Θάνατος το ξημέρωμα: θανατική ποινή (Έκθεση Γ Λυκείου)

 

Το θέμα της θανατικής ποινής μας απασχόλησε με το Γ3 και η μελέτη της βασίστηκε στη λογοτεχνία αλλά και σε βίντεο. Αρχικά, το πρώτο δίωρο, μελετήσαμε με τους μαθητές τη μια από τις δύο ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου «Θάνατος το ξημέρωμα» , την ιστορία «Ο θάνατος του Ναπολέοντα Φίνλευ». Η υπόθεση του βιβλίου είναι συγκινητική και τραγική συγχρόνως αφού οι άθλιες συνθήκες της ζωής του νεαρού αγοριού  καθόρισαν τη μοίρα του. Ο Ναπολέων που ζει στο Μπρόνξ και εγκαταλείπει το σχολείο του, φεύγει στη Φλόριντα να βρει την τύχη του και καταλήγει στην προσπάθεια του να κλέψει ένα αυτοκίνητο να σκοτώσει έναν άνθρωπο. Η δίκη του θα είναι σύντομη και θα τον οδηγήσει στην ηλεκτρική καρέκλα. Το κείμενο δόθηκε σε φωτοτυπία στα παιδιά και αφού τη διαβάσαμε μέσα στην τάξη, καταγράψαμε στον πίνακα τα στοιχεία που αφορούσαν τη ζωή και την προσωπικότητα του ήρωα δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στο κοινωνικό και πολιτιστικό του υπόβαθρο . Στη συνέχεια αναφερθήκαμε στην καταδίκη του σε θάνατο και τα παιδιά διατύπωσαν τις απόψεις τους για το θέμα της θανατικής ποινής γενικά.

 Στο επόμενο δίωρο είδαμε το βίντεο της Διεθνούς Αμνηστίας για τη θανατική Ποινή και αφού δόθηκε στα παιδιά εργασία χρησιμοποίησαν τα κινητά τους για να καταγράψουν την άποψή τους. Το θέμα της εργασίας ήταν τι θα έκαναν αν ήταν ένορκοι στη δίκη του Ναπολέοντα (Ναπ μέσα στην ιστορία). Θα αποφάσιζαν τη θανάτωση του ή όχι; Στα κείμενα τους έπρεπε να αξιοποιήσουν τα στοιχεία που γνωρίζαμε από την ιστορία του αλλά και την επιχειρηματολογία (Υπέρ και Κατά) για τη θανατική καταδίκη. Τέλος και μετά την αποστολή των εεργασίων παρακολουθήσαμε το βίντεο του Infowar για την εξέλιξη της θανατικής ποινής.  Ακολουθούν οι απόψεις τους .

 

 Όχι δεν θα αποφάσισα να εκτελεστεί, γιατί αρχικά είναι ανήλικος οπότε την ευθύνη των πράξεών του πρέπει να πάρουν οι γονείς  του  ,αφού βλέποντας το παρελθόν  του όπως και τη σχέση  του με την οικογένειά του, σίγουρα θα βλέπαμε πως η πηγή όλων των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν στο μέλλον ήταν αυτή. Επίσης δε φταίει εκείνος που το θύμα πέθανε ,διότι το όπλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν στην κατοχή του θύματος οπότε η δολοφονία δεν ήταν προμελετημένη αλλά  ατύχημα, εκτός από αυτό οι η δικη χρειάζεται να επαναληφθεί κατά τη γνώμη μου, διότι η απόφαση που πάρθηκε δεν ήταν αντικειμενική λόγω της καταγωγής (του ότι ήταν έγχρωμος, μαύρος)Α ν ο κατηγορούμενος που βρισκόταν κατά τις ίδιες συνθήκες ήταν λευκός τα αποτελέσματα θα ήταν πιο ευνοϊκά για αυτόν, αρα ο Ναπ βιώνει αδικία . Επίσης το θύμα και η οικογένειά του προέρχονται από τα εύπορα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας( πλούσιοι) ,  ενώ ο Ναπ (από τα κατώτερα) ένα ακόμα ένα γεγονός που συντέλεσε στην τελική απόφαση (θανατική ποινή).

Παρότι δεν συμφωνώ με την απόφαση του δικαστηρίου ,το παράπτωμα που έκανε συνεχίζει να είναι υπαρκτό ,και με ένα συγνώμη που θα έλεγε η ζωή του ανθρώπου που χάθηκε δεν θα ξαναγύριζε ποτέ πίσω. Οπότε νομίζω πως έπρεπε να δοθεί στον Ναπ διαφορετική τιμωρία από την αφαίρεση της ζωής του, (γιατι ως άνθρωποι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να αφαιρούμε ανθρώπινες ζωές και να βασανίζουμε οποιονδήποτε, αν κάνουμε κάτι τέτοιο παραβιάζουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα του καθενός) οπότε η τιμωρία που Θα πρότεινα για τον Ναπ είναι να δοθεί ένα χρηματικό ποσό ,και αν αυτό δεν είναι εφικτό να γίνει φυλάκιση τριών χρόνων και υποχρεωτική εθελοντική εργασία για όλο αυτό το χρονικό διάστημα πού θα ήταν κρατούμενος.

 

 

 

Αν ήμουν ενορκος στην εκτέλεση του Ναπολέοντα θα αρνιομουν την εκτέλεση του . Ο Ναπολέων όταν έπραξε το αδίκημα ήταν ακόμα ανήλικος, που σημαίνει ότι δεν είχε αντίληψη του τι έκανε . Ακόμα και αν ήταν ενήλικος, η θανατική ποινή είναι λάθος από πολλές απόψεις. Κατά κύριον λόγο, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σου αφαιρέσει τη ζωή. Επίσης, με την θανατική ποινή δεν θα καταλάβει ποτε το λάθος του ενώ με ισόβια φυλάκιση του δίνεται μια ευκαιρία να αντιληφθεί τα λάθη του και να βελτιωθεί ως άνθρωπος. Ωστόσο, ο Ναπολεον ήταν ένα παιδί χωρίς πολλές δυνατότητες :  Προερχόταν από δυσλειτουργικη οικογένεια , η μητέρα του τον έδιωξε από το σπίτι, το σχολείο αδιαφορησε για εκείνον, οι παρέες του κακές επιρροές, αυτό θα έπρεπε να ήταν από μόνο του ένα κίνημα στο να προσπαθήσει ο κόσμος να του δώσει την ευκαιρία να γίνει καλύτερος, που τόσο καιρό δεν του την είχε δώσει κανένας. Επομένως, αντί να αδιαφορησει και το ίδιο το κράτος για εκείνον σαν να είναι ένα τίποτα, μπορεί να τον βοηθήσει. Έτσι κι αλλιώς, φαίνεται ότι ήταν ένα παιδί πρόθυμο να φτιάξει το μέλλον του εφόσον έφυγε μόνος του σε άλλη πολιτεία για να βγάλει χρήματα . Επίσης, το έγκλημα του δεν ήταν δολοφονία πρώτου βαθμού, καθώς ο Ναπολέοντα έδρασε αυθόρμητα, πολύ πιθανό πάνω στο φόβο του. Άρα, όχι μόνο καταδικαζουμε σε θάνατο έναν άνθρωπο, αλλά ένα αβοήθητο παιδί που είχε ανάγκη την βοήθεια κάποιου. Η θανατική ποινή είναι μια απάνθρωπη πράξη που δεν αρμόζει σε κανέναν άνθρωπο, ασχέτως με το τι εχει συμβεί. Η θανατική ποινή δεν θα δώσει λύτρωση, αντιθέτως το αιώνιο βασανιστήριο της φυλάκισης μπορεί να γίνει χειρότερο από το να αφαιρεθεί η ζωή κάποιου άλλου ανθρώπου. Κατά τη γνώμη μου, η αφαίρεση της ελευθερίας κάποιου και η συνειδητοποιηση ότι είναι κοντά στην ελευθερία αλλά δεν έχει το δικαίωμα να την λάβει, είναι πολύ χειρότερο 

 

 

 

Θεωρώ ότι ο Ναπ δεν πρέπει να εκτελεστεί αφού τα στοιχεία που μας δόθηκαν αν και είναι κατά του ,δεν παύουν να τον κάνουν άνθρωπο και συγκεκριμένα ένα παιδί.  Ένα παιδί που θόλωσε και έδρασε έτσι γιατί εκείνη την στιγμή δεν ήταν ένας ψυχρός δολοφόνος αλλά ένα φοβισμένο μαύρο παιδί , το οποίο φοβήθηκε για τη ζωή του . Πρέπει να πάρουμε όλα τα στοιχεία και να τα ξαναμελετησουμε την υπόθεση με καθαρό μυαλό χωρίς να υπάρχει φυλετικη διάκριση.  Ο κατηγορούμενος αρχικά όταν το διεπραξε το έγκλημα ήταν ένα παιδί και δεν όπλοφορουσε, αλλά την ώρα που ο δικαστικός υπάλληλος έβγαλε το όπλο του, ο Ναπ αντέδρασε όπως όλοι . Προσπάθησε να προφυλάξει τον εαυτό του όπως θα έκανε ο  οποιοσδήποτε είτε λευκός είτε μαύρος είτε πλούσιος είτε φτωχός γιατί είμαστε όλοι άνθρωποι με ένστικτο επιβίωσης .  Δεν προσπαθώ να τον δικαιολογήσω αλλά ούτε και να τον κατηγορήσω.  Ο θάνατος είναι σκληρή απόφαση για ενα παιδι το οποίο δεν έχει νιώσει ποτέ αγάπη ,έχει μεγαλώσει σε ένα δυσλειτουργικο οικογενειακό περιβάλλον και ποτέ του δεν υπήρχε μια σωστή πατρική φιγούρα. Θα βασιστώ στο ότι είναι ένα παιδί και πρέπει να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία . Επίσης ήδη νιώθει εξάντληση και κούραση και η χειρότερη τιμωρία που έχει έρθει αντιμέτωπος  είναι ότι ενώ του φορτώνουμε ένα φόνο αυτό το παιδί το κουβαλάει και θα το κουβαλάει στο μυαλό του και στη ψυχή του και με αυτό θα πορεύεται στο υπόλοιπο της ζωής του . Πως θα μπορέσετε να συνεχίσετε να ζείτε ενώ ξέρετε ότι μπορεί στη θέση αυτού του παιδιού να είναι το δικό σας παιδί, τότε πως θα νιώθατε; Νιώθω ντροπή για όσους έχετε παιδιά και δεν μπορείτε να μπείτε στη θέση αυτής της μάνας που θα αναγκαστεί να δει το παιδί της στο χώμα και χωρίς να έχει δικαιωθεί γιατί μέσα της ξέρει ότι ο γιος της είναι αθώος.  Εγώ είμαι κατά. Δεν δέχομαι να πάρω στα χέρια μου μια αδικοχαμένη ψυχή. 

 

Κατά την άποψη μου εφόσον είμαι ένορκος και λαμβάνουν υπόψη την γνώμη μου δεν θα καταδίκαζα τον Ναπολέοντας σε θάνατο. Πρώτο και βασικό ο Ναπολέοντας ήταν ανήλικος. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει την ζωή ενός παιδιού επειδή αυτό το παιδί θα έχει όλα τα χρόνια μπροστά του για να επανορθώσει για το έγκλημα που διέπραξε. Όχι μόνο αυτό αλλά οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από τα δικαιώματα τους και το βασικότερο από αυτά είναι το δικαίωμα της ζωής κάτι πολύ ιερό κάτι που δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να καταπατείται. Ο Ναπολέοντας σύμφωνα με την δίκη πάτησε τη σκανδάλη εν βρασμω χωρίς να είχε πρόθεση να σκοτώσει το θύμα. Ήταν ουσιαστικά άμυνα και όχι δολοφονία πρώτου βαθμού. Ούτε το θύμα έπρεπε να βγάλει το όπλο του για να λύσει τον τσακωμό. Τα όπλα δεν πρέπει να δίνονται στους απλούς πολίτες. Ο Ναπολέοντας το μόνο που ήθελε ήταν να δραπετεύσει από την ζωή την οποία ζούσε. Μόρφωση δεν κατείχε και τον έδιωξαν από την οικογένεια του. Το όνειρο και ταλέντο του αυτό που ήθελε να επιδιώξει ήταν το μπάσκετ αλλά αυτό θα ήταν δύσκολο επειδή η κοινωνία δεν ευνοεί την θέση των μαύρων. Συνοψίζοντας χρόνια οι άνθρωποι αγωνίζονται για τα δολώματα μας και ουσιαστικά η θανατική ποινή θα σήμαινε ότι ο κόπος και ο αγώνας τους πάει στράφι στο θέμα του δικαιώματος μας να ζούμε. Ο Ναπολέοντας πιστεύω πως έχει μπροστά του περιθώριο να επανορθώσει για το έγκλημα του, είναι ανήλικος σε κανέναν δεν αξίζει αυτό.

 

Εγω ως ενορκος, ειμαι πολυ ξεκαθαρα κατα της ποινης που δεχτηκε ο Ναπ.  Αρχικα, το εγκλημα για το οποιο ηταν ενοχος, ηταν ο φονος ενος πολιτη υψηλοτερης κοινωνικης ταξης, και ερμηνευτηκε πως ηταν δολοφονια πρωτου βαθμου, δηλαδη εκ προθεσεως. Στο δικαστηριο εγινε κατα την γνωμη μου ρατσιστικη η παρουσιαση του, καθως αναφερθηκε η πολη απο οπου καταγοταν, η κατασταση της οικογενειας του και εν τελει συγκριθηκε με τον <<τελειο>> οπως μας τον παρουσιαζει και το δικαστηριο, πολιτη. Παραβλεποντας οτι ηταν ανηλικος, δεχτηκε μια ποινη που οχι μονο καταπατει το δικαιωμα που εχει ως ανθρωπος, αλλα με αυτο τον τροπο η <<δικαιοσυνη>> χανει το νοημα της, αφου η πραξη ειναι η ιδια, με διαφορετικη προθεση. Ενας φονος δεν μπορει να ειναι ποτε νομιμος και οσο σοβαρο και να ειναι το εγκλημα του ενοχου,το βρισκω ανουσιο και απανθρωπο να καταδικαστει ενα ανηλικο παιδι 17 ετων σε θανατο, απλα και μονο επειδη εκανε μια πολυ λαθος επιλογη στα πρωτα χρονια της ζωης του, την χανει πριν καλα καλα προλαβει να ξεκινησει. Γιαυτο θεωρω πως δεν πρεπει να πεθανει.

 

Πιστεύω πως δεν πρέπει να εκτελεστεί διότι ήταν μια πράξη που δεν την είχε υπολογίσει πιο πριν,  αλλά έφτασε εκεί προκειμένου να σώσει την ζωή του διότι απειλήθηκε – γι αυτό αναγκάστηκε να τον σκοτώσει. Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν σκέφτεσαι τίποτα εκείνη την στιγμή και απλά σκοτώνεις "άθελά σου". Επιπλέον εκτός από αυτο δεν αξίζει να πεθάνει ένα παιδί ανήλικο για μια πράξη που έκανε , ενώ βίωνε τρομερά πράγματα σε εκείνη την φάση της ζωής του.Ένα παιδί παραμένει παιδί και όταν απουσιάζει η φροντίδα και η αγάπη από την οικογένεια προφανώς κάνει μεγάλα λάθη. Οταν πρόκειται για ένα άτομο με ευαίσθητο περιεχόμενο ζωής πρέπει να έχουμε κατά νου πως είναι δικαιολογημένος μέχρι ένα σημείο, άρα συμπερασματικά δεν του αξίζει ο θάνατος αλλά μια απλή τιμωρία για την κλοπή του αμαξιού.

 

Άσχετα από το πώς παρουσιάστηκε στο δικαστήριο, ο Ναπολέοντας σκότωσε έναν άνθρωπο και για αυτό πρέπει να τιμωρηθεί. Η θανατική ποινή, κατά την γνώμη μου, είναι υπερβολική για την συγκεκριμένη περίπτωση αφού είναι δυσανάλογη του εγκλήματος του. Μπορεί να σκότωσε έναν άνθρωπο αλλά αν λάβει αυτός την θανατική καταδίκη τότε πως θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε τους κατά συρροή δολοφόνους και όσους έχουν βασανίσει τα θύματα τους πριν τα σκοτώσουν; Τέλος πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός ότι είναι ένας αμόρφωτος 17χρονος και το ιστορικό της οικογένειας του (όπως και του θύματος ) αφού δεν αποτελούν δικαιολογία για να σκοτώσει ούτε πρόκειται να απαλύνουν τον πόνο των συγγενικών προσώπων και φίλων του θύματος ούτε εμείς είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα για να του δώσουμε χάρη. Αυτά δεν μπορούν να επαναφέρουν το θύμα στη ζωή και για αυτό πρέπει να φυλακιστεί σε ισόβια χωρίς την δυνατότητα να αποφυλακιστεί πρόωρα.

 

 

Αν ήμουν ένορκος στη δική του Ναπολέοντα θα ψήφιζα να μην εκτελεστεί για διάφορους λόγους. Αρχικά ο Ναπολέοντας δεν διέπραξε φόνο εκ προμελέτης. Ο Ναπολέοντας δεν σχεδίαζε πότε να σκοτώσει τον οδηγό του αμαξιού. Επίσης ο Ναπολέοντας ήταν ένα παιδί ακόμα και εκτός από αυτό κατά τη γνώμη μου η θανατική ποινή δεν θα έπρεπε να εφαρμοζόταν. Με τη θανατική ποινή οι ίδιοι οι δικαστές γίνονται ίδιοι με τους κατηγορουμένους και δολοφόνοι. Επίσης μπορεί να γίνει κάποιο λάθος, σκόπιμο ή μη, κατά την απόφαση της θανατικής ποινής και αντί να πεθάνει ο πραγματικός ένοχος να πεθάνει ένας αθώος. Αντί για θανατική ποινή οι ένορκοι θα μπορούσαν να τον βάλουν σε ένα αναμορφωτήριο αφού ήταν ακόμα παιδί και όταν ενηλικιωθεί ισόβια με καταναγκαστική εργασία. Κατά τη γνώμη μου αυτή η ποινή είναι πιο σωστή για έναν φόνο που δεν διαπράχθηκε εκ προ μελέτης και για μια απόπειρα κλοπής ξένης περιουσίας  

 

Εάν ήμουν ένορκος στην δική του Ναπολέοντα θα ψήφιζα κατά της θανατικής του ποινής για τον λόγο ότι είναι ηθικά λάθος να στερήσουμε την ζωή ενός ανθρώπου. Η  κατηγορία του για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού είναι λάθος διότι όπως είπε και ο ίδιος δεν είχε καμία πρόθεση να σκοτώσει τον δικαστικό υπάλληλο και καμία πρόθεση να τον πειράξει γενικά το μόνο που ήθελε σαν 17χρονο ήταν να πάει βόλτα . Επιπλέον πιστεύω πως δεν είναι σωστό να δικάσουμε έναν άνθρωπο για ένα λάθος που έκανε όταν ήταν ανήλικος διότι όπως ακούστηκε στο δικαστήριο είχε μια δυσλειτουργική οικογένεια . Το παιδί αυτό έχει περάσει πολλά στην ζωή του το να δικαστεί με θανατική ποινή είναι το τελευταίο πράγμα που θέλει . Για εμένα η καλύτερη τιμωρία είναι 5 χρόνια φυλάκισής και επισκέψεις για ψυχανάλυση ώστε να μπορέσουν να σώσουμε την ζωή αυτού του παιδιού και το κυριότερο να μην γίνουμε και εμείς οι ένορκοι υπεύθυνοι για τον θάνατο ενός νέου παιδιού .

 

Αν ήμουν ένορκος στην δική του Ναπολέοντα δεν θα αποφάσιζα σε καμία περίπτωση να εκτελεστεί. Θεωρώ πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να στερήσει την ζωή από έναν άλλον άνθρωπο, ακόμη και αν ο άνθρωπος αυτός είχε σκοτώσει κάποιον. Επίσης πιστεύω πως δεν μπορώ να κρίνω εγώ την ποινή που αναλογεί στον κάθε άνθρωπο, αναλόγως το έγκλημα που έχει διαπράξει, πόσο μάλλον όταν η ποινή αυτή είναι η θανατική. Σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει μια τιμωρία εφόσον σκότωσε έναν άνθρωπο και κατάδικάζεται για δολοφονία πρώτου βαθμού ώστε να δικαιωθούν και οι συγγενείς του θύματος ωστόσο η τιμωρία του δεν θα πρέπει να  είναι η θανατική ποινή. Η τιμωρία αυτή εκτός του ότι είναι απάνθρωπη, δεν έχει αποτελέσματα στην μείωση της εγκληματικότητας αλλά αναπαράγει την πράξη της ανθρωποκτονιας. Τέλος , η συγκεκριμένη ποινή είναι και πάρα πολύ άδικη καθώς αφορά αποκλειστικά τους αμόρφωτους και φτωχούς ανθρώπους, όπως είναι και η συγκεκριμένη περίπτωση. Κανένας πλούσιος δεν έχει τιμωρηθεί με θανατική ποινή κι ας είχε σκοτώσει και αυτός κάποιον άνθρωπο.

 

 

Αν ήμουν ένορκος στη δίκη του Ναπολεοντα δεν θα τον καταδίκαζα σε θανατική ποινή . Κατά την άποψη μου αυτό που έκανε ο Ναπολεοντα δεν είναι έγκλημα πρώτου βαθμού και να οδηγηθεί σε θάνατο , ήταν κατι που ο Ναπολεοντα σίγουρα το μετάνιωσε αλλά ηταν σε μια πόλη μόνος,χωρίς κανεναν, 16 χρονων, αυτό δείχνει ότι δεν είχε την ωριμότητα να σκεφτεί και να έχει κάποιον να τον προστατεύει ώστε να μην φτάσει μέχρι εκεί .Αυτό που έκανε σε καμία περίπτωση δεν ηταν σωστό αλλά να τον τιμωρήσουν με διαφορετικό τρόπο και όχι να τον σκοτώσουν σε μια ηλεκτρική καρέκλα .Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας πάρει τη ζωή και ποσο μάλλον του Ναπολεοντα με αυτό που έκανε. Θεωρώ πως αν τον τιμωρουσαν διαφορετικά με πιο ήπιο τρόπο θα έπαιρνε το μάθημα του και όσο μεγάλωνε θα ωρίμαζε , με την θανατική ποινή του στερούν να ζήσει σαν έφηβος και να κάνει όσα ονειρεύεται.

 

 

Προσωπικά πιστεύω πως δεν θα πρέπει να εκτελεστεί ο ένοχος. Όπως αναφέρθηκε και πιο πριν δεν ήταν ανθρωποκτονία πρώτου βαθμου. Δεν το έκανε σκόπιμα και ήταν ένα ατύχημα. Το μόνο που ήθελε ήταν να "δανειστει" το αμάξι και ο οδηγός του αυτοκινήτου έβγαλε όπλο. Έτσι αμύνθηκε παίρνοντας του το όπλο  και καταλαθος τον σκότωσε. Πιστεύω πως οι κατηγορίες για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού είναι πολύ σοβαρές και δεν θα επρεπε να αναφέρονται έτσι λανθασμένα. Επιπλέον, δεν θα έπρεπε να υπάρχει γενικότερα η θανατική ποινή καθώς έτσι στερείται ο άνθρωπος το δικαίωμα να ζήσει καθώς και το δικαίωμα να μην βασανίζεται. Σωστό κατά την γνώμη μου θα ήταν απλώς να μπει φυλακή και να τιμωρηθεί για το λάθος του, όχι να του αφαιρεθει η ζωή καθώς όχι μόνο θα πονεσει σωματικά αλλά και  ψυχικά. Εκτός από τα βασανιστήρια που θα του υποστούν, είναι ψυχοφθόρο να περιμενει κάποιος εννέα ολόκληρα χρόνια και να μην ξέρει πότε θα εκτελεστεί.

 

 

Εγω ως ενορκος πιστευω οτι ο Ναπολεον δεν πρεπει να εκτελεστη για αυτους του λογους.
Η θανατικη πινη καταπατα τα ανθροπινα δικεοματα δηλαδη τα δικεοματα στο να μην παρης την ζωη ενος ανθροπου και το δικεομα στα βασανιστηρια ,ο Ναπολεον δικαζεται με ανθροποκτονια προτου βαθμου δεν πιστευω οτι αξηζει θανατικη πινη ειδηκα οταν το οπλο δεν ηταν καν δικο του και ηταν αυτοαμινα.Οπως ο Ναπολεον μας λεει οτι απλα ειθελε να παρει το αμαξη για μια απλη βολτα δεν συνφωνω με τον τροπω που το προσπαθεισε αλλα και ο αλλως του εβγαλαι περιστοφο.Ναπ ειναι ανα 16 χρονο παιδει το οπειο ειναι απο μια οικογενια φτοχον και επρεπαι να ζειση μονος του στον δρομο γιατι τον εδιοξε η μανα του απο το σπιτι επειδη σταματησε το σχολειο.Εγω πιστευω οτι του αξειζουν 10 χρονια φιλακεις οχι ο θανατος . 

 

Αν ήμουν ενορκος στη δικη του Ναπ, δεν θα υποστηρίζα να θανατωθει. Αυτό συμβαινει, πρώτα από όλα γιατί το να καταδικαστεί κάποιος σε θάνατο έρχεται σε αντίθεση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και πιο συγκεκριμένα το δικαίωμα στην ζωή. Ακόμη, αυτό που συνέβη δεν ήταν στην πραγματικότητα δολοφονία α βαθμού, αλλά ένα ατύχημα, στο οποίο στη προσπάθεια του να αμυνθεί σκοτώθηκε το θύμα. Επίσης, τι θα είχε συμβεί αν το θύμα είχε σκοτώσει τον κατηγορούμενο? Θα είχε την ίδια αντιμετώπιση - δίκη το θύμα με τον Ναπ? Ή θα είχε αθωωθεί με την δικαιολογία της άμυνας? Παράλληλα πριν γίνει το περιστατικό αυτό ο Ναπ δεν είχε απασχολησει ιδιαίτερα τις αρχές, από κάποια μικρά ασήμαντα  περιστατικά, όπως με αυτό της κατανάλωσης αλκοόλ. Τελικά, ήταν κάτω από το όριο ηλικίας του για την κατανάλωση αλκοόλ αλλά πανω για την θανάτωση?
Ως ενορκος, δεν στηρίζω πλήρως την αθώωση του, αφού η κατάσταση έληξε με ένα θύμα, ωστόσο υποστηρίζω το να καταδικαστεί σε λίγα χρόνια φυλάκισης, όχι όμως ισόβια  

 

Εγώ σαν ένορκος θα αποφάσισα να μην εκτελεστεί διότι είναι ακόμα 16 χρόνων και κανένας ειδικά ένα παιδί δεν πρέπει να του αφαιρέσουμε την ζωή για τις εγκληματικές δραστηριότητες που έπραξε που κανονικά,δεν θα έπρεπε να ήταν επιλογή η θανατική ποινή για τους λόγους ότι είναι ακόμα 16 χρόνων, παρόλο που έκλεψε ενα αμάξι και σκότωσε έναν άνθρωπο διαφωνώ στην θανατική ποινή και συμφωνώ στο να τον βάλουμε φυλακή διότι έτσι θα πάρει το μάθημα του γιατί θα ήταν καλύτερο να είναι μέσα σε ένα κελί και μπορεί να κάνει πολλές δραστηριότητες ώστε για να μορφωθεί όπως μα διαβάζει βιβλία και να κανει γυμναστική και οταν βγει έξω μπορεί να αλλάξει την ζωή του εκτός αν γίνει το αντίθετο και βγει χειρότερος,αν βγεί έξω.

 

Θεωρώ ότι κανενας δεν είναι άξιος να καταδικαστεί σε θανατική ποινή, ακόμα κιαν έχει διαπράξει ένα έγκλημα ασυγχώρητο.Εξάλλου, ο Ναπ σκότωσε έναν άνθρωπο άθελα του και όχι εκ προ μελέτης, που στο κάτω κάτω εκείνος ήταν αυτος που έβγαλε πρώτος όπλο.Θα μπορούσε να του είχε ανατεθεί μια πολύ πιο ελαφριά ποινή, εάν οι δικαστές είχαν λάβει υπ όψιν τους το νεαρό της ηλικίας του και την οικονομική του κατάσταση.Επίσης, το γεγονός ότι ο άνθρωπος που σκοτώθηκε ήταν δικαστικός επιμελητής δε σημαίνει απολύτως τίποτα, καθώς έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τους υπόλοιπους και αν βρισκόταν εκείνος στην θέση του Ναπ, ποκυ πιθανών να μην είχε την ίδια ποινη.Θα μπορούσε να του είχε δωθεί μια πολύ πιο ελαφριά ποινή,διότι ήταν ανήλικος και η οργή , η μοναξιά και η οικονομική του κατάσταση τον οδήγησαν σε αυτή του την πράξη.Ως ένορκος , θα προσπαθούσα να καταλάβω τον ναπ και να μπω στην θέση του, καθώς ούτε πατέρα είχε να τον υποστηρίζει, αλλά ποτε μητέρα. Έτσι, θα πρότεινα αρχικά να μπει σε ένα αναμορφωτήριο ανηλίκων, έπειτα σε κανονικές φυλακές, και αν διακρινόταν μια καλή διαγωγή,πιθανών να συμφωνούσα να αφεθεί και ελεύθερος. Τελος, θα πρότεινα τα του δωθεί και ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς, καθώς μιλάμε για ένα παιδι το οποίο έχει περάσει πολλά και σίγουρα την χρειάζεται.

 

 

Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να εκτελεστεί ο Ν. Η θανατική ποινή αδικεί, δεν την στήριξα ποτέ και θα συνεχίσω να μην την στηρίζω. Αντιλαμβάνομαι ότι σήμερα ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια δύσκολη υπόθεση καθώς ο νεαρός κατηγορείται για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού αλλά το να καταλήξουμε στην επανάληψη του εγκλήματος με θύμα τον Ν. αυτή το φορά δεν θα λύσει τίποτα. Πιστεύω στην αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν θα μπορούσα να ψηφίσω υπέρ της έσχατης των ποινών οποία κι αν ήταν η κατηγορία. Οι ποινές οφείλουν να σωφρονίζουν τον δράστη όχι να τον βασανίζουν. Το σωστό είναι να δοθεί η ευκαιρία στον δράστη να καταλάβει τι έκανε λάθος κάτι που δεν θα μπορέσει να κάνει υπό την πίεση της τελευταίας του μέρας να πλησιάζει.

Κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να εκτελεστεί ο Ν. Η θανατική ποινή αδικεί,δεν την στήριξα ποτε και θα συνεχίσω να μην την στηρίζω. Αντιλαμβάνομαι ότι σήμερα ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια δύσκολη υπόθεση καθώς ο νεαρός κατηγορείται για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού αλλά το να καταλήξουμε στην επανάληψη του εγκλήματος με θύμα τον Ν. αυτή το φορά δεν θα λύσει τίποτα. Πιστεύω στην αξία της ανθρώπινης ύπαρξης και για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν θα μπορούσα να ψηφίσω υπέρ της έσχατης των ποινών οποία κι αν ήταν η κατηγορία. Οι ποινές οφείλουν να σωφρονίζουν τον δράστη όχι να τον βασανίζουν. Το σωστό είναι να δοθεί η ευκαιρία στον δράστη να καταλάβει τι έκανε λάθος κάτι που δεν θα μπορέσει να κάνει υπό την πίεση της τελευταίας του μέρας να πλησιαζει.

Αν ημουν ενορκος στη δικη του Ναπολεοντα δεν θα ψηφιζα να εκτελεστει επειδη παρα το γεγονος οτι η αφαιρεση ζωης καποιου δεν προσφερει τιποτα καλο και ουτε συνετιζει αυτον που εκτελεστηκε, ειναι βαρβαροτητα και απανθρωπο και δεν πρεπει σε καμια περιπτωση, οσο κακο και να ειναι αυτο που διέπραξε να του στερηθεί το δικαιωμα της ζωης. Στην συγκεκριμενη περιπτωση πιο αντικειμενικα ο Ναπολεοντας δεν επρεπε να εκτελεστει διοτι κατηγορήθηκε για κατι που δεν ισχυει και που δεν εκανε, δηλαδη την δολοφονία πρωτου βαθμου. Συμφωνα με τα γεγονοτα που συνεβησαν ο Ναπολεωντας  δεν ειχε προμελετήσει την δολοφονια του οδηγου που σκοτωσε και γι’αυτο δεν θα επρεπε το δικαστηριο να τον καταδικασει για κατι που δεν εγινε. Ομως σ’αυτο παιζει σημαντικο ρολο το κοινωνικο του υπόβαθρο μαζι με «background» του διοτι δεν προερχετε απο μια οικογενεια γεματη αγαπη και στοργη αλλα απο μια απο την οποια διωχθηκε και έχοντας υπόψην οτι δεν ηταν μορφωμένος, απεναντι σε αυτον που σκοτωσε θεωρούνταν «δημοσιος κίνδυνος». Επιπλεον ενας αλλος λογος για να μην δικαστει καποιος ειναι το δικαιωμα καθε ανθρωπου, η ζωη. Δεν μπορουμε να αφαιρούμε τη ζωη κανενος σε καμια περιπτωση διοτι δεν ειμαστε εμεις που δινουμε τη ζωη σε καποιον αρα δεν πρεπει να ειμαστε εμεις που θα υην αφαιρεσουμε απο αυτον. Αντιθετα, για τους ανθρωπους που εχουν πραξει καποιο αδικημα αντι να τους στερηθεί το δικαίωμα της ζωης και να μην τους δωθει περιθωριο για να επανορθωσου και να συνετιστουν, κατα τη γνωμη μου, θα επρεπε να μπουν στη φυλακη για πολλα χρονια και να κανουν κοινοφελης εργασιες γιατι ετσι αν και ζουν, τους στερειται η ελευθερια. Καπως ετσι ξεροντας οτι τα αδικηματα που θα πραξουν θα εχουν συνεπειες και οτι δεν θα «λυτρωθουν» αφου τους σκοτωσουν, θα μειωνονται οι τασεις για εγκλήματα και δεν θα χρειαστει να υποστούν σε βαρβαρες στασεις απεναντι στους εγκληματιες γιατι σκοτωνοντας τετοιους ανθρωπους,  μας κανει ιδιους με αυτους.