Στη διαπασών

Την Κυριακή που μας πέρασε η Λέσχη Ανάγνωσης συναντήθηκε προκειμένου να συζητήσει γαι το βιβλίο Στη διαπασών του Β.Παπαθεοδώρου. Παράλληλα κόψαμε και την πίτα της λέσχης την οποία μας ετοίμασε η Νικολέτα με τη μαμά της. Το φλουρί το έτυχε η Μαρία μας και το δώρο της ήταν το επόμενο προς ανάγνωση βιβλίο, το Κοσμοδρόμιο της Ελένης Κατσαμά. 
Αρχίζοντας τη συζήτηση πρώτη πήρε το λόγο  η Βαλέρια, η οποία γενικά  δεν διαβάζει ελληνική λογοτεχνία και της άρεσε πάρα πολύ το βιβλίο! Της άρεσε γιατί ο Θανάσης ζει με τη μουσική, η μουσική είναι η ζωή του και τσακώνεται με τους γονείς του, όπως οι περισσότεροι έφηβοι. Τα γεγονότα που παρουσιάζονται θα μπορούσαν να είναι πραγματικά (π.χ η είσοδος του Θανάση στην οργάνωση με τα ναρκωτικά). Η Κοκώνα μας είπε με τη σειρά της ότι διάβασε πολύ γρήγορα το βιβλίο, γιατί το βρήκε πολύ ενδιαφέρον και γιατί μιλάει τη γλώσσα των νέων. Αυτό που τη στενοχώρησε ήταν ότι ο ήρωας ήταν τόσο βίαιος και είχε τόσο πολύ μίσος μέσα του. Η Νικολέτα πρώτη φορά διαβάζει βιβλίο που εμπεριέχει βίαιες σκηνές – αν και τη βία τη βλέπουμε διαρκώς στην τηλεόραση ή στις ταινίες και δεν μας επηρεάζει τόσο. Τη συγκίνησε σε πολλά σημεία η υπόθεση του βιβλίου (η βιαιοπραγία εις βάρος του ανάπηρου παιδιού και ο θάνατος της μητέρας του Θανάση).

Η Μαρία  δήλωσε ότι το βιβλίο της άρεσε πάρα πολύ και ότι δεν είχε ξαναδιαβάσει κάτι παρόμοιο. Οι σκηνές με το ανάπηρο αγόρι και ο θάνατος της μητέρας του Θανάση την συγκίνησαν πάρα πολύ. Η Ευαγγελία βρήκε πολύ ενδιαφέροντα τον συνδυασμό της καθημερινής ζωής του Θανάση με τη μουσική και τα τραγούδια που άκουγε. Επιπλέον της άρεσε το χιούμορ του συγγραφέα που δεν έκανε μελοδραματικό το βιβλίο.

 Ο Στράτος έμεινε κυρίως στο θέμα του ρεαλισμού που απέπνεε το βιβλίο και η όλη υπόθεση και το πώς συνδέεται με τη σημερινή εποχή άμεσα. Ο συγγραφέας μας μιλάει για γεγονότα που βιώνουμε και στο παρόν μας. Ο Χάρης  αρχικά είχε θυμώσει με τη ναζιστική οργάνωση και τη βία και δεν μπορούσε να προχωρήσει το βιβλίο γιατί οργιζόταν. Στη συνέχεια  άρχισε να κατανοεί τι συνέβαινε στον ήρωα , να κατανοήσει την οργή του ενώ του άρεσε που ο Θανάσης  άρχισε να αλλάζει. Η Εμινέ το διάβασε πολύ γρήγορα και θα ήθελε να μάθει τι έγινε με τον αληθινό πατέρα του Θανάση ενώ η Βάσω συγκινήθηκε όταν διάβασε το κεφάλαιο με το θάνατο της μητέρας καθώς και στο σημείο που το ανάπηρο παιδί βοήθησε το Θανάση παρά το κακό που του είχε κάνει.

Συνολικά καταλήξαμε  στα ακόλουθα συμπεράσματα:

• Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τη βία για να καταδείξει την αλήθεια . Μιλά ρεαλιστικά και αναπαράγει θέματα που συναντάμε στην καθημερινή μας ζωή.
• Η φτώχεια , η βία και η περιθωριοποίηση ωθούν το άτομο να ενταχθεί σε αυτές τις φασίζουσες ομάδες,  διότι εκεί νιώθει μέλος μιας οικογένειας,  βρίσκει στήριγμα και εκφράζει την οργή του. Μοναχικά και φοβισμένα άτομα καταλήγουν στους κόλπους αυτών των ομάδων, οι οποίες τα εκμεταλλεύονται.
• Οι νεοναζιστικές ομάδες υποκρύπτουν άλλα συμφέροντα (οικονομικά κυρίως). Στόχος τους δεν είναι η προστασία της πατρίδας αλλά το κέρδος.
• Η μητέρα του Θανάση ήταν ένα θετικό πρότυπο γι αυτόν. Έβαζε όρια στον ήρωα και αυτός τα αποδεχόταν. Αναγνώριζε το δίκιο της.
• Ο ήρωας παρότι έφτασε σε ακραίες συμπεριφορές , αξιοποιώντας την ελεύθερη επιλογή που κάθε άνθρωπος διαθέτει, αποφάσισε να αλλάξει. Όχι για τους άλλους, αλλά για τον εαυτό του.
• Ο τίτλος του βιβλίου Στη διαπασών είναι μεταφορικός :ο ήρωας ζει τα πάντα στη διαπασών, στο τέρμα. Και αυτό είναι φυσιολογικό καθώς είναι έφηβος και η εφηβεία είναι η κατεξοχήν ηλικία των ακραίων καταστάσεων, της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης.Η μουσική καθοδηγεί τη συμπεριφορά του  ήρωα  και η συμπεριφορά του επηρεάζει τη ζωή του.

Οι παρόντες βαθμολόγησαν το βιβλίο με 8,5!

Και ένα τραγούδι από το βιβλίο!