Η 6η Μαρτίου έχει οριστεί ως Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού και κάθε χρόνο υπάρχουν δράσεις στο σχολείο μας για το θέμα αυτό. Καθώς όμως η ημέρα αυτή ταυτίζεται με την παραμονή της Ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων , οι δράσεις αυτές μεταφέρονται τις επόμενες ημέρες.
Φέτος με το Γ5 –και μέσα στις επόμενες ημέρες και με το
Γ3- παρακολουθήσαμε την ταινία Συγγνώμη (Spijt!) –μια
ταινία από την Ολλανδία- παραγωγής 2013.
Ο Γιόχεμ,
συμμαθητής του Ντάβιτ, πέφτει συχνά θύμα εκφοβισμού επειδή είναι παχύς. Τα
περισσότερα περιστατικά λαμβάνουν χώρα μέσα στο Γυμνάσιο και κανείς δεν τα
βάζει με τους «νταήδες», ούτε καν ο καθηγητής και μέντορας των μαθητών. Η
παρενόχληση συνεχίζεται, οι φιλίες των μαθητών οδηγούνται σε κρίση και ο Γιόχεμ
δεν αντέχει άλλο…
Πολλά τα συναισθήματα που γεννήθηκαν στους μαθητές κατά
την προβολή της ταινίας- συγκίνηση, κλάμα, θυμός, θλίψη…- και εκφράστηκαν τόσο στο φύλλο εργασίας που τους
δόθηκε όσο και στη συζήτηση που ακολούθησε.
Οι μαθητές τοποθετήθηκαν τόσο για τα αίτια του εκφοβισμού
του Γιόχεμ όσο και για το ποιος είχε την ευθύνη όλης αυτής της κατάστασης που
οδήγησε στο τραγικό τέλος του μαθητή. Όλοι συμφώνησαν πώς αν ο Γιόχεμ είχε μιλήσει
σε κάποιον μεγαλύτερο –γονείς, διευθυντή του σχολείου, ακόμα και την αστυνομία
ανέφεραν κάποιοι, η κατάσταση δε θα είχε βγει εκτός ελέγχου.
Μερίδιο ευθύνης, ωστόσο, είχε και ο καθηγητής των παιδιών,
ο οποίος δεν έδωσε την απαραίτητη προσοχή στο θέμα, αν και έβλεπε ότι οι μαθητές
πείραζαν το Γιόχεμ με άσχημα αστεία.
Η παρέα των παιδιών που εκφόβιζαν το Γιόχεμ με αρχηγό τη Σάννε-
εντυπωσιαστήκαμε από το ότι στην ταινία ο αρχηγός της παρέας των νταήδων δεν είναι
αγόρι αλλά κορίτσι- δρούσε ανεξέλεγκτη και οι υποτακτικοί έκαναν ό,τι ακριβώς τους
υπαγόρευε η αρχηγός, καθώς φοβόντουσαν το θυμό της. Η Σάννε ζώντας με ένα υπέρβαρο και ανάπηρο πατέρα και θεωρώντας ότι η ζωή δεν της χαρίστηκε στρέφεται ενάντια στον Γιόχεμ που της θυμίζει τον πατέρα της και προσπαθεί να πάρει εκδίκηση για όλα όσα στερέιται.
Ακόμα όμως και οι φίλοι του Γιόχεμ δεν έδρασαν όταν έπρεπε, με αποτέλεσμα να νιώθουν ενοχές για το θάνατο του. Τραγικά πρόσωπα οι γονείς του Γιόχεμ που, παρόλο που βίωσαν τη απώλεια του γιου τους, δεν εξέφρασαν θυμό ή κατηγόριες , αλλά στήριξαν ακόμα και τον ίδιο το Ντάβιντ που ένιωθε ενοχές.
Ακολουθούν οι απόψεις των παιδιών για το μήνυμα της ταινίας .
Ποιο είναι το μήνυμα
ή τα μηνύματα της ταινίας;
Το κεντρικό μήνυμα της ταινίας είναι πώς ο εκφοβισμός και
όλος αυτός ο ψυχολογικός πόλεμος από τούς νταήδες σε ανήμπορα παιδιά είναι ό,τι
χειρότερο υπάρχει.
Να μην κρίνουμε τον άλλον από την εξωτερική του εμφάνιση
, αλλά από τον χαρακτήρα του. Ο εκφοβισμός μπορεί να οδηγήσει σε απάνθρωπα και
φρικτά αποτελέσματα.
Όταν βλέπεις να διαπράττεται bullying να μη μένεις με σταυρωμένα
χέρια. Να αντιδράς!
Αν είμαστε στη θέση του Γιόχεμ να αντιδράσουμε και αν είμαστε
στη θέση των μαθητών να μιλήσουμε στους καθηγητές.
Όταν βλέπουμε κάτι να συμβαίνει , πρέπει να μιλάμε και να
βοηθάμε τον άλλον, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται.
Η γενιά μας ασχολείται με ασήμαντα θέματα θεωρώντας τα
σημαντικά-και όχι με θέματα που συμβαίνουν γύρω μας. Ένα ακόμη μήνυμα της ταινίας
είναι ότι ο θάνατος δεν είναι ποτέ λύση. Πάντα υπάρχει άλλος τρόπος.
Ο εκφοβισμός μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά σε αυτοκτονία ,
αφού πιστεύουν ότι είναι η μόνη λύση.
Παρατήρησε γύρω σου και βόηθα!
Ο εκφοβισμός μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις .Δεν είναι
πλάκα. Πρέπει να μιλάμε είτε είμαστε θύματα είτε παρατηρητές.
Να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα.
Να μιλάμε όταν βλέπουμε κάτι τέτοιο και όχι να μένουμε άπραγοι.
SPIJT (1) ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ by Γιώτα Κεφαλά on Scribd
Spijt 2 by Γιώτα Κεφαλά on Scribd
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου