Περπατάω σε έναν σκοτεινό δρόμο
γεμάτο τρόμο
Γυρνάω πίσω και το παρελθόν κοιτώ
όμως εγώ θέλω να ξεφύγω απ αυτό.
Νιώθω σαν πουλί
σε κλειστό, μικρό κλουβί.
Το κλειδί το έχει φυσήξει παγωμένος αέρας
Και για να το πιάσει δεν υπάρχει κανένας
η μαύρη κατάθλιψη με έχει κυριεύσει
γιατί τίποτα στην πικρή ζωή μου δεν με έχει μαγέψει
Κλείνω τα μάτια για λίγα λεπτά
βυθίζοντας τον εαυτό μου στο σκοτάδι ξανά.
Χριστίνα Βασιλειάδη, Γ1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου