Difret ή Κουράγιο.

Τρεις ώρες έξω από την Αντίς Αμπάμπα, ένα έξυπνο 14χρονο κορίτσι επιστρέφει σπίτι απ` το σχολείο, όταν έφιπποι άνδρες τής επιτίθενται και την απαγάγουν. Η γενναία Χιρούτ αρπάζει ένα ντουφέκι και προσπαθεί να δραπετεύσει, αλλά καταλήγει να σκοτώσει τον άνδρα που προοριζόταν για σύζυγός της. Στο χωριό της, η πρακτική της απαγωγής με σκοπό το γάμο είναι συνηθισμένη και μια από τις παλαιότερες παραδόσεις της Αιθιοπίας. Η Μεαζά Ασενάφι, μια χειραφετημένη και πεισματάρα νεαρή δικηγόρος έχει έρθει από την πόλη για να υπερασπιστεί τη Χιρούτ και να υποστηρίξει πως βρισκόταν σε αυτοάμυνα. Η Μεαζά μπαίνει άφοβα σε μια πορεία σύγκρουσης ανάμεσα στην εφαρμογή της εξουσίας των πολιτών και στην τήρηση του εθιμικού δικαίου, διακινδυνεύοντας το δικηγορικό της γραφείο, που προσφέρει αφιλοκερδώς νομική βοήθεια σε γυναίκες, για να σώσει τη ζωή της Χιρούτ. 

(cine.gr)

Το ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας ήταν ότι δεν ήταν διδακτική, ούτε εκβίαζε το συναίσθημα του θεατή και προσέγγισε το θέμα με απλότητα και χωρίς προσπάθεια ωραιοποίησης των γεγονότων. Ίσως αυτή ήταν και η δυσκολία στην πρόσληψη της από τους μαθητές μας. Η ιστορία του κοριτσιού που βασιζόταν σε αληθινά γεγονότα, η δυναμική προσωπικότητα της ακτιβίστριας δικηγόρου, η συμπαράσταση μιας, κατά τα άλλα, αγράμματης οικογένειας στην κόρη που έχει παραβεί το εθιμικό δίκαιο. Εξαιρετική η φωτογραφία της ταινίας και η ελάχιστη μουσική που συνόδευε τη δράση,

Γιώτα Κεφαλά

Η ταινία που είδαμε μου άρεσε πολύ γιατί δείχνει έναν άλλο τρόπο ζωής. Έτσι λοιπόν μάθαμε πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η ζωή σε ένα άλλο μέρος του πλανήτη  μας. Ακόμα μας περιέγραφε  τον τρόπο με τον οποίο μερικοί άνθρωποι παλεύουν για τα δικαιώματα τους. Και πως αν πραγματικά θες, μπορείς να πετύχεις τον στόχο σου!

Η ταινία όμως ουσιαστικά μιλάει για τα δικαιώματα των γυναικών. Το κορίτσι της ταινίας κατάφερε να κερδίσει το δίκιο της σε μια κοινωνία στην οποία φανερά κυριαρχούσε το εθιμικό δίκαιο και οι παραδόσεις. Τέλος αυτή μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε πως ζουν άλλοι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο. Δηλαδή τις συνθήκες ζωής τους(κοιμούνται στο πάτωμα, ζουν σε άθλια σπίτια, δεν έχουν τεχνολογικά αγαθά...)

Γιάννα Ψώμαλη, Γ6

Η ταινία που είδαμε μου άρεσε πάρα πολύ,  γιατί με άγγιξε και είχε βαθύ νόημα. Ακόμη μου άρεσε ο τρόπος που μας πέρασε το νόημα και η αγαπημένη σκηνή είναι αυτή που αποχωριζόταν η δικηγόρος με το κοριτσάκι, γιατί έδειχνε το δέσιμο που υπήρχε μεταξύ τους.

Μαρία Χόνδρου, Γ6

Επειδή πιστεύω ότι μπορεί να είναι η πρώτη αρνητική κριτική γι αυτή την ταινία, ελπίζω να μην θίξω κανέναν .Η ταινία με άφησε αδιάφορο, γιατί παρόλο που η ιστορία είναι αληθινή και πραγματικά απίστευτη , ήταν βαρετή γιατί μιλούσε σε κύρια βάση για τις δικαστικές αποφάσεις και τα έθιμα. Παρόλο που ήρθαν σε σύγκρουση το εθιμικό δίκαιο με το δίκαιο το θεσμοθετημένο,  πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης δεν χειρίστηκε σωστά το θέμα.

Χάρης Αυγουλλάς, Γ1