Να λεγόταν η αγάπη πόνος

Να ΄ταν η αγάπη σου

ενα όνειρο που φτάνει

να κρατήσει μια ζωή.

Η αγκάλη σου εκεί να με ζεστάνει,

ώσπου το φως του ήλιου να εξαφανιστεί.

Ο έρωτας παντού να μας συντροφεύει,

μα εσύ είχες φύγει την αυγή.

Η καρδιά μου σαν πευκοβελόνα που πέφτει,

μα εσύ δεν είσαι εκεί.

Ρωτώ τα άστρα που να σε έχουν βγάλει,

μα εκείνα δεν απαντούν.

Πένα και χαρτί τον πόνο μου να βρουν,
λέξεις δεν μπορούν.

Αλτέα Σούλο, Γ3