Απουσία

Αγάπη μου, δυο στίχους θέλω να σου πω για τα συναισθήματα μου

και ίσως τότε καταλάβεις πως είσαι δικιά μου.

Μακριά σου η καρδιά μου μοιάζει σκοτεινή και άδεια.

Ας ήσουνα πάλι εδώ, μαζί μου και θα σβηνα της καρδιά μου τα σκοτάδια.

Όταν σε βλέπω με άλλους να περνάς καλά,

σκέφτομαι πόσο ανόητος ήμουν που σ άφησα να φύγεις έτσι απλά.

Και τότε γυρνάω σπίτι πολύ μόνος

και σκέφτομαι εκείνες τις στιγμές, που ήσουν για μένα ουρανός.

Το δωμάτιο μου μοιάζει άδειο χωρίς τη μορφή σου

και η καρδιά μου χτυπά, όταν νιώθω την αφή σου.

Με κάτι τέτοιες λεπτομέρειες εσύ μου μαθες να ζω

και δυστυχώς μου είναι απαραίτητες , αν και δεν είσαι πια εδώ.

Δαυίδ Γκαντίνι, Γ4