"Συγχώρεση", Σώτη Τριανταφύλλου

Παρασκευή απόγευμα. Η τελευταία συνάντηση των καταραμένων μελών της Λέσχης Ανάγνωσης του 1ου γυμνασίου Κω. Το τελευταίο βιβλίοπου διαβάσαμε λοιπόν, δε θα μπορούσε να είναι άλλο από τη «Συγχώρεση» της Σώτης Τριανταφύλλου.

Όλες μας βρήκαμε το βιβλίο αρκετά ενδιαφέρον, όμως θα  μου επιτρέψετε να το χαρακτηρίσω αλλιώς.Είναι ένα βιβλίο που σε βάζει σε σκέψεις και σε διλήμματα. Είναι ένα βιβλίο-ξυπνητήρι. Εκεί που μια χαρά ζούσες με τις αυτοκινητάρες σου και με τις βίλλες σου, ξαφνικά βλέπεις πως τελικά όλα μπορούν να συμβούν στον καθένα από εμάς. Είτε το προκαλείς είτε όχι.

Η Αντόνια Κούπερ, παντρεμένη νοικοκυρά και μητέρα ενός μικρού κοριτσιού από το Νάσβιλλ της πολιτείας του Τεννεσσή στον αμερικανικό Νότο, αφηγείται την ιστορία της και πώς ένα φρικτό γεγονός, η εξαφάνιση και η δολοφονία της κόρης της Στέλλας, διαλύει την οικογένεια αλλά και τον εσωτερικό της κόσμο.

Η Αναστασία πήρε  πρώτη το λόγο και μας εξομολογήθηκε πως της άρεσε πάρα πολύ το εξώφυλλο, όπως σε όλες μας. Ακόμη, βρήκε «κάπως ψυχοπλακωτική την υπόθεση, αλλά ωραία» -όπως μας είπε. Την ψυχολογία του δολοφόνου την βρήκε αρκετά παράξενη. Όμως θεωρησε πολύ συγκλονιστική την παρουσίαση της σχέσης της Αντόνια με την Στέλλλα και την εμμονή της μητέρας στην ανάμνηση της κόρης. Η Νεφέλη δήλωσε πως της άρεσε πολύ το βιβλίο και η άποψη ότι δεν μπορείς να ζεις τη ζωή σου προσθέτοντας έναν φόνο σε έναν άλλο. Η Παρασκευή πιστεύει πως ο άνδρας της Αντόνια κακώς έφυγε από το σπίτι του και πως έπρεπε να στηρίξει τη γυναίκα του.Όφειλε να μείνει στο πλάι της Αντόνια και να μην την εγκαταλείψει. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν της άρεσε καθόλου η συμπεριφορά του άντρα.Επίσης θεώρησε απαράδεκτα τα λόγια του στην Αντόνια, ότι δεν υπήρξε ούτε αυτή ούτε η Στέλλα.

(Επιτρέψτε μου εδώ να ανοίξω μια τεράστια παρένθεση και να δηλώσω πως αυτή ήταν η αιτία –θέλω να πιστεύω και όχι η αφορμή!- να τσακωθούμε λιγάκι μεταξύ μας, διότι αρκετές κοπέλες διαφώνησαν με την άποψη της Παρασκευής, ενώ κάποιες άλλες συμφώνησαν.)

..και συνεχίζω! Η Δάφνη δεν καταδέχτηκε να μας πει πολλά για το βιβλίο παρά μόνο δυο σελίδες που της άρεσαν ..(.... «…Δεν θα ’ταν ωραίο αν φυλακίζονταν οι κακές πλευρές των ανθρώπων κι αφήνονταν ελεύθερες οι αθώες;»). Το Μαράκι μας –ο καταραμένος διακόπτης μου!- διαφώνησε με την Παρασκευή και της έκανε εντύπωση το πώς παρουσίασε η Αντόνια τη ζωή της. Της άρεσε η περιγραφή της σχέσης με την κόρη της και τη συγκίνησε η συγχώρεση στο δολοφόνο. Αντιθέτως, την Ειρήνη –το τσιπάκι!- τη δυσαρέστησε που «περνούσε» πολύ γρήγορα τη ζωή της και δεν εστίασε η συγγραφέας περισσότερο στην αναλυτική παρουσίαση της. Επίσης, η Νικολέτα δήλωσε πως της άρεσε ο τρόπος που η  συγγραφέας περιέγραφε το δολοφόνο (αναφορά στο παρελθόν του και στον τρόπο που σκεφτόταν) καθώς και το γράμμα που έστειλε στην Αντόνια ζητώντας συγχώρεση. Πρόσθεσε πως της άρεσαν πολύ ορισμένα αποσπάσματα (.«Αν πεθάνει το κτήνος, θα πεθάνει κι ο άνθρωπος»). Με αυτή την άποψη συμφωνήσαμε όλες, αφού πραγματικά η Αντόνια ένιωθε ότι θα πέθαινε και η ίδια ως άνθρωπος , αν πεθαινε ο δολοφόνος του παιδιού της χωρίς να τον συγχωρέσει.Η Ελένη, το επίτιμο μέλος της Λέσχης μας, αν και δεν είχε διαβάσει το βιβλίο άκουγε και συμμετείχε στις συζητήσεις μας με αρκετό ενδιαφέρον. Όταν τη ρωτησαμε αν έχει να πει κάτι σχετικό με το βιβλίο, μας δήλωσε πως είναι κατά της θανατικής ποινής.

Και ενώ είχαμε επικεντρωθεί στη συμπεριφορά του συζύγου της Αντόνια και πατέρα της Στέλλας, κάνω τη μοιραία ερώτηση : Πως σας φάνηκε το γεγονός ότι η μητέρα της Στέλλας συγχώρεσε το δολοφόνο του παιδιού της; Την απάντηση έδωσε πολύ σωστά –κατά τη γνώμη μου- η Δάφνη, λέγοντας ότι τον συγχώρεσε λόγω του χαρακτήρα του και λόγω του ότι δεν ήταν «προκλητικός». Η Ελένη και η Παρασκευή όπως και η Νεφέλη πίστευαν ότι ο χαμός του παιδιού σου δεν αντιμετωπίζεται και πως αν θα μπορούσαν να επιβιώσουν μετά από ένα τέτοιο χτύπημα δεν ξέρουν ότι θα μπορούσαν να συγχωρέσουν το δολοφόνο.Η κ.Κεφαλά πάλι, κάνοντας το συνήγορο του διαβόλου, είπε ότι μάλλον θα τον συγχωρούσε, όμως η Ελένη έθεσε τη μοιραία ερώτηση : μήπως όλα αυτά τα λέμε εκ του ασφαλούς και η στάση μας θα ήταν εντελώς διαφορετική, αν βιώναμε ένα τέτοιο γεγονός;
Εσάς, ποια είναι η άποψή σας;

Τελική βαθμολογία : 9. (Παρασκευή δε μας πτοεί το 5 που έβαλες!!!)


 Μιρέλλα Καβαδάκη