Συνάντηση με το Μικρόκοσμο του Γ.Παναγιωτάκη!

Την Παρασκευή 17 Μαρτίου ο συγγραφέας Γιώργος Παναγιωτάκης επισκέφτηκε το σχολείο μας και συναντήθηκε με τα παιδιά των Λεσχών Ανάγνωσης της Α και Β Γυμνασίου, που είχαν διαβάσει το βιβλίο του «Μικρόκοσμος».

Ο κ. Παναγιωτάκης βρέθηκε στο νησί μας καλεσμένος των διορργανωτών των «Ημέρων  παιδικού βιβλίου» - της κ.Χατζηχριστοφή, του κ.Κουτσιαρή και του κ.Διακομανώλη.Οι Ημέρες παιδικού βιβλίου πραγματοποιούνται για δεύτερη χρονιά στο νησί με τη συμμετοχή 100 περίπου εκπαιδευτικών, 19 σχολείων και περισσότερων από 1.700 μαθητών.    

Οι μαθητές μας τον υποδέχτηκαν με πολλή χαρά στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας ! Η συνάντηση μαζί του κράτησε κοντά δυο ώρες και ο συγγραφέας απάντησε σε όλα τα ερωτήματα και τις απορίες των παιδιών, υπέγραψε τα βιβλία τους και δέχτηκε τα δώρα τους- ζωγραφιές,  χειροποίητο περιοδικό-  κριτική για το βιβλίο του και ένα βίντεο -δημιουργία των μαθητών με αποσπάσματα από το βιβλίο του!

Όπως , λοιπόν, μας είπε ο ίδιος έμπνευση για τη συγγραφή του βιβλίου του στάθηκε η αγάπη που είχε από μικρός στις μυρμηγκοφωλιές – παρακολουθούσε τη ζωή των μυρμηγκιών και τον εντυπωσίαζε ο τρόπος οργάνωσης και ύπαρξης αυτών των μικρών κοινωνιών. Όταν λοιπόν έγραψε το βιβλίο, σκέφτηκε να είναι αλληγορία και να μη γράψει ένα βιβλίο που να αναφέρεται στον κόσμο των ανθρώπων, διότι πιστεύει ότι αυτός ο τρόπος παρουσίασης βοηθάει τον αναγνώστη να κατανοήσει καλύτερα τα μηνύματα του βιβλίου. Γι αυτό και πουθενά μέσα στο βιβλίο δεν αναφέρεται η λέξη μυρμήγκι –για να μπορέσει ο αναγνώστης να ταυτιστεί με τους ήρωες σαν να ήταν κανονικοί άνθρωποι κι όχι έντομα. Παράλληλα, στο βιβλίο αυτό είναι εμφανές ότι η εσωτερική δύναμη του καθενός είναι πιο σημαντική από τη σωματική δύναμη. Είναι αυτή που μας βοηθά να συνεχίσουμε , να μην το βάζουμε κάτω, να θέλουμε να πετύχουμε τους στόχους μας.

Στην ερώτηση γιατί κεντρική ηρωίδα του βιβλίου είναι ένα κορίτσι, η Σβέλτα, και όχι κάποιο αγόρι μας είπε ότι ήθελε πρωταγωνιστή του βιβλίου του ένα πλάσμα φαινομενικά πιο αδύναμο μέσα στην κοινωνία ( γυναίκα, διαφορετική , με αναπηρία). Οι γυναίκες στην κοινωνίας μας θεωρούνται υποδεέστερες , είναι κανόνας να παρουσιάζονται αδύναμες. Γενικά οι γυναίκες ηρωίδες είναι «ριγμένες» στα βιβλία και στις ταινίες. Όμως , αυτό ανατρέπεται και στη ζωή αλλά και στο βιβλίο- η Σβέλτα διαθέτει , όχι φυσική δύναμη, αλλά εσωτερική δύναμη, πείσμα και αποφασιστικότητα.

Όταν ξεκίνησε να γράφει το βιβλίο σκοπός του ήταν να παρουσιάσει τα προβλήματα της κοινωνίας και αυτό να γίνει όχι με διδακτισμό αλλά με μια ωραία ιστορία . Γι αυτό και όπως προείπε διάλεξε την αλληγορία. Η ιστορία του ήθελε να έχει αίσιο τέλος, γιατί ο ίδιος είναι αισιόδοξος άνθρωπος και πιστεύει ότι όλα μπορεί να αλλάξουν.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στους ήρωες του βιβλίου του. Το Μόμο που θυσιάζεται για τη φίλη του, αφού πρώτα την έχει βοηθήσει να κερδίσει την ελευθερία της . Πεθαίνει λοιπόν ευτυχισμένος!  Η βασίλισσα πάλι, ήταν αδιάφορη, και ο μοναδικός της ρόλος ήταν να γεννά αδιάκοπα χωρίς να έχει αληθινή επαφή με τους υπηκόους της. Ο Μίλτον πάλι, το σαλιγκάρι που κοιτούσε τη δουλειά του και το σπιτάκι του, αποτελεί ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο της κοινωνίας μας – ο ατομιστής συνάνθρωπος που δεν υπολογίζει την παρουσία των άλλων, που στόχος του είναι να περνά μόνο εκείνος καλά, που αδιαφορεί για το συνάνθρωπο και εύκολα θα τον καταδώσει, αν χρειαστεί, προκειμένου να μη διασαλευτεί η δική του ησυχία. Η αναφορά στα ναρκωτικά έγινε γιατί αποτελεί μια εύκολη καταφυγή για τους αδύναμους ανθρώπους, για όσους εγκαταλείπουν στην πρώτη δυσκολία –όπως συμβαίνει και στη ζωή.

Γενικά οι περιπέτειες της Σβέλτα ξεκινούν μετά την έξοδο της στον κόσμο, αφού αυτό που ήθελε να φανεί ο ίδιος είναι ότι δεν υπάρχει εύκολος αγώνας για την υλοποίηση των επιθυμιών, των στόχων μας, των ονείρων μας. Πάντα θα υπάρχουν εμπόδια και πρέπει να βρούμε τρόπους να τα ξεπεράσουμε.   Όσο για το  ότι δεν παρουσίασε την ιστορία και από την πλευρά του Ασμάρ, αυτό έγινε γιατί η Σβέλτα ήταν η κεντρική ηρωίδα και η ιστορία ήταν δοσμένη από την πλευρά της. Παράλληλα, έτσι η ιστορία είχε μεγαλύτερη αγωνία αλλά και περιπέτεια.

Τα παιδιά τον ρώτησαν τι είδους βιβλία διάβαζε όταν ήταν στην ηλικία τους και όπως μας είπε διάβαζε πολλά βιβλία – κυρίως κοινωνικά αλλά και αλληγορίες. Στον ίδιο άρεσε και να διαβάζει πολύ αλλά και να σκέφτεται ιστορίες και να γράφει.  Στο σχολείο δεν ήταν καλός μαθητής αλλά αγαπούσε τη γνώση, αγαπούσε τη λογοτεχνία και αν και η επιθυμία του ήταν να γίνει ποδοσφαιριστής και συγγραφέας, τελικά έγινε μόνο συγγραφέας!

Ο συγγραφέας, όταν γράφει ένα βιβλίο το κάνει για να επικοινωνήσει με τους άλλους, για να στείλει το δικό του μήνυμα. Ένα βιβλίο είναι ένα μήνυμα σε ένα μπουκάλι, μια προσπάθεια επαφής με τους αναγνώστες. Βέβαια το μήνυμα αυτό μπορεί να διαβαστεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους –και αυτό είναι λογικό αφού ο αναγνώστης έχει το δικαίωμα να «μεταφράσει» όπως θέλει το βιβλίο που διαβάζει, να το αγαπήσει, να το απορρίψει να συνομιλήσει μαζί του. Στην ουσία , το βιβλίο γράφεται και από τον αναγνώστη.

Στη συνέχεια τα παιδιά είπαν τη γνώμη τους για το βιβλίο- αν τους άρεσε, αν δεν τους άρεσε, αν αγάπησαν τους ήρωες, αν ταυτίστηκαν μαζί τους και εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους σχετικά με την υπόθεση. Τέλος, ο συγγραφέας υπέγραψε τα βιβλία τους και φωτογραφήθηκε μαζί τους!

Ευχαριστούμε τον κ.Παναγιωτάκη για την όμορφη συνάντηση!