Glory road ( "Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν και έπειτα νικάς!")

Η κοινωνική ταινία glory road (ή αλλιώς δρόμος προς την δόξα) είχε ως κύριο θέμα τον φυλετικό ρατσισμό που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν παίκτες του μπάσκετ με διαφορετικό χρώμα, χαρακτηριστικά , καταγωγή και όχι μόνο! Επιπλέον, στην αρχή της ταινίας υπάρχει ρατσισμός προς τις γυναίκες, αφού τόνιζαν συνεχώς ότι ο προπονητής τους στο παρελθόν προπονούσε ομάδα μπάσκετ κοριτσιών! Ακόμη, ο διευθυντής του κολεγίου σε μια σκηνή σύγκρινε δυο διαφορετικά αθλήματα (μπάσκετ και ποδόσφαιρο) θεωρώντας το ποδόσφαιρο "σημαντικότερο" και καλύτερο άθλημα! Επίσης, αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο στην συγκεκριμένη ταινία , που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, ήταν η ομαδικότητα και φιλική διάθεση που υπήρχε ανάμεσα στους παίκτες! Καταληκτικά η αγαπημένη μου φράση στην ταινία ήταν στην σκηνή που ο διευθυντής είπε στον προπονητή: "Ενώ εμείς οι άσπροι που τους εξευτελίζουμε θεωρούμαστε πολιτισμένοι"!

Κατερίνα Φαϊλλη, Γ6

Η ταινία αυτή βασίζεται σε αληθινή ιστορία και αναφέρεται στην πρώτη ομάδα μπάσκετ που αποτελείται κυρίως από μαύρους . Ο προπονητής προσπαθώντας να βρει παίκτες για μια νέα ομάδα, βγαίνει στους δρόμους . Τελικά καταφέρνει να βρει παίκτες, αλλά όλοι γύρω του τον κατηγορούν και τον κοροϊδεύουν λόγω του χρώματος των αθλητών. Παρά την αποθάρρυνση του κόσμου η ομάδα προοδεύει, όμως αυτό μεγαλώνει την εχθρότητα των ανθρώπων κατά της ομάδας. Σύντομα οι οπαδοί των αντίπαλων ομάδων αρχίζουν τις επιθέσεις και τον εκφοβισμό. Οι μαύροι παίκτες της ομάδας στρέφονται εναντίον των λευκών συμπαικτών τους και χάνεται η δύναμη και το πνεύμα της ομαδικότητας. Παρόλα αυτά ο προπονητής καταφέρνει να τους ενώσει ξανά και έτσι παίρνουν το πρωτάθλημα. Μου άρεσε πολύ η ταινία διότι είναι αντιρατσιστική και αποδεικνύει ότι η επιτυχία δεν έχει να κάνει με το χρώμα αλλά με την επιμονή και τη σκληρή δουλειά.

Ραιφέ Κοτζαογλάν, Γ2

Σήμερα είδαμε την ταινία Glory road. Η ταινία αυτή μας περνούσε πολλά μηνύματα. Ότι είναι πολύ πιθανό κατά την διάρκεια της ζωής σου να βιώσεις τον ρατσισμό, την απόρριψη από τους άλλους και να προσπαθούν οι άλλοι να σε εμποδίσουν να κάνεις αυτό που θέλεις στην ζωή σου, όμως εσύ να τους αγνοείς και να προσπαθείς να φτάσεις τον στόχο σου, χωρίς την βία και τον ρατσισμό, αλλά με παιδιά και πειθαρχία, όπως έκανε η ομάδα στην ταινία.

Στέργος Ζαμάγιας, Γ1

Πολύ ωραία ταινία. Κάθε φορά που τη βλέπω , στενοχωριέμαι, μελαγχολώ, θυμώνω, απογοητεύομαι και στο τέλος χαίρομαι. Μια ταινία άκρως ρατσιστική!Το χειρότερο είναι πως δεν πρόκειται για ένα φανταστικό σενάριο ή υπερβολή του σκηνοθέτη. Όλα αυτά συνέβησαν στην πραγματικότητα. Τι πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι! Σε μια κοινωνία που δεν ήταν καθόλου έτοιμη να αποδεχτεί τους Μαύρους. Ένας βίαιος κοινωνικός αποκλεισμός, μη αποδοχή, τους έβρισαν, τους χτύπησαν , τους ισοπέδωσαν το ηθικό και την αξιοπρέπεια τους. Αυτοί οι άνθρωποι όλη τους τη ζωή μάθαιναν να είναι σκληροί , ώστε να αντιμετωπίσουν τους λευκούς. Και οι λευκοί έγιναν βίαιοι για να  αντιμετωπίσουν την οργή των μαύρων.

Όλα ξεκίνησαν από τη μη αποδοχή του διαφορετικού. Αυτό που ξεχωρίζει τον καθένα μας. Δεν το έβαλαν κάτω όμως. Μπορεί να φοβήθηκαν, να λύγισαν, να απογοητεύτηκαν, όμως βρήκαν τη δύναμη και συνέχισαν. Συγχαρητήρια και πολλά μπράβο στον προπονητή τους. Ήταν πολύ τολμηρό αυτό που έκανε. Πίστεψε σε αυτά τα παιδιά και τα παιδιά σε αυτόν. Γιατί όπως είπε και ο Μαχάτμα Γκάντι: « Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν και έπειτα νικάς!»

Νικολέτα Κανδυλάκη, Γ2