Υπάρχουμε σα γενιά
μέσα από το κινητό μας
και τους φορητούς υπολογιστές
βρισκόμαστε στο άπειρο της γνώσης κι αυτό
μας βυθίζει στην άβυσσο της ανασφάλειας.
Καμωνόμαστε τους άνετους, τους χαλαρούς
είμαστε γενναιόψυχοι, λεβέντισσες και άτεγκτοι
μα τρέμουμε στην ιδέα της αποτυχίας,
το βάζουμε στα πόδια τις δύσκολες ώρες
του αγώνα και της θυσίας.
Έχουμε όνειρα…..όνειρα ευδαιμονίας και
χυδαίου υλισμού, θέλουμε περισσότερα,
κοιτάμε μόνο το όφελος μας.
Είναι όνειρα απλά, προσωπικά κι όχι
υψηλού φρονήματος κι ανθρωπισμού.
Είμαστε κάποια υπαρξιακά κενά ,
μές στην απεραντοσύνη της φοβίας
της αντίφασης και της αλλοτρίωσης
που αναγνωρίζοντας τις μονομερείς μας πράξεις
θα τριγυρίζουμε στους μαραμένους κήπους
αναζητώντας τη χαμένη μας ελπίδα για την
αλλαγή ενός κόσμου αποκρουστικού.
Χριστιάννα Χανοπούλου, Γ6
(Η Χριστιάννα παρέδωσε μόλις σήμερα το εξαιρετικό ποίημα της
γραμμένο στο ύφος και το πνεύμα της Καρυωτακικής ποίησης γι αυτό και δημοσιεύεται
χωριστά από τα υπόλοιπα ποιήματα των συμμαθητών της.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου