Ένα παραθαλάσσιο χωριό και ένα «Μαγεμένο» παλιό αρχοντικό αποτελούν το σκηνικό του νέου , εφηβικού μυθιστορήματος της Τούλας Τίγκα. Η συγγραφέας δίνει φωνή σε δύο εφήβους , το Ρηγόπουλο και τη Μαρίνα, για να μιλήσει για την ομοφυλοφιλία, την επιλογή σεξουαλικής ταυτότητας καθώς και τα αδιέξοδα της σημερινής νέας γενιάς. Ο Ρηγόπουλος, ακινητοποιημένος στο κρεβάτι του μετά από ένα ατύχημα που είχε , μιλά για την κλειστή κοινωνία του χωριού, τους φίλους του αλλά και το μάταιο έρωτα της Μαρίνας για το Θοδωρή, το αγόρι που του αρέσουν άλλα αγόρια. Η Μαρίνα με τη σειρά της αναφέρεται στο πώς ερωτεύτηκε το Θοδωρή και πώς βιώνει τον αδιέξοδο αυτό έρωτα. Στο ότι είναι το μοναδικό αγόρι που την κάνει να αισθάνεται όμορφα, πως τον έχει επιλέξει για φίλο της, αλλά συγχρόνως τον σκέφτεται και ερωτικά. Δεν ξέρει όμως με ποιον να συζητήσει όλα αυτά τα θέματα που την απασχολούν και εκείνο που, κυρίως, την ανησυχεί: την ενδεχόμενη απόρριψη του Θοδωρή. Παράλληλα γνωρίζουμε και τους φίλους τους – το Μηνά, το Τζιμάκο, το Γιάγκο – τον παππού του Μηνά , τον ανοιχτόμυαλο Λαμπρινό, καθώς και την καλόβολη τρελή του χωριού τη Ραμόνα και τις ιστορίες που κουβαλά ο καθένας.
Ο ρόλος της Μυρσίνης, της φιλολόγου, που βρέθηκε από επιλογή στο χωριό τους και έχει βιώσει μια ιστορία παρόμοια με αυτή της Μαρίνας, είναι καθοριστικός για την εξέλιξη της υπόθεσης. Η συγγραφέας δίνει σε τριτοπρόσωπη αφήγηση τη φωνή της καθηγήτριας, καθώς εμφανώς θέλει να δώσει χώρο στους εφήβους, να τους αφήσει να εκφράσουν τις αγωνίες και τους προβληματισμούς τους. Δε χρησιμοποιεί τη Μυρσίνη προκειμένου να χειραγωγήσει τους έφηβους ήρωες . Οι σκέψεις της μπαίνουν εμβόλιμα στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση και με διαφορετική στοιχειοθέτηση αποδίδοντας τη φωνή της ωριμότητας, τη φωνή του ευαίσθητου ενήλικα, που μπορεί να κατανοήσει τον πληγωμένο έφηβο και να του σταθεί ως συμπαραστάτης κι όχι ως κριτής.
Παράλληλα με τη βασική ιστορία εκτυλίσσονται και άλλα επεισόδια – η ιστορία της Ραμόνας, της άκακης τρελής του χωριού, η ιστορία του Μαγεμένου, η εμπλοκή των παιδιών στη δημοσιογραφική έρευνα για το «στοιχειωμένο» σπίτι και η αποκατάσταση της φήμης του, η ανάρρωση του Ρηγόπουλου και η εορταστική έξοδος με την παρέα, οι συναντήσεις των μαθητών με τη φιλόλογο και οι συζητήσεις τους για τα βιβλία που διάβασαν.
Η κ.Τίγκα ασχολείται με ένα πολύ δύσκολο θέμα , με ένα θέμα ταμπού για τα ελληνικά δεδομένα, όπως είναι αυτό της ομοφυλοφιλίας και της αποδοχής της ή μη από την κοινωνία. Δεν εθελοτυφλεί, δεν προσπαθεί να εξωραΐσει την πραγματικότητα και τολμά να μιλήσει ανοιχτά και χωρίς ενδοιασμούς. Αποτελεί μάλιστα μεγάλο τόλμημα να τοποθετήσει τη δράση σε ένα μικρό χωριό της επαρχίας, στο οποίο είναι αδύνατο να υπάρξει ιδιωτική ζωή και όχι σε μια μεγαλούπολη, όπου οι άνθρωποι και η ιδιωτική τους ζωή περνούν απαρατήρητοι. Η προσέγγιση της είναι ρεαλιστική και αντανακλά το πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία αυτούς τους «διαφορετικούς» ανθρώπους (βιαιότητα, γελοιοποίηση και αποξένωση από την ευρύτερη κοινωνία). Οι νεαροί πρωταγωνιστές τολμούν να αμφισβητήσουν την καθωσπρέπει κοινωνία και τις επιταγές της, να επικρίνουν τη στάση της απέναντι στα μέλη της που δεν προσαρμόζονται στα δικά της μέτρα.
Εξάλλου τα περισσότερα πράγματα στη ζωή έχουν να κάνουν με τα συναισθήματα κι όχι με τις όποιες γνώσεις. Όπως λέει και η συγγραφέας δια στόματος του Γιάγκου του Ψηλού: «…Έχει κάτι μαθηματικά στα βιβλία της η ζωή και μια χημεία δύσκολη μεταξύ τους οι άνθρωποι, που τύφλα να έχουν τα βιβλία τα σχολικά!...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου