Τα παιδιά μιλούν για την παιδεία.( 1 )

( http://www.schools.gr/_uploaded_files/a4/4352_a4_par_2_.jpg)

Από τη μέρα που ξεκίνησα το σχολείο οι άνθρωποι γύρω μου μου έλεγαν να διαβάζω για να περάσω στο Πανεπιστήμιο και να σπουδάσω κάτι λαμπρό για τα δικά τους δεδομένα ( γιατρός, δικηγόρος, κ.α.). Ποτέ κανείς δε με συμβούλευσε να πάω στο σχολείο γιατί είναι αναγκαίο για την καλλιέργεια της προσωπικότητας μου και την ίδια μου τη μόρφωση. Λες και όσοι πάνε στο πανεπιστήμιο είναι οι άνθρωποι με την καλύτερη κρίση, με τις καλύτερες ιδεολογίες. Λες και θα γίνω επιτυχημένη αν κάτσω τις δύο τελευταίες χρονιές να μην χαίρομαι τίποτα, γιατί θα πρέπει να διαβάζω ολημερίς και ολονυχτίς αρχαία, φυσική, χημεία και άλλα, μόνο και μόνο επειδή έτσι είναι το σύστημα( εντελώς λανθασμένο κατά τη δική μου κρίση). Φυσικά δεν αμφισβητώ την σημαντικότητα του Πανεπιστημίου, απλώς συνδέουμε την παιδεία μας με την επαγγελματική αποκατάσταση και χάνουμε όλο το υπόλοιπο.
Το περιτύλιγμα της παιδείας μας θα έλεγα πως είναι οι σχολικές εγκαταστάσεις . Βλέποντας αυτές φαίνεται πόσο « ενδιαφέρον» έχουν δείξει όλες οι κυβερνήσεις που έχουν περάσει μέχρι σήμερα από αυτόν τον τόπο. Συγκεκριμένα το σχολείο μου θα έλεγα πως είναι ένας καθρέφτης, όπου αντικατοπτρίζεται το μεγαλείο της Ελλάδας. Παιδιά στοιβαγμένα σε τάξεις – πρώην τουαλέτες, τουαλέτες – που με όση προσπάθεια κι αν καταβάλλουν οι καθαρίστριες μένουν πάντα βρώμικες, λευκοί διάδρομοι που παραπέμπουν σε νοσοκομείο. Κανένα ίχνος ζωντάνιας και παιδικότητας και, αν εμείς οι ίδιοι δεν φροντίζαμε γι΄αυτό δημιουργώντας διάφορες εργασίες, θα συνέχιζαν να παραμένουν στους τοίχους οι εικόνες της Μπουμπουλίνας και του Κολοκοτρώνη, που μου θυμίζουν κάτι αυταρχικό. Όπως όταν στη χώρα μας είχαμε βασιλευόμενη δημοκρατία και σε κάθε σχολείο υπήρχε μια φωτογραφία του βασιλιά. Η μόνη αίσθηση που μου αφήνει το σχολείο μου είναι μια αίσθηση μουντή, μίζερη. Γκρίζο παντού..

(http://www.paremvasis.gr/2006/image004.jpg)
Όσον αφορά τα βιβλία με τα οποία διδασκόμαστε , ένα έχω να πω : «Στόχος είναι τα λεφτά». Τι θέλω να πω με αυτό; Πως αυτοί που τα έγραψαν δεν έδειξαν να έχουν στόχο να κατανοήσουν τα παιδιά το περιεχόμενο τους, ούτε να τα διευκολύνουν να μάθουν την ύλη και ούτε να τα κάνουν να βρουν κάτι ενδιαφέρον σε αυτά. Τα κονδύλια που παρέχονται για τη συγγραφή των σχολικών βιβλίων έχουν μεγαλύτερη αξία από την μόρφωση των ανθρώπων. Και να φανταστείτε πως οι άνθρωποι που γράφουν τα σχολικά βιβλία είναι άνθρωποι , οι οποίοι έχουν τελειώσει το πανεπιστήμιο και είναι μορφωμένοι, με άριστη παιδεία και ο λόγος τους σίγουρα μετράει στους άλλους.
Ένα ποσοστό των σημερινών καθηγητών είναι θύματα της ίδιας της παιδείας . Μπορεί ποτέ να μην ήθελαν να γίνουν καθηγητές απλά έτυχε λόγω μορίων. Τους κατανοώ μέχρι ενός σημείου αλλά αυτό που θα τους πω είναι ότι αφού μπήκες στο χορό θα χορέψεις και κανόνισε να το κάνεις καλά! Η πλειοψηφία των καθηγητών έχει βολευτεί και δεν βλέπουν ως λειτούργημα την εργασία τους, αλλά λειτουργούν ως δημόσιοι υπάλληλοι.
Επιπλέον η μέθοδος διδασκαλίας προσωπικά για μένα είναι ό,τι πιο σημαντικό. Έχω βαρεθεί τους καθηγητές , οι οποίοι μένουν μόνο στα βιβλία και που από την ώρα που μπαίνουν στην τάξη ακούγεται ο δικός τους μονόλογος. Δεν υπάρχει φαντασία και όρεξη. Οπότε λοιπόν πως απαιτεί ο καθηγητής να έχουν όρεξη οι μαθητές του, να προσέχουν στο μάθημα από τη στιγμή που ο ίδιος δεν κοιτάει την ώρα να φύγει; Το αισιόδοξο είναι πως πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις . Καθηγητές που αγαπούν αυτό που κάνουν και κερδίζουν τον σεβασμό των μαθητών. Το απαισιόδοξο είναι πως αυτοί οι καθηγητές είναι η εξαίρεση και όχι η πλειοψηφία.
Επίσης απαισιοδοξία μου δημιουργείται κάθε φορά που έρχεται η στιγμή να ψηφίσουμε 15μελές στο σχολείο. Το δεκαπενταμελές του σχολείου μας αποτελείται από παιδιά που είναι δημοφιλή, όμορφα και «μάγκες», δηλ. έτσι έχουν ονομάσει την ανωριμότητα τους γιατί δεν νομίζω να είναι μαγκιά να ενοχλείς παιδιά τα οποία πιστεύεις ότι είναι πιο αδύναμα από σένα και στο διευθυντή του σχολείου να μην ξέρεις τι να πεις, όταν έρθουν τα δύσκολα. Έχουμε μηδενική κριτική στα πολιτικά θέματα.
Επιπλέον έχω παρατηρήσει πως όλο και περισσότερα παιδιά φαίνεται να έχουν παραβατική συμπεριφορά. Πίσω από τη συμπεριφορά αυτών των παιδιών κρύβονται πιθανά οικογενειακά και ψυχολογικά προβλήματα. Πολλοί από τους καθηγητές περιθωριοποιούν αυτά τα παιδιά και το εκπαιδευτικό σύστημα δεν τα βοηθάει να προχωρήσουν.
Ωστόσο και εμείς οι ίδιοι οι μαθητές δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Δυστυχώς έχουμε πάρει ένα ρόλο σε όλο αυτό που γίνεται, και αυτός είναι των αόρατων ανθρώπων. Πολλές φορές και μείς οι ίδιοι με τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας δυσκολεύουμε ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Αλλαγή….αυτή είναι η μόνη λέξη που πρέπει να μπει στο μυαλό όλων. Η στασιμότητα μας κάνει ακόμα χειρότερους και αλαζονικούς.
Κούφια όνειρα, κούφια παιδεία, αυτό μας δίνουν εδώ και πολλά χρόνια. Καμιά εξέλιξη.. Και όσο πάει τα πράγματα ξεφεύγουν και γίνονται ακόμα χειρότερα. Αλλά όλα αυτά δεν πρέπει να μας κάνουν να έχουμε το κεφάλι κάτω, αλλά να το σηκώσουμε και να κοιτάξουμε ευθεία. Η δύναμη είναι μέσα μας και με αυτή μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα!!!

Βιολέτα Μπάλλα. Γ4