"Όποιος δε ζει τώρα,δε ζει ποτέ" (Το κορίτσι με τα πορτοκάλια)

Κυριακή απόγευμα και η συνάντηση μας με τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης της Β Γυμνασίου πραγματοποιήθηκε, αλλά με απώλειες λόγω ασθενειών. Το βιβλίο που είχαμε να συζητήσουμε ήταν "Το κορίτσι με τα πορτοκάλια".
Μέτριο χαρακτήρισε το βιβλίο η Αντωνία. Αυτό που της άρεσε πολύ ήταν το ρομάντζο αλλά και οι αναφορές στο τηλεσκόπιο και το διάστημα. Η υπόθεση της φάνηκε βαρετή και δεν την τράβηξε η ιστορία. Η Ευανθία, αν και βρήκε ανιαρή την αρχή και προσπέρασε τις σελίδες που αφορούσαν το τηλεσκόπιο, το διάβασε όλο και της άρεσε γιατί αφορούσε τη διαφορετικότητα -των ανθρώπων και των χαρακτήρων τους. 

Η Αγγελική, αν και το διάβασε το βρήκε αδιάφορο και δεν της άρεσε καθόλου, σε αντίθεση με την Κυρανιώ που και το διάβασε και το θεωρεί το καλύτερο βιβλίο που έχουμε διαβάσει έως τώρα. Αυτό που την ενθουσίασε , πέρα από την ερωτική ιστορία, ήταν και η όλη υπόθεση. Στη Ντανιέλα άρεσε πολύ το ότι όλη η υπόθεση βασιζόταν στο γράμμα του πατέρα που ταξίδεψε στο μέλλον και αναστάτωσε τη ζωή του αγοριού, ενώ η Αλεξάνδρα δεν το διάβασε όλο επειδή της θύμισε πολύ το Σταργκέρλ.

Ο Διονύσης βρήκε πολύ ενδιαφέρουσα την ιστορία, στην οποία ο απών πατέρας εμφανίζεται να έχει ανοιχτές πολλές υποθέσεις, ενώ η πλοκή έδωσε χώρο στον κάθε χαρακτήρα να παρουσιαστεί ολοκληρωμένα. Παράλληλα, βρήκε πολύ σκληρή την εμπειρία της επίδοσης του γράμματος μετά από τόσα χρόνια – ο ίδιος δεν ξέρει αν θα άντεχε να το διαβάσει.  

Η Σελίν βρήκε μαγικό το ταξίδι αυτό στον χρόνο – με την παρουσίαση όλης της ζωής του αγοριού μέσα από τα μάτια του πατέρα, σε αυτό το γράμμα από το παρελθόν. Της φάνηκε εξαιρετικά ψύχραιμο το αγόρι – ο τρόπος που αντιμετώπισε την ύπαρξη του γράμματος και ο τρόπος που το σχολιάζει- , ενώ της άρεσε πολύ η ύπαρξη των δύο παράλληλων αφηγητών-του πατέρα και του γιού. Αυτό που της φάνηκε παράξενο ήταν οι τυχαίες συναντήσεις των ηρώων – σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και τόπους.

Η Καλλιόπη, αν και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την ανάγνωση, θεώρησε πολύ ενδιαφέρουσα την υπόθεση και ξεχώρισε την αστεία σκηνή στο τράμ αλλά και τις πολύ ουσιαστικές περιγραφές όλων των προσώπων της ιστορίας. Ο Δημήτρης βρήκε συγκινητική μεν την ιστορία, αλλά του φάνηκε ότι το θέμα δεν ήταν πολύ πρωτότυπο. Ακόμη και τα φιλοσοφικά ερωτήματα που έθετε τα έκρινε βαρετά . Αντίθετα, ο Σωτήρης βρήκε πολύ ωραίο τον τρόπο γραφής του βιβλίου καθώς και τους σχολιασμούς του αγοριού σε όλα όσα έγραφε ο πατέρας του.

Στη γενική συζήτηση που ακολούθησε, μετά τις τοποθετήσεις των μελών της Λέσχης, αναφερθήκαμε σε διάφορα θέματα που έθετε το βιβλίο: έρωτας, προσδοκίες από τη ζωή μας, το να μην επικεντρωνόμαστε σε ένα πράγμα μόνο στη ζωή μας αλλά να είμαστε ανοιχτοί σε καινούριες εμπειρίες, το αν θα επιλέγαμε να έρθουμε σε αυτό τον κόσμο, ακόμη και τώρα που γνωρίζουμε ότι είμαστε θνητοί.

Η τελική βαθμολογία του βιβλίου ήταν 8.