Χνότα στο τζάμι

Τελευταία συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης της Β Γυμνασίου για φέτος και κλείνουμε με το βιβλίο του Β.Παπαθεοδώρου  «Χνότα στο τζάμι». Ένα βιβλίο που η ιστορία του διαδραματίζεται κάπου στο μέλλον- αλλά ποιος θα φανταζόταν ότι το μέλλον είναι τόσο κοντά μας πια….

Σε αυτή την ανώνυμη πόλη κάμερες παρακολουθούν την ιδιωτική ζωή των ανθρώπων στο όνομα μιας δήθεν προστασίας από το κακό. Τα παιδιά είναι η πιο καταπιεσμένη ομάδα σε αυτή την πόλη, αφού αγνοούν την έννοια της ζωής έξω από το σπίτι, του παιχνιδιού στην αλάνα ή στην παιδική χαρά. Οι μεγάλοι έχουν προσαρμόσει τη ζωή τους στις αυστηρές επιταγές της παρακολούθησης και έχουν συμμορφωθεί με τις εντολές της κυβέρνησης που καταγράφει τις συνομιλίες τους και επεμβαίνει κάθε φορά που ξεφεύγουν στο λόγο τους  και εκστομίζουν επικίνδυνες λέξεις-ακόμα και αθώες λέξεις όπως μπισκότο.

Όλο αυτό το σκηνικό θα ανατραπεί με τη τυχαία δολοφονία ενός φοιτητή, που εν συνεχεία κατηγορείται για τρομοκράτης. Τι θα συμβεί όμως όταν παρών στη δολοφονία είναι ο Άλεκ που καταγράφει τη δολοφονία και τα γεγονότα δεν συνάδουν με την επίσημη ανακοίνωση των αρχών; Πώς θα αξιοποιήσει το βίντεο αυτό; Πού θα τον οδηγήσουν οι δικές του προσωπικές έρευνες και πώς όλα αυτά τα γεγονότα θα ανατινάξουν την . κατά τα άλλα, ήσυχη ζωή της οικογένειας του αλλά και ολόκληρης της πόλης; Ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι οι κακοί; Πώς να ξέρεις ποιον να εμπιστευτείς όταν οι άνθρωποι υπό το καθεστώς του φόβου κρατούν κρυφά πολλά για τον εαυτό τους ή δείχνουν ένα ψεύτικο πρόσωπο;

Η Αγγελική θεωρεί το βιβλίο αυτό ως το καλύτερο που διαβάσαμε φέτος . Την εντυπωσίασε η παρουσίαση αυτής της μελλοντολογικής κοινωνίας με τις κάμερες παρακολούθησης , τα σκηνοθετημένα γεγονότα, τους ανθρώπους που δείχνουν αλλά δεν είναι τέλειοι. Και στη Ντανιέλα άρεσε πολύ το βιβλίο, το οποίο έθιγε και το θέμα του ρατσισμού( το περιστατικό με το αγόρι με τη μπάλα στην παιδική χαρά, η περιθωριοποίηση των ξένων με τον αποκλεισμό τους σε συγκεκριμένη συνοικία της πόλης, οι ξένοι αιτία των κακών που συνέβαιναν στην πόλη σύμφωνα με την κυβέρνηση). Και η Κυρανιώ μας μίλησε για το πώς ζούσαν οι κάτοικοι της πόλης (κάμερες παντού) αλλά και το πόσο ευρηματικά ήταν τα παιδιά που ξεκίνησαν να επικοινωνούν με τα χνότα τους στο τζάμι.

Ο Χρήστος στάθηκε σε συγκεκριμένα περιστατικά – στο ότι ο Άλεκ ήθελε να βρει τη Σιμόν, στη σχέση του Άλεκ με το Μάικ, στο ρόλο της αστυνομίας (που δεν ήταν τόσο αγαθός), στην πλύση εγκεφάλου των πολιτών από τα ΜΜΕ, στην επικοινωνία των παιδιών- για να μας μιλήσει για το πόσο του άρεσε το βιβλίο.

Ο Σωτήρης αγχώθηκε από το ότι υπήρχαν παντού κάμερες που παρακολουθούσαν τη ζωή των ανθρώπων και επέκρινε τη στάση του Νικ, του πατέρα του Άλεκ, απέναντι στον Τζόρτζ, μιας και ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικός και καχύποπτος. Οι ανατροπές στην πορεία της εξέλιξης ήταν πολύ ευρηματικές και διόλου αναμενόμενες.

Η Ειρήνη βρήκε περίεργο  το βιβλίο, γιατί δεν έμοιαζε με τα υπόλοιπα μελλοντολογικά βιβλία που έχει διαβάσει. Σε αυτά οι κοινωνίες είναι τέλειες , χωρίς ρατσιστικές αναφορές.

Το βιβλίο άρεσε πολύ στην Καλλιόπη ιδιαίτερα από το σημείο με την κάμερα μενταγιόν και μετά. Πολλές οι ανατροπές στην υπόθεση, πολλές οι αλλαγές στην πορεία (οι καλοί ήρωες αποδεικνύονται κακοί!). Υπήρξαν σημεία που την ανατρίχιασαν –όπως ο θάνατος του σκύλου της Ρόζας, ενώ δεν περίμενε ότι πολλά γεγονότα που παρουσιάζονταν ως αληθινά ήταν στημένα από την ίδια την κυβέρνηση.

Η γενική συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το ρόλο των ΜΜΕ που καλλιεργούν το φόβο στους ανθρώπους και ελέγχουν έτσι τη ζωή τους και τις αντιδράσεις τους είτε αποσιωπώντας είτε μεγεθύνοντας τα γεγονότα. Τα σκηνοθετημένα περιστατικά, οι πλαστές ειδήσεις αλλά και τα ψευδή γεγονότα κυριαρχούν και στη δική μας κοινωνία και ο άνθρωπος πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικός σε ό,τι ακούει και βλέπει και οφείλει να ελέγχει την είδηση. Η σκηνοθετική ματιά του συγγραφέα είναι έντονη-τα περιστατικά μοιάζουν να εκτυλίσσονται μπροστα μας. Η ειρηνική επανάσταση των παιδιών που δίνει τη λύση στο τέλος του βιβλίου είναι άραγε εφικτή; Ή μήπως ναι μεν είναι εφικτή αλλά αποκλείεται να είναι αναίμακτη;  Τέλος, σταθήκαμε στο πόσο έξυπνα χειρίστηκε ο συγγραφέας το παιδικό αυτό παιχνίδι με τα χνότα στο τζάμι, προκειμένου να ξεκινήσει αυτή η αλλαγή στην κοινωνία. 

Τα παιδιά βαθμολόγησαν με 9 το βιβλίο και ετοίμασαν το ερωτηματολόγιο που θα χρησιμοποιήσουν στη συνάντηση τους με το συγγραφέα την ερχόμενη Πέμπτη!