Σκοράροντας στον Σκορπιό, Ελένη Σβορώνου

Την Κυριακή το απόγευμα η Λέσχη Ανάγνωσης της Α Γυμνασίου συναντήθηκε στο φιλόξενο χώρο της βιβλιοθήκης του σχολείου για να μιλήσουμε για το βιβλίο της Ελένης Σβορώνου «Σκοράροντας στον Σκορπιό». Το βιβλίο έχει θέμα του το ποδόσφαιρο και σίγουρα δεν αφορά τα ζώδια. Ο  ήρωας,ο Κώστας,  ένα αγόρι που είναι μαθητής της Γ Γυμνασίου, είναι Σκορπιός και καμαρώνει επειδή και ο Πελέ, το ίνδαλμα του, ήταν το ίδιο ζώδιο με εκείνον! Ο Κώστας αγαπά το ποδόσφαιρο, ζει γι αυτό το άθλημα αλλά αντιμετωπίζει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα , που μόνο η μπάλα του- ο Πελέ, όπως τη βάφτισε- θα τον βοηθήσει να το λύσει!

Η συζήτηση μας ήταν ουσιαστική, αν και υπήρξαν αρκετές διχογνωμίες! Καθένας εισέπραξε διαφορετικό μήνυμα από το βιβλίο και άλλους τους κέρδισε, ενώ άλλοι δεν ενθουσιάστηκαν, μιας και περίμεναν μια καταιγιστική , περιπετειώδη πλοκή.

Ο Χρήστος αναφέρθηκε στο ότι το βιβλίο εστίαζε στα παιδιά που είναι κλειστοί χαρακτήρες και το αποτέλεσμα είναι να μην διαθέτουν παρέες και πολλούς φίλους. Ο Φίλιππος παρουσίασε το ιδιαίτερο απόσπασμα του βιβλίου που μιλά για την εξέλιξη του ποδοσφαίρου μέσα από ένα όνειρο του Κώστα και μεταφέρει με μεγάλη ζωντάνια το πέρασμα από εποχή σε εποχή. Σύμφωνα με το ίδιο το μήνυμα το βιβλίου ήταν να μην παρατάμε τα όνειρα μας, να εστιάζουμε στο στόχο μας και να αντιλαμβανόμαστε ότι το μυαλό μας βάζει εμπόδια στην υλοποίηση του.

Η Ευανθία αναφέρθηκε στο ότι η συγγραφέας μιλάει για τη διαφορετικότητα, πόσο σημαντικό είναι να είσαι ο εαυτός σου, η Ντανιέλα μας είπε ότι το βιβλίο διαβαζόταν ευχάριστα και της άρεσε η πλοκή ενώ η Στέλλα συμφώνησε με την Ευανθία σχετικά με το μήνυμα του βιβλίου.

Η Αγγελική δεν ευχαριστήθηκε την ανάγνωση του βιβλίου καθώς της αρέσουν διαφορετικού τύπου αναγνώσματα , αλλά κατά τη γνώμη της η συγγραφέας ήθελε να περάσει το μήνυμα να πιστεύουμε στον εαυτό μας και να μη μας πτοούν οι δυσκολίες.

Τέλος, ο Διονύσης , ο οποίος απόλαυσε το βιβλίο και του άρεσε  ο τρόπος που ήταν γραμμένο – του θύμισε ημερολόγιο- αναφέρθηκε στο ότι η χρήση της μπάλας ως φίλου ίσως να ήταν ένα τρικ της συγγραφέα και αντί να βάλει τον ήρωα να μιλάει με τον εαυτό του τον έβαλε να συνομιλεί με τη μπάλα του και να της εκμυστηρεύεται όσα δεν τολμούσε να πει σε κάποιον άλλο. Παράλληλα τόνισε ότι πολλές τα θαύματα τα υλοποιούν πολλές μετριότητες –μια, τάξη, μια ομάδα, ένας λαός.

Στη συζήτηση που ακολούθησε τα παιδιά ανφέρθηκαν στα θέματα του βιβλίου: τη μετριότητα, το θέμα της αποτυχίας, τη διαφορετικότητα, την φιλία. Η κ. Σβορώνου θίγει το θέμα της μετριότητας, αυτής της κατάρας για τον κοινωνία μας, που θεωρεί ότι μόνο οι άριστοι οφείλουν να διακρίνονται και να προβάλλονται. Κι όμως αυτή η «μετριότητα» είναι σχετική αφού πάντα έχει μέτρο σύγκρισης  και αυτό δεν έχει σταθερές. Ποιος είπε ότι ο μέτριος μαθητής δεν είναι καλός, ποιος είπε  ότι το να είσαι μέτριος σημαίνει ότι δεν έχεις όνειρα, στόχους και επιθυμίες; Το θέμα της αποτυχίας ήταν ένα ακόμη θέμα που συζητήσαμε διεξοδικά , αφού απασχολεί τους μαθητές μας καθημερινά. Χαρακτηριστικό είναι τα απόσπασματα που είχαμε υπογραμμίσει :

«Ρωτάω λοιπόν: Μπορεί κανείς να ζήσει αν είναι μετρίως μέτριος σε όλα; Δεν είναι μόνο στο ποδόσφαιρο που χωρίς εσένα γίνομαι εντελώς συνηθισμένος παίκτης. Με τις καλές του και τις κακές του στιγμές. Με τις μέρες που είναι σε φόρμα και τις άλλες που κάνει όλο λάθη , δεν τραβάει ούτε ως επιθετικός ούτε ως αμυντικός, ούτε στη σέντρα ούτε καν ως τερματοφύλακας. ….. Δε θα γίνω ποτέ ήρωας σε κανένα βιβλίο . Δεν υπάρχει τίποτα που να με κάνει ξεχωριστό. Καμιά δικαιολογία. Αλλά και καμιά διάκριση προς τα πάνω ή προς τα κάτω. ….Και ρωτάω Πελέ μου, γενικότερα: Έχει νόημα να ζεις μια ζωή χωρίς αν ξεχωρίζεις κάπου; Υπάρχει λόγος να ζεις όταν είσαι ανώνυμος, μέτριος, έτσι κι έτσι, και , όσο , κι αν προσπαθείς, να ξέρεις πως ποτέ δε θα γίνεις πρώτος;……

Επίσης , οι μαθητές τόνισαν ότι πρέπει να αποδεχόμαστε την αποτυχία, να μη μας τρομάζει γιατί μας βοηθάει να γίνουμε καλύτεροι, να βελτιωνόμαστε , να μαθαίνουμε. Αυτό το κατανόησε ο Κώστας μετά την απώλεια της αγαπημένης του μπάλας. Οι φιλίες πάλι πρέπει να χαρακτηρίζονται από εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια – να ανοιγόμαστε στον κολλητό μας, κι όχι όπως ο Κώστας που φοβόταν να μιλήσει στον καλύτερο του φίλο.

Τέλος , αναφερθήκαμε στους υπόλοιπους ήρωες του βιβλίου: τη θεολόγο που παρά την ηλικία της υποστήριζε τα παιδιά και ήθελε να προωθήσει τη φιλία και τη συναδέλφωση τους με το ποδόσφαιρο., τη γιαγιά του Κώστα που αγαπά με τρυφερότητα το εγγόνι της, το θείο Λεω , που καταλαβαίνει το πάθος του για το ποδόσφαιρο, το φίλο του τον Αντώνη που τον αγαπά και είναι δίπλα του. Επίσης συζητήσαμε το θέμα της εικονογράφησης του βιβλίου , που παραξένεψε τα παιδιά μιας και πιστεύουν ότι μόνο τα παιδικά βιβλία έχουν εικόνες. Αυτό που μας άρεσε ήταν η ιδιαιτερότητα των εικόνων που μας θύμισαν τις ταινίες του Τιμ Μπάρτον.

Την Παρασκευή 12 Μαΐου περιμένουμε την κ.Σβορώνου στο σχολείο μας και θα μας δοθεί η ευκαιρία να συζητήσουμε εκτενώς για όλα!