(2.bp.blogspot.com/_d-kb3yoP0SY/S5dawekzGpI/AA...)
Αγαπημένη μου ξαδερφούλα Δήμητρα,
Συγγνώμη που άργησα τόσο να σου γράψω, αλλά τι να κάνω και γω. Μια φορά το μήνα έρχεται εδώ ο ταχυδρόμος, ο κυρ Ορέστης. Και όταν λέω εδώ, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως εννοώ το σπίτι της γιαγιάς…ξέρεις….αυτό στο χωριό… έξω από κάθε είδους πολιτισμό… Παραδόξως όμως η ζωή της έχει ενδιαφέρον, τον Φλεβάρη τουλάχιστον που τον περνάμε πάντα μαζί.
Καταρχήν, ήξερες εσύ ότι η γιαγιά είχε αρχίσει να γράφει την αυτοβιογραφία της; Χαχαχα…Λέει : γιατί όχι; κάπως έτσι ξεκίνησαν πολλοί διάσημοι συγγραφείς. Τι παραπάνω έχουν αυτοί από εμένα; Χαχα… Και να χε τίποτα ενδιαφέρον να πει. Πάει στο καλό! Αλλά δεν μπορεί να της φέρει και κανείς αντίρρηση, γιατί βάζει τις φωνές κι έχουμε κυριολεκτικά πόλεμο.
Που το πας το άλλο;;Προχτές μου είχε υποσχεθεί ότι θα πάμε στο αρχαίο θέατρο να παρακολουθήσουμε την παράσταση "Τα πάθη της της βροχής" και καθώς ετοιμαζόμουν πρόσεξα στο κομοδίνο της ένα μεγάλο παχύ βιβλίο με τίτλο : Ο Βίος μου. Αχ!τι μας κανεις Σκουζέ που της δίνεις ιδέες….
Μετά την υπέροχη παράσταση που είδαμε, γυρίσαμε στο σπίτι και είδαμε την ταινία : ΅Ο Παπατρέχας ΅. Έλα μου όμως που το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ χωρίς να μου τραγουδήσει η μαμά : Να μου το πάρεις ύπνε μου! Έτσι την πήρα τηλέφωνο.Τσαντισμένη μου φάνηκε και κάτι μου έλεγε για ένα Ρωσοαγγλογάλλο φιλόλογο της αδερφής μου και ότι πήρε 5 στο διαγώνισμα, γιατί δεν είχε καταλάβει γρι από την προφορά του και κάτι τέτοια. Ακουγόντουσαν κλάματα και οδυρμοί από μέσα και δεν την άκουγα καθαρά.
Τέλος πάντων, το Σάββατο θα 'ταν δε θα 'ταν έξι το πρωί και η γλυκιά φωνούλα της γιαγιάς με ξύπνησε πάλι :
Συγγνώμη που άργησα τόσο να σου γράψω, αλλά τι να κάνω και γω. Μια φορά το μήνα έρχεται εδώ ο ταχυδρόμος, ο κυρ Ορέστης. Και όταν λέω εδώ, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως εννοώ το σπίτι της γιαγιάς…ξέρεις….αυτό στο χωριό… έξω από κάθε είδους πολιτισμό… Παραδόξως όμως η ζωή της έχει ενδιαφέρον, τον Φλεβάρη τουλάχιστον που τον περνάμε πάντα μαζί.
Καταρχήν, ήξερες εσύ ότι η γιαγιά είχε αρχίσει να γράφει την αυτοβιογραφία της; Χαχαχα…Λέει : γιατί όχι; κάπως έτσι ξεκίνησαν πολλοί διάσημοι συγγραφείς. Τι παραπάνω έχουν αυτοί από εμένα; Χαχα… Και να χε τίποτα ενδιαφέρον να πει. Πάει στο καλό! Αλλά δεν μπορεί να της φέρει και κανείς αντίρρηση, γιατί βάζει τις φωνές κι έχουμε κυριολεκτικά πόλεμο.
Που το πας το άλλο;;Προχτές μου είχε υποσχεθεί ότι θα πάμε στο αρχαίο θέατρο να παρακολουθήσουμε την παράσταση "Τα πάθη της της βροχής" και καθώς ετοιμαζόμουν πρόσεξα στο κομοδίνο της ένα μεγάλο παχύ βιβλίο με τίτλο : Ο Βίος μου. Αχ!τι μας κανεις Σκουζέ που της δίνεις ιδέες….
Μετά την υπέροχη παράσταση που είδαμε, γυρίσαμε στο σπίτι και είδαμε την ταινία : ΅Ο Παπατρέχας ΅. Έλα μου όμως που το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ χωρίς να μου τραγουδήσει η μαμά : Να μου το πάρεις ύπνε μου! Έτσι την πήρα τηλέφωνο.Τσαντισμένη μου φάνηκε και κάτι μου έλεγε για ένα Ρωσοαγγλογάλλο φιλόλογο της αδερφής μου και ότι πήρε 5 στο διαγώνισμα, γιατί δεν είχε καταλάβει γρι από την προφορά του και κάτι τέτοια. Ακουγόντουσαν κλάματα και οδυρμοί από μέσα και δεν την άκουγα καθαρά.
Τέλος πάντων, το Σάββατο θα 'ταν δε θα 'ταν έξι το πρωί και η γλυκιά φωνούλα της γιαγιάς με ξύπνησε πάλι :
" Ωρα να ξεμαντρώσουμε τα ζα. Σήκω περδικά μου..Σήκω τώρα….".
"Σε μια ώρα χτυπάει το κουδούνι μαμά , άσε με λίγο ακόμα", της απάντησα.
"Τεμπέλα, ζητιάνα σαν τον πάππο σου τον συγχωρεμένο, θα καταντήσεις!
"Ζωγράφος ήταν ο παππούς !", της επισήμανα.
"Το ίδιο πράγμα λέμε, αφού ήταν, είναι και θα είναι μια δουλειά χωρίς ελπίδα!"
Πρέπει να σε αφήσω τώρα, γιατί η γιαγιά δεν έχει βρει ακόμα μεταμφίεση για το νυχτερινό πάρτυ μεταμφιεσμένων που θα πάμε σε λίγο. Το πάρτυ το διοργανώνει η φίλη της η Σούλα και η γιαγιά θέλει να μου κάνει τη ζωή δυσκολότερη, γιατί θέλει να της φτιάξω μια στολή…. Άσε θέλει να με πάρει κι εμένα μαζί της, για να μην νιώθω και καλά μοναξιά. Λες και εκεί θα βρω παρέα! Καλά ε, ότι θα πήγαινα στα 15 μου σε πάρτυ μασκέ με τη γιαγιά μου δεν το περίμενα ποτέ!Περιμένω νέα σου!Φιλάκια!
Αναστασία Μαρία, Γ4
Πρέπει να σε αφήσω τώρα, γιατί η γιαγιά δεν έχει βρει ακόμα μεταμφίεση για το νυχτερινό πάρτυ μεταμφιεσμένων που θα πάμε σε λίγο. Το πάρτυ το διοργανώνει η φίλη της η Σούλα και η γιαγιά θέλει να μου κάνει τη ζωή δυσκολότερη, γιατί θέλει να της φτιάξω μια στολή…. Άσε θέλει να με πάρει κι εμένα μαζί της, για να μην νιώθω και καλά μοναξιά. Λες και εκεί θα βρω παρέα! Καλά ε, ότι θα πήγαινα στα 15 μου σε πάρτυ μασκέ με τη γιαγιά μου δεν το περίμενα ποτέ!Περιμένω νέα σου!Φιλάκια!
Αναστασία Μαρία, Γ4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου