Το σχολείο μας συμμετέχει και σε διαγωνισμούς και οι
μαθητές του φέρνουν διακρίσεις! Η μαθήτρια μας Χριστιάννα Χανοπούλου της Γ
Γυμνασίου πήρε το 3ο Βραβείο
στον 2ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος που διοργάνωσε
το Πειραματικό Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Πατρών με θέμα: «Στη γειτονιά μου ή σε
τόπους μακρινούς: ένα ταξίδι όπου υπάρχουν άνθρωποι». Ο διαγωνισμός αυτός στόχευε στην καλλιέργεια
και την ανάδειξη της αισθητικής έκφρασης και της ανθρωπιστικής οπτικής των
μαθητών. Το θέμα του διαγωνισμού επέτρεπε την ελεύθερη αντιμετώπισή του και ο
κάθε διαγωνιζόμενος μπορούσε να το προσεγγίσει είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά.
Η Χριστιάννα μας έγραψε ένα λυρικό ποίημα που συγκινεί ……
Το ποίημα της είχε τον τίτλο «Ανθρώπινη Οδύνη».
Στη μακρόστενη
λωρίδα γης μας έλαχε
αυτό το μερτικό
της μοίρας,
ανθρώπους
ξεριζωμένους να φυλάει,
στις άκρες μιας
Ευρώπης που παραπατάει.
Πόσοι θα
γράψουν….., θα μιλήσουν για τα παιδιά…
που κουβαλούν τη
φρίκη του πολέμου
βαθιά μες στην ψυχή
τους,
μα κάποτε θα τα
βολέψουν
στις δικές τους
μηχανές αξιοποίησης.
Κι οι μανάδες τους
θα ρίχνουν
τα ζεστά δάκρυα
της αναζήτησης τους,
στις αμμουδιές που
έπαιζα μικρή,
ξένοιαστη κι
ανέμελη.
Και οι αλιείς θα
σέρνουν με τα δίχτυα τους ,
το χρώμα του υγρού
θανάτου,
κάνοντας άδεια την
ψαριά και την ψυχή τους.
Μα μακριά από τη
στενόμακρη τη γη μου,
οι κάπηλοι
ανθρώπων και ιδεών
θα μετράνε το
χρυσάφι τους
στους ναούς του
κέρδους τους,
πλένοντας τα χέρια
τους
με άρωμα
ανθρώπινης οδύνης.
Στον ίδιο διαγωνισμό συμμετείχε και η μαθήτρια της Ιωάννα
Ακριτίδου. Το ποίημα της είχε τον τίτλο «Το μικρό μπαλκόνι της πραγματικότητας». Το
ποίημα της μπορεί να μην διακρίθηκε αλλά είναι εξαιρετικό!
Έξω… στο μικρό
αυτό μπαλκόνι ακούω τον θόρυβο που κάνουν οι μηχανές των φαντασμένων ανθρώπων…
Αναπνέω με δυσκολία καθώς τα καυσαέρια και ο
καπνός ενός τσιγάρου τρυπώνουν μες στα ρουθούνια μου…
Βλέπω μεγάλους να
βιάζονται στον δρόμο, ανθρώπους να βρίζουν για ένα κόκκινο φανάρι…
Βλέπω την γειτόνισσα να απλώνει μουγκά και
καταθλιπτικά τα γκρίζα ρούχα του άντρα της…
Οι καλημέρες τώρα
πια χάθηκαν στην βιασύνη των ανθρώπων…
Η παιδική χαρά δεν
είναι παρά μόνο λίγα μέταλλα που έχουν απομείνει…
Το κλάμα ενός
μωρού ακούγεται σαν μια κραυγή βοήθειας…
Να! Ένας παππούς μόλις πέρασε με τον σκύλο του
αγκαλιά…
Κάτι μελαμψά
παιδάκια ανοίγουν τον πράσινο κάδο μήπως υπάρχει κάτι και για αυτά
Κι όμως… μέσα σ’
αυτήν την άχαρη πόλη, έξω στο μικρό αυτό μπαλκόνι ακούω την καμπάνα από την
κοντινότερη εκκλησία να χτυπάει μελωδικά…
Πίσω από τα
καυσαέρια διακρίνω ένα αεράκι, τι ωραίο αεράκι!... μυρίζει ελευθερία… Βλέπω
φίλους να πειράζονται και να γελάνε με την καρδιά τους για τους πιο ανόητους
και ανέμελους λόγους…
Κάπου κάπου μικρά παιδιά με πολύ φαντασία παίζουν στην
παιδική χαρά δικά τους παιχνίδια και συλλογιέμαι πως θα τις θυμούνται για πάντα
αυτές τις αναμνήσεις…
Ένα πουλί που δεν
έχει σημασία το είδος του πετάει με ανοιγμένες τις φτερούγες του ψηλά στον
ουρανό, κι εγώ του ψιθυρίζω να μην φοβάται να φύγει, να μην φοβάται το άγνωστο,
έχει ακόμα να δει γειτονιές και γειτονιές…
Συγχαρητήρια και στις δύο μαθήτριες μας!Και εις ανώτερα!!!
Εκτός από τους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, έχουμε διάκριση
και στη Φιλαναγνωσία! Ο μαθητής της Γ Γυμνασίου Κωνσταντίνος Ζιάννης πήρε το τρίτο
βραβείο στο διαγωνισμό Φιλαναγνωσίας , που οργάνωσε το Πρότυπο Γυμνάσιο της Ευαγγελικής
Σχολής Νέας Σμύρνης, συμμετέχοντας με 18
βιβλία!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου