Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Κινηματογραφική Λέσχη: Οι Άθικτοι (The Intouchables)


Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου η Κινηματογραφική Λέσχη του σχολείου παρακολούθησε την ταινία Οι Άθικτοι. Το σενάριο βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Φιλίπ, ενός δισεκατομμυριούχου αριστοκράτη, ο οποίος, έχοντας μείνει καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι μετά από ένα ατύχημα με αλεξίπτωτο, επιλέγει για βοηθό του στην καθημερινότητα τον Ντρις, τον πιο απρόσμενο υποψήφιο, έναν πρόσφατα αποφυλακισμένο μαύρο νεαρό, από τις φτωχές συνοικίες στα προάστια του Παρισιού. Δυο διαφορετικοί κόσμοι συναντιούνται και παρ’ όλες τις διαφορές τους οι πρωταγωνιστές μοιράζονται μια αληθινή φιλία, κωμική και δυνατή, χαρίζοντας γέλιο αλλά και γνήσια συγκίνηση, με ένα θέμα που εκ πρώτης όψεως μόνο αστείο δεν φαντάζει. (http://www.lifo.gr/mag/cinema/1923)

 
Η συνολική εντύπωση ήταν θετικότατη και ψυχαγωγηθήκαμε – με την ουσιαστική έννοια του όρου. Στη διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησε ανέκυψαν ζητήματα όπως : γιατί ο έγχρωμος Ντρις είναι και έγχρωμος και μόλις αποφυλακίστηκε – μήπως αυτό είναι ρατσιστική άποψη του σκηνοθέτη;- γιατί ο Ντρις έχει τόσα πολλά προβλήματα με την οικογένεια του, γιατί ο Φιλίπ να επιλέξει τον Ντρις , τον πιο ακατάλληλο υποψήφιο για βοηθό… Οι μαθητές που παρακολούθησαν την ταινία κατέγραψαν τις εντυπώσεις τους στο φύλλο εργασίας που τους δόθηκε και οι απόψεις τους έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Πώς συμπεριφέρεται ο Ντρις στη συνέντευξη ;Για ποιο λόγο νομίζετε ότι φέρεται έτσι;

Συμπεριφέρεται άνετα.

 

Είναι βιαστικός και θέλει να τελειώνει με τη συνέντευξη .Λογικά το κάνει αυτό γιατί δεν πιστεύει ότι θα πάρει τη δουλειά, απλώς θέλει το χαρτί για την ανεργία.

 

Δεν προσπαθεί να πετύχει τίποτα. Είναι ο εαυτός του.

 

Συμπεριφέρεται αυθόρμητα. Δεν είναι σοβαρός, αντιθέτως κάνει χιούμορ. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν το έκανε σκόπιμα. Φέρθηκε με τον τρόπο που εξέφραζε το χαρακτήρα του.

 

Ο Ντρις συμπεριφέρεται σαν να μην πρόκειται να τους ξαναδεί ποτέ ξανά. Γι αυτό ζητάει μόνο το χαρτί .Για να μην ασχοληθούν άλλο μαζί του.

 

Ήταν ο εαυτός του. Συμπεριφερόταν φυσικά.

 

Ο Ντρις στη συνέντευξη συμπεριφέρεται κανονικά , δεν αλλάζει το χαρακτήρα του και μιλάει με χιούμορ. Όπως φάνηκε όλοι ήταν σαν ρομπότ και είχαν μόνο χαρτιά αλλά όχι καρδιά και ψυχή.

 

Στη συνέντευξη ήταν πολύ τολμηρός και αστείος.

 
 


Γιατί ο Φιλίπ επιλέγει να δώσει δουλειά στον Ντρις;

Γιατί τον βρίσκει διασκεδαστικό και πιστεύει ότι θα περάσουν καλά.

 

Γιατί δε θέλει να προσλάβει κάποιον που τον λυπάται. Και θέλει κάποιον μοναδικό που θα του αλλάξει τη ζωή.

 

Γιατί είναι ρεαλιστής.

 

Ο Φιλίπ αποφασίζει να δώσει τη δουλειά στον Ντρις , γιατί ο Ντρις ήταν διαφορετικός από τους άλλους. Δεν του φερόταν σαν να τον λυπάται αλλά με ζεστασιά και αγάπη, τον βλέπει σαν φίλο.

 

Ο Φιλίπ διαλέγει τον Ντρις γιατί δεν τον βλέπει διαφορετικά και ξεχνάει ότι είναι ανάπηρος.

 

Γιατί ο Ντρις δε βλέπει την αναπηρία του Φιλίπ.

 

Γιατί ήταν αυθόρμητος και του συμπεριφερόταν σαν να ήταν ένας κανονικός άνθρωπος χωρίς κινητικά προβλήματα.

 

Γιατί ήταν πολύ άνετος και είχε πλάκα.

 

Γιατί ο Ντρις δε θα έδειχνε έλεος και ακριβώς αυτό ήθελε ο Φιλίπ.

 

Γιατί σε αντίθεση με τους άλλους ήταν άνθρωπος της πράξης κι όχι της θεωρίας.

 
 


Ποια σκηνή της ταινίας σας άρεσε περισσότερο ;Γιατί;

Μ άρεσε όταν ο Ντρις έπαιρνε τον Φιλίπ και έκαναν βόλτες και διασκεδάζανε.

 

Η τελευταία, γιατί ο Ντρις επέστρεψε στη ζωή του Φιλίπ σαν φίλος και τον βοήθησε να ξαναβρεί νόημα στη ζωή του παρά τις συμφορές του.

 

Η σκηνή που μου άρεσε  ήταν εκεί που ο Ντρις του ξύριζε το μουστάκι.

 

Η αγαπημένη μου σκηνή ήταν όταν ο Ντρις ξαναμπήκε στη ζωή του Φιλίπ. Αυτή σκηνή αποδεικνύει πως ο Ντρις ήταν αληθινός φίλος και μόλις άκουσε πως ο φίλος του δεν ήταν καλά, έτρεξε να τον βοηθήσει. Τότε βλέπουμε την αντίθεση και τη διαφορά που κάνει ο Ντρις στη ζωή του Φιλίπ γιατί μόλις γυρνάει ο Φιλίπ γεμίζει χαρά και ενθουσιασμό.

 

Η σκηνή που γύρισε ο Ντρις πίσω και η ζωή του αφεντικού του άλλαξε από το πρώτο λεπτό, όπως όταν τον είχε δει για πρώτη φορά.

 

Εκεί όπου ο Ντρις τον έκανε να χαμογελά.

 

Εκεί που πέταξαν με το αλεξίπτωτο και φοβόταν ο Ντρις.

 
 
 


 
Πώς θα ήταν η ζωή του Φιλίπ αν δεν είχε τόσο μεγάλη οικονομική άνεση;

Θα δυσκολευόταν πολύ να επιβιώσει.

 

Πολύ δύσκολη. Πιθανότατα θα ήταν νεκρός ή θα ζούσε σε κάποιο ίδρυμα.

 

Όπως είπε και στην ταινία οι θεραπείες και τα φάρμακα που χρειάζονταν κόστιζαν πολλά χρήματα και χωρίς αυτά θα είχε πεθάνει.

 

Πιστεύω ότι κανείς δεν θα ενδιαφερόταν , διότι στις μέρες μας όλοι κοιτούν το συμφέρον τους. Η ζωή του θα ήταν μίζερη και βαρετή. Τέλος η ευτυχία γράφεται με Ε και όχι με Ε(υρώ).

 

Προφανώς δύσκολη, εφόσον δε θα μπορούσε να ικανοποιήσει ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες του.

 

Αν δεν είχε τόσο μεγάλη οικονομική άνεση , δε θα μπορούσε να πληρώσει τα φάρμακα ή τους γιατρούς που θα τον πρόσεχα.

 

Δε θα είχε κανέναν από τους εργαζόμενους του, άρα θα ζούσε μοναχικός , χωρίς καμιά βοήθεια.

 

Δε θα μπορούσε να ζήσει γιατί θα είχε πολλά προβλήματα .Πιο πιθανόν να είχε αυτοκτονήσει .

 

2 σχόλια:

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Πάντα τέτοια, παιδιά!

Την ταινία την είχαμε δει κι εμείς πέρυσι και άρεσε σε όλους, μικρούς μεγάλους. Πάντως εσείς σίγουρα την αναλύσετε περισσότερο και βαθύτερα - εμάς μάλλον μας παράσυρε ο μπουφές με τα τσιπς και τον καφέ:-)..

Καλή συνέχεια

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 είπε...

Και μεις την είχαμε δει και πέρσι Διονύση!Και όπως διαπιστώσαμε αρέσει σε όλους.Είναι πολύ ουσιαστικό να σκεφτόμαστε με άλλους όρους όταν βλέπουμε σινεμά.Να μπαίνουμε έστω και για ένα δίωρο στη θέση των πρωταγωνιστών και να προσπαθούμε να αντιληφθούμε τα κίνητρα τους!