Καθώς πεθαίνουν οι ήρωες.

Κάποιοι άνθρωποι ξεσκίζουν την σάρκα τους

για να θρέψουν τις χιλιάδες των μαζών

με το θερμό- γεμάτο ενθουσιασμό

 και τόλμη- αίμα τους.

Γεννημένοι για να νικήσουν τον θάνατο

γεννημένοι για να παλέψουν την ζωή

ίσως όχι εντέλει γεννημένοι.

Φεύγουν πρώτοι καθώς αλλάζουν οι καιροί

καθώς γεννιούνται οι θεοί,

καθώς πεθαίνουν οι ήρωες.

Το φυσιολογικό για μας

για κείνους χάος,

το χάος για μας παλεύουν να το αλλάξουν.

Παρόλα αυτά ξεχνιούνται σε σκονισμένα ράφια,

κείμενα γεμάτα όνειρα,

εύχονται να διαβαστούν να ακουστούν.

Και εκείνοι πάλι ζουν μέσα σε άλλα

Όνειρα, μέσα σε άλλη σκέψη.

Γιατί την σκέψη δεν μπορούν

τα μαχαίρια να την βλάψουν,

δεν μπορεί το μίσος να την πλησιάσει

φωνάζει ελεύθερη και σαν μητέρα αποκτά χιλιάδες παιδιά.

 Και κάθε νέα εποχή ένα νέο παιδί

σκίζει την σάρκα του να θρέψει

τις χιλιάδες των μαζών.

Και κάθε νέα εποχή μια μάνα

 αποκτά χιλιάδες νέα παιδιά.

Έντι Ντρέου

(Είναι αφιερωμένο σε όλους όσους θυσιάστηκαν για ένα καλύτερο μέλλον,  στον Παύλο Φύσσα και στην μητέρα του)