Κυριακή απόγευμα. Μετά από
ένα απολαυστικό Σαββατοκύριακο ήρθε η ώρα να ελέγξω τα μαθήματα της Δευτέρας.
Την ώρα που τα κοίταζα μου ήρθε φλασιά. «Η εργασία της κ. Κεφαλά είναι για αύριο»,
λέω. «Την πάτησα», σκέφτηκα.Όμως πάλι θυμήθηκα κάτι.
- Μπαμπά!!!!, φωνάζω.
- Τι θες;
- Εσύ δεν έχεις ένα φίλο επιστήμονα;
- Ναι, γιατί;
- Τον χρειάζομαι. Που μένει;
- Στην οδό Περικλέους 28.
- Ευχαριστώ.
Και φεύγω.
Μετά από δέκα λεπτά με το
ποδήλατο έφτασα.Χτυπάω το κουδούνι.
- Γεια σας.
- Γεια σου.
- Είμαι ο γιος του φίλου σας του Γιώργου, ο Γιάννης,
με θυμάστε.
- Μα και βέβαια σε θυμάμαι Γιαννάκη πέρασε
μέσα.
- Θα ήθελα τη βοήθεια σας.
- Παρακαλώ, τι χρειάζεσαι;
- Μήπως έχετε εφεύρει καμιά μηχανη του χρόνου.
- Μηχανή του χρόνου,μμμμμ. Α ναι, τώρα θυμήθηκα
είχα εφεύρει μια πριν από χρόνια αλλά δεν ήθελε να την χρησιμοποιήσει κανείς
γιατί όλοι φοβόντουσαν.
- Τη χρειάζομαι επειγόντως. Μπορώ να τη
χρησιμοποιήσω;
- Βεβαίως.
Πηγαίνουμε στο δωμάτιο με τη
χρονομηχανή.
- Που θες να πας;
- Γερμανία, 1824. Έξω από το σπίτι του Λούντβιχ
Μπετόβεν.
- Προτού φύγεις πάρε αυτόν το μεταφραστή θα σου
φανεί χρήσιμος.
- Ευχαριστώ.
- Έτοιμος. Καλό ταξίδι και πρόσεχε.
- Βέβαια.
Μετά από 5 λεπτά ήμουν εκεί
(ψιλοζαλισμένος).
Χτυπάω την πόρτα. Ανοίγει
ένας καλοντυμένος μπάτλερ. «Guten Tag», λέει. Ωχ, λέω. Πάλι καλά που ο επιστήμονας προτού φύγω μου
έδωσε το φορητό μεταφραστή. Τον φοράω. Με κοιτούσε κάπως περίεργα.Ξαναλέει:
- Καλημέρα.
- Καλημέρα.
- Τι θα ήθελες παιδί μου;
- Λέγομαι Γιάννης και σας επισκέπτομαι από το
μέλλον.
- Το μέλλον!; Ρωτάει ξαφνιασμένος.
- Ναι. Θα ήθελα να πάρω μια συνέντευξη απ’τον
κύριο Μπετόβεν.
- Μισό λεπτό να τον ενημερώσω.
Έπειτα από δυο λεπτά
ξανάρχεται.
- Ο κύριος Μπετόβεν δέχτηκε να σου δώσει μια
συνέντευξη όμως επειδή δυστυχώς είναι κωφός θα μου λες τις ερωτήσεις σου και
εγώ θα του τις μεταφράζω στη νοηματική. Εντάξει;
- Βεβαίως, απάντησα.
Μπαίνουμε μέσα. «Τι υπέροχο
σπίτι», είπα από μέσα μου.
- Ορίστε ο κύριος Μπετόβεν.
Σήκωσα το χέρι μου και τον
χαιρέτισα. Το ίδιο έκανε κι εκείνος. Καθήσαμε.
- Να ξεκινήσω, ρώτησα τον μπάτλερ.
- Παρακαλώ.
- Λοιπόν, ο πατέρας σας ήταν ο πρώτος δάσκαλος
μουσικής σας. Σωστά;
- Ναι.
- Πως ήταν σχέση σας έπειτα από την καταπίεση
και την εκμετάλλευση που δεχτήκατε ώστε να αποχτήσετε κι εσείς κι εκείνος δόξα;
- Λοιπόν παιδί μου, ο πατέρας ήταν ένα απ’τα
σημαντικότερα πρόσωπα στη ζωή μου μέχρι εκείνη την ηλικία. Όμως η καταπίεση και
εκμετάλλευση που δέχτηκα με πλήγωσαν πάρα πολύ κι έτσι μόνος μου απομακρύνθηκα από
εκείνον. Σταματήσαμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να έχουμε τις σχέσεις που
έχει ο πατέρας με το παιδί του.
- Αυτό όμως δεν σας πλήγωσε;
- Βεβαίως. Ήταν μια από τις χειρότερες
αναμνήσεις που έχω από εκείνον και πολλές φορές όταν ήμουν μικρός παρακαλούσα
να ξαναγίνουν όλα όπως ήταν προτού αρχίσει να μου μαθαίνει μουσική.
- Η αρρώστια της μητέρας σας το 1787 σας
στέρησε την ευκαιρία να διδαχτείτε μουσική από έναν απ’τους καλύτερους όλων των
εποχών, τον Μότσαρτ. Πιστεύετε πως θα μπορούσατε να είχατε γίνει καλύτερος
μουσικός και συνθέτης, αν σας είχε δοθεί αυτή η ευκαιρία;
- Κοίτα να δεις παιδί μου. Ο Μότσαρτ δεν
αμφισβητώ πως ήταν και είναι ένας απ’τους καλύτερους. Εκείνη την περίοδο
σκέφτηκα το ίδιο με εσένα. Όμως δύο χρόνια μετά ο Γιόζεφ Χάυντν με πήρε υπό τη
διδασκαλία του. Ήταν τόσο καλός άνθρωπος και περάσαμε τόσες όμορφες στιγμές
μαζί που τώρα πια δεν μετανιώνω που έκανα αυτήν την επιλογή.
- Καταλαβαίνετε πλέον πιστεύω πως είστε ένας
απ’τους καλύτερους μουσικοσυνθέτες στην Ευρώπη. Πως αισθάνεστε;
- Η αλήθεια είναι πως ποτέ δε με ενδιέφερε η
δόξα. Αλλά τώρα που με ρωτάς νιώθω πολύ χαρούμενος και ικανοποιημένος που μπορώ
να διασκεδάσω τόσους πολλούς ανθρώπους με τη μουσική μου.
- Κατά τη γνώμη σας ποια είναι η καλύτερη
συμφωνία που έχετε γράψει;
- Πιστεύω πως είναι η 9η διότι έχω
προσθέσει ένα σημείο καινοτομίας το οποίο είναι η χρήση χορωδίας και τεσσάρων
μονωδών στην μελοποίηση του ποιήματος Ωδή στη Χαρά του Σίλερ.Παρόλο που
δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να την ακούσω πιστεύω πως το συγκεκριμένο
στοιχείο την κάνει ξεχωριστή.
- Μια τελευταία ερώτηση. Πως νιώσατε όταν το
κοινό σας αποθέωσε με το χειροκρότημα του στην παράσταση της 9ης συμφωνίας
αλλά για να το καταλάβετε έπρεπε μια σολίστ να σας σηκώσει να το δείτε;
- Αυτή η
στιγμή ήταν μια από τις σημαντικότερες της ζωής μου. Εκείνη τη στιγμή ένιωθα
χαρά και συγκίνηση που ο κόσμος έδειχνε πως με αγαπάει τόσο πολύ, όμως
ταυτόχρονα ήμουν θλιμμένος που δεν είχα τη δυνατότητα να τους ακούσω να
χειροκροτούν.
- Σας
ευχαριστώ πολύ κύριε Μπετόβεν. Σας αποχαιρετώ.
- Γεια σου παιδί
μου. Στο καλό να πας.
Φεύγουμε απ’το δωμάτιο με τον
μπάτλερ. Φτάνουμε στην πόρτα.
- Ευχαριστώ πολύ για την πολύτιμη βοήθεια σας
κύριε μπάτλερ. Αντίο.
- Παρακαλώ και αντίο νεαρέ. Καλό ταξίδι πίσω
στο μέλλον.
- Ευχαριστώ.
Εκείνη τη στιγμή λέω «Πάλι
στην εποχή μου». Μέσα σε 5 λεπτά βρισκόμουν πάλι στο εργαστήριο του επιστήμονα.
- Ορίστε ο μεταφραστής σας και ευχαριστώ πολύ
για τη βοήθεια σας.
- Χαρά μου. Αντίο και χαιρετίσματα στο Γιώργο.
- Θα του τα δώσω, λέω και φεύγω.
Γιάννης Γεωργιόπουλος, Γ1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου