Καιρός των τιμωριών.

Είναι μεγάλη η χαρά μας όταν μαθητές, αποφοιτήσαντες πια από το Γυμνάσιο, μας στέλνουν τις εξαιρετικές εργασίες τους και από το λύκειο. Το ακόλουθο ποίημα γράφτηκε στα πλαίσια εργασίας για το σπίτι στο μάθημα επιλογής Νεότερη Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία, το οποίο διδάσκει η συνάδελφος φιλόλογος κ.Κλεοπάτρα Γιαγιάκου. Μετά τη διδασκαλία του αποσπάσματος από το έργο του Δάντη "Θεία Κωμωδία, Κόλαση, άσμα τρίτο" ο Έντι έγραψε ένα ποίημα μιμούμενος την τεχνοτροπία του ποιητή.

 

 

 

Καιρός των τιμωριών

 

Α μέρος

Η πρώτη η τιμωρία.

 

Μου έστειλεν ο θεός οδηγία τρανή

να ακολουθήσω μια άγρια φωνή

σε δρόμους που γνωρίζει μόνο

αυτός που δεν αισθάνεται πια ανθρώπινο πόνο.

Αμαρτίες  να πληρώσω  την ψυχή μου αν τη βαραίνουν

ή λύτρωση να βρω που μια ζωή επιζητώ.

Ευθύς φτάνοντας στην είσοδο

η άγρια η φωνή μου είπε,

“Αλίμονο σε εκείνους που τους δρόμους αυτούς διαβαίνουν

και την ψυχή τους αμαρτίες την βαραίνουν,

τους περιμένει πόνος, και βάσανα αβάσταχτα,

αιώνια χωρίς ελπίδα θα χύνουν δάκρυα”

Και ευθύς ρώτησα

“Ποιαν αμαρτίαν έχω γω κάμει και την

βαραίνει την πονεμένη μου ψυχή;”

Και η φωνή μονάχα είπε

“Ακολούθα και θα δεις”

Κραυγές παντού κλάματα δυνατά,

εκλιπαρούν των αιώνια να τους συγχωρέσει .

Άνθρωποι γυμνοί, χωρίς τα μάτια τους

περιπλανιούνται  εδώ και εκεί ,

φίδια τους τσιμπάνε στα πόδια ,

και ξανά και ξανά και ξανά.

Τρομαγμένος κράζω “ω φωνή ιερή

του Μεγαλοδύναμου, παιδί πες μου, τι είναι εδώ

τι έχουν κάμει τούτοι οι άνθρωποι”.

“Άνθρωποι αισχροί είναι τούτοι εδώ

γιατί ποτέ τους δεν αγάπησαν τον σύντροφό τους

μα και με άλλους στην ιερή την κλίνη

την συζυγική πολλές φορές επλάγιασαν”

Έντι Ντρέου, Β2 1^ου Λυκείου Κω