Το γιοφύρι της Άρτας(η κωμική παραλλαγή του Μιχάλη!)

"Τ' άκουσ' ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει.
Πιάνει, μηνάει της λυγερής με το πουλί τ' αηδόνι.
Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα,
αργά να πάει να διαβεί της Άρτας το γιοφύρι.
Και το πουλί παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
"Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα,
γοργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι.

Νάτηνε κι έφτασε από τη μαύρη στράτα,
την έιδε ο πρωτομάστορας κι έπαθε πολύ μεγάλη πλάκα.
Της λέει ο πρωτομάστορας πως πρέπει να πεθάνει
και κείνη πάλι ξαφνικά όλη τη χαρά της χάνει.
-Γιατί αγάπη μου πρέπει να πεθάνω,
αφού για σενα είμαι τώρα εδώ, κι εσένα τώρα χάνω;
-Γιατί κάποιοι άλλοι αποφάσισαν για μένα
και στο ποτάμι θα σε ιδώ, μες στο βαθύ πυθμένα.
Κι αν δεν πεθάνεις εσύ τώρα
η Άρτα όλη θα χαθεί σε μια μόνο ώρα.
Γι αυτό αγάπη μου μες στο ποτάμι πήδα
αφού έρχεται κακό που ποτές μου δεν είδα.


Πέθανε η γυναίκα και κανείς δεν νοιάστηκε
και ξαφνικά όλη η αλήθεια ξεσκεπάστηκε.
Πώς η γυναίκα είχε κρυφό δεσμό με το γιο του παπά
μιας και εκείνη κυνηγούσε μόνο τα λεφτά.
Το έμαθε αυτό ο πρωτομάστορας
κι έφαγε τα νυχια του σαν να ήταν κάστορας.
Αυτός ο γιος του παπά του την είχε δώσει
και του καψε το σπίτι του για να ανταποδώσει.
Και έτσι τελειώνω λοιπόν αυτή την ιστορία
γιατί πολύ εκράτησε αυτή η αγγαρεία!!!!
Μιχάλης Ευσταθιάδης, Γ1