Στα παλιά τα χρόνια οι γυναίκες περίμεναν μια γιορτή,ένα πανηγύρι,ίσως ένα γάμο για να βγουν έξω από το σπίτι,για να συναντήσουν τον άνδρα που θα παντρευτούν,για να ξεσκάσουν και αυτές λίγο. Κάπως έτσι έγινε με την γιαγιά μου και τον παππού μου.
Η γιαγιά,μου τα διηγήθηκε όλα για την γνωριμία της με τον παππού. Ήταν λέει 21 Νοεμβρίου την ήμερα που γιορτάζει η Παναγία. Όπως κάθε χρόνο εκείνη την ήμερα στη Ζιά γινόταν πανηγύρι και η γιαγιά μου με τους γονείς της ετοιμάζονταν για να πάνε. Ο παππούς μου ήξερε ότι θα πάει εκεί η γιαγιά και έβαλε το καλό του το κοστούμι για να της κάνει εντύπωση. Έφτασε η ώρα για να πάνε,η γιαγιά μου όπως κάθε χρόνο στο πανηγύρι έλαμπε από ομορφιά,αλλά δεν ήξερε τι την περίμενε.
Μόλις την είδε ο παππούς μου θαμπώθηκε και πήρε το θάρρος να ζητήσει από τους γονείς της να την χορέψει σε ένα χορό. Έτσι και έγινε,χόρεψαν μαζί ένα ρομαντικό χορό και ο παππούς μου άρχισε να την ρωτάει πράγματα σχετικά με την ζωή της.Η γιαγιά μου μετά τον χορό το ερωτεύτηκε παράφορα και δεν δίστασε να του το πει.Την επόμενη μέρα,χωρίς να χάσει χρόνο ο παππούς πήγε σπίτι της με κοστούμι,τριαντάφυλλα και σοκολατάκια να της ζητήσει το χέρι. Ο πατέρας της αντέδρασε και δεν το επέτρεψε ,διότι ήταν μικρή,16 χρόνων και 28 εκείνος.
Όμως ο παππούς μου δεν τα παράτησε. Με την τόσο μεγάλη αγάπη που της είχε περίμενε 4 χρόνια,ώσπου η γιαγιά μου έγινε 20 ! Την ημέρα των γενεθλίων της εκεί που δεν το περίμενε,ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι .Ήταν όλοι μαζεμένοι στο σπίτι της για να σβήσει τα κεράκια. Πήγε λοιπόν να ανοίξει την πόρτα και τσουπ ο μεγάλος της έρωτας και μοναδικός ήταν εκεί,ντυμένος σα γαμπρός,με τριαντάφυλλα,αλλά εκείνη τη φορά δεν είχε σοκολατάκια,κρατούσε ένα μικρο κουτάκι .Μπήκε μέσα τους χαιρέτησε όλους και έπειτα γονάτισε μπροστά στα πόδια της γιαγιάς μου. Άνοιξε το κουτάκι με το δαχτυλίδι και η γιαγιά μου έμεινε στήλη άλατος. Ο παππούς μου όμως κοιτούσε τον πατέρα της και τον ρώτησε <<μας δίνεις την ευχή σου;>>.<<Ναι,να μου την προσέχεις>> απάντησε εκείνος,και τότε πέρασε το δαχτυλίδι στο δάχτυλο της γιαγιάς μου.
Έφτασε η μέρα του γάμου 15 Οκτωβρίου 1967,η γιαγιά μου και ο παππούς μου ήταν μέσα στη χαρά το ίδιο και τα δυο σόγια και οι υπόλοιποι καλεσμένοι .Στη συνέχεια κάνανε 2 κόρες,της πάντρεψαν,απέκτησαν 4 εγγόνια και το ένα από αυτά είμαι εγώ.
Ο παππούς μου ήταν ένας πολύ κάλος άνθρωπος,καλόκαρδος,με αισθήματα και γεροδεμένος. Τώρα πλέον δεν ζει,απεβίωσε στα 72 του χρόνια,αλλά η γιαγιά μου είναι εδώ μαζί μας, 66 χρονών και όλα αυτά που έχει περάσει με τον παππού τα θυμάται λες και ήταν εχθές !!
Αγγέλα Πολίτη, Γ4
Η γιαγιά,μου τα διηγήθηκε όλα για την γνωριμία της με τον παππού. Ήταν λέει 21 Νοεμβρίου την ήμερα που γιορτάζει η Παναγία. Όπως κάθε χρόνο εκείνη την ήμερα στη Ζιά γινόταν πανηγύρι και η γιαγιά μου με τους γονείς της ετοιμάζονταν για να πάνε. Ο παππούς μου ήξερε ότι θα πάει εκεί η γιαγιά και έβαλε το καλό του το κοστούμι για να της κάνει εντύπωση. Έφτασε η ώρα για να πάνε,η γιαγιά μου όπως κάθε χρόνο στο πανηγύρι έλαμπε από ομορφιά,αλλά δεν ήξερε τι την περίμενε.
Μόλις την είδε ο παππούς μου θαμπώθηκε και πήρε το θάρρος να ζητήσει από τους γονείς της να την χορέψει σε ένα χορό. Έτσι και έγινε,χόρεψαν μαζί ένα ρομαντικό χορό και ο παππούς μου άρχισε να την ρωτάει πράγματα σχετικά με την ζωή της.Η γιαγιά μου μετά τον χορό το ερωτεύτηκε παράφορα και δεν δίστασε να του το πει.Την επόμενη μέρα,χωρίς να χάσει χρόνο ο παππούς πήγε σπίτι της με κοστούμι,τριαντάφυλλα και σοκολατάκια να της ζητήσει το χέρι. Ο πατέρας της αντέδρασε και δεν το επέτρεψε ,διότι ήταν μικρή,16 χρόνων και 28 εκείνος.
Όμως ο παππούς μου δεν τα παράτησε. Με την τόσο μεγάλη αγάπη που της είχε περίμενε 4 χρόνια,ώσπου η γιαγιά μου έγινε 20 ! Την ημέρα των γενεθλίων της εκεί που δεν το περίμενε,ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι .Ήταν όλοι μαζεμένοι στο σπίτι της για να σβήσει τα κεράκια. Πήγε λοιπόν να ανοίξει την πόρτα και τσουπ ο μεγάλος της έρωτας και μοναδικός ήταν εκεί,ντυμένος σα γαμπρός,με τριαντάφυλλα,αλλά εκείνη τη φορά δεν είχε σοκολατάκια,κρατούσε ένα μικρο κουτάκι .Μπήκε μέσα τους χαιρέτησε όλους και έπειτα γονάτισε μπροστά στα πόδια της γιαγιάς μου. Άνοιξε το κουτάκι με το δαχτυλίδι και η γιαγιά μου έμεινε στήλη άλατος. Ο παππούς μου όμως κοιτούσε τον πατέρα της και τον ρώτησε <<μας δίνεις την ευχή σου;>>.<<Ναι,να μου την προσέχεις>> απάντησε εκείνος,και τότε πέρασε το δαχτυλίδι στο δάχτυλο της γιαγιάς μου.
Έφτασε η μέρα του γάμου 15 Οκτωβρίου 1967,η γιαγιά μου και ο παππούς μου ήταν μέσα στη χαρά το ίδιο και τα δυο σόγια και οι υπόλοιποι καλεσμένοι .Στη συνέχεια κάνανε 2 κόρες,της πάντρεψαν,απέκτησαν 4 εγγόνια και το ένα από αυτά είμαι εγώ.
Ο παππούς μου ήταν ένας πολύ κάλος άνθρωπος,καλόκαρδος,με αισθήματα και γεροδεμένος. Τώρα πλέον δεν ζει,απεβίωσε στα 72 του χρόνια,αλλά η γιαγιά μου είναι εδώ μαζί μας, 66 χρονών και όλα αυτά που έχει περάσει με τον παππού τα θυμάται λες και ήταν εχθές !!
Αγγέλα Πολίτη, Γ4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου