Το Γ5 συζητά μέσω Skype με τον συγγραφέα κ.Φίλιππο Μανδηλαρά

Στο Β Τετράμηνο και στα πλαίσια της προώθησης της φιλαναγνωσίας στο σχολείο,  διαβάσαμε με τους μαθητές του Γ5 το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά «Κάπου να ανήκεις». Την ανάγνωση του βιβλίου ακολούθησαν δημιουργικές δραστηριότητες- τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες και εργάστηκαν πάνω σε συγκεκριμένα θέματα (διαγραφή χαρακτήρων , σχέσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών, κυρίαρχα θέματα)  αλλά είχαν και ατομικές εργασίες: δημιουργικής γραφής, βιβλιοκριτικής και βιβλιοπαρουσίασης. Η παρουσίαση των εργασιών έγινε την ώρα του μαθήματος ώστε όλοι οι μαθητές να δουν, να ακούσουν και να σχολιάσουν τις εργασίες των συμμαθητών τους. Πολλοί μαθητές ωστόσο είχαν πολλά ερωτήματα σχετικά με την υπόθεση του βιβλίου και αυτά τα ερωτήματα μας τα έλυσε σήμερα ο ίδιος ο συγγραφέας, o κ.Μανδηλαράς, μέσω Skype.

Ο κ. Μανδηλαράς μίλησε στα παιδιά για το πώς εμπνεύστηκε το βιβλίο του – όπως μας είπε όλα ξεκίνησαν από το ότι θέλησε να γράψει ένα βιβλίο για ένα τερματοφύλακα και τελικά έφτιαξε ένα βιβλίο για την ανάγκη του ανήκειν. Η ιστορία δεν είναι πραγματική και δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο ο Γιάννης – δυστυχώς για τα κορίτσια μας, που τον είχαν ερωτευτεί! Στη συνέχεια απαντώντας στο ερώτημα για το απότομο και τραγικό τέλος του βιβλίου μας μίλησε για την εφηβεία και την αίσθηση των εφήβων ότι είναι αθάνατοι, ότι ο χρόνος απλώνεται μπροστά τους και τίποτε δε θα τους εμποδίσει να υλοποιήσουν τα όνειρα τους, ο θάνατος δεν υφίσταται γι αυτούς. Όμως το βιβλίο δε θα μπορούσε να τελειώνει κάπως αλλιώς. Εξάλλου, ο κάθε αναγνώστης έχει το ελεύθερο να αλλάξει την ιστορία , να εκτείνει όπως θέλει το βιβλίο, κάνοντας τις δικές του προβολές στο μέλλον- όπως έχουν αποδείξει ήδη έφηβοι αναγνώστες, που διάβασαν το βιβλίο και έχουν προσλάβει ένα δικό τους νόημα! Παράλληλα, η όλη ιστορία και η εμπλοκή των αστυνομικών στην πλοκή συνδέεται και με την ιστορία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, που συνέβη την εποχή που έγραψε το βιβλίο. Η επόμενη ερώτηση αφορούσε το πώς συνέχισαν τη ζωή τους οι γονείς του Γιάννη και η Ανθή μετά από τις τραγικές εξελιξεις και ο κ.Μανδηλαράς είπε στα παιδιά ότι η ζωή συνεχίζεται έτσι κι αλλιώς. Μαθαίνεις να συμβιβάζεσαι με ό,τι σου συνέβη και προχωράς- αυτή είναι η φύση του ανθρώπου και της ζωής. Όσο για το γιατί ο Γιάννης ανοίχτηκε τόσο γρήγορα στην Ανθή και της εκμυστηρεύτηκε τα πάντα γι αυτόν  και τη ζωή του, ο συγγραφέας μας είπε ότι αυτό ήταν αδύνατον να μην συμβεί, εφόσον ο Γιάννης ερωτεύτηκε. Ο έρωτας αποτελεί ένα βήμα προς την ενηλικίωση και βοηθά τον έφηβο να αποκολληθεί από το οικογενειακό περιβάλλον και να κάνει βήματα προς την αυτονομία του. Ο έρωτας λειτουργεί καταλυτικά σε αυτή την περίπτωση.

Τα παιδιά ρώτησαν το συγγραφέα για το πώς ξεκίνησε να γράφει και αν είχε κάποιον που τον προέτρεψε να στραφεί στη συγγραφή και μας είπε ότι πριν αρχίσει να γράφει , ο ίδιος ήταν αναγνώστης -διάβαζε από μικρό παιδί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έπαιζε. Διάβαζε το νεκρό χρόνο και διάβαζε πολύ. Άρχισε να γράφει ιστορίες αργότερα. Αυτές τις μοιραζόταν με φίλους μέχρι που έγραψε το πρώτο του βιβλίο για ιππότες για μικρά παιδιά. Από κει και πέρα άρχισε τη συγγραφή για το ευρύ κοινό κι όχι μόνο για τους φίλους του. Επίσης μας είπε ότι αγαπά το εφηβικό κοινό γι αυτό και τα βιβλία του αφορούν τους νέους και τα ερωτήματα τους, τις ανάγκες τους, τις αλλαγές που βιώνουν, τα διλήμματα τους και τις αναζητήσεις τους. Κάθε βιβλίο του παίρνει ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα να το ολοκληρώσει και αυτή την εποχή γράφει το επόμενο εφηβικό του βιβλίο. 

Παράλληλα, μίλησε για τις σπουδές του - έχει σπουδάσει Γαλλική Φιλολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία- την ενασχόληση του με τα βιβλία και αναφέρθηκε στις αντιδράσεις των φίλων του ,όταν διάβασαν το «Κάπου να ανήκεις». Μια φίλη του, αφού του τηλεφώνησε και του είπε ότι τον μισεί, έκανε δέκα μέρες να του ξαναμιλήσει! Για τη μουσική και τους στίχους, που υπάρχουν διάσπαρτοι σε όλο το βιβλίο , είπε στα παιδιά ότι ήταν διάλεξε τα τραγούδια από τις Τρύπες, επειδή οι στίχοι ταίριαζαν με τις ανησυχίες του πρωταγωνιστή του βιβλίου  και τα ερωτήματα που απασχολούν τους έφηβους. Ωστόσο , και ο ίδιος ακούει αυτή τη μουσική - Τρύπες, Διάφανα Κρίνα, Ξύλινα Σπαθιά. Τέλος μας αποκάλυψε ότι η δική του ομάδα είναι ο ΠΑΟΚ!

Ευχαριστούμε τον κ.Μανδηλαρά για τη συζήτηση, έστω κι αν αυτή ήταν εξ αποστάσεως, και ευελπιστούμε σε μια μελλοντική επίσκεψη του στο σχολείο μας!
(Θα ακολουθήσει ανάρτηση με τις εργασίες των μαθητών)