Τυλιγμένος στο πανωφόρι σου τη νύχτα
κοιτάζεις την ταραγμένη θάλασσα
που μοιάζει στην ψυχή σου
είναι χειμώνας και πονάς μονάχος στη ζωή σου.
Οι βάρδιες δεν αντέχονται
και οι άνεμοι σε πνίγουν
κρυώνεις και η ανάμνηση
τη θλίψη σου βαφτίζουν.
Χάλασε η πυξίδα σου, ο ορίζοντας μακραίνει
και η ταραχή στα πέλαγα σύντροφος μονάχος
να σου μιλεί, να σε κοιτά
και εσύ σαν βράχος μες στα κύματα
ουρλιάζεις από ανάγκη.....
Γιάννης Μυτιληνιός, Γ3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου