Το ομοίωμα της γυναίκας του πρωτομάστορα(ή πώς να παίρνετε ιδέες από άλλα μαθήματα!)

Τ άκουσε ο πρωτομάστορας μα δεν ιδροκοπάει,
κάτι θα βρει για να σωθεί αυτή που αγαπάει.
Δεν έγινε δα και άδικα ο πρώτος των μαστόρων,
ήτανε αυτός σίγουρα ο πονηρότερος όλων.

Πιάνει, μηνάει της λυγερής με το πουλί τ αηδόνι
μια φορεσιά την πιο καλή δική της ,
γοργά να στείλει όσο μπορεί
τίποτα να μην ρωτήσει.
Μετά να πάει να κρυφτεί
στης μάνας της το σπίτι.

Σε κάποια σπηλιά αυτός φτιάχνει ένα ξύλινο καλούπι
ρίχνει λιωμένο το κερί
και φτιάχνει της γυναίκας του σουλούπι.
Ευθύς το ντύνει με τη φορεσιά
που του δωσε η γυναίκα
κι έφτιαξε αντίγραφο πιστό
όλους να κοροιδέψει.

Με το λίγο φως το γιόμα φέρνει το καλούπι
κι όλοι νομίζουν ότι είναι η γυναίκα.

Ένας πηχάει με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη
παίρνει κι ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο.

Τρέχει μετά στης πεθεράς
και παίρνει τη γυναίκα
σ ένα σακούλι κρεμαστό, στη μέση τα λεφτά του
-λίρες πολλές που έβγαλε χτίζοντας τα γεφύρια-
και πάει να ζήσει μακριά
στου Δούναβη τα μέρη.
Καρφάκι δεν του καίγεται αν πέσει το γιοφύρι!

Χάρης Νικολής, Γ3