητα της ανηθικότητας, αλλά και η αγωνιώδης αναζήτηση της πατρικής αποδοχής από το Μάξιμο. Με δυο λόγια το βιβλίο ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον.

 

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΤΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ Ο ΜΑΞ; ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΗΡΩΑ Η ΟΧΙ;

Οχι

Ναι ταυτίζεται με την μοναξιά του χαρακτήρα

Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί την ανέφερε

Ο Μαξ ταυτίζεται με την ταινία,η ταινία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα αν και ο Μαξ πιστέυει πως τίποτα δεν είναι αληθινό στις ταινίες

Ο Μαξιμος δεν ταυτίζεται με τον ήρωα γιατί πιστεύει ότι δεν μπορείς να αφήνεις ένα μέλος σου να μείνει πίσω χωρίς να το σκεφτείς. Θέλει πολύ θάρρος που ο Μαξιμος δεν έχει.Επισης, η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα αλλά ο Μαξιμος πιστεύει πως όλες οι ταινίες το ίδιο λένε και δεν γίνονται όλα αυτά να συμβαίνουν στα αλήθεια.

Ταυτίζεται και μαθαίνει από την ταινία για την απίστευτη δύναμη που κρύβουμε χωρίς να το ξέρουμε αλλά και για την μοναξιά και την ψευδαίσθηση που έχουμε ότι είμαστε αυτάρκεις, ότι δηλαδή μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την βοήθεια των άλλων

Την αναφέρει για να δείξει πως δεν πιστεύει σε αυτά , αλλά και πως είναι ένα "ψέμα" γιατί δεν γίνεται να είναι πραγματικότητα αυτό.

Ναι

Όχι

Ο Μαξ πιθανότατα να αναφέρει την ταινία ακριβώς επειδή ταυτίζεται με εκείνη. Στην ταινία ο πρωταγωνιστής βρίσκει έναν τρόπο να γλιτώσει από σίγουρο θάνατο κι αντίστοιχα ο Μάξιμος βρίσκει έναν τρόπο να ανατρέψει μια ρουτίνα μέσα στην οποία ένιωθε να σαπίζει

Δεν θυμάμαι :/

Όχι, δεν ταυτίζεται με τον ήρωα, επειδή οι ήρωες στις ταινίες δεν απεικονίζουν την πραγματικότητα. Όμως, το αναφέρει για να δείξει ότι η ιδέα της ταινίας είναι ιδανική και ότι φαντάζεται κι αυτός ότι ελευθερώνεται.

Ο Μαξ αναφέρει αυτή την ταινία καθώς την είδε στην 1η λυκειου . Τότε του φαινόταν βαρετή τώρα έναν χρόνο μετά την σκέφτεται συχνά. Παρόλο που μετα από έναν χρόνο δεν την έχει ξεχάσει δεν ταυτίζεται με τον ήρωα καθώς θεωρεί ότι οι ήρωες των ταινιών είναι κάτι παραπάνω από απλοί, καθημερινοί άνθρωποι και αυτό τον κάνει να μην μπορεί να ταυτιστεί.

 Επειδή έπαιζε όλη την ώρα στο κεφάλι του. Ναι γιατι στο τέλος της ταινίας λέει ότι ο main character έκανε φίλους , βρήκε κοπέλα κτλ που μα δίνει προηκονομια το τι θα καταφέρει να πετύχει ο Μαξ

Αναφέρει την ταινία διότι την θεωρεί βαρετή αλλά τη σκέφτεται συνέχεια. Όχι δεν νομίζω να ταυτίζεται με τον ήρωα

 

ΠΟΙΟΝ ΗΡΩΑ ΞΕΧΩΡΙΣΑΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;

Γιατί ταυτίζομαι αρκετά μαζί του

Γιατι λείπει ο πατέρας του απτό σπίτι και είναι ακόμα δυνατός ενώ είναι αρκετά άσχημο να ξέρεις ότι σε έχει παρατήσει και είναι σε άλλη χώρα και γενικά μαρεσει πολύ έτσι όπως σκεφτεται τα πράγματα που του συμβαίνουν

είχε πολλα σημεία που ταυτιζόμουν υπερβολικά

Η Αλεξάνδρα είναι μια κοπέλα με αυτοπεποίθηση. Έχει πολύ δυνατό χαρακτήρα και είναι εντελώς διαφορετική από τα κορίτσια της ηλικίας της. Έχει ωραίες απόψεις και είναι ακομπλεξάριστη .

διότι έχει ζήσει δύσκολες καταστάσεις από μικρή ηλικία και θα την τυραννανε για την υπόλοιπη ζωή της

Γιατί ταυτίζομαι με τα συναισθήματα που έχει για τον πατέρα του

Επειδή μου άρεσε ο τρόπος σκέψεις της και γενικά ο χαρακτήρας της

Ταυτίστηκα ποιο πολύ

Μου θυμίζει τον παλιό μου εαυτό

Μπορουσα να ταυτιστω μαζι της

Διότι, αντιπαρατίθεται το φαίνεσθαι με το είναι του χαρακτήρα της. Επίσης, παρ'όλα τα τραύματά της, διασκεδάζει το κοινό της.

Η αλήθεια είναι πως δεν ξεχώρισα κάποιον ήρωα συγκεκριμένα αλλά διάλεξα τη μις Έρι διότι μου άρεσε πολύ πως τονίζονταν στο βιβλίο η διαφορά του φαίνεσθαι και του είναι.

Διάλεξα τον συγκεκριμένο ήρωα καθώς η Μις Ερι δείχνει ένα παράδειγμα την πραγματικότητας των influencer. Πιο συγκεκριμένα μέσω της Μις Ερι συνειδητοποιούμε ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα social media δεν δείχνουν στους ακόλουθους τους την ζωή τους ολοκληρωμένα καθώς δείχνουν μόνο ένα μέρος της ζωής τους , το πιο χαρούμενο και ξεγνοιαστο. Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τα παραπάνω καθώς η Μις Ερι η οποία είναι μια κλασσική influencer της εποχής μας φαίνεται ότι δεν είναι μόνο χαρούμενη και ξέγνοιαστη όπως δείχνει στα βίντεο της , αλλά κρύβει και μέσα της και πολύ δυσάρεστες αναμνήσεις του παρελθόντος για τις οποίες δεν τολμά να μιλήσει σε βίντεο της.

Κάνεις δεν μου αρέσει

Επειδή έχει περάσει πολλά .πχ δεν έιχε φίλους, κορίτσι, έτρωγε μπουλινγκ και επειδή είναι ένας χαρακτήρας καλός, που δεν σε μειώνει και σε υποστηρίζει

Γιατί είναι αρομαντικ

Επειδη η ζωη της γταν πολη ενδιαφερουσα λογο της μητερας της και αυτων που βιονε

ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΗΤΑΝ ΑΡΟΜΑΝΤΙΚ;

Επειδή ο θείος της την βίασε

Λόγο του γεγονότος που είχε συμβεί με τον θείο της

Γιατί είχε επηρεαστεί από τον θείο της που τις έκανε αυτά τα πράγματα

Η Αλεξάνδρα ήταν αρομάντικ διοτι ο "Σιγμα"την κακοποίησε.

Η Αλεξάνδρα ήταν αρομαντικ γιατί ίσως να της είχε μείνει ψυχολογικό τραύμα το συμβάν με τον θείο της και λόγω αυτού δεν άφηνε κανένα αγόρι να την πλησιάσει και να την αγγίξει. Δεν ένιωθε συναισθήματα με τα αγόρια που συναναστρεφόταν και για αυτό δεν μπορούσε να ερωτευτεί.

Λόγω του βιασμού της δεν είχε εμπιστοσύνη στους άλλους ανθρώπους να την αγγίζουν και κυριαρχούσε μέσα της ο φόβος και η ανασφάλεια ότι όποιος την αγγίξει μπορεί να το ξαναπαθει

γιατι δεν είχε γνωρίσει το σωστό άτομο αλλά και γιατί δεν ήξερε πιο είναι το σωστό άτομο .

Διότι είχε βιώσει κακοποίηση από τον θείο της

Επειδή ήταν ένα 15 κορίτσι π δεν είχε νιώσει έλξη προς κάποιον

Λόγω, δυστυχώς, της κακοποίησης που δέχτηκε από τον "Σίγμα"

Διότι, δεν ένιωθε συναίσθημα ούτε ερωτική έλξη στις ερωτικές πράξεις με τα αγόρια της ηλικίας της.

Λίγο της σεξουαλικής κακοποίησης που δεχόταν επανειλημμένα και ειδικότερα από το θείο της που θα έπρεπε να είναι ένα πρόσωπο οικείο και ασφαλές.

Θεωρώ ότι η Αλεξάνδρα είναι αρομάντικ γιατι δεν μπορεί να ερωτευτεί πραγματικά καθώς έχει χάσει την εμπιστοσύνη της στους ανθρώπους μετά από το περιστατικό με τον θείο της .

Πιστεύω επειδή θέλει να βρει την ησυχία της σεξουαλικά με όλα αυτά που έχει πάθει και νομίζω το συμβάν με τον θ Σωτήρη ήταν το μπαμ που της έκανε για να έχει αυτήν την ιδεα

Γιατί δεν είχε πολλά συναισθήματα για αγόρια κ κορίτσια

Γιατι δεν της αρεσε η πρωτη της επαφη με αγορι καθω δεν ειναι η ιδανικη για πρωτη φορα

 

ΓΡΑΨΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΑΝ ΘΑ ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΑΤΕ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ

Ήταν αρκετά κοντά στην εποχή μας και έθιξε αρκετά κοινωνικά προβλήματα που απασχολούν έναν έφηβο.

Ναι είναι πολύ ωραίο βιβλιο μου άρεσε που έθιγε τόσα ζητήματα

Είναι αρκετά ωραίο βιβλίο σου δείχνει τη ζωη ενος παιδιού σε αυτήν την γενιά και προσπαθεί να στο εξηγεί με κάθε λεπτομέρεια όσο μπορεί είναι πολύ αναλυτικό και ναι θα το έλεγα να το πάρουν

"Δεν υπάρχει ζώνη ασφαλείας….ταξίδι στο αγνωστο.(σελ 219)Ναι το προτείνω γιατι αναφερει την ζωή που ζούμε

Το βιβλίο ήταν πάρα πολύ ωραίο. Αναφέρει γεγονότα που συμβαίνουν στην πραγματικότητα , στην κοινωνία μας και είναι ωραίο που εξελίσσεται σε μια ρομαντική ιστορία αγάπης. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ και θα το πρότεινα στους φίλους μου γιατί είναι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ βίβλιο και όλοι πρέπει να το διαβάσουν!

Ήταν ένα ταπεινό και καλό βιβλίο αλλά ασυνήθιστο γιατί έμοιαζε πολύ με τον τρόπο που μιλούν οι νέοι και τις εκφράσεις τους

Είναι ένα πολύ όμορφο βιβλίο , ξεχωριστό που σε κάνει να βλέπεις το κόσμο διαφορετικά και σίγουρα θα το πρότεινα στους φίλους μου.

Θα το πρότεινα στους φίλους μου διότι σαν love story μου άρεσε αρκετά

Δεν θα το πρότεινα σε κάποιον. Έχω διαβάσει καλύτερα βιβλία

Το βιβλίο αυτό είναι αρκετά ενδιαφέρον για τον τρόπο γραφής του, ο οποίος είναι τόσο απλός όσο και επίκαιρος, κάτι που μεγαλωνει την "γκάμα" αναγνωστών του. Θα το πρότεινα αδιαμφισβήτητα, γιατι θίγει θέματα όπως η σεξουαλική κακοποίηση, η εφηβεία, οι οικογενειακές σχέσεις και άλλα, τα οποία αποτελούν τροφή για σκέψη και βοηθούν τον αναγνώστη να προβληματιστεί για αρκετά θέματα.

Το βιβλιο ηταν πολυ σύγχρονο και  για αυτο θα το προτεινα στους φιλους μου

Το βιβλίο στοχεύει στην απεικόνιση της σημερινής κοινωνίας και των σημερινών κοινωνικών προβλημάτων. Μπορεί να μην το πρότεινα ανεπιφύλακτα σε φίλους μου, διότι δεν ήταν ιδιαίτερα πετυχημένη η απεικόνιση αυτή.

Είναι ένα βιβλίο όντως σαν να το έγραψε ένας έφηβος της εποχής και ναι θα το πρότεινα σε κάποιον φίλο μου,  αλλά είναι ένα βιβλίο που με μελαγχολησε και δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα.

Πιστεύω ότι το βιβλίο είναι τέλειο. Περιγραφή το ποσό σκληρος κ φρικιαστικος μπορεί να γίνει κάποιος. Κατά τα αλλα είναι ωραίο βιβλίο για να περάσεις την ώρα σου έχει εφήβους που κάνουν περιπέτειες , προβλήματα που περνούν οι έφηβοι σεξουαλικά και ψυχικά κτλ

Είναι ένα ωραίο βιβλίο μιλώντας για την σημερινή εποχή με τα social media και πολλά άλλα που νομίζω εμείς που είμαστε έφηβοι θα το καταλαβαίναμε, γι'αυτό ναι θα το προτεινα το βιβλίο στους φίλους μου

Ναι θα το πρότεινα κύριος σε ατομα που δεν μπορουν να καθορισουν τη σεξουαλικότητα τους αλλα και σε ατομα που αντιμετωπίζουν δισκολιες με τις ιδεες και τα πιστευω των γονιων τους.

Το βιβλίο μου άρεσε πολύ καθώς δείχνει με πολύ μεγάλη επιτυχία την πραγματικότητα των ανθρώπων και ιδιαίτερα των εφήβων σήμερα αλλά και αγγίζει ζητήματα της καθημερινότητας με ενδιαφέρων τρόπο. Θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα στους φίλους μου!

 

 

Συνέντευξη Τύπου : Βενιζέλος VS Κωνσταντίνος (Φεβρουάριος 1915)

 

Μελετώντας την ενότητα της Ιστορίας της Γενικής Παιδείας που αφορά τον Εθνικό Διχασμό με τις Κατευθύνσεις της Θετικής και της Υγείας διοργανώσαμε μια συνέντευξη Τύπου για το Βασιλιά και τον Βενιζέλο με αφορμή τη σύγκρουση τους για την είσοδο ή μη στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Οι μαθητές/τριες χωρίστηκαν σε δημοσιογράφους φιλοβασιλικών και φιλοβενιζελικών εντύπων, ετοίμασαν ερωτήσεις και τις υπέβαλλαν στους μαθητές/τριες που υποδύθηκαν το ρόλο των δύο ηγετών με μεγάλη επιτυχία.

Στη συνέχεια μπορείτε να δείτε τις ερωτήσεις που έθεσαν οι δημοσιογράφοι μας , αλλά δυστυχώς όχι τις απαντήσεις , αφού η συνέντευξη ήταν live και δεν την καταγράψαμε. Πάντως σας διαβεβαιώνουμε ότι ήταν εξαιρετικά τα παιδιά που ως Βενιζέλοι και Κωνσταντίνοι απάντησαν με πάθος και πειστικότητα στις ερωτήσεις που υποβλήθηκαν, ύψωσαν τον τόνο της φωνής τους, συγκινήθηκαν(!), επικαλέστηκαν το συναίσθημα αλλά και τη λογική των ακροατών, χτύπησαν το χέρι τους στο τραπέζι! 

 

Είμαστε στα 1915, μόλις έχει ξεσπάσει η κρίση στις σχέσεις των δύο σημαντικών Ελλήνων ανδρών. Ετοιμάστε ερωτήσεις για τον Βασιλιά Κων/νο και τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Εννοείται ότι θα προσπαθήσετε να στριμώξετε με τις ερωτήσεις σας τον αντίπαλο.

 

 

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

1.    κ. πρωθυπουργέ, πιστεύετε ότι η συμμαχία με την Αντάντ θα συμβάλει στην ενίσχυση της ασφάλειας της χώρας και στην εδαφική εξάπλωση;

2.    Έχοντας ως δεδομένο ότι οι Βαλκανικοί πόλεμοι εξάντλησαν τη χώρα μας και οι πληγές μας είναι ακόμη ανοιχτές , θεωρείτε ότι είμαστε σε θέση να ενταχθούμε και στο Μεγάλο Πόλεμο;

3.    Κατά τη γνώμη σας η συμμαχία με τις χώρες της Αντάντ θα βοηθήσει στον έλεγχο των οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων μας;

4.    Πώς είστε τόσο σίγουρος ότι η Αντάντ θα κυριαρχήσει στον πόλεμο;  Πιστεύετε πως είναι η κατάλληλη στιγμή να πάρει τέτοιο ρίσκο η χώρα μας;

5.    Έχετε κάποια γραπτή διαβεβαίωση από την Αντάντ για τη διεύρυνση των συνόρων μας; Ή μήπως όλα αυτά είναι μόνο προφορικές δεσμεύσεις;

6.    Έχετε αντιληφθεί ότι οι επιδιώξεις σας ωφελούν κυρίως τους οικονομικά ισχυρούς , ενώ έχετε παραμερίσει τα αιτήματα και τις ανησυχίες των κατώτερων και αδύναμων οικονομικά τάξεων;

7.    Ποιοι είναι οι στόχοι που θέλετε να επιτύχετε με  τη συμμετοχή μας στον πόλεμο; Πιστεύετε ότι θα καταφέρετε να υλοποιήσετε το όραμα της Μεγάλης Ιδέας;

8.    Πολλοί στρατιώτες μας έχασαν τη ζωή τους στους Βαλκανικούς πολέμους  και οι οικογένειες τους ακόμη θρηνούν. Εσείς γιατί επιμένετε να σύρετε τη χώρα σε έναν ακόμη πόλεμο που δεν ξέρουμε και πόσο θα κρατήσει;

 

 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ

1.    Μεγαλειότατε, ποιο είναι το κίνητρο που σας οδηγεί στην απόφαση να μην εμπλακεί η Ελλάδα στον πόλεμο; Και δεν φοβάστε μήπως αν εμμείνουμε στη ουδετερότητα ότι υπάρχει η πιθανότητα να χάσουμε τα εδάφη που κερδίσαμε από τους Βαλκανικούς πολέμους;

2.    Πώς είστε σίγουρος ότι η Ελλάδα θα είναι προστατευμένη αν τηρήσουμε την ουδετερότητα; Οι συνεννοήσεις σας με το Γερμανό αυτοκράτορα δείχνουν κάτι τέτοιο;

3.    Η συγγένεια σας με τον Γερμανό αυτοκράτορα καθώς και  η σύζυγος σας διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στην απόφασή σας για ουδετερότητα ;

4.    Ποιος πιστεύετε ότι θα είναι ο αντίκτυπος της ουδετερότητας για τη χώρα μας;

5.    Υποστηρίζετε ότι είστε φιλόπατρης. Όμως δεν πιστοποιείται κάτι τέτοιο από τη στάση που κρατάτε. Μήπως εν τέλει δε θέλετε να απελευθερωθούν τα σκλαβωμένα μας αδέρφια;