Η ταινία που είδαμε χτες ήταν πραγματικά απίστευτη! Έδειχνε έναν κόσμο γεμάτο βρωμιά και βία. Έναν κόσμο που φοβόσουν να περπατήσεις, φοβόσουν μην σου έρθει καμιά σφαίρα στο κεφάλι, φοβόσουν να μιλήσεις γιατί θα σε χτυπούσαν ή θα έμπαινες φυλακή. Έδειχνε έναν κόσμο που οι μετανάστες , όπως τους αποκαλούσαν , δεν ήταν άνθρωποι σύμφωνα με τη λογική τους. Έδειχνε έναν κόσμο στον οποίο οι γυναίκες δεν γεννούσαν .Υπήρχαν μόνο γέροι και ενήλικες. Έδειχνε πραγματικά έναν απαίσιο κόσμο, όμως μέσα σε αυτόν τον βρωμερό κόσμο υπήρχε ακόμα η ελπίδα για να εξελιχθεί ο κόσμος. Το γεγονός ότι εκείνη η κοπέλα είχε μείνει έγκυος , μετά από τόσα χρόνια, πραγματικά ήταν θαύμα. Αυτό ήταν και το γεγονός που μας εντυπωσίασε όλους. Και εδώ πιστεύω πρέπει να κάνω μια παύση και να πω ότι αν και ο δικός μας κόσμος συνεχίσει έτσι πετώντας σκουπίδια από δω και από κει , βρωμίζοντας και μολύνοντας το περιβάλλον, θα είμαστε και μείς στο μέλλον κάπως έτσι. Οπότε η ταινία θέλει να μας περάς4ει ένα μήνυμα και να ξυπνήσουμε και να σταματήσουμε να καταστρέφουμε τη γη στην οποία ζούμε γιατί κανείς πιστεύω δε θα ήθελε να φτάσουμε να ζούμε με αυτόν τον τροπή. Και το βασικότερο μήνυμα που θέλει να μας περάσει η ταινία ήταν ότι υπάρχει ελπίδα μόνο όταν υπάρχει άνθρωπος.
Αγάπη Δεληγιάννη, Γ1
Αυτό που με εντυπωσίασε στην ταινία ήταν: ο τρόπος
που δέχτηκαν και οι δύο πλευρές το νεογέννητο παιδί, σεβασμό, αγάπη ευγένεια. Επίσης
ο τρόπος που φέρθηκε ο Θίο :έδωσε τη ζωή του για να σώσει το νεογέννητο παιδί,
που συμβόλιζε την ελπίδα και την αναγέννηση του κόσμου. Τέλος μου άρεσε ο
συμβολισμός του πλοίου που ονομαζόταν Tomorrow γιατί συμβόλιζε τη ελπίδα.
Μιχάλης Πέτσαλης, Γ4
Η ταινία ήταν μία από τις πιο θεαματικές και ρεαλιστικές
ταινίες που έχουν προβληθεί στην Κινηματογραφική Λέσχη. Μου άρεσε η επικαιρότητα
του σεναρίου η οποία αν και διαδραματίζεται το 2027, δείχνει γεγονότα που συμβαίνουν
σήμερα. Επίσης μου άρεσε η ερμηνεία των ηθοποιών της ταινίας, διότι μετέφεραν κυριολεκτικά
τους εαυτούς τους σε ένα διαφορετικό τόπο και χρόνο. Αυτό που ήθελε να περάσει
η ταινία στους ανθρώπους το πέρασε. Πέρασε την ευαισθητοποίηση μεταξύ των ανθρώπων
ενώ παράλληλα έδειχνε την ταλαιπωρία των μεταναστών ακόμα και στο μέλλον το οποίο
είναι ή τουλάχιστον φαίνεται ……αβέβαιο και σκοτεινό.
Χάρης Αυγουλλάς, Γ1
Το 2008 είδα για πρώτη φορά την ταινία Children of men . Μια ωραία ταινία,
αλλά πολύ μελλοντολογική. Το 2012 είδα ξανά την ταινία στην Κινηματογραφική Λέσχη
που είχαμε άτυπα στο σχολείο .Την ταινία την είχε προτείνει μια μαθήτρια μας, η
Δανάη. Την είδαμε , τη συζητήσαμε αλλά μέχρι εκεί. Χτες βλέποντας ξανά την ταινία
, τρόμαξα με την επικαιρότητα της. Αυτό που λέμε γροθιά στο στομάχι. Βία,
ανυπαρξία γεννήσεων, περιβαλλοντική καταστροφή, το προσφυγικό στην κορύφωση
του, οι πολίτες να καταδίδουν τους μετανάστες, άνθρωποι σε κλουβιά, τρομοκρατία….
Ζώντας αυτές τις καταστάσεις στην καθημερινότητα συνειδητοποιεί κανείς ότι η τέχνη ξεπερνά την
πραγματικότητα, την προβλέπει, την φέρνει κοντά μας και μας αφυπνίζει. Το θέμα
είναι πως μπορούμε μέσα στην τυφλότητα που διακρίνει το ανθρώπινο γένος να κατανοήσουμε
και να προλάβουμε την καταστροφή. Πόσο μπορούμε να κρατήσουμε την ανθρωπιά μας σε
χαλεπούς καιρούς, να αντιδράσουμε σε όσα βλέπουμε και συμβαίνουν γύρω μας, να
μην μένουμε απαθείς.
Γιώτα Κεφαλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου