Συνέντευξη από τον Κάρολο Δαρβίνο (ας είναι καλά η χρονομηχανή!)

1864 , Ντάουν, έπαυλη του φυσιοδίφη Κάρολου Δαρβίνου


- Γεια σας κ. Δαρβίνε, θα μπορούσαμε να σας κάνουμε κάποιες ερωτήσεις?
- Καλημέρα, βεβαίως!
- Από ότι γνωρίζουμε και ο παππούς σας ήταν φυσιοδίφης. Πιστεύουμε ότι από μικρός στραφήκατε σ’ αυτό το επάγγελμα….
- Όχι , οι γονείς μου ήταν γιατροί και ήθελαν να ακολουθήσω την οικογενειακή παράδοση. Γι’ αυτό και με γράψανε στην ιατρική σχολή του Εδιμβούργου. Ωστόσο η απέχθειά μου για τις χειρουργικές μεθόδους, με οδήγησε στο Κέιμπριτζ , που με την παρότρυνση του πατέρα μου, άρχισα να παρακολουθώ προπτυχιακά μαθήματα με σκοπό να γίνω κληρικός. Άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα φυσικής ιστορίας , μαθηματικά , θεολογία και φυσική . Το ενδιαφέρον μου όμως κέρδισε σταδιακά η μελέτη της φύσης και της γεωλογίας, με αποτέλεσμα να αρχίσω τις συλλογές εντόμων και φυτών…
-Ώστε από γιατρός φυσιοδίφης?
- Ναι , και μάλιστα χωρίς πτυχίο.
- Η πρώτη σας δουλειά?
- Το 1831 μετά από προτροπή του καθηγητή Τζον Χένσλοου , πήρα την απόφαση να λάβω μέρος στην ερευνητική αποστολή του πλοίου « Beagle », το οποίο θα κατέγραφε τις ακτές τις Νότιας Αμερικής. Ο πατέρας μου είχε και πάλι αντίρρηση αλλά επικράτησε η απόφαση μου. Ο πρώτος σταθμός ήταν τα Κανάρια νησιά αλλά δεν κατέβηκα απ’ το πλοίο διότι έπασχα από ναυτία. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού συνέλεξα πολλά δείγματα από ζώα, φυτά και απολιθώματα από τη Γη του πυρός , τα Γκαλάμπαγκος , την Ταϊτή , τη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία και πολλές άλλες περιοχές. Το υλικό που μάζευα το το μελετούσα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού , αλλά και για πολλά χρόνια αφότου επέστρεψα. Παρ’ όλη την δουλειά μου στο πλοίο δεν πληρωνόμουν.
- Δηλαδή αυτό το ταξίδι σας ωρίμασε ως επιστήμονα και σας έδωσε υλικό και για τις παραπέρα εργασίες και θεωρίες σας?
- Βέβαια, επιστρέφοντας το 1836, είχα αρχίσει να συγκεντρώνω παρατηρήσεις οι οποίες με έφερναν όλο και πιο κοντά στο μεγάλο μου οικοδόμημα, την εξελικτική θεωρία δια της Φυσικής επιλογής.
- Πείτε μας κάτι για την οικογένειά σας.
- Λοιπόν… Το 1839 παντρεύτηκα την ξαδέρφη μου Έμα και έχουμε επτά παιδιά . Είχαμε άλλα τρία αλλά δυστυχώς πέθαναν σε πολύ μικρή ηλικία. Ιδιαίτερα με επηρέασε ο θάνατος της κόρης μου Άννας η οποία έπασχε από ττην ίδια ασθένεια που πάσχω κι εγώ.
- Παρ’ όλη την αναγνωσιμότητα του , το βιβλίο « Η καταγωγή των ειδών » έφερε πολλές αντιδράσεις. Σας απεικονίζουν ως πίθηκο σε πολλές γελοιογραφίες. Δηλαδή προερχόμαστε απ’ τον πίθηκο?

-Όχι βέβαια! Όλοι οι οργανισμοί έχουμε κοινή προέλευση και με τη δράση της φιλικής επιλογής ( επιβίωση του καλύτερα προσαρμοσμένου οργανισμού στο περιβάλλον το οποίο συνεχώς μεταβάλλεται ). Άρα πιο συγγενικό είδος στον άνθρωπο είναι ο χιμπατζής απ’ ότι το ψάρι.
- Αυτή την εποχή είστε στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Πιστεύετε πως τους επόμενους αιώνες θα σας θυμούνται και θα ασχολούνται με τις θεωρίες σας?
- Όχι δεν το πιστεύω. Εγώ παρατηρήσεις έκανα και κατέληξα σε συμπεράσματα. Τι σχέση έχω εγώ με πρόσωπα όπως ο Χέρσελ ή ο Ισαάκ Νεύτωνας ?
- Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας. Εις το επανιδείν !

Ο Δαρβίνος πέθανε το 1882 και η σορός του μεταφέρθηκε στο Αβαείο του Γουεστμινστερ πλάι στον Ουίλιαμ Χέρσελ και στον Ισαάκ Νεύτωνα.

Δανάη Καπέκα, Γ4

(Η εικόνα προέρχεται από το ιστολόγιο http://www.paulbaker-caricaturist.com/galleries/default.asp?Galleries_ID=2&page=5)

Albinoni Adagio

Ας ακούσουμε μια λίγο διαφορετική εκτέλεση μιας γνωστής μελωδίας μέσα στο κλιμα της Μεγάλης Εβδομάδας.

Βιβλιοπροτάσεις για το Πάσχα

Στην τελευταία συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης του σχολείου μας, αφού συμφωνήσαμε σχεδόν όλοι πως το βιβλίο που είχαμε επιλέξει ( Σελίν, του Κόουλ Μπροκ) ήταν μια απογοητευτική επιλογή και οι περισσότεροι δεν κατάφεραν να το διαβάσουν, σκεφτήκαμε να σας προτείνουμε μερικά βιβλία για το Πάσχα। Ιδού λοιπόν οι προτάσεις μας!

Γεύση πικραμύγδαλου, Μάνος Κοντολέων (εκδόσεις Πατάκη)

Η Φαίδρα κι ο Οδυσσέας είναι δυο νέοι στα δεκαοχτώ τους χρόνια। Εκείνη σπουδάζει θεατρολόγος, αυτός μαθηματικά και μουσική। Η Φαίδρα κι ο Οδυσσέας θα ερωτευτούν ο ένας τον άλλον. Ο έρωτάς τους όμως δε θα είναι μια ανέφελη περίοδος της ζωής τους, αλλά η τραγική στιγμή δύο νέων ανθρώπων που βρίσκονται αντιμέτωποι με την αδυσώπητη παρουσία του AIDS.

Αστραδενή, Ευγενία Φακίνου, εκδόσεις Κέδρος

Από τη Σύμη στην Αθήνα। Ο πατέρας, η μάνα κι η Αστραδενή. Αναζητώντας καλύτερη μοίρα. Αλλες οι απλές χαρές στο νησί και οι άνθρωποί του, άλλα τα ήθη στην Αθήνα, πρωτόγνωρα. Το κορίτσι απ' το νησί, που λέει με απλότητα αυτό ακριβώς που σκέφτεται και που αγαπά πολύ την ελευθερία, μέλεται να γνωρίσει από νωρίς απογοητεύσεις, καθώς και μια τραυματική εμπειρία...

Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα, Μαρκ Χάντον, εκδόσεις Ψυχογιός

Ο Κρίστοφερ είναι ένας παράξενος νέος. Ξέρει όλα τα κράτη και τις πρωτεύουσες του κόσμου, ξέρει πάρα πολλά για τα μαθηματικά και πολύ λίγα για τους ανθρώπους. Του αρέσει να φτιάχνει χάρτες και σχεδιαγράμματα, λατρεύει τα αστυνομικά μυθιστορήματα και το κόκκινο χρώμα. Δεν του αρέσει το κίτρινο και το καφέ, δεν αντέχει να τον αγγίζουν και δεν μπορεί να πει ψέματα. Όταν βρίσκει νεκρό το σκύλο της γειτόνισσάς του, βάζει σκοπό να ξεδιαλύνει το μυστήριο. Η αναζήτησή του όμως θα τον παρασύρει σε μονοπάτια δύσβατα… Ένα διεθνές μπεστ σέλερ που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές σ' όλο τον κόσμο.

Λίγο πριν τα 18, Μαρία Κοκκίνου, εκδόσεις Κέδρος

"Μην ανησυχείς. Έχεις τα εικοσάρια σου και τα δεκαεννιάρια σου." Δάφνη: Και τα κιλάκια μου έχω, ούτε γι αυτό να ανησυχώ; Αλλά βέβαια, για τους γονείς οι βαθμοί είναι το παν. Από την Πάτρα στην Αθήνα, αυτή η μετακόμιση μου έχει στοιχίσει αρκετά. Κάτι το καινούργιο σχολείο, κάτι οι γονείς μου που όλο τσακώνονται, κάτι ο μικρότερος αδελφός μου, ήρθε κι έδεσε το γλυκό! Και, σαν να μην μου έφταναν όλ αυτά, είμαι υποχρεωμένη να γνωρίσω κι αυτή την Αγγελική... "Όχι σαν εσένα, που βγάζεις δεκατέσσερα και ας κάνεις ιδιαίτερα σε όλα τα μαθήματα..." Αγγελική: Δε με παρατάνε ήσυχη!... 15 και 2, τόσο βγάζω. Γούστο μου και καπέλο μου. Έχω ελεύθερο χρόνο να ζωγραφίζω και να βλέπω τους φίλους μου. Τους φίλους βέβαια που επιλέγω εγώ και όχι αυτούς που μου "προξενεύουν" οι δικοί μου. Όπως αυτήν τη Δάφνη, που θα κουβαληθεί τώρα με τη μάνα της... Δάφνη και Αγγελική. Η καλή μαθήτρια και η επαναστάτρια. Γνωρίζονται και γίνονται αχώριστες φίλες. Τόσο διαφορετικές, αλλά κατά βάθος ίδιες... Με τσαμπουκά και ευαισθησία, διάβασμα και κοπάνες, κόντρες με τους καθηγητές και τους γονείς, πρώτα καρδιοχτύπια και κρυφά ραντεβού, περνούν μαζί την εφηβεία.

Το αυγό της έχιδνας, Λίτσα Ψαραύτη, εκδόσεις Πατάκης

Τα όνειρα και ο ενθουσιασμός του Στέφανου σκοντάφτουν απότομα μπροστά στην αποκάλυψη της αλήθειας: είναι φορέας του έιτζ. Ο φόβος και η ντροπή τον αποκόπτουν από το περιβάλλον. Μοναδική παρουσία ζεστασιάς η φίλη του η Όλγα.

Video games

Στα πλαίσια του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας (Ενότητα 5η, Δραστηριότητες παραγωγής λόγου) γράψαμε ένα κείμενο για τα βιντεοπαιχνίδια। Η σημερινή ανάρτηση είναι το κείμενο μιας συμμαθήτριας μας από το τμήμα Γ2

Πιστεύετε πως τα βιντεοπαιχνίδια κάνουν τη ζωή σας πιο ενδιαφέρουσα;
Λοιπόν εγώ δεν το πιστεύω! Οι πιο πολλοί άνθρωποι εθίζονται τόσο πολύ σ’ αυτά και όχι μόνο δεν το καταλαβαίνουν , αλλά θεωρούν πως αυτά αποτελούν τη ζωή τους και χωρίς αυτά δεν θα τα καταφέρουν.
Σ αυτό τον κόσμο όλοι σας εκμεταλλεύονται. Εκείνοι που τα πουλάνε αυτά δε θα νοιαστούν , δεν πρόκειται ποτέ να σας πουν να μην αγοράσετε ένα τέτοιο βιντεοπαιχνίδι, γιατί είναι χάσιμο χρόνου.
Έχω να σας ρωτήσω κάτι. Στα αλήθεια σας κάνουν ευτυχισμένους; Έτσι νιώθετε ότι μπορεί να σας ανήκει ο κόσμος;
Μερικοί νομίζουν ότι με το να παίζουν τέτοια παιχνίδια ξεσπούν, αλλά στην ουσία χάνουν την επαφή με τον κόσμο. Έτσι δείχνουν ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον κόσμο και καταφεύγουν σε ένα είδος ψευδαισθήσεων.
Αναρωτηθείτε λίγο : γι’ αυτό ήρθατε στον κόσμο; Αυτός είναι ο σκοπός σας; Πως θα είστε δραστήριοι, αν έχετε συνηθίσει στο καθισιό;
Αυτός είναι ο λόγος που πολλά παιδιά αλλά και ενήλικες γίνονται παχύσαρκοι. Γιατί δεν είναι δραστήριοι, δεν γυμνάζουν το σώμα τους παρά κάθονται όλη μέρα και παίζουν αυτά τα ανόητα παιχνίδια. Έτσι λοιπόν το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν βαρετή τη ζωή τους.
Πιστεύω πως άμα κάτσουν και σκεφτούν τι αγαπάνε και τι θέλουν να κάνουν, τι όντως τους γεμίζει και κάνει τη ζωή τους πιο ωραία, τότε θα είναι αληθινά ευτυχισμένοι και περήφανοι για τον εαυτό τους, εφόσον καταφέρουν να ακολουθήσουν την καρδιά τους!!

Ειρήνη Πακιρτζή, Γ2

Είσαι μονάχος, κι όταν είσαι μονάχος, τίποτα δεν είσαι..

Και φέτος γιορτάστηκε η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου (27/3) όπως τις αρμόζει, φέρνοντας δηλαδή τον κόσμο πιο κοντά στο σανίδι, με μια σειρά δωρεάν παραστάσεων σε όλη την Ελλάδα - και εδώ στην Κω.
Σύμφωνα με την βραβευμένη Βρετανίδα ηθοποιό, Τζούντι Ντεντς: «Σ' όλο τον κόσμο παίζεται θέατρο και όχι πάντα σε παραδοσιακό θεατρικό περιβάλλον. Παραστάσεις μπορούν να προκύψουν σε ένα μικρό χωριό στην Αφρική, κοντά σε ένα βουνό στην Αρμενία, σε ένα μικρό νησί στον Ειρηνικό. Το μόνο που χρειάζεται, είναι ένας χώρος και ένα κοινό. Το θέατρο έχει τη δυνατότητα να μας κάνει να χαμογελάμε, να μας κάνει να κλαίμε, αλλά πρέπει επίσης να μας κάνει να σκεφτόμαστε και να εκφραζόμαστε.
Το θέατρο προκύπτει μέσα από την ομαδικότητα. Οι ηθοποιοί είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται στο προσκήνιο, όμως υπάρχει επίσης ένας υπέροχος κόσμος ανθρώπων που βρίσκεται στο παρασκήνιο. Είναι εξίσου σημαντικοί όσο και οι ηθοποιοί και τα διαφορετικής φύσης εξειδικευμένα ταλέντα τους καθιστούν δυνατή την πραγματοποίηση μιας παράστασης. Έχουν κι αυτοί μερίδιο σε όποιο θρίαμβο και επιτυχία προκύψει».

Χτες το βράδυ, λοιπόν, στο κινηματοθέατρο "Ορφέας", η Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Θεάτρου Αιγαίου παρουσίασε το έργο του Γιάννη Ρίτσου "Οι Γερόντισσες και η θάλασσα" σε σκηνοθεσία Βασίλη Κονταξή. Παρούσα στην εκδήλωση ήταν η Έρη Ρίτσου και ο ηθοποιός Γιάννης Βούρος που διάβασε και το μήνυμα της ημέρας.

Η χτεσινή βραδιά ήταν πολύ όμορφη και μας έφερε κοντά στο λόγο του ποιητή της Ρωμιοσύνης. Οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν εξαιρετικές και η μουσική που συνόδευε τον ποιητικό λόγο απόλυτα ταιριαστή. Ας κλείσουμε με τα τελευταία λόγια της παράστασης :

Είσαι μονάχος, κι όταν είσαι μονάχος, τίποτα δεν είσαι.

Δυοσμαράκι

Η 7η Μαρτίου 1948 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για τα Δωδεκάνησα και την Κω. Είναι ημέρα που τα δώδεκα νησιά ενώνονται με την Ελλάδα.Σ΄ όλη την ιστορία τους τα νησιά ακολούθησαν τις τύχες της Ελλάδας.

Στη φετινή γιορτή του σχολείου για την ενσωμάτωση των νησιών, η συμμαθήτρια μας η Ανθούλα Ανθούλη τραγούδησε το Δυοσμαράκι και μας συγκίνησε με την ερμηνεία της. Βέβαια συγχαρητήρια αξίζουν και στο Δημήτρη Καματερό, που συνόδεψε την Ανθούλα παίζοντας αρμόνιο. Συγχαρητήρια και στα δύο παιδιά που τιμούν το Γ4!

(Ευχαριστούμε την κ.Μπαΐρακτάρη που μας παραχώρησε το βίντεο!)

Crash

Ντονι : «Εκείνη η σερβιτόρα μάς "έκοψε" μέσα σε δευτερόλεπτα. Είμαστε μαύροι και οι μαύροι δεν δίνουν φιλοδώρημα. Οπότε δεν έκατσε να χάσει το χρόνο της. Κάποιον με τέτοια μυαλά, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να του αλλάξεις γνώμη».

Πίτερ : «Και πόσα άφησες τελικά;»

Ντονι: «Περίμενες να πληρώσω κιόλας για τέτοιο σέρβις;»

Μια απ’τις πρώτες ατάκες της ταινίας η οποία μας καθήλωσε…
Ένας εισαγγελέας και η σύζυγός του. Ένα Πέρσης καταστηματάρχης. Δύο αστυνομικοί ντετέκτιβ, οι οποίοι είναι ταυτόχρονα και εραστές. Ένας Αφρικανό-αμερικανός τηλεοπτικός σκηνοθέτης και η σύζυγός του. Ένα Μεξικανός κλειδαράς. Δύο κλέφτες αυτοκινήτων. Ένας απατεώνας αστυνομικός. Ένα ζευγάρι μεσήλικων από την Κορέα… Όλοι ζουν στο Λος Άντζελες και κατά τη διάρκεια των επόμενων 36 ωρών, θα συγκρουστούν.

Κανείς δεν περίμενε ότι ο μαύρος κλέφτης αυτοκίνητων θα ελευθέρωνε τους κορεάτες λαθρομετανάστες. Κανείς δεν περίμενε ότι ο αστυνομικός που απεχθανόταν τον ρατσιστή συνάδελφο του θα σκότωνε τον μαύρο Πίτερ, επειδή νόμιζε πως τον κορόιδευε. Κανείς δεν περίμενε πως ο ρατσιστής αστυνομικός θα έσωζε από βέβαιο θάνατο την γυναίκα ,στην οποία νωρίτερα είχε βάλει χέρι μόνο και μόνο επειδή είχε σχέση με μαύρο. Κι όμως…
Καλοσχεδιασμένη ταινία του Haggis με πολύ καλές ερμηνείες και εξαιρετική πλοκή. Ο συγγραφέας καταφέρνει με μικρές λεπτομέρειες που έχουν όμως σημασία να δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα ιστορία.Η ταινία περνά πολλά μηνύματα. Όλοι κρύβουμε ένα ρατσιστή μέσα μας. Υπάρχουν κάποιοι που δεν το ξέρουν και κάποιοι που το κρύβουν καλά. Στο τέλος όλοι αλλάζουν αλλά όχι πάντα προς το καλύτερο…

Η ταινία μας διδάσκει πως «Νομίζεις ότι γνωρίζεις ποιος είσαι, αλλά δεν έχεις ιδέα….!» .

Δανάη Καπέκα, Γ4

21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού και των διακρίσεων

Η 21η Μάρτη είναι μέρα σταθμός για το αντιρατσιστικό κίνημα στην Ελλάδα και τον κόσμο. Η μέρα αυτή θυμίζει την 21η Μάρτη 1960, όταν 70 μαύροι φοιτητές, που διαδήλωναν ειρηνικά μαζί με χιλιάδες άλλους διαδηλωτές κατά των ρατσιστικών νόμων του απαρτχάιντ στην πόλη Σάρπβιλ της Νοτίου Αφρικής, έχασαν τη ζωή τους από εν ψυχρώ πυροβολισμούς της Νοτιοαφρικανικής αστυνομίας. Μετά από έξι χρόνια, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών την καθιέρωσε ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, εκπαιδευτικοί και μαθητές διοργανώνουν σήμερα εκδηλώσεις κατά του ρατσισμού σε εκατοντάδες σχολεία σε όλη τη χώρα. Η ΟΛΜΕ έχει ζητήσει από το υπ. Παιδείας να αφιερωθούν δύο διδακτικές ώρες σε αντιρατσιστικές εκδηλώσεις και συζητήσεις.
Στα παάίσια του γιορτασμού της Ημέρας κατά του Ρατσισμού παρακολουθήσαμε στο σχολείο την ταινία Crash και ακολούθησε συζήτηση με τα παιδιά. Προβληματιστηκαμε πραγματικά βλέποντας πως ο ρατσισμός δημιουργείται από μια σειρά στερεότυπων απόψεων και ιδεών και δεν περιορίζεται μόνο ανάμεσα σε δυο διαφορετικά έθνη, αλλά εκτείνεται συχνά και στα μέλη της ίδιας εθνότητας.
Το σημαντικό όμως που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ότι ρατσιστής γίνεσαι και δε γεννιέσαι. Γίνεσαι από το καθημερινό βομβαρδισμό με μηνύματα και στερεότυπα τα οποία εκμεταλλεύονται το φόβο του μέσου ανθρώπου για το διαφορετικό.
Αισιόδοξο μήνυμα της μέρας είναι η δήλωση μιας μαθήτριας
..Άλλαξα γνώμη για όσα πίστευα μέχρι σήμερα για τους ξένους.... και παρατήρηση δική μας ότι η δύναμη της Τέχνης είναι να αλλάζει τη ματιά του ανθρώπου.

"...Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον θέση για όνειρα....", η επιστολή μιας μαθήτριας

Βρώμικοι, κακοντυμένοι, κακοί, περιττοί, παρείσακτοι….είναι μόνο κάποια επίθετα που έχουμε στο μυαλό μας για τους μετανάστες.
Αλλά σ’ αυτά τα μυαλά αν υπήρχε λίγο περισσότερο μυαλό για να δουλέψει θα σκεφτόμασταν, γιατί αυτοί οι άνθρωποι κατάντησαν να είναι βρώμικοι, κακοντυμένοι, περιττοί.. Βρώμικοι, γιατί πολύ απλά πολλοί από τους μετανάστες ζουν σε άθλιες συνθήκες και η στέγαση τους σε ένα μέρος δεν είναι δεδομένη. Συνήθως ζουν πολλοί μετανάστες μαζί σε ένα υπόγειο ή ακόμη αναγκάζονται να τριγυρνούν από παγκάκι σε παγκάκι κι όλα αυτά επειδή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να μείνουν σε ένα σπίτι. Κακόγουστοι, γιατί το να πάρουν μια μπλούζα για αυτούς μπορεί να είναι ένα μεροκάματο. Κακοί γιατί κλέβουν…

(μια από τις αφίσες του Δημ. Καραΐσκου από την καμπάνια "30 αφίσες για τη μετανάστευση")

Μα, αν το καλοσκεφτούμε, η κλοπή είναι μία από τις μόνες λύσεις επιβίωσης τους. Πάντα υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει προκατάληψη για τους μετανάστες και έτσι κανείς δεν τους προσλαμβάνει πλην κάποιων εργασιών στις οποίες οι εργοδότες τους εκμεταλλεύονται και κυριολεκτικά τους δίνουν ψίχουλα - αλλά ούτε κι αυτές δεν είναι δεδομένες γι’ αυτούς - και δεν έχουν καν ασφάλιση.

Επίσης η ανεργία στις μέρες μας υπάρχει παντού και μας προβληματίζει όλους – ακόμα και τους μετανάστες, που μπορεί να την ζουν καθημερινά. Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους που προβαίνουν σε ληστείες. Εξάλλου αυτά που έχουν κλέψει στο σύνολο τους όλοι οι μετανάστες μαζί δεν αγγίζουν ούτε το 5% από όσα όχι μόνο έχουν κλέψει αλλά φάει Έλληνες πολιτικοί και όχι μόνο από το δημόσιο χρήμα.

Περιττοί και παρείσακτοι, γιατί πολύ απλά εμείς βάζουμε στο περιθώριο αυτούς τους ανθρώπους κρεμώντας σε όλους την ίδια ταμπέλα: «κίνδυνος». Όμως πιο επικίνδυνοι έχουν φανεί εκείνοι που κρεμάνε τις ταμπέλλες. Κανένας μετανάστης δεν έχει έρθει σε αυτή τη χώρα με όνειρο, ούτε να κλέψει, ούτε να τον εκμεταλλεύονται. Και φυσικά με όλα τα παραπάνω δε νομιμοποιούμε τη ληστεία - όμως πάντα η ανέχεια οδηγεί σε τέτοιες λύσεις.

Αν ήμασταν έστω και λίγο δημοκρατικοί, θα δίναμε τις ίδιες ευκαιρίες σε όλους. Οπότε πριν βγει κάποιος να κατηγορήσει τους μετανάστες για οτιδήποτε ας σκεφτεί πως και μεις, το ελληνικό έθνος, σιγά σιγά πάμε στο περιθώριο, γινόμαστε άθλιοι, κακοί και περιττοί στα μάτια των υπολοίπων Ευρωπαίων πολιτών εξαιτίας των δικών μας πολιτικών, που με τις παράνομες συναλλαγές τους η χώρα θα μείνει στάσιμη και χρεωκοπημένη. Μπορεί να μη μας κλέβουν άμεσα, αλλά το κάνουν έμμεσα εις βάρος όλων των πολιτών και αυτό είναι πολύ χειρότερο. Γι’ αυτό ας ρίξουμε σε αυτούς τις ευθύνες για το τι συμβαίνει γύρω μας, αλλά ας τις ρίξουμε και σε μας τους ίδιους που τους ψηφίζουμε και τους ξαναψηφίζουμε.

Με οπισθοδρομικές απόψεις πολιτικών, που βγαίνουν στην τηλεόραση και αναπτύσσουν θεωρίες εναντίον των μεταναστών, και αντικοινωνικές ομάδες που τις εφαρμόζουν, η χώρα , ο πολιτισμός αλλά και η ποιότητα της ζωής μας δε θα πάει μπροστά. Θα μείνει μόνο η μιζέρια και η κατάντια μας. Καθόμαστε όλοι και περηφανευόμαστε για τον πολιτισμό μας αλλά το μόνο που πουλάμε είναι ένας αρχαίος ελληνικός πολιτισμός - που στην ουσία δεν είναι δικός μας και δεν έχουμε καμιά σχέση μαζί του. Αυτή την Ιστορία δεν την αποκτήσαμε εμείς, αλλά οι πρόγονοι μας, που έζησαν τότε και την δημιούργησαν. Είναι δικός τους αυτός ο πολιτισμός και η Ιστορία. Εμείς απλώς την κληρονομήσαμε ως τόπος. Το θέμα είναι τι Ιστορία θα δημιουργήσουμε εμείς για τις μελλοντικές γενιές.

(γελοιογραφία του Ζαμπίκου)

Προσωπικά το μόνο που βλέπω να κληρονομούν τα παιδιά μας είναι τα τεράστια χρέη αλλά και την αλαζονεία μας, τον εγωισμό μας και την οπισθοδρομικότητα μας. Όλοι στρουθοκαμηλίζουν και αυτό δεν είναι λύση για τίποτα!!!
Εγώ για όλα αυτά λυπάμαι….λυπάμαι πραγματικά. Κάθε νέος έχει το πάθος και το όνειρο να αλλάξει τον κόσμο και να κάνει όνειρα για τη ζωή του. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον θέση για όνειρα.

Βιολέτα Μπάλλα, Γ4

Ευρωπαΐκό βραβείο Λογοτεχνίας στην Κική Δημουλά

Το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας θα απονεμηθεί,αύριο Σάββατο, 13 Μαρτίου 2010, στην ποιήτρια, τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, κ.Κική Δημουλά, για το σύνολο του ποιητικού και του πεζού έργου της.
Η απονομή του Βραβείου θα πραγματοποιηθεί στο Στρασβούργο, σε ειδική εκδήλωση, στο πλαίσιο της πέμπτης Ευρωπαϊκής Συνάντησης Λογοτεχνίας και αποτελεί κορυφαίο γεγονός στον χώρο των Ευρωπαϊκών Γραμμάτων.
Την κυρία Κική Δημουλά θα παρουσιάσει στο Γαλλικό κοινό ο μεταφραστής έργων της κ. Michel Volkovitch. Η ηθοποιός κυρία Dinah Faust θα αποδώσει στην γαλλική γλώσσα κείμενα της κυρίας Κικής Δημουλά που θα διαβάσει η ποιήτρια στα ελληνικά.
Οι εκάστοτε βραβευόμενοι ανήκουν σε μία από τις 47 χώρες-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η θέσπιση του Βραβείου Λογοτεχνίας αποσκοπεί στην ανάδειξη του σύγχρονου πολιτισμού της καθεμιάς ευρωπαϊκής χώρας ξεχωριστά.
Επιτροπή, αποτελούμενη από συγγραφείς, εκδότες, μεταφραστές, πανεπιστημιακούς και αρμοδίους για πολιτιστικά θέματα αποφασίζει για την απονομή του Βραβείου. Εφέτος, στο πρόσωπο της κ. Κικής Δημουλά τιμάται η Ελλάδα και ο ελληνικός πολιτισμός.
Τις πρωτοβουλίες του Ευρωπαϊκού Βραβείου Λογοτεχνίας υποστηρίζουν η πόλη του Στρασβούργου, το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Υπουργείο Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλίας, η επιθεώρηση "Europe" που ιδρύθηκε το 1923 υπό την αιγίδα του Ρομαίν Ρολλάν, και της οποίας συνεργάτες , μεταξύ των άλλων υπήρξαν ο Πωλ Ελυάρ και ο Λουί Αραγκόν. Επίσης στηρίζουν το θεσμό του Ευρωπαϊκού Βραβείου Λογοτεχνίας το πανεπιστημιακό δίκτυο "Les Lettres Europennes" («Τα Ευρωπαϊκά Γράμματα»), το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου της Γαλλίας, το Διεθνές Κέντρο Ποιήσεως της Μασσαλίας, το Σπίτι των Συγγραφέων Λογοτεχνίας του Παρισιού, καθώς και άλλοι πνευματικοί φορείς.

(πηγή news.ert.gr )

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Αφιερωμένη στον Καββαδία η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.

Σε έναν από τους πιο γνωστούς και εμπνευσμένους Έλληνες ποιητές του 20ού αιώνα, στον Νίκο Καββαδία, αφιερώνει φέτος το ΕΚΕΒΙ την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, τιμώντας τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του. Έτσι, η καθιερωμένη καμπάνια ποίησης που διοργανώνει κάθε χρόνο το ΕΚΕΒΙ θα περιλαμβάνει εικονογραφημένους στίχους του Καββαδία. Από τις 21 Μαρτίου, ημέρα που γιορτάζεται παγκοσμίως η ποίηση, θα ταξιδεύουν στην πόλη οι στίχοι του ποιητή που έπλασε το μυθικό του alter ego ως περιπλανώμενου ποιητή των θαλασσών εισάγοντας στο έργο του στοιχεία κοσμοπολιτισμού και εξωτισμού.

(πηγή www.ekebi.gr)

"Σημείο αναγνωρίσεως΄"

Ημέρα της Γυναίκας σήμερα και αφιερώνουμε σε όλες τις γυναίκες το ποίημα της Κικής Δημουλά, "Σημείο αναγνωρίσεως".


«Σημείο αναγνωρίσεως», Κική Δημουλά

Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,
ἐγὼ σὲ προσφωνῶ γυναίκα κατευθείαν.

Στολίζεις κάποιο πάρκο.
Ἀπὸ μακριὰ ἐξαπατᾶς.
Θαρρεῖ κανεὶς πὼς ἔχεις ἐλαφρὰ ἀνακαθίσει
νὰ θυμηθεῖς ἕνα ὡραῖο ὄνειρο ποὺ εἶδες,
πώς παίρνεις φόρα νὰ τὸ ζήσεις.
Ἀπὸ κοντὰ ξεκαθαρίζει τὸ ὄνειρο:
δεμένα εἶναι πισθάγκωνα τὰ χέρια σου
μ᾿ ἕνα σκοινὶ μαρμάρινο
κι ἡ στάση σου εἶναι ἡ θέλησή σου
κάτι νὰ σὲ βοηθήσει νὰ ξεφύγεις
τὴν ἀγωνία τοῦ αἰχμαλώτου.
Ἔτσι σὲ παραγγείλανε στὸ γλύπτη:
αἰχμάλωτη.
Δὲν μπορεῖς
οὔτε μία βροχὴ νὰ ζυγίσεις στὸ χέρι σου,
οὔτε μία ἐλαφριὰ μαργαρίτα.
Δεμένα εἶναι τὰ χέρια σου.

Καὶ δὲν εἶν᾿ τὸ μάρμαρο μόνο ὁ Ἄργος.
Ἂν κάτι πήγαινε ν᾿ ἀλλάξει
στὴν πορεία τῶν μαρμάρων,
ἂν ἄρχιζαν τ᾿ ἀγάλματα ἀγῶνες
γιὰ ἐλευθερίες καὶ ἰσότητες,
ὅπως οἱ δοῦλοι,
οἱ νεκροὶ
καὶ τὸ αἴσθημά μας,
ἐσὺ θὰ πορευόσουνα
μὲς στὴν κοσμογονία τῶν μαρμάρων
μὲ δεμένα πάλι τὰ χέρια, αἰχμάλωτη.

Ὅλοι σὲ λένε κατευθείαν ἄγαλμα,
ἐγὼ σὲ λέω γυναίκα ἀμέσως.
Ὄχι γιατὶ γυναίκα σὲ παρέδωσε
στὸ μάρμαρο ὁ γλύπτης
κι ὑπόσχονται οἱ γοφοί σου
εὐγονία ἀγαλμάτων,
καλὴ σοδειὰ ἀκινησίας.
Γιατὶ τὰ δεμένα χέρια σου, ποὺ ἔχεις
ὅσους πολλοὺς αἰῶνες σὲ γνωρίζω,
σὲ λέω γυναίκα.

Σὲ λέω γυναίκα
γιατ᾿ εἶσ᾿ αἰχμάλωτη.

All is lost again, but I'm not giving in

(Edward Munch, Attraction)

Now the dark begins to rise
save your breath, it's far from over
leave the last and dead behind
now's your chance to run from cover

I don't wanna change the world
I just wanna leave it colder
light the fuse and burn it up
take the path that leads to nowhere

All is lost again
but I'm not giving in

Watch the end through dying eyes
now the dark is taking over
show me where forever dies
take the fall and run to heaven

Alli is lost again
but I'm not giving in

Αντώνης Κουτελλάς, Γ2

"Όσο μπορείς", Κ.Π.Καβάφης

Μια και διδαχτήκαμε το ποίημα, ας το ακούσουμε και σε μια ωραία, στιβαρή απαγγελία από τον ηθοποιό Στ. Στρατηγό.