Ένας ψεύτικος κόσμος με περιτριγυρίζει
ψεύτικες χαρές...
Μια ψεύτικη χαρά πολλούς γεμίζει
άδεια κορμιά, χωρίς ζωές.
Φορούν ένα χαμόγελο πάνω από την δυστυχία
πάνω από τον πόνο,
μια ζωή σκέτη δουλεία, με βασανιστήριο τον χρόνο,
ένας σκοτεινός μικρός κόσμος χωρίς καμιά αξία.
Σαν ευτυχία φαίνεται ο πόνος
τον καλύπτει η υποκρισία
τα σύννεφα δακρύζουν εδώ ασταμάτητα
σαν ατέλειωτες οι νύχτες.
Θλιμμένα χαμόγελα μέσα από μικρά παράθυρα,
πικρότερες φαίνονται οι κάθε πίκρες.
Τόσο μεγάλη η δυστυχία.....
Σοφία Βαλεντίνα Τζανέρη, Γ4
1 σχόλιο:
Καλά τι γίνεται σε αυτό το σχολείο όλοι ποιητές είστε;;;;;;;;;;Ολόκληρη ποιητική γενιά συγκροτείτε!!!Ποιο είναι το μυστικό;;;
Όπως καταλαβες Σοφία μπράβο για το ποιημα σου!!Πολύ καλό!!
Δημοσίευση σχολίου