Κυριακή
19/3/2017 . Ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου το μεσημέρι σκεφτόμουν τι να
κάνω για να ξεβαρεθώ . Να βάλω μουσική ; Μπα όχι πάλι τα ίδια … Να δω τηλεόραση ; Βαρετό . Να διαβάσω
κανένα βιβλίο ;Ούτε αυτό . Αυτήν την φορά είχα μια ξεχωριστή ιδέα , να μην κάνω κάθε Κυριακή τα ίδια .
Σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα που είχα
διαβάσει σε μια ιστοσελίδα στο διαδίκτυο πριν 3
μέρες . Ένα άρθρο που έλεγε ταξίδι στον χρόνο με μόνο μερικά υλικά . Αλεύρι , μουστάρδα , σοκολάτα και δυο
κούπες γάλα . Ξεκίνησα λοιπόν να το φτιάχνω
, μύριζε κάπως απαίσια αλλά το αποτέλεσμα ήλπιζα να βγει
ικανοποιητικό . Σε δύο λεπτά ήταν έτοιμο . Μετά από πολύ ανακάτεμα ήταν
επιτέλους έτοιμο. Έφαγα μια κουταλιά και αμέσως βρέθηκα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο
με μια μεζούρα , αλλά αντί για εκατοστά είχε χρόνια . Επέλεξα να πάω στο
1920 να συναντήσω μια από τις καλύτερες γυναίκες φυσικούς που πέρασαν από τον
κόσμο μας .
Αυτό ήταν
λοιπόν . Παρίσι 1920. Είμαι έξω ακριβώς από το σπίτι της .Το καμπανάκι της
έγραφε « οικογένεια Κιουρί» .τράβηξα το σχοινί για το καμπανάκι το έκανα πέρα
δώθε δυό τρείς φορές και περίμενα με ανυπομονησία . Η πόρτα άνοιξε κάνοντας ένα
περίεργο θόρυβο .
-Καλησπέρα !
μου είπε . Ψάχνετε κάποιον ; Μπορώ να βοηθήσω ;
-Καλησπέρα
!Για την ακρίβεια εσάς ψάχνω . έρχομαι από το μέλλον και είμαι εδώ γιατί η
καθηγήτρια της Ιστορίας μας , μας ανέθεσε μια εργασία για το παρελθόν και εγώ
επέλεξα να πάρω συνέντευξη από εσάς αφού σας θαυμάζω κιόλας .
-Ευχαρίστως να
σε βοηθήσω . Έλα , πέρασε μέσα .
Εγώ αμέσως έκατσα στον αναπαυτικό της καναπέ
, με την σκέψη πως δεν της φάνηκε περίεργο ότι ήρθα από το μέλλον .
- Τι μπορώ να
κάνω για σένα , μου είπε .
-Θα ήθελα να
μου απαντήσετε κάποιες ερωτήσεις σχετικά με την ζωή σας .
-Ευχαρίστως .
-Καταρχήν θα
ήθελα να μάθω ποια χρονιά γεννηθήκατε και σε ποιο μέρος , και κάποια πράγματα
για την παιδική σας ηλικία
-Εγώ
γεννήθηκα στην Πολωνία και συγκεκριμένα
στην Βαρσοβία το 1867. Από μικρή είχα
ακουστά το πανεπιστήμιο της Γαλλίας και ήταν ένα από τα όνειρά μου να σπουδάσω
εκεί. Είμαι η μικρότερη από τα πέντε αδέρφια
και σε ηλικία 11 ετών έχασα την μητέρα μου από φυματίωση .Ο πατέρας μου
ήταν δάσκαλος , μελετούσε Φυσική και μαθηματικά ,έτσι και εγώ βλέποντας τα
βήματα του πατέρα μου τα ακολούθησα και έκανα τα όνειρα μου πραγματικότητα
-Πώς περάσατε
στο πανεπιστήμιο ; Ξέρω πως στα περισσότερα πανεπιστήμια εκείνη την εποχή
απαγορευόταν η φοίτηση τω γυναικών . Σωστά ;
- Εγώ ήθελα να
σπουδάσω στο πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας , αλλά δεν μου επέτρεψαν , διότι
δεχόντουσαν μόνο αγόρια . Δεν το άφησα κάτω και άρχισα να φοιτώ στο ‘ΙΠΤΑΜΕΝΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ‘στη
Βαρσοβία το οποίο πραγματοποιούσε διαλέξεις μυστικά .
Εγώ την παρακολουθούσα με τεράστια προσοχή και άκουγα κάθε της λέξη. Έπειτα την ρώτησα :
-Πώς γνωρίσατε
τον σύζυγο σας τον Πιερ ;
-Μετά το
πτυχίο μου , αποφάσισα να ασχοληθώ με
τις ιδιότητες ορισμένων μετάλλων. Για
αυτήν την μελέτη χρειαζόμουν ένα εργαστήριο .
Εκεί γνώρισα τον Πιέρ . Τον αγάπησα με την πρώτη ματιά . Μέσα σε έναν
χρόνο παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο . Μια από τις καλύτερες στιγμές μου με τον
Πιέρ ήταν το ταξίδι του μέλιτος μας όπου γυρίσαμε όλη την Γαλλία με τα ποδήλατά μας .
- Θέλω να μάθω για τα δυο βραβεία σας .
- Το 1903 εγώ και ο Πιερ λάβαμε το πρώτο Νόμπελ όπου το μοιραστήκαμε με τον Μπεκερέλ . Αυτό
το Νόμπελ βασίστηκε πάνω στην μελέτη
μας στο φαινόμενο της ακτινοβολίας και
της ραδιενέργειας .Επίσης το 1911 , λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Πιέρ , κατέλαβα το Νόμπελ
Χημείας.
- Αναφέρατε το
όνομα του συζύγου σας και τον θάνατό του .Μήπως μπορείτε να μου
πείτε το αίτιο του θανάτου του ; Έπασχε από κάποια αρρώστια ;
- Δυστυχώς ο Πιερ βρήκε
τραγικό θάνατο . Περνώντας απρόσεχτα έναν δρόμο του Παρισιού,
συγκρούστηκε με ένα κάρο που το έσερναν άλογα και πέθανε ακαριαία .
- Λυπάμαι …..
Συγγνώμη εάν σας κούρασα απλα βρίσκω τη ζωή σας πολύ ενδιαφέρον . Θα μπορούσα
να κάνω κάποιες ακόμα ερωτήσεις σχετικά με την προσωπική σας ζωή ;
- Εννοείται
εγώ ήμουν πάντα και θα είμαι ανοιχτή προς τους ανθρώπους .
- Ωραία . Είχα
ακούσει για μια ερωτική σας σχέση με ένα μαθητή του Πιερ . Ισχύει ;
- Μετά τον
θάνατό του Πιερ ένιωθα μόνη καi έτσι έκανα μια ερωτική σχεση με έναν από τους
μαθητές του . Οι κόρες μου δεν
συμφωνούσαν καθόλου με αυτήν την ιδέα. Όμως δεν θέλω να συζητάω για αυτό .
-ΜΑΜΑΑΑΑ.
ΜΑΜΑΑΑΑΑ πετάχτηκε μια φωνουλα από το πουθενά .
- Συγγνωμη .
Με συγχωρείς. Η κόρη μου με χρειάζεται . Εάν θες πέρνα κάποια άλλη στιγμή να
σου πω περισσότερα . Ευχαριστώ που πέρασες
-Χαρά μου .
Είπα και εφυγα .
Τέλος και αυτή
η κουραστική αλλά συναρπαστική μέρα . Αύριο σχολείο ……
Δομνίκη Χατζηνικολάου, Γ5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου